F.M.

Jeżu kolczasty, jakie to jest turbo nudne!

Jeżu kolczasty, jakie to jest turbo nudne!

Z trzech książek z cyklu Przygody Magistra ta najmniej mnie wciągnęła.
W porównaniu do poprzednich dwóch książek, tutaj wątek historyczny i teraźniejszy były słabiej wyważone pod względem historii, bohaterów i intrygi.

Z trzech książek z cyklu Przygody Magistra ta najmniej mnie wciągnęła.
W porównaniu do poprzednich dwóch książek, tutaj wątek historyczny i teraźniejszy były słabiej wyważone pod względem historii, bohaterów i intrygi.

Umiarkowane dzieło jak na Akunina. Zakończenia domyśliłam się w połowie. Szkoda. Chociaż oczywiście szczegółów nie zgadłam, to główny zwrot akcji i tożsamość winowajcy przewidziałam za wcześnie.

Umiarkowane dzieło jak na Akunina. Zakończenia domyśliłam się w połowie. Szkoda. Chociaż oczywiście szczegółów nie zgadłam, to główny zwrot akcji i tożsamość winowajcy przewidziałam za wcześnie.

Bardzo ciężko czytało mi się tę książkę. Akcja dzieje się współcześnie, a głównym bohaterem jest wnuk słynnego Erasta Fandorina, Nicholas. Niestety brak mu tego charakterystycznego czegoś, co sprawiało, że cykl retro czytałam tom za tomem, z niezmiennym zainteresowaniem, nawet jeśli poziom którejś części był słabszy. Co prawda mamy tu sporo humoru, szczególnie niesionego przez asystentkę magistra Valentynę, ale nie rekompensuje to całości. Poza tym nie potrafiłam docenić kunsztu Akunina, w stworzeniu alternatywnej wersji "Zbrodni i kary", wokół której obraca się fabuła "FM". Oryginał czytałam zbyt dawno, żeby pamiętać szczegółowo, co się tam wydarzyło.
Dla mnie takie sobie, ale komuś na pewno może się spodobać.

Bardzo ciężko czytało mi się tę książkę. Akcja dzieje się współcześnie, a głównym bohaterem jest wnuk słynnego Erasta Fandorina, Nicholas. Niestety brak mu tego charakterystycznego czegoś, co sprawiało, że cykl retro czytałam tom za tomem, z niezmiennym zainteresowaniem, nawet jeśli poziom którejś części był słabszy. Co prawda mamy tu sporo humoru, szczególnie niesionego...

Powieść znalazła się wprawdzie w dziale przeczytanych, ale tak naprawdę nie dotrwałam do końca. Rzadko mi się zdarza porzucić książkę w połowie lektury, lecz - niestety - na tę szkoda mi było czasu. Zbyt wiele fantazji jak dla mnie.

Powieść znalazła się wprawdzie w dziale przeczytanych, ale tak naprawdę nie dotrwałam do końca. Rzadko mi się zdarza porzucić książkę w połowie lektury, lecz - niestety - na tę szkoda mi było czasu. Zbyt wiele fantazji jak dla mnie.

Interesujący tom o Fandorinie młodszym, tj. Nicholasie, nie Eraście; akcja dzieje się więc współcześnie, a trzon fabuły to świeżo odnaleziony, nieznany rękopis autorstwa Dostojewskiego (stąd tytuł F.M. - od imienia i patronimiku pisarza) będący pierwotnym szkicem "Zbrodni i kary". Niewątpliwie ciekawym elementem powieści są wstawki z tegoż rękopisu, pisane przez Akunina a'la Dostojewski.

Jeśli chodzi o mnie, to znacznie bardziej wolę dziewiętnastowieczne perypetie Erasta, ale Nicholas i wszystko co wokół niego też daje się lubić. Nicholas Fandorin to magister historii, prowadzi firmę (zresztą fatalnie prosperującą) zajmującą się "udzielaniem dobrych rad", a w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek, w które wplątuje się nieodmiennie przypadkowo, pomaga mu zakochana w nim asystentka Walentyna, niezmiernie seksowna blondynka znająca sztuki walki, która zmieniła płeć i kiedyś była Walentym. Ale nie zniechęcajcie się, jeśli nie lubicie takich klimatów, Wala to niewątpliwie jeden z najsympatyczniejszych przykładów literackich bohaterów transpłciowych jaki w ogóle można sobie wyobrazić.

"F.M." nie jest tak magiczną książką jak dowolny tom o Eraście, ale jest bardzo solidna. Imponuje zwłaszcza jej złożoność i skrupulatność, z jaką autor postanowił wyjaśnić KAŻDĄ ewentualną wątpliwość czy nieścisłość (a autorzy kryminałów ze spójnością mają często problemy). Ale żeby nie przerywać akcji właściwej przydługimi wywodami, wszystkie wyjaśnienia znajdziemy w przypisach na końcu książki i możemy je przeczytać albo nie, bez szkody dla fabuły. Siłą rzeczy powieść jest bardziej wulgarna i mniej romantyczna niż akuniny dziewiętnastowieczne - ale cóż, panie, takie mamy czasy. Tak czy inaczej polecam - rzecz jest niezła.

Interesujący tom o Fandorinie młodszym, tj. Nicholasie, nie Eraście; akcja dzieje się więc współcześnie, a trzon fabuły to świeżo odnaleziony, nieznany rękopis autorstwa Dostojewskiego (stąd tytuł F.M. - od imienia i patronimiku pisarza) będący pierwotnym szkicem "Zbrodni i kary". Niewątpliwie ciekawym elementem powieści są wstawki z tegoż rękopisu, pisane przez Akunina...

Ciekawa, ale to nie szczyt możliwości Borisa Akunina.

Ciekawa, ale to nie szczyt możliwości Borisa Akunina.

Świetna książka, całkowicie godna polecenia. Wszystkie części przygód magistra trzymają poziom, a ta chyba nie jest ani gorsza ani lepsza tylko po prostu inna.

Świetna książka, całkowicie godna polecenia. Wszystkie części przygód magistra trzymają poziom, a ta chyba nie jest ani gorsza ani lepsza tylko po prostu inna.

Mimo mojego kilkuletniego zachwytu Akuninem, pierwszy zawód. Zbyt rozwlekłe, nierówne, słabe.

Mimo mojego kilkuletniego zachwytu Akuninem, pierwszy zawód. Zbyt rozwlekłe, nierówne, słabe.

Świetna. Wstawki a la Dostojewski i dobrze prowadzona akcja. Polecam

Świetna. Wstawki a la Dostojewski i dobrze prowadzona akcja. Polecam