Dzikie białko

"Dzikie białko" to kontynuacja przezabawnych, niesamowicie absurdalnych, a przy tym szalonych przygód ekipy biura architektonicznego. Lesio  w przeciwieństwie do poprzedniej części swoją oryginalnością tym razem już tak bardzo odstaje od reszty załogi, a opowiadana historia płynnie zmienia wątki, cały czas trzymając się jednak głównego problemu całego zespołu, który związany jest przede wszystkim z kwestiami żywności zatruwanej przez postępujące zmiany społeczno technologiczne. 

Tematyka mogłaby się wydawać niesamowicie pompatyczna i przerysowana, zwłaszcza wziąwszy pod uwagę ówczesne trendy, jednak w wydaniu Joanny Chmielewskiej osiąga ona całkiem inny wymiar. 

Przez lata nie miałam pojęcia, o tym, jak dobre są powieści tej pisarki, jednak teraz z czystym sumieniem mogę je polecić każdemu, chociaż specyficzny humor wielu może nie przypaść do gustu, to jednak polecam spróbować. Po przebrnięciu przez pierwszy rozdział "Lesia" fabuła i jej ton, a przede wszystkim dialogi bohaterów po prostu porywają czytelnika w inne miejsce i inny, dla młodszych odbiorców nieznany już czas. 

"Dzikie białko" to kontynuacja przezabawnych, niesamowicie absurdalnych, a przy tym szalonych przygód ekipy biura architektonicznego. Lesio  w przeciwieństwie do poprzedniej części swoją oryginalnością tym razem już tak bardzo odstaje od reszty załogi, a opowiadana historia płynnie zmienia wątki, cały czas trzymając się jednak głównego problemu całego zespołu, który...

Nawet nue wiedziałam, że to dalsze perypetie Lesia ...ekipa jak zawsze pełna glupich pomysłów...jednym słowem, nudy nie ma 🤣😂🤣😂

Nawet nue wiedziałam, że to dalsze perypetie Lesia ...ekipa jak zawsze pełna glupich pomysłów...jednym słowem, nudy nie ma 🤣😂🤣😂

Chmielewska, marka sama w sobie.

Chmielewska, marka sama w sobie.

Bez porównania słabsza lektura od rewelacyjnego „Lesia”.

Bez porównania słabsza lektura od rewelacyjnego „Lesia”.

Fantastyczna historia :)

Fantastyczna historia :)

Kiedy ostatnimi czasy miałam książkę Pani Chmielewskiej w ręku ? No cóż gdzieś w czasach licealnych bo to właśnie wówczas królowa kryminału zaskarbiła sobie moje serce i do dnia dzisiejszego zajmuje w nim szacowne miejsce jednej z ulubionych i chętnie czytanych autorek.
Więc gdy w moje łapki wpadło "Dzikie białko" z wielką chęcią i sentymentem postanowiłam przeczytać powtórnie tą pozycję.
Tym samym po tak długiej od pierwszego spotkania przerwie książka niczym nie straciła na wartości jak dla mnie.
Bohaterowie czyli grupa architektów to naprawdę doborowe towarzystwo o bardzo ciekawym i nie codziennym postrzegani rzeczywistości przez co doświadczają bardzo zabawnych sytuacji. Akcja jest szybka i urozmaicona zaś język przestępny obfitujący w wiele zwrotów wywołujących uśmiech na twarzy czytelnika.
Podsumowując czas spędzony na ponownym przeczytaniu tej pozycji nie był czasem straconym. Poprawiłam sobie humor i zresetowałam mózg czyli otrzymałam wszystko to na co liczyłam i jeszcze więcej.
Dla mnie Pani Chmielewska górą i to się nie zmienia od lat :)

Kiedy ostatnimi czasy miałam książkę Pani Chmielewskiej w ręku ? No cóż gdzieś w czasach licealnych bo to właśnie wówczas królowa kryminału zaskarbiła sobie moje serce i do dnia dzisiejszego zajmuje w nim szacowne miejsce jednej z ulubionych i chętnie czytanych autorek.
Więc gdy w moje łapki wpadło "Dzikie białko" z wielką chęcią i sentymentem postanowiłam przeczytać...

Rewelacyjna, wybitna kontynuacja losów pracowników biura architektonicznego, których czytelnicy poznali w powieści „Lesio“.
Niezwykły zespół architektów zaangażuje się w zdobywanie zdrowej żywności. Pomysłowość, granicząca niekiedy z głupotą, zaskoczy, zadziwi i doprowadzi do łez.
Nie można nie przeczytać znając "Lesia" i będąc wielbicielem pierwszej części przygód niemożliwie fajtlapowatego Lesia...

Rewelacyjna, wybitna kontynuacja losów pracowników biura architektonicznego, których czytelnicy poznali w powieści „Lesio“.
Niezwykły zespół architektów zaangażuje się w zdobywanie zdrowej żywności. Pomysłowość, granicząca niekiedy z głupotą, zaskoczy, zadziwi i doprowadzi do łez.
Nie można nie przeczytać znając "Lesia" i będąc wielbicielem pierwszej części przygód...

Tom drugi podobnie do pierwszego równie absurdalny i komiczny. Lekka lektura

Tom drugi podobnie do pierwszego równie absurdalny i komiczny. Lekka lektura

Śmieszne historie pracowników biura projektowego

Śmieszne historie pracowników biura projektowego

Troche mniej mi się podobała ta cześć, ale i tak trzyma poziom pod względem humoru

Troche mniej mi się podobała ta cześć, ale i tak trzyma poziom pod względem humoru