Thor. Opowieści z Asgardu

Przyznam od razu, że historie Marvela z lat 60 uważam za mocno infantylne. Ten album niestety scenariuszowo się nie broni jeszcze bardziej niż inne.

Dostajemy zbiór 5-stronicowych historyjek. Na 5 stronach komiksu ciężko zawrzeć jakąś głęboką historię. Tu mamy bardzo naiwne i dziecinne opowieści. Fakt, że w niektórych rozdziałach każde zdanie wieńczy wykrzyknik wzmaga poczucie, że obcujemy z książeczką dla dzieci. Tak samo wychwalanie pod niebiosa przymiotów Thora, nieograniczona moc Odyna i przypisy Stana Lee, który próbuje być śmieszny.

Rysunki we współczesnych kolorach natomiast bronią się świetnie. Warstwa wizualna jest na najwyższym poziomie. Co nie zmienia faktu, że zmęczył mnie ten tom.

Przyznam od razu, że historie Marvela z lat 60 uważam za mocno infantylne. Ten album niestety scenariuszowo się nie broni jeszcze bardziej niż inne.

Dostajemy zbiór 5-stronicowych historyjek. Na 5 stronach komiksu ciężko zawrzeć jakąś głęboką historię. Tu mamy bardzo naiwne i dziecinne opowieści. Fakt, że w niektórych rozdziałach każde zdanie wieńczy wykrzyknik wzmaga...

Thor z Marvela ma istotną wadę. Kolejni twórcy z biegiem lat zapominali, że jest on postacią z mitologii nordyckiej. Specyficznego panteonu który ma swój klimat, pewien rodzaj baśniowości ( jeśli nie liczyć takich ananasków jak narodziny wierzchowca Sleipnira ) i ducha walki ludu wojowników. W komiksie wszystkie pierwotnie kulturowe elementy zastąpiły elementy popkulturowe. Na szczęście tutaj Thor nie jest do poziomu kolejnego członka Avengers, a jest tym kim od zawsze być powinien- potężnym bóstwem które sięga pamięcią naprawdę daleko. Wydarzenia mają więc miejsce na długo przed wstąpieniem Thora do Avengers. Na długo przed pojawieniem się człowieka w Midgardzie. To jeszcze bardziej tworzy mitologiczną atmosferę. Nie ma cienia obawy, że z ni z gruchy, ni z pietruchy wyskoczy Cap krzycząc „Avengers zbiórka”.
Głównym antagonistą jest tu Loki. Bóg Oszustów zachowuje się nieco jak klasowy błazen wiążący wszystkim sznurówki pod ławkami, ale w tym tkwi cały jego urok. Nie spiskuje on jak w swych późniejszych latach z Doom’ami, Osbornami i tym podobnymi śmiertelnikami. Jest po prostu pyszałkowatym młodszym synalkiem Odyna który swój kompleks niższości wyładowuje ( oczywiście potajemnie ) na bardziej walecznym bracie. Jeśli już o Thorze mowa to miejsce ma tu pierwsze podniesienie Mjollnira, pierwsza walka z Fafnirem, pierwsze pojawienie się Wojów Trzech i wiele innych debiutów. Słowem- coś co każdy fan Marvela i Thora musi znać.
The Man jest świetnym autorem. Świadczy o tym jak opowiada historię. Brawurowa narracja w jego wesołkowatym stylu świetnie scala się z majestatycznymi opisami pasującymi do historii z nordyckimi bogami. Oczywiście specjaliści od wierzeń dawnych Skandynawów mieliby jakieś „ale”, lecz perfekcyjna ich synteza z komiksem superbohaterskim jest naprawdę ciężka. Tu zaznaczę, że „Opowieści z Asgardu” to właśnie bardziej komiks mitologiczny niż superbohaterski, lecz jeśli ktoś spodziewa się klimatu w stylu „Sandmana” może się nieco zawieść.

No i Jack Kirby. Wygłoszę herezję, ale za lepszych rysowników uważam Romitę Sr. czy Jima Sterankę. Niektóre dzieła Kirby’ego wydają się dziś zbyt toporne, ale jego wpływ na wiele pokoleń twórców jest niepodważalny. Tutaj rysunki Kirby’ego z przyzwoicie ( zapewne nieco odnowionymi ) nałożonymi kolorami i z niezłymi pomysłami na wygląd mieszkańców Asgardu ( i okolicznych światów ). A jeśli ktoś jojczy na czerwoną pelerynę i skrzydlaty hełm niech zobaczy pierwotne, ludowe wyobrażenia Thora. Heh…
Podsumowanie: Bez wątpienia najlepszy tytuł z Gromowładnym w WKKM. Potężna dawka mitologii napisana tak, aby dotarła do tych którzy są z nią na bakier. Nie jest to może podręcznikowa lekcja, ale zachęta dla tych którzy myślą, że bogowie piorunów pochodzą z Grecji.

http://superbook.blog.pl/2016/02/03/197-wkkm-84-stan-lee-jack-kirby-thor-opowiesci-z-asgardu/

Thor z Marvela ma istotną wadę. Kolejni twórcy z biegiem lat zapominali, że jest on postacią z mitologii nordyckiej. Specyficznego panteonu który ma swój klimat, pewien rodzaj baśniowości ( jeśli nie liczyć takich ananasków jak narodziny wierzchowca Sleipnira ) i ducha walki ludu wojowników. W komiksie wszystkie pierwotnie kulturowe elementy zastąpiły elementy popkulturowe....