Nieukarani

Unikam raczej literatury obozowej i wszelakich nawiązań do neonazizmu, tutaj zostałam tym zaskoczona. Tematyka lampy z ludzkiej skóry mnie bardzo zainteresowało, ale rozwiązanie zagadki dogłębnie rozczarowało. Epilog całkiem fajny.

Unikam raczej literatury obozowej i wszelakich nawiązań do neonazizmu, tutaj zostałam tym zaskoczona. Tematyka lampy z ludzkiej skóry mnie bardzo zainteresowało, ale rozwiązanie zagadki dogłębnie rozczarowało. Epilog całkiem fajny.

Kryminał poniżej przeciętnej. A po pierwszych stronach zapowiadało się tak dobrze, niestety, im dalej w las, tym coraz nudniej i coraz bardziej przewidywalnie. Wartkiej akcji jak na lekarstwo, miałem wrażenie, że końcówka miała na siłę wykrzesać trochę dramaturgii. Poważna tematyka w tle i dylematy moralne mogły zostać lepiej wykorzystane, koniec końców wyszło dosyć płytko. Podobnie z bohaterami, do bólu jednowymiarowi, żadnemu nie szło kibicować, żadnego też nie szło nienawidzić - nie wywoływali żadnych emocji, napisani w zasadzie pod dyktando jednej cechy, która miała zlepić postać w całość. Ach, i dialogi - momentami sztuczne i próbujące na siłę wpleść jak najwięcej informacji, których nie zdołał przekazać narrator. Pozycja tzw. "do odpuszczenia".

Kryminał poniżej przeciętnej. A po pierwszych stronach zapowiadało się tak dobrze, niestety, im dalej w las, tym coraz nudniej i coraz bardziej przewidywalnie. Wartkiej akcji jak na lekarstwo, miałem wrażenie, że końcówka miała na siłę wykrzesać trochę dramaturgii. Poważna tematyka w tle i dylematy moralne mogły zostać lepiej wykorzystane, koniec końców wyszło dosyć płytko....

Dobrze napisany kryminał z ciekawą i nieszablonową intrygą. Mocny, wartki. Bez okołotematycznych dłużyzn, pobocznych śmieciowych wątków, służących za wypełniacze stron, bez zbędnej i nadmiernie wyeksponowanej brutalności i wulgaryzmu. Za to z odrobiną historii w tle. Prócz świetnej rozrywki może tez dać asumpt do refleksji nad wpływem przodków, ich życiowych doświadczeń i osiągnięć na życie potomnych. Zarówno w pozytywnym, budującym jak i bardzo destrukcyjnym znaczeniu.

Dobrze napisany kryminał z ciekawą i nieszablonową intrygą. Mocny, wartki. Bez okołotematycznych dłużyzn, pobocznych śmieciowych wątków, służących za wypełniacze stron, bez zbędnej i nadmiernie wyeksponowanej brutalności i wulgaryzmu. Za to z odrobiną historii w tle. Prócz świetnej rozrywki może tez dać asumpt do refleksji nad wpływem przodków, ich życiowych doświadczeń i...

Bardzo dobrze napisana, realistyczna, z ciekawą zagadką kryminalną, sięgającą czasów II wojny światowej. Bohaterowie z krwi i kości. Nie ma zbędnych opisów i błędów. Rewelacyjna okładka. Polecam!

Bardzo dobrze napisana, realistyczna, z ciekawą zagadką kryminalną, sięgającą czasów II wojny światowej. Bohaterowie z krwi i kości. Nie ma zbędnych opisów i błędów. Rewelacyjna okładka. Polecam!

Bardzo porządny debiut. Bez dlużyzn, niepotrzebnej wulgarności, spina się fabularnie, jezykowo nie zgrzyta, wciąga. Autorka na pewno bardzo obiecująca, warta zapisania na liście do śledzenia.

Bardzo porządny debiut. Bez dlużyzn, niepotrzebnej wulgarności, spina się fabularnie, jezykowo nie zgrzyta, wciąga. Autorka na pewno bardzo obiecująca, warta zapisania na liście do śledzenia.

Bardzo udany debiut.
Akcja dzieje się w Stargardzie Szczecińskim. Rasowy kryminał ze śledczym - policjantem Janem Berentem oraz kilku osobom, które mu pomagają. Jan Berent rok wcześniej brał udział w nieudanej policyjnej interwencji, w której zginął jego partner. Choć sam przeżył to jednak degradują go i odsyłają z pionu śledczego do tamtejszego archiwum X. A tymczasem w mieście ktoś zaczyna obdzierać kobiety ze skóry. Jedna z nich umiera a drugiej udaje się przeżyć ale nic nie pamięta. Okazuje się, że blisko 30 lat wcześniej już takie zbrodnie były w Stargardzie a milicji nie udało się odnaleźć sprawcy. Czy teraz powrócił ? Czy to jego naśladowca ?
Smaczku historii dodaje fakt, że śledczym prowadzącym wcześniej sprawę był ojciec Jana.
Wątek główny sięga II wojny światowej a jedną z ról odegra Ilse Koch - czyli Czarownica z Buchenwaldu

Bardzo udany debiut.
Akcja dzieje się w Stargardzie Szczecińskim. Rasowy kryminał ze śledczym - policjantem Janem Berentem oraz kilku osobom, które mu pomagają. Jan Berent rok wcześniej brał udział w nieudanej policyjnej interwencji, w której zginął jego partner. Choć sam przeżył to jednak degradują go i odsyłają z pionu śledczego do tamtejszego archiwum X. A tymczasem w...

Kolejny polski debiut kryminalny, tym razem dziejący się w Stargardzie niedaleko Szczecina w 2012 r. Nie spodziewałem się tak dobrego i wciągającego kryminału. Bardzo pozytywnie się zaskoczyłem. Język książki taki jak lubię, ciekawi bohaterowie, trochę historii. Debiut książki z tego co się zorientowałem był już jakiś czas temu, niestety autorka nie poszła za ciosem i to jej jedyna na chwilę obecną książka. Szkoda. Chętnie poczytałbym o dalszych losach ciekawych bohaterów.

Kolejny polski debiut kryminalny, tym razem dziejący się w Stargardzie niedaleko Szczecina w 2012 r. Nie spodziewałem się tak dobrego i wciągającego kryminału. Bardzo pozytywnie się zaskoczyłem. Język książki taki jak lubię, ciekawi bohaterowie, trochę historii. Debiut książki z tego co się zorientowałem był już jakiś czas temu, niestety autorka nie poszła za ciosem i to...

Ojjjj, czytywałam lepsze debiuty... Od początku miałam kłopot z tą książką. Rozmijałyśmy się ze sobą. Poczucie jakiejś niemrawości, nieporadności, płaskości, banału. Dialogi drewniane. Rozwikłanie tzw. zagadki - łopatologiczne. Pojawienie się ni stąd ni zowąd pseudo Lisbeth Salander -na granicy żałosności. Ogólnie niby wszystko poprawne, ale nie porywa. Bardziej przemęczone niż przeczytane.

Ojjjj, czytywałam lepsze debiuty... Od początku miałam kłopot z tą książką. Rozmijałyśmy się ze sobą. Poczucie jakiejś niemrawości, nieporadności, płaskości, banału. Dialogi drewniane. Rozwikłanie tzw. zagadki - łopatologiczne. Pojawienie się ni stąd ni zowąd pseudo Lisbeth Salander -na granicy żałosności. Ogólnie niby wszystko poprawne, ale nie porywa. Bardziej...

bardzo dobry kryminał, polecam

bardzo dobry kryminał, polecam

„Nieukarani” to nadspodziewanie dobra, bardzo solidna powieść kryminalna. Potwierdza się przekonanie, że nie potrzeba do tego natrętnej reklamy ani naciąganych blurbów, dlatego tym większe uznanie dla autorki.
Ta książka jest, poza wszystkim innym, bardzo dobrze napisana i to mnie w niej ujęło chyba najbardziej, bo nie zdarza się to wcale tak często. Fabuła nie jest może jakoś specjalnie oryginalna, bo mamy tu dość często spotykany schemat – niewielkie miasto (tu Stargard),współczesna zbrodnia i śledztwo prowadzące do podobnych wydarzeń sprzed wielu lat. Nie ma tu gwałtownych zwrotów akcji ani scen mrożących krew w żyłach, za to wszystko jest sensownie i logicznie poukładane, a śledczy konsekwentnie, krok po kroku zbliża się do zdemaskowania i ujęcia mordercy.
Moja ocena byłaby wyższa gdyby nie to, że dość wcześnie (za wcześnie) udało mi się poprawnie wytypować sprawcę i w efekcie zakończenie niczym mnie nie zaskoczyło. Nie zmienia to faktu, że „Nieukarani” to kryminał dużo lepszy od wielu z tych, których reklamy atakują ze wszystkich stron.

„Nieukarani” to nadspodziewanie dobra, bardzo solidna powieść kryminalna. Potwierdza się przekonanie, że nie potrzeba do tego natrętnej reklamy ani naciąganych blurbów, dlatego tym większe uznanie dla autorki.
Ta książka jest, poza wszystkim innym, bardzo dobrze napisana i to mnie w niej ujęło chyba najbardziej, bo nie zdarza się to wcale tak często. Fabuła nie jest może...