subiektywny spacer po rozwoju sposobu opisu rzeczywistości przez najbardziej energochłonny organ ludzki - mózg...... ciekawe....

subiektywny spacer po rozwoju sposobu opisu rzeczywistości przez najbardziej energochłonny organ ludzki - mózg...... ciekawe....

Książce niczego nie brakuje - znakomity, uznany autor (którego nazwisko było dla mnie dużą motywacją przy zakupie książki) i bardzo fajna tematyka (historia odkryć naukowych).

Książka mniej więcej uzupełnia się z (jeszcze lepszymi): "Sapiens - od zwierząt do Bogów" oraz "Krótką historią prawie wszystktiego" Brysona. Wszystkie trzy łączy to, że są historią ludzkości (no dobra, Bryson sięga jeszcze głębiej) oraz tego, jak rozwijała się cywilizacja, umysł, okrycia. Wszystkie trzy ciekawe, odkrywcze, błyskotliwe, zarazem jednak - każda inna, każda przefiltowana przez przeżycia autora i jego sposó widzenia.

Szczegółowo opisano to, w jaki sposób do przodu popychano odkrycia, dokładano kolejne cegiełki do kolejnych idei i jak dotarliśmy w końcu do takiego stanu wiedzy, jaki mamy teraz. Dużo się dowiedziałem, dużo sobie przypomniałem.

Informacji jest faktycznie dużo, ułożone w logiczną całość, a do wszystkiego dodane troszkę filozoficzno-historycznej otoczki z ojcem autora w tle.

Książce niczego nie brakuje - znakomity, uznany autor (którego nazwisko było dla mnie dużą motywacją przy zakupie książki) i bardzo fajna tematyka (historia odkryć naukowych).

Książka mniej więcej uzupełnia się z (jeszcze lepszymi): "Sapiens - od zwierząt do Bogów" oraz "Krótką historią prawie wszystktiego" Brysona. Wszystkie trzy łączy to, że są historią ludzkości (no...

Ta książka nie ma w sobie nic z wybitności. To równia pochyła, z dobrym początkiem, poprzez miernotę, ku klapie i zeru.
Mimo, iż czyta się ją szybko i nawet czasami jest zabawna, to męczy swoim biograficznym tonem, nieumiejętnie próbując przedstawić temat "ROZUMU". Zamiast tego dostajemy wybraną biografię wielkich fizyków, czyli nic nowego.
Kolejny odgrzewany kotlet, byleby tylko wydać jakąś książkę.
Wstawki z historii rodziny autora, a w szczególności dotyczące jego ojca tworzą tylko nieudolną próbę przemycenia tragicznej historii z II wojny światowej.
Całkowicie nie rozumiem tych wątków, jakby autor chciał sprawić, by mu ludzie współczuli i odebrali ciepło jego "dzieło", które zrodziło się z miłości do ojca.

Fizycy nie powinni pisać książek, gdyż wtenczas 90% to fizyka, niezależnie od tytułu jaki obiorą.

Ta książka nie ma w sobie nic z wybitności. To równia pochyła, z dobrym początkiem, poprzez miernotę, ku klapie i zeru.
Mimo, iż czyta się ją szybko i nawet czasami jest zabawna, to męczy swoim biograficznym tonem, nieumiejętnie próbując przedstawić temat "ROZUMU". Zamiast tego dostajemy wybraną biografię wielkich fizyków, czyli nic nowego.
Kolejny odgrzewany kotlet,...

Podobnych, lub w jakimś stopniu, zbliżonych w treści książek, przeczytałem kilkanaście w ostatnich kilku dekad. Dzieło Mlodinowa zdecydowanie ląduje na czele tej stawki. Pięknie i dowcipnie opwiedziana historia poszukiwań naukowej prawdy od czasów prehistorycznych po współczesność. Od naiwnych prób wyjaśnienei tajemnic wszechświata, po wyrafinowane współczesne teorie naukowe. Mlodinow ma dar prostego wyjaśniania nawet najbardzie wyrafinownych koncepcji fizycznych. Skupiając sie na głownych odkryciach, które zmieniały sposób widzenia świata, jednocześnie pomijając te ślepe uliczki, które do niczego nie prowadziły, choćby obowiązującą w pewnym czasie teorii eteru.

Polecam wszystkim.

Podobnych, lub w jakimś stopniu, zbliżonych w treści książek, przeczytałem kilkanaście w ostatnich kilku dekad. Dzieło Mlodinowa zdecydowanie ląduje na czele tej stawki. Pięknie i dowcipnie opwiedziana historia poszukiwań naukowej prawdy od czasów prehistorycznych po współczesność. Od naiwnych prób wyjaśnienei tajemnic wszechświata, po wyrafinowane współczesne teorie...

O myśli ludzkiej, o pragnieniu zrozumienia, które pchnęło człowieka do rozważań na temat własnej natury, otaczającego świata, wielkich odkryć. O tym jak człowiek zaczął tworzyć, kulturę, cywilizację i jak w tym wszystkim zrodziła się nauka. Jak nic nieznacząca istota sięgnęła gwiazd.
To historia gdzie wielkie odkrycia są dziełem przypadku, właściwego czasu, ale i często wymagają wielkiego wysiłku. Gdzie ludzie za wyrażane poglądy cierpią, ale i są wynoszeni na piedestał, a czasami zapomniani.
Dla zainteresowanych nauką, naukowcami, jak i historią ludzkości.

O myśli ludzkiej, o pragnieniu zrozumienia, które pchnęło człowieka do rozważań na temat własnej natury, otaczającego świata, wielkich odkryć. O tym jak człowiek zaczął tworzyć, kulturę, cywilizację i jak w tym wszystkim zrodziła się nauka. Jak nic nieznacząca istota sięgnęła gwiazd.
To historia gdzie wielkie odkrycia są dziełem przypadku, właściwego czasu, ale i często...

Jedna z najlepszych książek popularnonaukowych 2016 roku, chociaż mnie troszkę smuciła niewielka ilość zagadnień związanych z biologią (chociaż tłumaczy to na pewno fakt, że autor z wykształcenia jest fizykiem). Książka jak najbardziej godna polecenia osobom, których horyzonty myślowe nie kończą się na romansidłach i skandynawskich kryminałach.

Jedna z najlepszych książek popularnonaukowych 2016 roku, chociaż mnie troszkę smuciła niewielka ilość zagadnień związanych z biologią (chociaż tłumaczy to na pewno fakt, że autor z wykształcenia jest fizykiem). Książka jak najbardziej godna polecenia osobom, których horyzonty myślowe nie kończą się na romansidłach i skandynawskich kryminałach.

Amerykański fizyk Leonard Mlodinow wpadł na dość nietypowy pomysł opisania w jednej, niezbyt grubej książce całej historii ludzkiej myśli - od australopiteka do powstania mechaniki kwantowej. I uzasadnia ten pomysł słusznym stwierdzeniem, że różne dziedziny ludzkiej myśli - nauka, matematyka, filozofia czy literatura - nie rozwijają się niezależnie, lecz pozostają pod swoim ciągłym wzajemnym wpływem. Tylko jak zmieścić tak ogromną ilość materiału w jednej książce? To oczywiście niemożliwe. Dlatego też autor mocno i bardzo wybiórczo okroił materiał, zostawiając nam coś w rodzaju strzępków - książkę bardzo niespójną i nawet w małej części nie wyczerpującej tematu.

Mamy więc trzy części. W pierwszej opisana jest cała prehistoria i starożytność - od ewolucyjnych przodków ludzi do Arystotelesa. Sposób omówienia starożytnej Grecji najlepiej pokazuje wybiórczość autora - omawia Talesa, Pitagorasa i Arystotelesa, a Platona kwituje stwierdzeniem, że nie był istotny dla rozwoju nauki. Druga część poświęcona jest rewolucji naukowej, a więc przede wszystkim mechanice Newtona, chociaż po jednym rozdziale zajmuje też powstanie chemii oraz teoria ewolucji. Trzecia część dotyczy dwudziestego wieku i praktycznie w całości poświęcona jest mechanice kwantowej, zaledwie wzmiankowana jest tu teoria względności Einsteina.

Co dyktowało autorowi taki dobór materiału? Jeśli chciał omówić historię mechaniki kwantowej, wystarczyło zacząć od Demokryta (którego akurat autor pomija). Niepotrzebna jest też do tego teoria ewolucji. Jeśli zaś miała to być również historia filozofii, to pomijania Kanta czy Platona jest niedopuszczalne, niezrozumiałe jest także przeznaczanie jednej trzeciej obiętości książki na mechanikę kwantową. Dodajmy jeszcze do tego, że wszystkie te tematy poprzetykane są gęsto osobistymi dygresjami autora na temat jego rodziców - polskich żydów, którzy przeżyli holokaust - które są dość ciekawe, ale dodatkowo zwiększają mentlik i poczucie skakania przez autora po tematach.

Wszystko to jednak nie znaczy wcale, że książki Mlodinowa nie warto przeczytać. Wręcz przeciwnie, jego spojrzenie na historię nauki jest świeże i ciekawe. Ze sposobu, w jaki zwykle opowiada się historię nauki, można odnieść wrażenie, że nauka rozwija się skokowo - samotny geniusz wpada na pomysł, publikuje pracę i od tego momentu nauka jest o krok do przodu. Natomiast Mlodinow opowiada historię nauki tak, jak ona wygląda naprawdę - ze wszystkimi jej meandrami, ślepymi zaułkami i przeszkodami. Mamy tu więc Einsteina czy Darwina, którzy sami nie mogli pogodzić się z własnymi odkryciami, czy Newtona, który na ładne parę lat porzuca fizykę, by zająć się eksperymentami alchemicznymi.

Podsumowując, książka na pewno nie jest tym, za co się podaje - całościowym spojrzeniem na historię ludzkiej aktywności umysłowej we wszelkich dziedzinach. Nie powinna też być pierwszym źródłem wiedzy na temat historii nauki. Jest natomiast bardzo ciekawym i godnym uwagi uzupełnieniem wiedzy dla osób, które historią nauki się interesują.

Amerykański fizyk Leonard Mlodinow wpadł na dość nietypowy pomysł opisania w jednej, niezbyt grubej książce całej historii ludzkiej myśli - od australopiteka do powstania mechaniki kwantowej. I uzasadnia ten pomysł słusznym stwierdzeniem, że różne dziedziny ludzkiej myśli - nauka, matematyka, filozofia czy literatura - nie rozwijają się niezależnie, lecz pozostają pod swoim...

Przedstawienie postępu ludzkiej myśli od początku istnienia naszych przodków do dnia dzisiejszego - to robi ta książka prezentując nam w jaki sposób ludzie wybitni dochodzili do swoich odkryć rozwijając nasze rozumowanie Wszechświata. Jest napisana w zrozumiałym dla każdego języku, będąc przy tym ciekawą i miejscami zabawną opowieścią.

Przedstawienie postępu ludzkiej myśli od początku istnienia naszych przodków do dnia dzisiejszego - to robi ta książka prezentując nam w jaki sposób ludzie wybitni dochodzili do swoich odkryć rozwijając nasze rozumowanie Wszechświata. Jest napisana w zrozumiałym dla każdego języku, będąc przy tym ciekawą i miejscami zabawną opowieścią.

Pozycja dla 6-sto klasisty.Mało wciągająca książka którą raczej się kartkuje niż czyta.

Pozycja dla 6-sto klasisty.Mało wciągająca książka którą raczej się kartkuje niż czyta.

Świetna książka oferująca podróż przez lata nauki, świetnie pokazuje jak zmiana podejścia pozwala na czasami na wykonanie kroków milowych.

Z wad, wiedze jest tak skumulowana, że ciężko wszystko spamiętać.

Świetna książka oferująca podróż przez lata nauki, świetnie pokazuje jak zmiana podejścia pozwala na czasami na wykonanie kroków milowych.

Z wad, wiedze jest tak skumulowana, że ciężko wszystko spamiętać.