Zagubiona tożsamość

Mój pierwszy kontakt z Phillipem Margolinem i jak się wydaje ostatni. Książka zupełnie przeciętna, jakich wiele. Dla miłośników spisków, tajnych nielegalnych operacji pod płaszczykiem rządu i teorii spiskowych.
Sprawnie napiana, wartka akcja, lecz postacie niezbyt przekonujące i taka jakaś nijaka. /Przynajmniej dla mnie/.
Niby wszystko w niej jest to co powinno być w thrillerach, ale brakuje jej tego "czegoś", co może porwać czytelnika by się w niej zatracił.

Mój pierwszy kontakt z Phillipem Margolinem i jak się wydaje ostatni. Książka zupełnie przeciętna, jakich wiele. Dla miłośników spisków, tajnych nielegalnych operacji pod płaszczykiem rządu i teorii spiskowych.
Sprawnie napiana, wartka akcja, lecz postacie niezbyt przekonujące i taka jakaś nijaka. /Przynajmniej dla mnie/.
Niby wszystko w niej jest to co powinno być w...

pierwszą książkę jaką sięgnęłam przez tego autora to właśnie "Zagubiona tożsamość" od pierwszej kartki mnie zaciekawiła,no więc sięgnęłam po następną książkę myśląc że inna też będzie ciekawa ale zawiodłam się na "nie zapomnisz mnie"jakoś do mnie nie przemówiła,fanom tego autora polecam tę książkę jak i inne jeśli ich zaciekawi.

pierwszą książkę jaką sięgnęłam przez tego autora to właśnie "Zagubiona tożsamość" od pierwszej kartki mnie zaciekawiła,no więc sięgnęłam po następną książkę myśląc że inna też będzie ciekawa ale zawiodłam się na "nie zapomnisz mnie"jakoś do mnie nie przemówiła,fanom tego autora polecam tę książkę jak i inne jeśli ich zaciekawi.

Po świetnym ,,Nie zapomnisz mnie" nie byłam pewna czy sięgać po kolejną książkę autora. Nie chciałam psuć sobie wrażenia jakie zrobiła na mnie historia Martina Dariusa.
Po przeczytaniu ,,Zagubionej tożsamości" mogę powiedzieć, że sięgnę po kolejną pozycję Margolina na pewno. Nie pochłonęłam jej jednym tchem ale książka jak najbardziej mi się spodobała :)

Po świetnym ,,Nie zapomnisz mnie" nie byłam pewna czy sięgać po kolejną książkę autora. Nie chciałam psuć sobie wrażenia jakie zrobiła na mnie historia Martina Dariusa.
Po przeczytaniu ,,Zagubionej tożsamości" mogę powiedzieć, że sięgnę po kolejną pozycję Margolina na pewno. Nie pochłonęłam jej jednym tchem ale książka jak najbardziej mi się spodobała :)

Czytałam ją dawno, ale nadal pamiętam emocje, które zostały mi po jej lekturze. Trochę psychologii, szczypta kryminału, łyżeczka trhilleru - i włala, mieszanka wybuchowa podana.

Czytałam ją dawno, ale nadal pamiętam emocje, które zostały mi po jej lekturze. Trochę psychologii, szczypta kryminału, łyżeczka trhilleru - i włala, mieszanka wybuchowa podana.

Całkiem niezła sensacja, dobrze się ją czyta. Jest wartka akcja trzymająca w napięciu, jest tajemnicza przeszłość wędrowca podającego się za artystę, w którym jednak miejscowa dziennikarka rozpoznaje członka tajnego oddziału komandosów-morderców, jest kryminalna zagadka do rozwiązania i mały wątek romantyczny, czyli jest wszystko to, co w książce z tego gatunku winno się znaleźć. Polecam

Całkiem niezła sensacja, dobrze się ją czyta. Jest wartka akcja trzymająca w napięciu, jest tajemnicza przeszłość wędrowca podającego się za artystę, w którym jednak miejscowa dziennikarka rozpoznaje członka tajnego oddziału komandosów-morderców, jest kryminalna zagadka do rozwiązania i mały wątek romantyczny, czyli jest wszystko to, co w książce z tego gatunku winno się...

Jeżeli thriller to szkoda, że sceny mrożące krew w żyłach są tylko opowiadane przez bohaterów książki. Film mógłby być super, może jest tylko o tym nie wiem. Polecam

Jeżeli thriller to szkoda, że sceny mrożące krew w żyłach są tylko opowiadane przez bohaterów książki. Film mógłby być super, może jest tylko o tym nie wiem. Polecam

Książka jak wszystkie Margolina bardzo fajna. Czytana bardzo dawno więc niewiele mogę teraz o niej powiedzieć, ale pamiętam, że mi się podobała

Książka jak wszystkie Margolina bardzo fajna. Czytana bardzo dawno więc niewiele mogę teraz o niej powiedzieć, ale pamiętam, że mi się podobała