Czarownik

Po poprzedniej części, która mnie mocno rozczarowała , Czarownik mnie zachwycił . Fakt , autor zmienił sposób narracji. Rezygnacja z narracji głównego bohatera na narrację autora poprawiła zdecydowanie poziom . Sama akcja i pomysł na tę część na duży plus .
Jeszcze jeden ważny aspekt . Mimo iż akcja rozgrywa się w starożytnym Egipcie zakwalifikował bym ten cykl bardziej do gatunku fantasy . Ogólnie ta część mnie zachwyciła.

Po poprzedniej części, która mnie mocno rozczarowała , Czarownik mnie zachwycił . Fakt , autor zmienił sposób narracji. Rezygnacja z narracji głównego bohatera na narrację autora poprawiła zdecydowanie poziom . Sama akcja i pomysł na tę część na duży plus .
Jeszcze jeden ważny aspekt . Mimo iż akcja rozgrywa się w starożytnym Egipcie zakwalifikował bym ten cykl bardziej...

Czytane lata temu. Mam wydanie z Libros (2002). Wyraźnie słabsze od Bóg Nilu.

Czytane lata temu. Mam wydanie z Libros (2002). Wyraźnie słabsze od Bóg Nilu.

Świetna !

Świetna !

Nie pamiętam już, czy przygodę z W.S. zacząłem od Czarownika czy od Monsunu.
Obie powyższe książki uważam za genialne pod pewnymi względami. To szczytowe osiągnięcie książek historyczno-przygodowych dawnych czasów.
Sam Czarownik niezwykle mnie wciągnął, mimo faktu, że opisów, faktów, zdarzeń i pobocznych wątków jest tam sporo.
Nie będę się rozpisywać - każdy, kto lubi typowe książki przygodowe, a szczególnie ukochał sobie Egipt i faraonów - polecam jak najmocniej!

PS. Dodam tylko, że cykl Taity zacząłem od tego tomu. I Bogu dzięki! Gdybym zaczął od Boga Nilu, w życiu bym tego nie skończył, bo potwornie mi się nie podobała pierwsza część serii.

Ode mnie 10 - ukłon za to arcydzieło, choć w innych częściach aż tak różowo nie będzie.

Nie pamiętam już, czy przygodę z W.S. zacząłem od Czarownika czy od Monsunu.
Obie powyższe książki uważam za genialne pod pewnymi względami. To szczytowe osiągnięcie książek historyczno-przygodowych dawnych czasów.
Sam Czarownik niezwykle mnie wciągnął, mimo faktu, że opisów, faktów, zdarzeń i pobocznych wątków jest tam sporo.
Nie będę się rozpisywać - każdy, kto lubi...

Interesujaca i wciągająca lektura, lecz zakończenie mnie rozczarowało. Odniosłem wrażenie, że autor miał już zwyczajnie dosyć bohaterów i samej powieści, chciał ją tylko jak najszybciej skończyć i odłożyć, ale to jest oczywiście tylko moje zdanie.

Interesujaca i wciągająca lektura, lecz zakończenie mnie rozczarowało. Odniosłem wrażenie, że autor miał już zwyczajnie dosyć bohaterów i samej powieści, chciał ją tylko jak najszybciej skończyć i odłożyć, ale to jest oczywiście tylko moje zdanie.

Książka ciekawa i wciągająca. Moim zdaniem najciekawsza część przygód Taity.
Autor przenosi nas w niesamowity świat starożytnego Egiptu pełnego intryg, czarów i zagadek.
Książka od samego początku niesamowicie mnie wciągnęła.
Polecam przeczytanie wcześniejszych książek z cyklu, aby jeszcze bardziej zżyć się z postaciami, zrozumieć ich tok myślenia oraz aby zrozumieć całą ich historię.
Naprawdę polecam całą sagę o przygodach Taity:)

Książka ciekawa i wciągająca. Moim zdaniem najciekawsza część przygód Taity.
Autor przenosi nas w niesamowity świat starożytnego Egiptu pełnego intryg, czarów i zagadek.
Książka od samego początku niesamowicie mnie wciągnęła.
Polecam przeczytanie wcześniejszych książek z cyklu, aby jeszcze bardziej zżyć się z postaciami, zrozumieć ich tok myślenia oraz aby zrozumieć całą...

Jako kolejna książka z cyklu, jest o wiele ciekawsza niż "Siódmy Papirus"; autor na całe szczęście wraca do starożytnego Egiptu i przedstawia złożoną historię, zwroty akcji, interesujących bohaterów. Nie jest to książka przygodowa na miarę "Boga Nilu" ale mimo wszystko wciąga - przedstawia dalsze dzieje potomków Lostris. Niektórych mogą razić "nadprzyrodzone" moce Taity, zatem w tej części trochę wchodzimy na pola fantasy ;)

Jako kolejna książka z cyklu, jest o wiele ciekawsza niż "Siódmy Papirus"; autor na całe szczęście wraca do starożytnego Egiptu i przedstawia złożoną historię, zwroty akcji, interesujących bohaterów. Nie jest to książka przygodowa na miarę "Boga Nilu" ale mimo wszystko wciąga - przedstawia dalsze dzieje potomków Lostris. Niektórych mogą razić "nadprzyrodzone" moce...

Gorące piaski Sahary, bezpardonowa walka o władzę, namiętności i uczucia, czary i zaklęcia, oszustwa - to wszystko znajdziecie w tej książce :)

Gorące piaski Sahary, bezpardonowa walka o władzę, namiętności i uczucia, czary i zaklęcia, oszustwa - to wszystko znajdziecie w tej książce :)

Początek książki troszkę dłużył mi się, potem akcja przyspiesza i robi się ciekawiej. I teraz mocno zdradzę treść książki, więc kto nie czytał nie powinien czytać tego komentarza :)
Strasznie nie podoba mi się to, co autor robi z kobietami w swojej książce. Najpierw daje im charakter, a potem, gdy zakochują się, robi z nich niezdarne, pozbawione charakteru kukły. Doskonałym przykładem jest Mintaka - najpierw wojownicza, potem nawet bez wpływu Taity nie miała sił podnieść włóczni by zabić Troka... serio? Poza tym, uważam, że autor w ogóle nie powinien opisywać scen miłosnych, bo nie potrafi tego robić... Do tego dodajmy niepotrzebną śmierć pod koniec książki. Nie rozumiem po co Mintaka zabrała siostrę Nefera ze sobą, chyba tylko po to by zginęła... Poza tym, Nefer nie bardzo przejął się śmiercią ukochanej siostry, a i Mintaka też długo nie opłakiwała jej... To wszystko obniża moją ocenę książki, gdyby autor nad tym popracował, to cały zamysł, akcja i same postacie [przynajmniej te męskie] wypadają nieźle.

Początek książki troszkę dłużył mi się, potem akcja przyspiesza i robi się ciekawiej. I teraz mocno zdradzę treść książki, więc kto nie czytał nie powinien czytać tego komentarza :)
Strasznie nie podoba mi się to, co autor robi z kobietami w swojej książce. Najpierw daje im charakter, a potem, gdy zakochują się, robi z nich niezdarne, pozbawione charakteru kukły. Doskonałym...

Opowieść o wiele bardziej wciągająca iż tom 1., głównie dlatego, że autor odchodzi powoli od ścisłego trzymania się prawdziwych realiów i przemyca tu już elementy fantastyki. Ale to w końcu świat starożytnego Egiptu - komuż nie kojarzy się on z odrobiną tajemniczości i magii?

Opowieść o wiele bardziej wciągająca iż tom 1., głównie dlatego, że autor odchodzi powoli od ścisłego trzymania się prawdziwych realiów i przemyca tu już elementy fantastyki. Ale to w końcu świat starożytnego Egiptu - komuż nie kojarzy się on z odrobiną tajemniczości i magii?