Wiara, zwątpienie, fanatyzm. Czy trzeba w coś wierzyć?

„Wiara, zwątpienie, fanatyzm. Czy trzeba w coś wierzyć?” to moje pierwsze zetknięcie z postacią Osho. Nie on sam jest autorem książki, lecz osobą udzielającą wywiadu (książka składa się z kilkunastu pytań i bardzo obszernych odpowiedzi).
Zacznijmy od samego tytułu – brzmi interesująco, zwłaszcza dla osoby zajmującej się na co dzień filozofią, psychologią, czy ogólnie „branżą” duchową. Niestety tytuł może wprowadzić w błąd. Mnie wprowadził. Spodziewałam się rozważań na temat uwarunkowań wiary człowieka, przyczyn zwątpienia oraz popadnięcia w fanatyzm. Tymczasem Osho skupia się głównie na przekazie, że wszystkie religie świata są wielkim oszustwem, natomiast jego pogląd jest jedynym słusznym. Od razu zaczyna mi się tworzyć portret pana Osho jako osoby mocno narcystycznej… Na pytanie „Czy trzeba w coś wierzyć?” odpowiada, że wierzyć nie wolno.
Nauki Osho były kiedyś kontrowersyjne, a może nawet rewolucyjne. Teraz są to raczej dość szeroko rozpowszechnione poglądy, przynajmniej wśród ludzi „myślących”. Nie mówię oczywiście o słuszności kazań Osho, a po prostu o dopuszczaniu myśli o możliwej prawdziwości tych nauk. Zgadzać się można z jego przekazem lub nie, to już kwestia indywidualna.
Książkę czyta się bardzo szybko, jest napisana łatwym do zrozumienia językiem. Liczne powtórzenia niektórych kwestii sprzyjają przyswajaniu treści i zwiększaniu prędkości brnięcia przez kolejne strony, jednak chwilami miałam dość czytania w kółko tego samego.
W ostatecznym rozrachunku, nie dowiedziałam się niczego, co by w jakimś większym stopniu wpłynęło na mój sposób odbierania świata, czy znacząco poszerzyło moją wiedzę. Poza tym, w narracji mocno zabrakło mi obiektywizmu - Osho bezkompromisowo krytykuje podejście do wiary wszystkich ludzi poza sobą. Książka bardziej przypomina mi ideologiczny wywód niż zachętę do refleksji (mimo, że właśnie to zdaje się być najważniejszym przesłaniem Osho – samodzielne poszukiwanie prawdy). Poza kilkoma ciekawymi anegdotami oraz informacjami na temat wschodnich religii, książka okazała się dość jednowymiarowa, nudna i irytująca. Szkoda, oczekiwałam czegoś zdecydowanie lepszego.

„Wiara, zwątpienie, fanatyzm. Czy trzeba w coś wierzyć?” to moje pierwsze zetknięcie z postacią Osho. Nie on sam jest autorem książki, lecz osobą udzielającą wywiadu (książka składa się z kilkunastu pytań i bardzo obszernych odpowiedzi).
Zacznijmy od samego tytułu – brzmi interesująco, zwłaszcza dla osoby zajmującej się na co dzień filozofią, psychologią, czy ogólnie...

Już dawno chciałam przeczytać jakaś książkę tego niegdyś sławnego hinduskiego guru. Trochę tak z potrzeby poszukiwania duchowości odmiennej od tej naszej, zachodniej, a tak bardziej ze zwykłej przyziemnej ciekawości poznania jego nauk, bo podobno znowu stają się modne. Miałam też nadzieję znaleźć takie poglądy na naszą egzystencją, które pomogą uporządkować rozbiegane myśli i tym samym wyciszyć codzienny stres. Czy książka spełniła moje oczekiwanie ? Odpowiem, że raczej nie. Pierwsze rozdziały to słowotok, istny chaos, pełen sprzeczności prowokacji,szokowania absurdami rozmaitych religii i filozofii. Na szczęście z chaosu wyłonił się epilog i dopiero w nim jako tako mogłam ogarnąć naukę Osho, jeśli w ogóle można ją ogarnąć. Tak czy inaczej nauki Osho chyba dziś już tak nie szokują ,bo ludzie na co dzień słyszą tyle szokujących poglądów, że nic już chyba nie jest w stanie ich zaszokować, nawet lądowanie za Ziemi UFO. O samych jego kontrowersyjnych naukach nie będę tu przecież się rozpisywać,bo wszystko można wyczytać w Wikipedii. Powtórzę tylko,że jeśli ktoś będzie tą książkę czytał, to niech tylko przeleci przez pierwsze rozdziały, a dokładniej przeczyta epilog. W zupełności wystarczy. No i jeszcze najważniejsze, Osho nigdy sam nie spisywał swoich słów,zatem ta książka, tak jak i wszystkie inne sygnowane jako książki Osho, została napisana przez jego uczniów,na podstawie nagrań i notatek z jego wykładów.

Już dawno chciałam przeczytać jakaś książkę tego niegdyś sławnego hinduskiego guru. Trochę tak z potrzeby poszukiwania duchowości odmiennej od tej naszej, zachodniej, a tak bardziej ze zwykłej przyziemnej ciekawości poznania jego nauk, bo podobno znowu stają się modne. Miałam też nadzieję znaleźć takie poglądy na naszą egzystencją, które pomogą uporządkować rozbiegane myśli...

Jedna z lepszych pozycji Osho. Tym razem autor rozprawia się z religiami, tak więc jest bardzo kontrowersyjnie - z tradycyjnego, zachowawczego punku widzenia, co mnie jedynie cieszy. Mówi na bardzo wiele różnych tematów, lecz wszystko to jest połączone przewodnią nicią potępienia. Książka ma "ducha" - jak to zwykłem nazywać, autor proponuje prawdziwą religię, którą nazywa dla odmiany "religijnością", bo religii jest wiele ale religijność jest tylko jedna. Tutaj nie ma znaczenia żadna religia gdyż na głębszym poziomie wszystkie są takie same, odwołują się do tych samych potrzeb człowieka, często nawet nie naturalnych, wrodzonych, autentycznych, a wpojonych przez kapłanów, polityków, społeczeństwo i takoż zbrodniczo wykorzystywanych. Człowiek zatracił sens życia i jego piękno poprzez intelekt, który schodzi w dół i dzieli, analizuje, ujmuje całości sens, który ma tylko ona. Tymczasem prawdziwa religia to inteligencja, która wspinając się w górę wszystko łączy, rozumie całość istnienia w sposób nieprzekazywalny, mistyczny. I tę całość istnienia, tę przepełnioną sensem jedność autor nazywa Bogiem.

Jedna z lepszych pozycji Osho. Tym razem autor rozprawia się z religiami, tak więc jest bardzo kontrowersyjnie - z tradycyjnego, zachowawczego punku widzenia, co mnie jedynie cieszy. Mówi na bardzo wiele różnych tematów, lecz wszystko to jest połączone przewodnią nicią potępienia. Książka ma "ducha" - jak to zwykłem nazywać, autor proponuje prawdziwą religię, którą nazywa...

W książce Wiara, zwątpienie, fanatyzm Osho bezlitośnie krytykuje wszystkie religie. Dla niego wiara i religijność to dwie różne sprawy. Nienawidzi również modlitwy, bo jego zdaniem to pewien rodzaj biznesu. My zawracamy głowę Bogu i obiecujemy coś w zamian za coś. Jego zdaniem znacznie lepsza jest medytacja. Dla niego Jezus, Budda i Mahomet nie byli prorokami, byli nauczycielami i nie mieli za zadanie zbawić całego świata, bo jeden człowiek nie może zginąć za wszystkich ludzi, tylko my sami możemy siebie zbawić.

Nikt nie musi zacząć powtarzać sentencji Osho, ani nagle kupować miliona jego książek. Jednak faktem jest, że filozofia Osho jest ciekawa i bliska człowiekowi, bo głównie w życiu mamy być szczęśliwi, mamy wiedzieć co robimy i wierzyć w to co chcemy. Myślę, że poglądy Osho nie trafią do każdego, ale nie można mu odmówić tego, że zwraca uwagę na to, czego my nie widzimy i sprawia, że zaczynamy wątpić i się zastanawiać, a przecież tak właśnie powinno być.


Całość: http://www.recenzjezpazurem.pl/2016/07/osho-wiara-zwatpienie-fanatyzm-czy.html#more

W książce Wiara, zwątpienie, fanatyzm Osho bezlitośnie krytykuje wszystkie religie. Dla niego wiara i religijność to dwie różne sprawy. Nienawidzi również modlitwy, bo jego zdaniem to pewien rodzaj biznesu. My zawracamy głowę Bogu i obiecujemy coś w zamian za coś. Jego zdaniem znacznie lepsza jest medytacja. Dla niego Jezus, Budda i Mahomet nie byli prorokami, byli...

Irracjonalizm wywołuje wspaniałe refleksje, OSHO był oświeconym jak każdy wielki, jak każdy wielki nie zostanie zrozumiany.

Irracjonalizm wywołuje wspaniałe refleksje, OSHO był oświeconym jak każdy wielki, jak każdy wielki nie zostanie zrozumiany.

Filozofię życia Osho bardzo cenię i jego książki, które wciąż są bardzo na czasie również. Jednak ta książka zdecydowanie mniej do mnie przemawia niż pozostałe.

Filozofię życia Osho bardzo cenię i jego książki, które wciąż są bardzo na czasie również. Jednak ta książka zdecydowanie mniej do mnie przemawia niż pozostałe.