W ogień

Odwieczna walka dobra ze złem.

Odwieczna walka dobra ze złem.

Książka całkiem dobra, raczej na jeden wieczór żeby odpocząć, ale raczej dla starszej młodzieży. Sama historia jest dość wciągająca, pokazuje do czego jesteśmy się w stanie posunąć i jak pragnienie zemsty jest nas w stanie zaślepić. Z początku jest wiele o cielesności, co nie nadaje się dla młodszych, jednak niestety wiele w tym prawdy, że na tym opiera się część naszego świata. Bardzo ciekawie jest tu ukazany diabeł, który mimo różnych rzekomo dobrych czynów, na około zawsze dąży do zła i krzywdy. Nathaniel jest jedna z najlepiej wykreowanych postaci, jest słodko-gorzkim bohaterem, najzwyczajniej w świecie prawdziwym. Jest też nietypowe zakończenie, a bardziej ostatnie 100 stron które nie jest idealne i przesłodzone. Nadal mam nadzieję że doczekamy się następnego tomu z opisem dalszych losów Emily, Emmy, Nathaniela i Michaela.

Książka całkiem dobra, raczej na jeden wieczór żeby odpocząć, ale raczej dla starszej młodzieży. Sama historia jest dość wciągająca, pokazuje do czego jesteśmy się w stanie posunąć i jak pragnienie zemsty jest nas w stanie zaślepić. Z początku jest wiele o cielesności, co nie nadaje się dla młodszych, jednak niestety wiele w tym prawdy, że na tym opiera się część naszego...

Super!!!!! Czekam z niecierpliwością na 2 tom!!!! Kiedy będzie?

Super!!!!! Czekam z niecierpliwością na 2 tom!!!! Kiedy będzie?

Książkę kupiłem w jakieś księgarni internetowej jako powieść kryminalną z elementami fantastyki (diabeł i te sprawy). Jednak po przeczytaniu pierwszego rozdziału zorientowałem się, że kryminałem nie jest.
O co w niej zatem chodzi? Nastoletnia Em, po samobójczej śmierci swojej najlepszej (jedynej) przyjaciółki, postanawia zemścić się na osobach odpowiedzialnych za jej odejście z pomocą diabła, któremu zaprzedaje duszę...
Plusem tej historii są z pewnością porównanie piekła do korporacji, w której każdy ma swoje role i w której panuje pewna hierarchia.
Co do Minusów - zaliczyć do nich można skalę zemsty planowanej przez główną bohaterkę (porzucenie przez dziewczynę, udaremnienie próby rekrutacji do wybranej szkoły wyższej) czy wprowadzanie niektórych postaci niepotrzebnie, za krótko, po to, aby wypełniły kilka akapitów.
Nie mniej dobrze i szybko się czyta!!!

Książkę kupiłem w jakieś księgarni internetowej jako powieść kryminalną z elementami fantastyki (diabeł i te sprawy). Jednak po przeczytaniu pierwszego rozdziału zorientowałem się, że kryminałem nie jest.
O co w niej zatem chodzi? Nastoletnia Em, po samobójczej śmierci swojej najlepszej (jedynej) przyjaciółki, postanawia zemścić się na osobach odpowiedzialnych za jej...

Bardzo ciekawa książka.Historia z pewnością różni się od innych. Szkoda tylko, że chyba nie doczekamy się kontynuacji. Czy polecam książkę? TAK, zdecydowanie :)

Bardzo ciekawa książka.Historia z pewnością różni się od innych. Szkoda tylko, że chyba nie doczekamy się kontynuacji. Czy polecam książkę? TAK, zdecydowanie :)

Książkę poleciła mi pewna osoba. Wzięłam ją bez przekonania, myślałam, że historia przyjaźni będzie nudna. Ale jakże bardzo się myliłam. Świetna książka, naprawdę. To, co w niej się działo.. Niby tak fantastyczne, a jednak tak prawdziwe. Szczerze polecam!

Czy są kolejne tomy? Nigdzie nie mogę ich znaleźć..

Książkę poleciła mi pewna osoba. Wzięłam ją bez przekonania, myślałam, że historia przyjaźni będzie nudna. Ale jakże bardzo się myliłam. Świetna książka, naprawdę. To, co w niej się działo.. Niby tak fantastyczne, a jednak tak prawdziwe. Szczerze polecam!

Czy są kolejne tomy? Nigdzie nie mogę ich znaleźć..

Strata czasu. Płyciutkie jak kałuża i infantylne do bólu. O ile jeszcze początek zapowiadał się nieźle, ale im dalej w las tym gorzej. Główni bohaterowie czyli Em - nudna i głupiutka, Michael - po prostu nieciekawy, jedynie Nathaniel z jakąś niewielką ikrą.
Nie warto zawracać sobie głowy.

Strata czasu. Płyciutkie jak kałuża i infantylne do bólu. O ile jeszcze początek zapowiadał się nieźle, ale im dalej w las tym gorzej. Główni bohaterowie czyli Em - nudna i głupiutka, Michael - po prostu nieciekawy, jedynie Nathaniel z jakąś niewielką ikrą.
Nie warto zawracać sobie głowy.

Książki z cyklu "Antilia" przypadły mi do gustu. Jednak ta kolejna książka z nowej serii autorki już nie. Może to kwestia gustu. Jednak to nie mój klimat. Napiszę tylko, że sprawdza się tu powiedzenie, że prawda może być słodka.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
https://3.bp.blogspot.com/-JXaaTbTK4PQ/WNTsTgcGdMI/AAAAAAAADig/ohFawVjtE7oBf64M4FQAaw_jZ_xzJdGagCLcB/s1600/olipiada2017.jpg

Książki z cyklu "Antilia" przypadły mi do gustu. Jednak ta kolejna książka z nowej serii autorki już nie. Może to kwestia gustu. Jednak to nie mój klimat. Napiszę tylko, że sprawdza się tu powiedzenie, że prawda może być słodka.

Książkę przeczytałam w ramach...

Niby mamy wejść w ogień, a dreptamy po płyciźnie postaci, zachowań, relacji i całej historii, która po prostu już była i nie zaskakuje… Czy warto sięgnąć po książkę Ewy Seno?

Emily i Emma (moim zdaniem to kiepski zabieg, że bohaterki nazywa się tak podobnie, bo nie jest dla mnie intuicyjny skrót: „Em” i bardziej pasuje mi do Emmy…) zaczęły przyjaźnić się od maleńkości. Były swoimi pokrewnymi duszami, pewnie nawet miesiączki miały w tym samym czasie. Niestety życie Emily nie było usłane różami i po śmierci ojca, którego bardzo kochała, musiała przenieść się ze swoją zadufaną w sobie matką i jej nowym gachem do Nowego Yorku, rozluźniając więzi przyjaźni, które nie padły całkiem dzięki internetowi. Coś jednak zaczyna się psuć w relacji dotychczas nierozłącznych Em-papużek, aż w końcu dochodzi do tragedii.

Emily przybywa na pogrzeb. Przepełniona wyrzutami sumienia, złością na niesprawiedliwość losu i na syna burmistrza. Obiecuje zemstę i ta obietnica okazuje się jej przepustką do piekła. Dosłownie. Czy warto oddać duszę diabłu? Jak wysoką cenę można zapłacić za zemstę? Czy szatan jest piekielnie dobry w łóżku?

Ewie Seno udało się stworzyć bardzo irytującą główną bohaterkę, która notorycznie powtarza, że jest naiwna, jakby chciała usprawiedliwić swoje naiwne myśli i zachowania. A zapowiadała się naprawdę nieźle. Bardzo podoba mi się, że polscy autorzy próbują wykreować bohaterów, którzy nie boją się powiedzieć, że wierzą w Boga, tylko kurczę… w przypadku Emily to były tylko słowa, bo kiedy nadarzyła się jej ciemnowłosa i ciemnooka okazja do grzechu, to rozłożyła przed nią nogi! Poza tym ta kurza ziarnkowość, czyli wszystko idzie jak po maśle. Okej, rozumiem, że bohater nie może mieć pod górkę, bo żeby ją pokonać musiałby stać się superbohaterem, a te to fajne są w komiksach Marvela, ale żeby tak wszystko szło gładko? Pstryk i zakochuje się w tobie władca piekieł, pstryk i jego przydupas jest na twoje zawołanie, pstryk i nawet anioł jest dla ciebie gotów porzucić skrzydła. I to od zaraz, bo masz taką czystą, świecącą duszę! Bleee.

Historia nie była od początku jakimś wielkim zaskoczeniem, bo książek o anielsko-demonicznej i tym podobnej tematyce powstało już duuużo, więc naprawdę trzeba stanąć na głowie, żeby czytelnika czymś zaskoczyć, co niestety, według mnie, Ewie Seno się nie udało. Widać, że autorka ma lekkie pióro, a nawet niezłe pomysły i przypuszczam, że tworzenie powieści sprawiało jej frajdę, ale to jeszcze nie wszystko, żeby chciało się zachęcić czytelnika do sięgnięcia po dalsze tomy tej trylogii. Nie udało mi się polubić żadnego bohatera, jednie lekko o moją sympatię otarł się Luke – wątpię jednak, czy za parę godzin będę pamiętała tę postać, bo to efektowne wejście w świetle… Auć…

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Czy ostatnie? Nie wiem. Wczytując się w opinie czytelników wychodzi, że jej poprzedni cykl „Antilia” był udany. Może więc nie warto skreślać tego nazwiska i jeszcze dać szansę Ewie Seno, zdając sobie sprawę, że nawet najlepszy pisarz popełnia czasem niekoniecznie bestsellera? 🙂 Pożyjemy, zobaczymy.

Opinia opublikowana na moim blogu: www.erpgadki.pl

Niby mamy wejść w ogień, a dreptamy po płyciźnie postaci, zachowań, relacji i całej historii, która po prostu już była i nie zaskakuje… Czy warto sięgnąć po książkę Ewy Seno?

Emily i Emma (moim zdaniem to kiepski zabieg, że bohaterki nazywa się tak podobnie, bo nie jest dla mnie intuicyjny skrót: „Em” i bardziej pasuje mi do Emmy…) zaczęły przyjaźnić się od maleńkości....

Zapraszam na:
http://rozanygajslow.blogspot.com/2017/01/ewa-seno-w-ogien-book-tour.html

Zapraszam na:
http://rozanygajslow.blogspot.com/2017/01/ewa-seno-w-ogien-book-tour.html