Zdrada

KIEDY KREW ZAMARZA W ŻYŁACH
Faceci to szuje. Przynajmniej w tej książce.

Jeżeli kiedykolwiek przyszło wam do głowy, żeby zdradzić męża lub żonę, to po tej lekturze taki pomysł natychmiast wywietrzeje wam z głowy. Chwila przyjemności, a konsekwencje mogą być opłakane. Nikt nie chciałby się znaleźć w roli bohaterów tej powieści.

Rozkręca się to, jak to u Alvtegen, powolutku. Najpierw mamy doskonałe pod względem psychologicznym przedstawienie osób dramatu. Przeplatają się dwa wątki. W pierwszym żona dowiaduje się, że mąż ją zdradza i zamierza porzucić. Historię obserwujemy z punktów widzenia obojga małżonków. Uczcie się, drodzy polscy autorzy. Ta sama scena, opowiedziana tylko przez innego narratora może wnieść tak wiele nowego. Do tego właśnie służy narracja wielokrotna, a nie do watowania objętości powtórkami, kiedy nie wie się o czym pisać. Drugi wątek - to historia młodego człowieka po przejściach, obsesyjnie zakochanego w swojej (nie do końca) dziewczynie. Kiedy losy bohaterów obydwu tych wątków skrzyżują się, zaczyna się prawdziwy thriller.

Napięcie rośnie z każdą stroną, każde wydarzenie zwiastuje jakiś dramat, ale kto, co, z kim i dlaczego, pozostanie niewiadomą do samego końca. W pewnym momencie atmosfera zagęściła tak, że aż musiałam odłożyć książkę i poczekać na lepszy nastrój. Zaczęłam się domyślać do czego wszystko zmierza i musiałam się na to psychicznie przygotować. Alvtegen i tak mnie zaskoczyła (wiedziałam, że tak będzie, ale nie myślałam, że aż tak) i za takie zakończenie miałabym ochotę autorkę spalić na stosie.

Długo się zastanawiałam czy przyznać tej książkę maksymalną ocenę. Literacko jest to trochę słabsze niż bezbłędny „Cień”, nie tak wielowymiarowe, ale emocjonalnie o wiele bardziej rozkłada na łopatki, więc jednak tak, w swoim gatunku – to arcydzieło.

Jeżeli „Cień” wydał wam się książką smutną i nie pozostawiającą żadnej nadziei, to po przeczytaniu „Zdrady”, o ile jeszcze znajdziecie w niej jakieś analogie do własnego życia, możecie wpaść w najczarniejszą depresję. Ja do tej pory nie mogę się pozbierać i nic nie pomaga tłumaczenie, że to tylko „zwykły” thriller. Dlatego wstrzymam się z lekturą kolejnej (i ostatniej) książki Alvtegen. Organizm potrzebuje regeneracji.
www.czytacz.pl

KIEDY KREW ZAMARZA W ŻYŁACH
Faceci to szuje. Przynajmniej w tej książce.

Jeżeli kiedykolwiek przyszło wam do głowy, żeby zdradzić męża lub żonę, to po tej lekturze taki pomysł natychmiast wywietrzeje wam z głowy. Chwila przyjemności, a konsekwencje mogą być opłakane. Nikt nie chciałby się znaleźć w roli bohaterów tej powieści.

Rozkręca się to, jak to u Alvtegen,...

Karin Alvtegen jest mistrzynią obrazowania ludzkich emocji.
Otwiera każdego z bohaterów i wygrzebuje z niego wszystko z najciemniejszych zakamarków, aby podac to czytelnikowi na tacy. Doskonale przyrządzone.
Brawo!

Karin Alvtegen jest mistrzynią obrazowania ludzkich emocji.
Otwiera każdego z bohaterów i wygrzebuje z niego wszystko z najciemniejszych zakamarków, aby podac to czytelnikowi na tacy. Doskonale przyrządzone.
Brawo!

Książki nie ma już w księgarniach, ale przy odrobinie szczęścia można ją znaleźć na Allegro.
Nie przepadam za skandynawskimi thrillerami, ale ten rozłożył mnie na łopatki - dosłownie ;)
Historia kobiety (Evy),która toczy walkę o męża, gdyż ten, uwikłał się w romans z inną, młodszą kobietą - klasyka.
Kiedy walka o męża nie przynosi oczekiwanych rezultatów, Eva zdradza Henryka z przygodnie poznanym mężczyzną Jonasem. Jonas niestety, okazuje się zakompleksionym, zaburzonym facetem - prześladowcą (charakterystyka postaci jest tak dobra, że poczułam wstręt i obrzydzenie do gościa błeee...). Jedna noc z psychopatą, sprawia, że życie Evy staje się jeszcze gorszym koszmarem niż niewierność męża.
Polecam bardzo.

Książki nie ma już w księgarniach, ale przy odrobinie szczęścia można ją znaleźć na Allegro.
Nie przepadam za skandynawskimi thrillerami, ale ten rozłożył mnie na łopatki - dosłownie ;)
Historia kobiety (Evy),która toczy walkę o męża, gdyż ten, uwikłał się w romans z inną, młodszą kobietą - klasyka.
Kiedy walka o męża nie przynosi oczekiwanych rezultatów, Eva zdradza...

"Eva i Henrik są małżeństwem od piętnastu lat i mają małego synka, ale w ich związku od dawna panuje marazm. Pewnego dnia Eva odkrywa, że mąż znalazł inną kobietę, do czego nie chce się przyznać. Zdesperowana, postanawia się zemścić, przeżywając przygodę z właśnie poznanym Jonasem. Nic nie wskazuje, że młody mężczyzna jest groźnym psychopatą, a znajomość przerodzi się w prawdziwy koszmar... Pełen napięcia thriller psychologiczny o tym, że urażona duma jest najgorszym doradcą, a igranie z ogniem śmiertelnie niebezpieczne."

Ten opis wydawcy jest dosyć rzeczowy i sprawia, że czytelnikowi wydaje
się, że to kolejny thriller-romans jakich już mnóstwo dostarczyły nam amerykańskie pseudopisarki. Tak jednak nie jest. Karin Alvtegen przewyższa swoje konkurentki pod każdym względem.


Urzeka mnie przede wszystkim to jak żywe postacie potrafi tworzyć Alvtegen. Wspominałam już kiedyś, że nie znoszę kiedy jakaś autorka czyni z głównej bohaterki swoje alter ego i wszelkimi sposobami stara się z niej uczynić postać najbardziej moralną, posiadającą najmniej wad, najbardziej sympatyczną, znacznie bardziej inteligentną jednym słowem idealną. Myślałam, że tak samo będzie z Evą. Sądziłam, że Alvtegen ukaże ją jako zaradną kobietę dbającą o dom, męża i synka, zadbaną elegancką mądrą itd. ( tu wpisz cechy jakie najbardziej cenisz u kobiety). Byłam pewna, że po tym jak wyszło na jaw, że mąż Henrik ją zdradza, role zostaną im jasno przypisane : Eva - ofiara, która nie zasłużyła na taki los, Henrik - winowajca godny potępienia. Przekonałam się jednak, że Alvtegen lubi ukazywać sytuacje i zdarzenia z punktu widzenia wielu postaci dlatego też czytamy scenę najpierw widzianą z perspektywy Henrika a później z perspektywy Evy.
Dodatkowo pisarka tworzy postacie niejednoznacznie, nie można żadnej z nich ocenić ani jako bezwzględnie dobrej ani bezwzględnie złej, pokrzywdzeni stają się krzywdzącymi, a ofiarami sprawcy. Bardzo podoba mi się ta niejednoznaczność. Dzięki niej nie obserwujemy czarno-białego świata, w którym bardzo łatwo nam wszystko ocenić i osądzić. Przykładem może być rozpad małżeństwa Henrika i Evy. Początkowo chyba wielu widziało winę w Henriku ( w końcu to on znalazł sobie kochankę) a w Evie biedną zdradzaną żonę, która przecież dbała o dom i rodzinę jak Henrik mógł nie doceniać jej poświęcenia, jej skrupulatności i dokładności w wykonywaniu obowiązków? Widzimy też więc, że początkowo perfekcjonizm Evy przemawiał na jej korzyść, jakby nie było stała się osobą, która sama siebie ganiła kiedy jakieś zadanie wykonała nie tak lub w czymś się nie sprawdziła, chciała ciągle doskonalić we wszystkim co robiła, chciała być wzorową żoną, wzorową matką, wzorową pracownicą. Czy więc można było mieć jej to za złe? Niby nie, jednak nasz punkt widzenie poszerza się kiedy czytamy jak to wszystko wyglądało z perspektywy jej męża Henrika. On czuł się przytłoczony przez swoją idealną żonę, im ona była lepsza tym on czuł się gorszy, im bardziej się starała tym wyraźniej on widział swoje błędy i niedociągnięcia aż w końcu spotkał kogoś kto potrafił akceptować go również z jego wadami, kto w jego mniemaniu lepiej go rozumiał i komu nie wstydził się opowiedzieć jak bardzo czuje się sfrustrowany przy swojej żonie perfekcjonistce.

Oprócz tego zdumiewa mnie jeszcze znajomość ludzkich charakterów jaką wykazuje się autorka. Czytając o młodzieńcu opiekującym się swoją ukochaną pogrążoną w śpiączce zauważyłam, że pisarka doskonale zna mechanizm nerwicy natręctw. Może sama ją przechodziła (w jej życiu również nastąpiło parę tragicznych wydarzeń, które mogły doprowadzić do pojawienia się nerwicy i depresji choćby śmierć brata) ?
A może tylko o niej czytała i po prostu ma tak wielką wyobraźnię, że wiedzę, którą nabyła potrafiła wiarygodnie przenieść na strony powieści ?

Co by nie mówić, uważam, że "Zdrada" stanowi perełkę w swoim gatunku. Gdyby nie to, że "zaskakujące zwroty akcji", "nieprzewidywalne zakończenie", "trzymająca w napięciu aż do ostatniej strony" to zwroty wyświechtane i nadużywane a do tego znajdują się na okładkach nawet najbardziej marnych kryminałów i thrillerów to właśnie tak bym ją opisała, ale ja po prostu powiem, że jest wyjątkowa a kto po nią sięgnie sam się o tym przekona.

"Eva i Henrik są małżeństwem od piętnastu lat i mają małego synka, ale w ich związku od dawna panuje marazm. Pewnego dnia Eva odkrywa, że mąż znalazł inną kobietę, do czego nie chce się przyznać. Zdesperowana, postanawia się zemścić, przeżywając przygodę z właśnie poznanym Jonasem. Nic nie wskazuje, że młody mężczyzna jest groźnym psychopatą, a znajomość przerodzi się w...

Dobra pozycja- kryminał z analizą psychopatycznego umysłu i zwykłego rozkładu pożycia małżeńskiego w tle. Jest w tej książce coś mrocznego i przerażającego- głównie tło psychologiczne i to jak nasze dzieciństwo determinuje psychikę, jak przypadek zmienia życie, jak krucha jest miłość i jakie skrajne i przerażające potrafi mieć oblicze - gdy gaśnie i z mroku wychodzą najgorsze demony i lęki. Ale gdy jest bezwarunkowa i obsesyjna bywa jeszcze bardziej przerażająca .

Dobra pozycja- kryminał z analizą psychopatycznego umysłu i zwykłego rozkładu pożycia małżeńskiego w tle. Jest w tej książce coś mrocznego i przerażającego- głównie tło psychologiczne i to jak nasze dzieciństwo determinuje psychikę, jak przypadek zmienia życie, jak krucha jest miłość i jakie skrajne i przerażające potrafi mieć oblicze - gdy gaśnie i z mroku wychodzą...

Przeczytałam już całkiem sporo dobrej literatury, ale ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Bardzo ciekawy wątek, idealnie wykreowani bohaterowie, doskonała psychologiczna analiza postaci, ukazanie najgłębszych zakamarków umysłu ludzkiego. Końcówka książki powala, aż strach odezwać się do nieznajomej osoby.... Bo Ciebie też może spotkać podobny los.

Przeczytałam już całkiem sporo dobrej literatury, ale ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Bardzo ciekawy wątek, idealnie wykreowani bohaterowie, doskonała psychologiczna analiza postaci, ukazanie najgłębszych zakamarków umysłu ludzkiego. Końcówka książki powala, aż strach odezwać się do nieznajomej osoby.... Bo Ciebie też może spotkać podobny los.

Uwielbiam takie książki! Nie można się oderwać , a wszystko inne dookoła przestaje interesować Wspaniale poprowadzona narracja, świetna fabuła, nieoczekiwane zakończenie. Bardzo polecam

Uwielbiam takie książki! Nie można się oderwać , a wszystko inne dookoła przestaje interesować Wspaniale poprowadzona narracja, świetna fabuła, nieoczekiwane zakończenie. Bardzo polecam

Hm ksoazka niezła ale trochę za krótką. Ja bym ją troche rozwinęła. Ogolnie czytalo sie dobrze. Nawet bardzo dobrze sle czegoś brakowało.

Hm ksoazka niezła ale trochę za krótką. Ja bym ją troche rozwinęła. Ogolnie czytalo sie dobrze. Nawet bardzo dobrze sle czegoś brakowało.

Czy to w ogóle jest thriller? Podobnie jak "Cień" nie do końca. Bardziej dramat. Wiwisekcja problemów małżeństwa i patologia miłości, także tej do samego siebie. Dużo chorych emocji. Początkowo zaciekawia, jednak finalnie nieco zawodzi.

Czy to w ogóle jest thriller? Podobnie jak "Cień" nie do końca. Bardziej dramat. Wiwisekcja problemów małżeństwa i patologia miłości, także tej do samego siebie. Dużo chorych emocji. Początkowo zaciekawia, jednak finalnie nieco zawodzi.

Znakomita książka, krótka, ale treściwa, z okrutnym zakończniem.

Znakomita książka, krótka, ale treściwa, z okrutnym zakończniem.