Nic oprócz milczenia

Druga część Nic oprócz strachu okazała się słabsza od poprzedniej. Młoda komisarz po śmierci męża i zamknięciu siostry w więzieniu postanawia wyruszyć do Wenecji żeby złapać trochę oddechu. Jak się okazuje to co robiła do tej pory nie daje o sobie zapomnieć i znowu Anna wplątuje się w tajemniczą śmierć gondoliera. Miejscowy komisarz widząc doświadczenie komisarz z Ystad postanawia wejść z nią we współpracę i razem rozwikłają zagadkę.
Myślałam, że ta druga część będzie równie dobra co pierwsza. Byłam ciekawa co młodej Annie przyniesie los po tak dramatycznych doznaniach jakimi była śmierć męża i wina jej siostry. Tymczasem dostałam mała dawkę emocji, mało wrażeń i tak naprawdę kilkaset stron rozwleczonej fabuły. Nie twierdzę, że książka jest zła ale coś jej brakuje. Czyta się ją ale bez większych ekstytacji.

Druga część Nic oprócz strachu okazała się słabsza od poprzedniej. Młoda komisarz po śmierci męża i zamknięciu siostry w więzieniu postanawia wyruszyć do Wenecji żeby złapać trochę oddechu. Jak się okazuje to co robiła do tej pory nie daje o sobie zapomnieć i znowu Anna wplątuje się w tajemniczą śmierć gondoliera. Miejscowy komisarz widząc doświadczenie komisarz z Ystad...

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Uważam, że warto było kontynuować spotkanie z Anną. Pierwsza cześć jakoś mnie nie zachwyciła, ale już tom 2 bardziej przypadł mi do gustu. Same opisy Wenecji i karnawału sprawiły, że chciałam czytać dalej. Ciekawa historia, ciekawi bohaterowie. Jedyne co mnie drażni to chyba sama Anna, która jest egoistką nie liczącą się z uczuciami swoich facetów i całego otoczenia. I co ona ma w sobie takiego, że prawie każdy napotkany facet do niej wzdycha? Zobaczę co tam będzie w części 3.

Uważam, że warto było kontynuować spotkanie z Anną. Pierwsza cześć jakoś mnie nie zachwyciła, ale już tom 2 bardziej przypadł mi do gustu. Same opisy Wenecji i karnawału sprawiły, że chciałam czytać dalej. Ciekawa historia, ciekawi bohaterowie. Jedyne co mnie drażni to chyba sama Anna, która jest egoistką nie liczącą się z uczuciami swoich facetów i całego otoczenia. I co...

Autorka na ostatniej stronie dziękuje czytelnikowi, że przeczytał książkę. I powinna. Książkę ciężko się czyta. Nagromadzenie osób i przeróżnych faktów wpływających na przebieg historii jest ogromny i co najmniej o połowę za duży. Mimo szczerych chęci nie polubiłam niby "Komisarz" Anny Lindholm. Dla mnie to niestabilna, chwiejna emocjonalnie paniusia, której ciągle coś chodzi po głowie i nie może tego uchwycić, która sama nie wie czego chce. I gdyby książkę trochę skrócić to nic by nie straciła na swojej atrakcyjności a nie odstraszałaby objętością. Wypożyczyłam cały cykl więc przeczytam ostatnia pozycję ale bez zbytniego optymizmu. A może się mylę, może w ostatniej części autorka mnie zadziwi.

Autorka na ostatniej stronie dziękuje czytelnikowi, że przeczytał książkę. I powinna. Książkę ciężko się czyta. Nagromadzenie osób i przeróżnych faktów wpływających na przebieg historii jest ogromny i co najmniej o połowę za duży. Mimo szczerych chęci nie polubiłam niby "Komisarz" Anny Lindholm. Dla mnie to niestabilna, chwiejna emocjonalnie paniusia, której ciągle coś...

Druga część trylogii rozgrywa się w Wenecji.
Jak pisałam wcześniej, że polubiłam spontaniczną policjantkę Annę, to w tym tomie już mnie trochę irytowała.
Jak na razie, co tom i co kraj, to nasza bohaterka zmienia partnera.
Anna, mimo że wyjechała odpocząć od traumatycznych przeżyć w Helu, dała się wciągnąć w serię zagadek kryminalnych mających źródło w przeszłości i jako konsultantka współpracuje z wenecką policją.
Akcja ciekawa lecz mocno rozwleczona (ten tom liczy ponad 640 stron!).
Miałam również problem z włoskimi nazwiskami i musiałam się ciągle kontrolować żeby wiedzieć o kim mówi autorka.
Z pewnością sięgnę po trzeci tom, chociażby dlatego, żeby dowiedzieć się o dalszych losach Anny, jej nowego wybranka i Leona - przyjaciela, który z nieznanych względów cały czas podróżuje za Anną.

Druga część trylogii rozgrywa się w Wenecji.
Jak pisałam wcześniej, że polubiłam spontaniczną policjantkę Annę, to w tym tomie już mnie trochę irytowała.
Jak na razie, co tom i co kraj, to nasza bohaterka zmienia partnera.
Anna, mimo że wyjechała odpocząć od traumatycznych przeżyć w Helu, dała się wciągnąć w serię zagadek kryminalnych mających źródło w przeszłości i jako...

Magdalena Knedler to dla mnie pisarka, która z werwą i sprawnie snuje opowieść i z tego względu warto po jej książki sięgnąć. Również tło, czy to historyczne czy współczesne, zawsze oddane jest rzetelnie, a jednocześnie nienachalnie. Czego mi więc brakuje w jej kryminale? Otóż brakuje mi tu prawdziwej roboty śledczej. Bohaterka do najważniejszych wniosków dochodzi przypadkiem, a w swoim postępowaniu kieruje się tylko i wyłącznie mglistymi przeczuciami. Nie umniejszam tu oczywiście roli intuicji w trakcie prowadzenia śledztwa, ale zdawanie się tylko na nią to gruba przesada.

Magdalena Knedler to dla mnie pisarka, która z werwą i sprawnie snuje opowieść i z tego względu warto po jej książki sięgnąć. Również tło, czy to historyczne czy współczesne, zawsze oddane jest rzetelnie, a jednocześnie nienachalnie. Czego mi więc brakuje w jej kryminale? Otóż brakuje mi tu prawdziwej roboty śledczej. Bohaterka do najważniejszych wniosków dochodzi...

Komisarz Anna Lindholm tym razem prowadzi śledztwo w Wenecji. W porównaniu z pierwszym tomem, ten mnie trochę przytłoczył. Moim zdaniem wątków jest trochę zbyt dużo, jak i nazwisk. Musiałam ciągle kontrolować kto jest kim i niekiedy miałam z tym problem. Jeśli chodzi o wybory uczuciowe, to też jakoś nie do końca jestem przekonana. Ciekawa jestem, czy obecna miłość przetrwa, czy kolejne śledztwo i kolejne miasto przyniosą kogoś nowego... Na pewno sięgnę po trzeci tom, bo jestem ciekawa, jak to się skończy i dowiem się, co obiecuje w posłowiu sama autorka, jakie były rzeczywiste motywy Lajona. :)

Komisarz Anna Lindholm tym razem prowadzi śledztwo w Wenecji. W porównaniu z pierwszym tomem, ten mnie trochę przytłoczył. Moim zdaniem wątków jest trochę zbyt dużo, jak i nazwisk. Musiałam ciągle kontrolować kto jest kim i niekiedy miałam z tym problem. Jeśli chodzi o wybory uczuciowe, to też jakoś nie do końca jestem przekonana. Ciekawa jestem, czy obecna miłość przetrwa,...

Czy ta książka jest lepsza od pierwszej części cyklu "Komisarz Anna Lindholm"? Może trochę, choć - jak i ta poprzednia - ma dość zawiłą i pokrętną akcję, która tym razem rozgrywa się w Wenecji, gdzie nasza bohaterka postanowiła ukoić nerwy po osobistych, dramatycznych wydarzeniach związanych z jej najbliższą rodziną.

Anna przybywa do Wenecji na krótko przed początkiem słynnego kilkudniowego karnawału, podczas którego po kanałach, uliczkach i placach przewijają się tysiące ludzi przebranych w tradycyjne weneckie stroje, skrywając twarze za pięknymi maskami. Przypadkiem, a może nie, staje się świadkiem zabójstwa młodego człowieka, a w konsekwencji rozpoczyna współpracę jako konsultantka z lokalną policją. Nic w tym dochodzeniu nie jest jasne; różne wątki, osoby, historie sprzed lat zazębiają się z sobą, zaginione w dziwnych okolicznościach osoby nagle okazują się mieć związek z prowadzonym śledztwem, a na trop wszystkich tych powiązań trafia pani komisarz Anna Lindholm, ściśle współpracująca z miejscowym comissario - Antonim Vallim, których wspólna praca i znajomość przeradza się w coś znacznie więcej niż niwa zawodowa.

Nie porwała mnie ta książka, choć może jej fabuła nie jest tak zagmatwana jak pierwszej, a i egzotyki dodają jej ciekawe opisy Wenecji, jej klimatu, samego karnawału. Wiele tu zdarzeń trochę przerysowanych, nieprawdopodobnych, naciąganych, co nie pozwala mi oczekiwać, aby trzecia część cyklu znacznie od niej odbiegała, a jednak pokuszę się o sprawdzenie co bohaterkę spotka tym razem w Wiedniu, w jaką kryminalną sprawę znowu się uwikła.

Czy ta książka jest lepsza od pierwszej części cyklu "Komisarz Anna Lindholm"? Może trochę, choć - jak i ta poprzednia - ma dość zawiłą i pokrętną akcję, która tym razem rozgrywa się w Wenecji, gdzie nasza bohaterka postanowiła ukoić nerwy po osobistych, dramatycznych wydarzeniach związanych z jej najbliższą rodziną.

Anna przybywa do Wenecji na krótko przed początkiem...

Anna Lindholm, która postanawia odpocząć od dramatycznych wydarzeń przyjeżdża do pięknej i malowniczej Wenecji. Jest zima, zaczyna się karnawał a autorka w książce wspaniale oddaje klimat i nastrój temu tajemniczemu miastu.
Nasza bohaterka zostaje wciągnięta w intrygującą, skomplikowaną i trudną do rozwiązania zagadkę.
Według mnie jest to dobrze napisana powieść kryminalno-obyczajowa, chociaż wymagana jest od czytelnika cierpliwość - jednak zakończenie jest nagrodą.

Anna Lindholm, która postanawia odpocząć od dramatycznych wydarzeń przyjeżdża do pięknej i malowniczej Wenecji. Jest zima, zaczyna się karnawał a autorka w książce wspaniale oddaje klimat i nastrój temu tajemniczemu miastu.
Nasza bohaterka zostaje wciągnięta w intrygującą, skomplikowaną i trudną do rozwiązania zagadkę.
Według mnie jest to dobrze napisana powieść...

Mam trochę mieszane uczucia po przeczytaniu. Jak dobrnęłam na stronę 236, to nie wytrzymałam i zajrzałam na koniec, żeby zobaczyć, jak się to wszystko skończyło. Końcówka jednak niewiele dała, bo zbyt mało jeszcze była rozwinięta akcja, bym coś zrozumiała. Sama fabuła została ciekawie skonstruowana: mamy tu trzy plany czasowe, kilku morderców, morderstw też sporo (osiem? czy jeszcze jakieś przegapiłam?),różne techniki zabijania, do tego trochę kradzieży, machlojki finansowe i kilka szantaży. Całość na tle Wenecji zimą: wszechogarniająca wilgoć i zapach historycznej stęchlizny, przybierająca i opadająca woda, bohaterowie generalnie biegający w zbyt cienkich ubrankach i bez kaloszy. Czyta się wcale nieźle, niemniej jednak uważam, podobnie jak poprzednio, że książka jest przegadana. 650 stron to więcej, niż ma choćby jedna część "Wojny i pokoju". Prawdopodobnie z powodu jednak zacięcia obyczajowego autorki, która koniecznie chciała dać czytelnikowi nie tylko samą zagadkę kryminalną, ale również ten niepowtarzalny ponoć wenecki klimat. Mamy więc tu sporo opisów miasta, ale tylko w sensie przebieżek po nim głównej bohaterki (brak na szczęście typowe "przewodnika" dla turystów). Dochodzą również powtórzenia i rekapitulacje w samej akcji. A do tego główna bohaterka, skądinąd nawet sympatyczna, zaczyna mi jednak grać na nerwach tym swoim rzucaniem się z jednej sytuacji w drugą, układaniem "scenariuszy" zbrodni bez żadnych podstaw w postaci faktów i tym miotaniem się od jednego partnera życiowego do drugiego. W dwóch tomach trylogii zdążyła już "zaliczyć" męża, kochanka szwedzkiego i teraz kochanka weneckiego. Przewiduję po cichutku, że w trzecim tomie znajdzie kogoś jeszcze innego albo też nagle odkryje zalety faceta będącego do tej pory wyłącznie jej przyjacielem (w tym wątku autorka wyraźnie zostawia sobie jeszcze pole do działania). Co napisawszy, pozostaje mi tego tomu poszukać i go przeczytać.

Mam trochę mieszane uczucia po przeczytaniu. Jak dobrnęłam na stronę 236, to nie wytrzymałam i zajrzałam na koniec, żeby zobaczyć, jak się to wszystko skończyło. Końcówka jednak niewiele dała, bo zbyt mało jeszcze była rozwinięta akcja, bym coś zrozumiała. Sama fabuła została ciekawie skonstruowana: mamy tu trzy plany czasowe, kilku morderców, morderstw też sporo (osiem?...