Książka jest próbą przedstawienia polityki represyjnej realizowanej w ZSRR w latach powojennych do śmierci Józefa Stalina. Jej pisaniu przyświecało dążenie do odsłonięcia celów, motywów i okoliczności decyzji o stosowaniu takich czy innych represji, przedstawienia mechanizmów wykonywania tych decyzji oraz do ustalenia skali i efektów tych przedsięwzięć. Autor szczególną uwagę zwrócił na zjawiska, które miały najbardziej masowy zasięg i jednocześnie najpełniej odzwierciedlały charakter polityki represyjnej i jej rolę w stalinowskim systemie politycznym i społeczno - ekonomicznym. W kolejnych rozdziałach przeprowadzona została analiza karania osób obciążonych przez władze odpowiedzialnością za współdziałanie z okupantami, masowych działań weryfikacyjnych i represyjnych w stosunku do przymusowych repatriantów, nieustających posunięć dyskryminacyjnych, eksploatacyjnych i represyjnych wobec chłopstwa. Najobszerniejsza część książki została poświęcona represjom związanym ze zwalczaniem ruchu oporu w zachodnich obwodach Ukraińskiej i Białoruskiej SRR, na Litwie, Łotwie i w Estonii. Przedstawiając głośne "sprawy", m.in. leningradzką czy lekarzy kremlowskich, autor starał się odsłonić ich znaczenie dla całokształtu ówczesnej polityki represyjnej.