Beksińscy. Portret podwójny

Książka jest bardzo ciekawie skonstruowana, można rzec w sposób najlepszy. Stanowi wspomnienia rodziny zarówno z opisów znajomych, ale także zapis nagrań fonicznych i filmowych. Można więc powiedzieć, że maksymalnie wchodzimy w losy tej rodziny. W sposób najbardziej intymny. Ma się wrażenie, że jest to wszystko prawdą, ten opis. Zdzisław był malarzem, jego żona Zofia wiele na to wskazuje, że była wspaniałą kobietą, żoną i matką. Była również inteligentna i wykształcona. Była tłumaczem. Zderzyła się z koniecznością utrzymania w ryzach rodziny, gdzie był malarz, syn, który wielokrotnie chciał popełnić samobójstwo oraz opieką nad własną starszą matką i teściową. Niestety w książce nie ma na ten temat informacji (a autorka miała taki zamysł, aby był to portret potrójny). Syn Tomasz był redaktorem muzycznym w radiowej trójce.
Tomek nie umiał odnaleźć się w życiu. Cierpiał żyjąc. Życie nie spełniało jego oczekiwań. Czymś wręcz magicznym jest jego audycja ostatnia, gdzie wyraźnie daje sygnał, że się żegna. Tomasz umiera po śmierci swojej matki, Zdzisław zostaje sam. Jakby tego było mało tak wielki człowiek zostaje zamordowany przez młodego człowieka, który przyszedł wyłudzić od niego pieniądze.

Książka jest bardzo ciekawie skonstruowana, można rzec w sposób najlepszy. Stanowi wspomnienia rodziny zarówno z opisów znajomych, ale także zapis nagrań fonicznych i filmowych. Można więc powiedzieć, że maksymalnie wchodzimy w losy tej rodziny. W sposób najbardziej intymny. Ma się wrażenie, że jest to wszystko prawdą, ten opis. Zdzisław był malarzem, jego żona Zofia wiele...

Książkę czytało się dobrze, z zaciekawieniem. Przybliża rodzinę Beksińskich, ich relacje, osobę Zdzisława, Zosi i Tomka. Nie mogę pogodzić się z morderstwem Beksa, wstrząsające. Tak samo jak fakt, że był przez wszystkich wykorzystywany. Przykre.

Książkę czytało się dobrze, z zaciekawieniem. Przybliża rodzinę Beksińskich, ich relacje, osobę Zdzisława, Zosi i Tomka. Nie mogę pogodzić się z morderstwem Beksa, wstrząsające. Tak samo jak fakt, że był przez wszystkich wykorzystywany. Przykre.

Kiedyś bardzo lubiłem obrazy Zdzisława Beksińskiego. Podobnie jak audycje jego syna, Tomasza. Dlatego z zainteresowaniem przeczytałem książkę o nich. Nie wiem na ile książka jest obiektywna, bo przecież nie znałem ich osobiście, ale odnoszę wrażenie że postać Tomasz Beksińskiego została potraktowana w sposób nie do końca sprawiedliwy. Nie czytałem książki Wiesława Weissa ale coś jest chyba na rzeczy skoro nie zgadzał się on z obrazem jaki wykreowała Magdalena Grzebałkowska.
Widziałem też film "Ostatnia Rodzina" i nie polecam. Tam postać Tomasza została przedstawiona karykaturalnie. Oglądać ten film to trochę tak jakby oglądać wideo-archiwum rodzinne Beksińskich odgrywane przez jakiś kabaret.

Kiedyś bardzo lubiłem obrazy Zdzisława Beksińskiego. Podobnie jak audycje jego syna, Tomasza. Dlatego z zainteresowaniem przeczytałem książkę o nich. Nie wiem na ile książka jest obiektywna, bo przecież nie znałem ich osobiście, ale odnoszę wrażenie że postać Tomasz Beksińskiego została potraktowana w sposób nie do końca sprawiedliwy. Nie czytałem książki Wiesława Weissa...

Bardzo ciekawa historia rodziny Beksińskich.

Bardzo ciekawa historia rodziny Beksińskich.

Reread, książkę przeczytałam po raz pierwszy w 2023 roku i w moim prywatnym rankingu uznałam, że to jest to najlepsza książka roku. Teraz po ponownym przeczytaniu moja opinia jest dokładnie taka sama, to rewelacyjna książka o niezwykłych ludziach. Gorąco polecam.

Reread, książkę przeczytałam po raz pierwszy w 2023 roku i w moim prywatnym rankingu uznałam, że to jest to najlepsza książka roku. Teraz po ponownym przeczytaniu moja opinia jest dokładnie taka sama, to rewelacyjna książka o niezwykłych ludziach. Gorąco polecam.

Biografia dość przygnębiająca, ale po przeczytaniu ostatniej strony było mi szkoda, że to już koniec. Dzięki tej książce dobrze (przynajmniej tak sądzę) poznałam życie Beksińskich. Z przyjemnością zapoznam się z materiałami w internecie na ich temat, wywiadami. Pomimo ich trudnych zachowań, obsesji, można powiedzieć, że polubiłam tą rodzinę. Moim zdaniem oni się kochali, tylko po prostu po swojemu - za bardzo nie potrafili się uzewnętrznić, Zdzisław bał się dotyku. Nie mogę stwierdzić, że byli nieciekawymi ludźmi, w mojej ocenie naprawdę dali się lubić mimo wad. Czytając książkę chyba bardziej odczuwamy pozytywne emocje do Zdzisława niż do Tomka. W mojej ocenie minusem może być to, że Tomasz trochę za bardzo został przedstawiony negatywnie, ale to pewnie dlatego, iż ze względu na dłuższe życie malarza, to właśnie o nim głównie czytamy w książce i jego postać jest bardziej przybliżona. Szacunek dla autorki za dotarcie do wielu osób, źródeł. Te wypowiedzi z dzienników fonicznych czy z listów naprawdę ''zrobiły'' to dzieło. Niektórych mogą nudzić np. opisy używania farb, jednak ja uważam, że autorka mocno podkreśliła zainteresowania Beksińskich, co pozwoliło bardziej poznać ich codzienne życie, przez co nie odbieram ich tylko jako nieszczęśliwy ród.

Biografia dość przygnębiająca, ale po przeczytaniu ostatniej strony było mi szkoda, że to już koniec. Dzięki tej książce dobrze (przynajmniej tak sądzę) poznałam życie Beksińskich. Z przyjemnością zapoznam się z materiałami w internecie na ich temat, wywiadami. Pomimo ich trudnych zachowań, obsesji, można powiedzieć, że polubiłam tą rodzinę. Moim zdaniem oni się kochali,...

Wciągająca, dziwna, szokująca tak samo jak twórczość Beksińskiego.

Wciągająca, dziwna, szokująca tak samo jak twórczość Beksińskiego.

To niezwykła książka o pewnej rodzinie z Sanoka. Autorka z niezwykłą starannością opisuje ich trudne relacje, szorstką miłość i i trudne zachowania. Poznajemy wstrząsającą i smutną historię oraz tajemnicę Zdzisława i Tomasza. Dzięki swoim talentom były to wyjątkowe osobowości. Beksiński Senior to uznany malarz, rzeźbiarz, fotografik i egocentryk. Beksiński Junior to tłumacz, anglofil, uznany prezenter radiowy, miłośnik horrow z niebywałym poczuciem humoru. Wyróżnoało ich specyficzne podejście do życia i widzenie świata. Nie jest łatwo być artystą, a bycie dzieckiem artysty jest jeszcze trudniejsze. Tomek walczył z demonami i nie raz próbował odebrać sobie życie niestety w końcu mu się to udało. Chciał być też kochanym. Jego ojciec nigdy go umie przytulił ani nie uderzył. Ta książka to emocjonalna podróż w mrok ale mimo wszystko ją polecam.

To niezwykła książka o pewnej rodzinie z Sanoka. Autorka z niezwykłą starannością opisuje ich trudne relacje, szorstką miłość i i trudne zachowania. Poznajemy wstrząsającą i smutną historię oraz tajemnicę Zdzisława i Tomasza. Dzięki swoim talentom były to wyjątkowe osobowości. Beksiński Senior to uznany malarz, rzeźbiarz, fotografik i egocentryk. Beksiński Junior to...

Niezwykła książka, ale przede wszystkim fascynująca rodzina i wstrząsająca historia. Czułam się bardzo poruszona opowieścią o Beksińskich.
Była to książka wysokokaloryczna emocjonalnie, podróż w mrok.
Autorka udźwignęła tę biografię, wyważyła profesjonalizm i uczucia, nie wybielała, nie cmokała z niezadowoleniem.

Niezwykła książka, ale przede wszystkim fascynująca rodzina i wstrząsająca historia. Czułam się bardzo poruszona opowieścią o Beksińskich.
Była to książka wysokokaloryczna emocjonalnie, podróż w mrok.
Autorka udźwignęła tę biografię, wyważyła profesjonalizm i uczucia, nie wybielała, nie cmokała z niezadowoleniem.

Uff, zmęczyła mnie ta biografia. Nie dlatego, że była źle napisana, wręcz przeciwnie, autorka podeszła do tematu bardzo profesjonalnie, dotarła do dziesiątek osób znających Beksińskich, użyła mnóstwa materiałów źródłowych i zdjęć. Jestem pod wrażeniem jej pracy. Ale sami Beksińscy były cholernie męczącymi egzemplarzami, upierdliwymi egocentrykami z nieciekawym życiem. Tak wiele stron - to było dla mnie zbyt wiele. Wymęczone. W moim mieście odbywa się właśnie wystawa prac Beksińskiego, którego osobiście uwielbiam, więc biografia dała mi szeroki ogląd na postać artysty. Jeśli ktoś szanuje twórczość artysty i chce na nią spojrzeć też z perspektywy całego jego życia, jest to naprawdę świetna ku temu książka.

Uff, zmęczyła mnie ta biografia. Nie dlatego, że była źle napisana, wręcz przeciwnie, autorka podeszła do tematu bardzo profesjonalnie, dotarła do dziesiątek osób znających Beksińskich, użyła mnóstwa materiałów źródłowych i zdjęć. Jestem pod wrażeniem jej pracy. Ale sami Beksińscy były cholernie męczącymi egzemplarzami, upierdliwymi egocentrykami z nieciekawym życiem. Tak...