Rosyjski romans

Książka być może niełatwa w odbiorze a to ze względu na mnóstwo zawartych w niej opisów, glównie przyrody, a przez to może nawet trochę nużąca to jednak za sprawą realizmu magicznego wprzęgniętego w niezwykłą historię żydowskich pionierów osiedlających się w Palestynie - tu akurat tych, którzy zdecydowali sie opuścić Rosję, by w nowym Kraju budować nową społeczność , chociaż jednak na wyniesionych ze starego kraju zasadach komunistycznych - wciąga i ekscytuje barwnością postaci i sytuacji, o których opowiada Baruch.

Książka być może niełatwa w odbiorze a to ze względu na mnóstwo zawartych w niej opisów, glównie przyrody, a przez to może nawet trochę nużąca to jednak za sprawą realizmu magicznego wprzęgniętego w niezwykłą historię żydowskich pionierów osiedlających się w Palestynie - tu akurat tych, którzy zdecydowali sie opuścić Rosję, by w nowym Kraju budować nową społeczność ,...

Kolejna wspaniała historia izraelskiego pisarza. Podobnie jak w przypadku większości jego dzieł tytuł ma znaczenie metaforyczne. Rosyjski romans to sentymentalna podróż w czasie. Początki tworzenia izraelskiego państwa. Walka, praca i feeria uczuć - od gniewu do miłości. Jak na Shaleviego przystało wszystko pięknie, mocno opisane. Czyta się wspaniale. Jednak nie jest to łatwa literatura, to pewne wyzwanie. Warto je jednak podjąć.

Kolejna wspaniała historia izraelskiego pisarza. Podobnie jak w przypadku większości jego dzieł tytuł ma znaczenie metaforyczne. Rosyjski romans to sentymentalna podróż w czasie. Początki tworzenia izraelskiego państwa. Walka, praca i feeria uczuć - od gniewu do miłości. Jak na Shaleviego przystało wszystko pięknie, mocno opisane. Czyta się wspaniale. Jednak nie jest to...

Historia Barucha oraz jego dziadka Jakuba i kilku innych postaci. Rzecz dzieje się w Izraelu, gdzie wspomniany dziadek przywędrował z drugą aliją z Ukrainy, i rozgrywa w kibucu. Dużo wątków, postaci barwnych, a wszystko opisane literackim językiem, z tego powodu książki nie pochłania się w jeden wieczór. Mnie ujęło ukochanie ziemi i miłość do ogrodu, miejsca pochówku, a także historia młodości dziadka.

Historia Barucha oraz jego dziadka Jakuba i kilku innych postaci. Rzecz dzieje się w Izraelu, gdzie wspomniany dziadek przywędrował z drugą aliją z Ukrainy, i rozgrywa w kibucu. Dużo wątków, postaci barwnych, a wszystko opisane literackim językiem, z tego powodu książki nie pochłania się w jeden wieczór. Mnie ujęło ukochanie ziemi i miłość do ogrodu, miejsca pochówku, a...

I znów udało mi się trafić na książkę, która przypomina mi ukochane "Sto lat samotności". Niech tytuł nikogo nie zwiedzie bo nie o romans tu chodzi. Miłość jest, a jakże, bo ona jest wszędzie. Jest to jednak miłość do ziemi i jej płodów, do towarzyszy niedoli - również tych ze świata zwierząt, wreszcie miłość mężczyzny i kobiety. Napisana pięknym, kunsztownym językiem historia z elementami realizmu magicznego. Mnogość nazwisk może na początku odstraszać, ale każdy ma tu swoją historię, która powoli splata się z następną i wciąga czytelnika, który zaczyna odnajdować sens w tej pajęczynie zdarzeń. Lektura niełatwa, do delektowania się.

I znów udało mi się trafić na książkę, która przypomina mi ukochane "Sto lat samotności". Niech tytuł nikogo nie zwiedzie bo nie o romans tu chodzi. Miłość jest, a jakże, bo ona jest wszędzie. Jest to jednak miłość do ziemi i jej płodów, do towarzyszy niedoli - również tych ze świata zwierząt, wreszcie miłość mężczyzny i kobiety. Napisana pięknym, kunsztownym językiem...

,,-Byłem młody i zestarzałem się - powiedział im."

Ah ta powieść, jest taka cudowna, taka piękna, taka magiczna. Autor opisuje niby przyziemne historie zwykłych ludzi, pracujących na roli, sadzących drzewa, hodujących zwierzęta, przeżywających miłości i załamania, ale jakież to jest piękne, jakie magiczne i baśniowe (biblijne?).
,,Rosyjski romans" mógłby się zdarzyć wszędzie i nigdzie, każdy mógłby być jego bohaterem, a jednocześnie nikt. Zwykłe wydarzenia i charaktery opisane są jako coś niezwykłego, a te nadzwyczajne rzeczy jako coś zwyczajnego. Wyobraźnia autora (z jakiegoś powodu przez pół powieści myślałam, że Pan Meir to Pani Meir, być może przez nieco kobiecą wrażliwość z jaką napisana jest książka) jest niesamowita.
Dodatkowo powieść pięknie pokazuje szacunek do starości, a jednocześnie zmiany, które zachodzą w kolejnych pokoleniach.

Podsumowując tę niezbyt konstruktywną opinię: piękna lektura, po prostu piękna!

,,-Byłem młody i zestarzałem się - powiedział im."

Ah ta powieść, jest taka cudowna, taka piękna, taka magiczna. Autor opisuje niby przyziemne historie zwykłych ludzi, pracujących na roli, sadzących drzewa, hodujących zwierzęta, przeżywających miłości i załamania, ale jakież to jest piękne, jakie magiczne i baśniowe (biblijne?).
,,Rosyjski romans" mógłby się zdarzyć...

Świetnie opowiedziana historia, trochę długa, ale miła dla ucha. To literatura, która nie daje zapomnieć o przeszłości, pielęgnująca pamięć o tym jak było i co było.

Świetnie opowiedziana historia, trochę długa, ale miła dla ucha. To literatura, która nie daje zapomnieć o przeszłości, pielęgnująca pamięć o tym jak było i co było.

Tytuł książki bardzo myli. Czytelnik, który sięga po Rosyjski romans jest pewien, iż jest to..romans. Nic bardziej mylnego. Oczywiście, w książce mamy wątek miłosny, ale nie jest on głównym, a treść i sposób narracji nie mają z romansidłami nic wspólnego. Tytuł wyjątkowo nie trafiony.
Czym więc wobec tego jest książka Meira Shaleva?

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/2017/01/rosyjski-romans.html

Tytuł książki bardzo myli. Czytelnik, który sięga po Rosyjski romans jest pewien, iż jest to..romans. Nic bardziej mylnego. Oczywiście, w książce mamy wątek miłosny, ale nie jest on głównym, a treść i sposób narracji nie mają z romansidłami nic wspólnego. Tytuł wyjątkowo nie trafiony.
Czym więc wobec tego jest książka Meira...

Sięgnęłam po tę książkę, bo polecała ją Hanna Krall. I naprawdę warto przeczytać. Tytuł jest mylący, co stwierdzają też inni czytelnicy na LC.

Powieść dotyczy osadnictwa w Palestynie Żydów Drugiej Aliji (1904 - 1913) przybyłych głównie z Rosji. Zaczęli "czynić sobie ziemię poddaną", Jakub Mirkin, Cyrkin - Mandolina, Eliezer Liberson i Fejga Lewin założyli Stowarzyszenie Pracy im. Fejgi i to był początek historii wsi w Dolinie.

Opowiada ją Baruch, wnuk Fejgi i Jakuba, a jego opowieści przenikają się, nie zachowują chronologii, są piękne i poetyckie, wskazują na ogromną rolę przyrody w życiu Ojców Założycieli i innych mieszkańców.
Świat realny splata się z mitycznym, na wielu stronach pojawiają się cytaty z Biblii.

Powieść pozwoliła mi "zanurzyć się" w ten świat, w którym Efraim nosi na plecach swojego byka o imieniu Jean Valjean, Ryłow gromadzi broń w schowku z gnojówką, Rywa Margolis obsesyjnie sprząta, perski kot Bułhakow dziczeje i jest postrachem okolicy, a muł Zajcer jest opisany tak, że niekiedy miałam wątpliwości, czy mowa o zwierzęciu, czy o człowieku.

Wiele tu jeszcze postaci, które trudno zapomnieć po przeczytaniu książki, wiele mądrych treści wartych przemyślenia i refleksji.
Wspaniała powieść, gorąco polecam.

Sięgnęłam po tę książkę, bo polecała ją Hanna Krall. I naprawdę warto przeczytać. Tytuł jest mylący, co stwierdzają też inni czytelnicy na LC.

Powieść dotyczy osadnictwa w Palestynie Żydów Drugiej Aliji (1904 - 1913) przybyłych głównie z Rosji. Zaczęli "czynić sobie ziemię poddaną", Jakub Mirkin, Cyrkin - Mandolina, Eliezer Liberson i Fejga Lewin założyli Stowarzyszenie...

Rosyjski romans jest niezwykle mądrą powieścią z wątkiem miłosnym w tle, żeby nie było, że nie ma o miłości, skoro „romans” w tytule.
Pisarz bardzo sprawnie łączy teraźniejszość z przeszłością. I serwuje nam niezwykle bogatą galerię bohaterów, których osobowości i losy są niesamowicie fascynujące i zostają z nami na dużo dłużej niż do zamknięcia okładek.

I tak na prawdę to bardzo „męska proza” (jak ktoś napisał) ale ja taką lubię, mocną twardą, rzeczową, choć z lekka odrealnioną owym realizmem magicznym. Warto bardziej niż na pewno.

Rosyjski romans jest niezwykle mądrą powieścią z wątkiem miłosnym w tle, żeby nie było, że nie ma o miłości, skoro „romans” w tytule.
Pisarz bardzo sprawnie łączy teraźniejszość z przeszłością. I serwuje nam niezwykle bogatą galerię bohaterów, których osobowości i losy są niesamowicie fascynujące i zostają z nami na dużo dłużej niż do zamknięcia okładek.

I tak na prawdę to...

Ta książka to zdecydowanie nie moja bajka. Poetycki język, którym wszyscy tak się zachwycają, mnie straszliwe męczył.

Ta książka to zdecydowanie nie moja bajka. Poetycki język, którym wszyscy tak się zachwycają, mnie straszliwe męczył.