Gdy życie prawie wymarło. Tajemnica największego masowego wymierania w dziejach Ziemi

Michael J. Benton to w moim przypadku najczęściej czytany autor książek z dziedziny paleontologii. Aktualnie czytam jeszcze jedną jego książkę, tym razem po angielsku :) Recenzowana pozycja traktuje o wielkich wymieraniach w historii naszej planety, skupiając się najbardziej na największym na granicy permu i triasu. Autor opisuje nam historię badań i trendów w paleontologii przez ostatnie ok. 200 lat wspominając różnych naukowców mających przełomowe poglądy, ale i takich, którzy się mylili. Towarzyszymy mu również w kilku wyprawach gdzie naocznie bada to co zaszło ok. 252 mln lat temu czyli w trakcie największej zagłady życia na ziemi. Są to m. in. wyprawy do Chin i Rosji, o których ciekawie opowiada okraszając swoje opisy humorem. Jak dla mnie czyli kogoś zainteresowanego paleontologią to pozycja obowiązkowa. Udało mi się zdobyć tylko taką do przeczytania na czytniku.

Michael J. Benton to w moim przypadku najczęściej czytany autor książek z dziedziny paleontologii. Aktualnie czytam jeszcze jedną jego książkę, tym razem po angielsku :) Recenzowana pozycja traktuje o wielkich wymieraniach w historii naszej planety, skupiając się najbardziej na największym na granicy permu i triasu. Autor opisuje nam historię badań i trendów w paleontologii...

Witam. Co kilka lat kupuję książkę dotyczącą czasów prehistorycznych. I z małym rozbawieniem czytam całkiem inne tezy o przeszłości Ziemi i samego człowieka. Niestety większość naukowców wróży z fusów i robi do tego poważną minę. Ale i tak uwielbiam czytać to co o tym się pisze. Pozdr. P.

Witam. Co kilka lat kupuję książkę dotyczącą czasów prehistorycznych. I z małym rozbawieniem czytam całkiem inne tezy o przeszłości Ziemi i samego człowieka. Niestety większość naukowców wróży z fusów i robi do tego poważną minę. Ale i tak uwielbiam czytać to co o tym się pisze. Pozdr. P.

Świetna książka!
Dobrze się czyta. Gładko.
Opowiada fascynującą historię, a właściwie dwie równoległe historie: historie odkryć geologicznych, która to powoli zapełniała białe plamy w naszym rozumieniu historii Ziemi.
Obie te historie są fajne (a druga jest fascynująca!)
Dodatkowym smaczkiem jest fakt, że w ciągu ostatnich 20-30 lat, czyli bardzo niedawno w geologii, w rozumieniu gelogicznej historii Ziemi nastąpiła rewolucja porównywalna do przewrotu kopernikańskiego. A więc czytamy świeżą bułeczkę.
Książka zawiera ze dwie łachy piachu, mielizny, na które wpadasz czytając i zanim z nich spłyniesz minie parę stron, ale - bądźmy sprawiedliwi - te łachy ani nie są zbyt rozległe ani też nie są takie znowu męczące. Gdyby nie te łachy, dałbym dziewięć gwiazdek (a gdyby autor pod względem pisarskim był kimś więcej niż rzemieślnikiem, dałbym 10).

Zdecydowanie polecam :-)

Świetna książka!
Dobrze się czyta. Gładko.
Opowiada fascynującą historię, a właściwie dwie równoległe historie: historie odkryć geologicznych, która to powoli zapełniała białe plamy w naszym rozumieniu historii Ziemi.
Obie te historie są fajne (a druga jest fascynująca!)
Dodatkowym smaczkiem jest fakt, że w ciągu ostatnich 20-30 lat, czyli bardzo niedawno w geologii, w...

Kapitalna książka, napisana przez geologa i paleontologa o ogromnej wiedzy i doświadczeniu badawczyn. Warto przeczytać, aby uświadomić sobie, kiedy tak naprawdę miało miejsce największe wymieranie w dziejach naszej planety (a nie miało ono nic wspólnego z dinozaurami :) i co się z tym wiąże. W książce znajduje się spora dawka wiedzy o czasie geologicznym i paleontologii, podana w przystępnej, popularnonaukowej formie. Polecam zdecydowanie!

Kapitalna książka, napisana przez geologa i paleontologa o ogromnej wiedzy i doświadczeniu badawczyn. Warto przeczytać, aby uświadomić sobie, kiedy tak naprawdę miało miejsce największe wymieranie w dziejach naszej planety (a nie miało ono nic wspólnego z dinozaurami :) i co się z tym wiąże. W książce znajduje się spora dawka wiedzy o czasie geologicznym i paleontologii,...

Ciekawy wykład z paleontologii oraz historii tej nauki. Autor dosyć szczegółowo zajmuje się rozwojem postrzegania masowych wymierań i przedstawia ewolucję poglądów naukowców w tej kwestii.
Warto zaznaczyć, że jeśli ktoś potrzebuje szybkiej syntezy na temat wymierania permskiego, to warto skierować się gdzie indziej. Benton buduje bardzo solidne fundamenty wiedzy u czytelnika, zanim przedstawi swoją wiedzę na powyższy temat. Oprócz tego porusza też kwestię obecnej sytuacji ziemskiego ekosystemu.
Z lektury wyłania się też ciekawe spostrzeżenie (nie będące clou książki),mianowicie jak destrukcyjny wpływ na badania naukowe miała (nadal ma) instytucja kościoła.
Warto przeczytać, ale lektura bywa momentami nużąca.

Ciekawy wykład z paleontologii oraz historii tej nauki. Autor dosyć szczegółowo zajmuje się rozwojem postrzegania masowych wymierań i przedstawia ewolucję poglądów naukowców w tej kwestii.
Warto zaznaczyć, że jeśli ktoś potrzebuje szybkiej syntezy na temat wymierania permskiego, to warto skierować się gdzie indziej. Benton buduje bardzo solidne fundamenty wiedzy u...

Dzieje życia na Ziemi przedstawione z perspektywy wielkich wymierań, zwłaszcza tego największego - permskiego. Książka napisana w bardzo przystępny i klarowny sposób, wiadomości ściśle naukowe nie są zbytnio rozbudowane, więc nie ma elementu znużenia. Autor udowodnił, że o czasie geologicznym i wydarzeniach mu towarzyszących można pisać z pasją.

Dzieje życia na Ziemi przedstawione z perspektywy wielkich wymierań, zwłaszcza tego największego - permskiego. Książka napisana w bardzo przystępny i klarowny sposób, wiadomości ściśle naukowe nie są zbytnio rozbudowane, więc nie ma elementu znużenia. Autor udowodnił, że o czasie geologicznym i wydarzeniach mu towarzyszących można pisać z pasją.

Czy wiecie, że największym wymieraniem na Ziemi nie było bynajmniej to, które wymiotło z biosfery dinozaury? Pod koniec permu, 245–252 mln lat temu, doszło do wymierania, które udało się przeżyć zaledwie co dziesiątemu żyjącemu na Ziemi gatunkowi. Szczęście w nieszczęściu, przeżyli i dalecy przodkowie istot, które miały wyewoluować i stać się Homo sapiens. Nami.
O tej właśnie katastrofie na skalę globalną traktuje "Gdy życie prawie wymarło" M. Bentona. (mówię o wyginięciu gatunków, nie o przeżyciu naszego dalekiego przodka).
"Gdy życie prawie wymarło" Michaela Bentona to jedna z tych doskonale napisanych książek, co do których mam ambiwalentne odczucia. Nie dlatego, że brakuje mi w nich faktów, informacji czy też dlatego, że jestem zirytowana językiem. Nie. Po prostu za mało mam "cukru w cukrze"
Zarówno Benton jak i wydawca zapowiadają, że jest to książką o wymieraniu permskim, tymczasem sam epizod sprzed 250 milionów zajmuje w niej stosunkowo niewiele miejsca.
Czy zatem warto…?
Nie, zdecydowanie warto przeczytać "Gdy życie prawie wymarło" Michaela Bentona!
Po pierwsze, poznajemy tytanów geologii, poznajemy naukowe początki tej nauki i jej wielkich założycieli, jak Lyell. Poznajemy pierwszych paleontologów i dowiadujemy się, jak stopniowo hobby stawało się nauką. Benton pokaże nam, jak blisko geologia jest związana z paleontologią.
Po drugie, mamy szansę poznania najważniejszych koncepcji związanych ze zmianami i wymieraniami. Czy te ostatnie w ogóle się wydarzyły? Jeśli tak, były stopniowe, czy szybkie? Jak zbiera się i ocenia dowody?
Po trzecie, Benton w skrócie pokazuje nam historię życia na Ziemi i dokładnie wskazuje, gdzie zdarzały się katastrofalne w skutkach zdarzenia o globalnej skali.
Po czwarte, przyjrzymy się, jak wyglądało życie w okresie permskim. Ukształtowanie kontynentów, gatunki, warunki.
I dopiero po tym kursie początkowym czytelnik dostaje to, po co przyszedł: wymieranie permskie. Na samym końcu książki.
Rozumiem budowanie napięcia, ale akcenty chyba jednak nie zostały najlepiej rozłożone.
Co jest zaletą książki? Jej warstwa faktograficzna, wykraczająca znacznie poza tematykę zdefiniowaną w tytule. Plus rysunki. Dinozaury znamy wszyscy, wiemy, jak wyglądały. Wielkie płazy i gady ssakokształtne już nie są nam tak dobrze znane.
O minusach pisałam powyżej.
I jeszcze jedno, chciałabym pokazać, jakiego obrazu używa Michael Benton w "Gdy życie prawie wymarło" opisując wzrost życia na naszej planecie i wymierania:
"Ziemskie życie można porównać do wielkiego drzewa, które wiele miliardów lat temu wykiełkowało z pojedynczych gatunków, a potem zaczęło rosnąć i wypuszczać gałęzie w miarę pojawiania się nowych organizmów. Pojedyncze pędy gdzieniegdzie zamierają, ale drzewo cały czas pnie się do góry. Podczas masowych wymierań zniszczeniu ulega znaczna część jego korony, jakby rzucił się na nią jakiś szaleniec z siekierą. Całe konary i gałęzie zostają brutalnie usunięte." [s. 15]
W historii Ziemi wymierania powodował wulkanizm, uderzenie planetoidy, gwałtowne zmiany klimatu. Pamiętajmy o obrazie szaleńca z siekierą, bo wymieranie, które po cichu się właśnie dzieje, jest powodowane przez nas.

Czy wiecie, że największym wymieraniem na Ziemi nie było bynajmniej to, które wymiotło z biosfery dinozaury? Pod koniec permu, 245–252 mln lat temu, doszło do wymierania, które udało się przeżyć zaledwie co dziesiątemu żyjącemu na Ziemi gatunkowi. Szczęście w nieszczęściu, przeżyli i dalecy przodkowie istot, które miały wyewoluować i stać się Homo sapiens. Nami.
O tej...

Pomimo mojego zapału do tematyki książki, lektura momentami bardzo mi się dłużyła. Ciekawe fragmenty porozrzucane są między wieloma stronami dość monotonnej opowieści. Doceniam autora jako naukowca, lecz niestety muszę przyznać, że pomimo ewidentnych starań uczenienia lektury ciekawą (nagłe dygresje, które wzięły się jakby znikąd, np. opisy miast),książka nie jest napisana w szczególnie przystępny sposób. Wyniosłam z niej natomiast solidną dawkę wiedzy, z czego jestem zadowolona. Czy warto było dla niej poświęcać tyle czasu? Trudno mi powiedzieć.

Pomimo mojego zapału do tematyki książki, lektura momentami bardzo mi się dłużyła. Ciekawe fragmenty porozrzucane są między wieloma stronami dość monotonnej opowieści. Doceniam autora jako naukowca, lecz niestety muszę przyznać, że pomimo ewidentnych starań uczenienia lektury ciekawą (nagłe dygresje, które wzięły się jakby znikąd, np. opisy miast),książka nie jest napisana...

Skuszony wysoką oceną zakupiłem książkę. Rozczarowany jestem totalnie. Liczyłem na opis zjawisk, które wywołały zagładę a dostałem historię badań nad wymieraniami (Zresztą ta historia lepiej już była opisana w wydawnictwach o dinozaurach gdzie zbierało się szkielet).
Wysoka ocena wynika chyba z faktu, że czytali ją sami pasjonaci geologii historycznej/paleontologii. Dla osoby spoza "branży" będzie totalnie niezrozumiała.
Dodatkowo powielanie fragmentów w różnych rozdziałach przypomina amerykańskie serie telewizyjne popularno-naukowe gdzie rośnie napięcie po czym jest przerwa i po paru minutach znów wracamy do historii ale powtarzamy 5 min. materiału.

Skuszony wysoką oceną zakupiłem książkę. Rozczarowany jestem totalnie. Liczyłem na opis zjawisk, które wywołały zagładę a dostałem historię badań nad wymieraniami (Zresztą ta historia lepiej już była opisana w wydawnictwach o dinozaurach gdzie zbierało się szkielet).
Wysoka ocena wynika chyba z faktu, że czytali ją sami pasjonaci geologii historycznej/paleontologii. Dla...

Kapitalna książka, świetny balans między fachową wiedzą a popularyzacją nauki. Wypada podziękować wydawnictwu Prószynski za tę książkę i za tę serię!

Kapitalna książka, świetny balans między fachową wiedzą a popularyzacją nauki. Wypada podziękować wydawnictwu Prószynski za tę książkę i za tę serię!