Nie wszystko na sprzedaż

Może gdyby Beata Tyszkiewicz wyszła z roli (narzuconej?) damy, to byłaby to lektura ciekawsza, barwniejsza...(prawdziwsza?).
Ja jestem prostym (ale nie prostackim!) czytelnikiem...ta książka mnie nie zachwyciła. Trudno przytulić się do marmuru.

Może gdyby Beata Tyszkiewicz wyszła z roli (narzuconej?) damy, to byłaby to lektura ciekawsza, barwniejsza...(prawdziwsza?).
Ja jestem prostym (ale nie prostackim!) czytelnikiem...ta książka mnie nie zachwyciła. Trudno przytulić się do marmuru.

Wyszukałem w bibliotece, z zamiarem poznania pierwszej damy polskiego kina. Wyniosłem tylko głód, bo wiele bym dał, żeby zobaczyć film Konczałowskiego "Szlacheckie gniazdo" adaptacji Turgieniewa, w którym Pani Beata zagrała główną rolę. Na planie podobno dostała w twarz.

Wyszukałem w bibliotece, z zamiarem poznania pierwszej damy polskiego kina. Wyniosłem tylko głód, bo wiele bym dał, żeby zobaczyć film Konczałowskiego "Szlacheckie gniazdo" adaptacji Turgieniewa, w którym Pani Beata zagrała główną rolę. Na planie podobno dostała w twarz.

Ilość nazwisk przytoczonych w tej książce powoduje, że w pewnym momencie ma się wrażenie, że czytana jest książka telefoniczna. Niestety nie spodobała mi się, to taka kronika codzienna, autorka chciała oddać charakter czasów i spisać ludzi ze swego życia. Liczyłam na coś więcej. Nie ma tu ciepła, czaru i tajemnicy. Żal.

Ilość nazwisk przytoczonych w tej książce powoduje, że w pewnym momencie ma się wrażenie, że czytana jest książka telefoniczna. Niestety nie spodobała mi się, to taka kronika codzienna, autorka chciała oddać charakter czasów i spisać ludzi ze swego życia. Liczyłam na coś więcej. Nie ma tu ciepła, czaru i tajemnicy. Żal.

Tytuł wyjątkowo pasuje do głównej bohaterki i całej książki. Zawarte w niej wspomnienia wywołują uśmiech na twarzy, zachęcają do zadumy, przewartościowań. Z dużym dystansem, połączonym z odpowiednią dawką humoru. opowiada o swoim życiu, karierze. osobach, które zapisały się w jej pamięci.

Tytuł wyjątkowo pasuje do głównej bohaterki i całej książki. Zawarte w niej wspomnienia wywołują uśmiech na twarzy, zachęcają do zadumy, przewartościowań. Z dużym dystansem, połączonym z odpowiednią dawką humoru. opowiada o swoim życiu, karierze. osobach, które zapisały się w jej pamięci.

Tą książką Beata Tyszkiewicz rozpoczęła swój romans ze światem komercji, chałtur i celebrytów, a zakończyła karierę aktorską. Owszem, grywała po 2003 roku, ale jakieś epizody, role dalszoplanowe; częściej można ją było oglądać w roli jurorki programu o tańcu albo w telewizji śniadaniowej.
Pamiętam, jak Tyszkiewicz jeździła z tą książką po salkach bibliotek miejskich i gminnych, wszędzie opowiadała to samo i zarabiała na sprzedaży "Nie wszystko na sprzedaż".
A jest to książka przeciętna. Trochę wspomnień z dzieciństwa, czasu wojny, okresu odbudowy życia po wojnie; opowieści o wszystkich trzech mężach, dwóch córkach, o początkach kariery aktorskiej, kilku ważniejszych rolach. Z wątkami autobiograficznymi przeplata autorka swój światopogląd, punkt widzenia na różne sprawy.
Na plus zaskoczyła mnie jej skromność, dystans do siebie, pracowitość, odwaga, nie zrażanie się przeciwieństwami losu i problemami i taka "normalność". Nie zgrywa hrabianki, choć de facto nią jest.
Ładna oprawa fotograficzna i forma wydania książki.

Tą książką Beata Tyszkiewicz rozpoczęła swój romans ze światem komercji, chałtur i celebrytów, a zakończyła karierę aktorską. Owszem, grywała po 2003 roku, ale jakieś epizody, role dalszoplanowe; częściej można ją było oglądać w roli jurorki programu o tańcu albo w telewizji śniadaniowej.
Pamiętam, jak Tyszkiewicz jeździła z tą książką po salkach bibliotek miejskich i...

Bardzo ciekawa książka pokazująca trudne koleje życia Beaty Tyszkiewicz. Można się wiele dowiedzieć o jej rodzinie, posiadłościach rodzinnych, posiadanych dobrach, a wszystko napisane trochę z humorem, trochę z dystansem. Polecam, chociaż nie jest może lekturą łatwą, lekką i przyjemną, ale na pewno wartą przeczytania :)

Bardzo ciekawa książka pokazująca trudne koleje życia Beaty Tyszkiewicz. Można się wiele dowiedzieć o jej rodzinie, posiadłościach rodzinnych, posiadanych dobrach, a wszystko napisane trochę z humorem, trochę z dystansem. Polecam, chociaż nie jest może lekturą łatwą, lekką i przyjemną, ale na pewno wartą przeczytania :)

Uwielbiam czytać biografie, a ta "Kobiety z klasą" szczególnie fascynuje. Pisana lekkim piórem prowadzi czytelnika w różne sfery życia, pracy zawodowej, matki, żony... Polecam - świetna książka.

Uwielbiam czytać biografie, a ta "Kobiety z klasą" szczególnie fascynuje. Pisana lekkim piórem prowadzi czytelnika w różne sfery życia, pracy zawodowej, matki, żony... Polecam - świetna książka.

Lubię czytać biografię i tę czyta się bardzo przyjemnie. Tyszkiewicz nienachalnie snuje opowieść o swoim życiu prywatnym, karierze filmowej, romansach. Z klasą i umiarem.
To opowieść o ludziach, miejscach - wspaniale opisała swoją rodzinę i domy, ale i o dojrzewaniu do bycia aktorką, matką, kobietą spełnioną.
Polecam, bo warto przyjąć zaproszenie do świata Beaty Tyszkiewicz.

Lubię czytać biografię i tę czyta się bardzo przyjemnie. Tyszkiewicz nienachalnie snuje opowieść o swoim życiu prywatnym, karierze filmowej, romansach. Z klasą i umiarem.
To opowieść o ludziach, miejscach - wspaniale opisała swoją rodzinę i domy, ale i o dojrzewaniu do bycia aktorką, matką, kobietą spełnioną.
Polecam, bo warto przyjąć zaproszenie do świata Beaty Tyszkiewicz.

To autobiografia pisana bardzo ostrożnym piórem. Autorka, czyli Beata Tyszkiewicz wytłumaczyła się pod koniec, że napisała ją dla swoich córek, bo sama musiała się o swojej rodzinie dowiadywać z opracowań innych. Miała taką rodzinę, i takie były jej losy, że istotnie było trudno.
Czyta się lekko, czując tu i tam zatarte miejsca, ominięte pewne zdarzenia. Ale cóż - nie wszystko jest na sprzedaż. Wydaje się, że dość szczerze pisze o rozstaniu z tymi mężczyznami, do których się przyznaje, przede wszystkim z oboma mężami. O innych jedynie napomyka, ale o żadnym nie mówi źle. W ogóle o nikim nie mówi źle. Nie pisze też, że jej, o takiej "szlachetnej" urodzie proponowano role wiejskich dziewuch, których nie przyjmowała, czując, że byłaby niewiarygodna. Dwa czy trzy razy wspomina, że nie weszła w świat aktorów, dlatego niewiele o nich wie. Spotykała się zaś z prawdziwym gigantami naszej kultury, głównie z pisarzami i to od dziecka. Podkreśla silę swojej matki, której naprawdę było trudno w powojennej Polsce, a która tak wspaniale dała sobie radę.
Trochę mnie drażnią określenia - matka mojej Matki, matka czy brat mojego Ojca(taka pisownia!). Nie ma tu dziadków, wujów ani ciotek. Ale widocznie tak było w tej rodzinie pokaleczonej wojną, powojennymi mezaliansami, wyrwanej ze swego świata. Jedni sobie radzili, inni nie.
Walorem są liczne fotografie samej aktorki i jej rodziny - głównie córek.
Myślę, że córki pani Beaty jednak więcej wiedzą o swoim pochodzeniu, niż mogłyby w książce przeczytać,na pociechę maja dokładnie rozpisane losy rodu od pierwszej połowy XV wieku. Drzewa genealogicznego już konkretnie swojej gałęzi rodu, które sama aktorka opracowała - nie zamieściła.
Książkę wydano w 2003 roku, a więc 15 lat temu. Resztę losów Beaty Tyszkiewicz musimy sobie dopowiedzieć sami. Teraz są tabloidy i plotkarskie portale. Nie ma problemu. A ona sama miała szczęście, że barwna młodość przeszła jej wtedy, gdy jedyne zdjęcia aktorek to były fotosy filmowe lub relacje z festiwali...

To autobiografia pisana bardzo ostrożnym piórem. Autorka, czyli Beata Tyszkiewicz wytłumaczyła się pod koniec, że napisała ją dla swoich córek, bo sama musiała się o swojej rodzinie dowiadywać z opracowań innych. Miała taką rodzinę, i takie były jej losy, że istotnie było trudno.
Czyta się lekko, czując tu i tam zatarte miejsca, ominięte pewne zdarzenia. Ale cóż - nie...

Kolejna biografia jaka wpadła mi w ręce to "Nie wszystko na sprzedaż" królowej polskiego filmu pani Beaty Tyszkiewicz. Bardzo ciekawa lektura, pełna anegdot z życia "wyższych sfer" i śmietanki towarzyskiej PRL-u. O tym jak pani Beata wypiła z porannym koniakiem swoje sztuczne rzęsy to nawet opowiadałem wczoraj u fryzjera. Kto ciekaw podobnych smaczków zapraszam do lektury.

Kolejna biografia jaka wpadła mi w ręce to "Nie wszystko na sprzedaż" królowej polskiego filmu pani Beaty Tyszkiewicz. Bardzo ciekawa lektura, pełna anegdot z życia "wyższych sfer" i śmietanki towarzyskiej PRL-u. O tym jak pani Beata wypiła z porannym koniakiem swoje sztuczne rzęsy to nawet opowiadałem wczoraj u fryzjera. Kto ciekaw podobnych smaczków zapraszam do...