U mnie coś nie zatrybiło
Początek ok a im dalej tym nudniej. Nie skończyłam 🫤😕

U mnie coś nie zatrybiło
Początek ok a im dalej tym nudniej. Nie skończyłam 🫤😕

Tym razem tajemnica z przeszłości sięga II wojny Światowej. Intryga jest tutaj dużo bardziej krwawa. Pod względem fabuły bardziej podobał mi się "Lunatyk", jednak "Czarna pszczoła" też jest całkiem interesująca. Z pewnością na uwagę zasługuje wątek dotyczący wydarzeń podczas II wojny Światowej oraz następujących bezpośrednio po niej. Współcześnie poprowadzona "intryga" troszkę mnie rozczarowała.
Według mnie, słabsza część, choć ma swoje plusy.

Tym razem tajemnica z przeszłości sięga II wojny Światowej. Intryga jest tutaj dużo bardziej krwawa. Pod względem fabuły bardziej podobał mi się "Lunatyk", jednak "Czarna pszczoła" też jest całkiem interesująca. Z pewnością na uwagę zasługuje wątek dotyczący wydarzeń podczas II wojny Światowej oraz następujących bezpośrednio po niej. Współcześnie poprowadzona...

Zaczyna się nawet nieźle. Dialogi nieco drętwe, ale świat przedstawiony - zarówno ten z 1939, jak i 2015, ciekawią. Skąpe opisy i prosty język zdecydowanie nie są wadą, tylko pchają akcję do przodu
Niestety - im dalej, tym gorzej. Każda kolejna postać jest coraz grubiej ciosana - tu nie ma miejsca na żadne odcienie szarości.
Sama intryga szybko rozmija się z jakąkolwiek logiką, a autor musi ratować się kolejnymi Deus ex machina, było ratować co się da.
Szybko przeczytałem, zapomnę jeszcze szybciej - przynajmniej taką mam nadzieję.

Zaczyna się nawet nieźle. Dialogi nieco drętwe, ale świat przedstawiony - zarówno ten z 1939, jak i 2015, ciekawią. Skąpe opisy i prosty język zdecydowanie nie są wadą, tylko pchają akcję do przodu
Niestety - im dalej, tym gorzej. Każda kolejna postać jest coraz grubiej ciosana - tu nie ma miejsca na żadne odcienie szarości.
Sama intryga szybko rozmija się z jakąkolwiek...

Jest rok 2015. Max Kwietniewski znów powraca do Polski, tym razem pomóc w wykryciu sprawcy zabójstwa 17-letniego syna znanej dziennikarki i redaktorki naczelnej popularnej stacji telewizyjnej - Agaty Wróblewskiej oraz wykonać prywatne zlecenie odszukania dokumentów związanych z życiem polskiego poety Jana Lechonia.

Przenosimy się do okresu wojennego; w 1940 roku na plaży w Biarritz zostają odnalezione zwłoki polskiego malarza żydowskiego pochodzenia – Józefa Rajnfelda. Mężczyzna ma poderżnięte gardło, a jego śmierć zostaje uznana za samobójstwo. Po 75 latach w taki sam sposób ginie Dominik, syn Agaty, przyjaciółki nieżyjącej żony Maxa. W ręku ofiary znajdowała się identyczna brzytwa, jaką trzymał w ręku Rajnfeld. Wszyscy, z prokuratorem włącznie, są przekonani, że było to samobójstwo, zwłaszcza że na nastolatka w ostatnim czasie spływała lawina hejtu, jednak w tę wersję nie wierzy matka chłopaka oraz amerykański detektyw Max. Co i kto zatem stoi za śmiercią chłopaka, co ma znaczyć ten makabryczny znak w postaci ubrania, sposobu ułożenia ciała i tajemniczej brzytwy? Kto go wysyła, dlaczego i przede wszystkim – do kogo jest on skierowany?

Dobra, wciągająca i trzymająca w napięciu powieść, nawiązująca do przeszłości, ale i poruszająca współczesne problemy. Obok historii zaszczuwania młodego chłopaka, która mocna porusza czytelnika, osobną kwestię stanowi wątek polityków i ich ciemnych interesów oraz wygórowanych ambicji. Temat nadal aktualny, bo żądza władzy i pieniędzy nie zmieniły się, mimo upływu lat i zmiany ustroju; tak było w czasach komunizmu, tak jest i teraz.

A w tle tych obu pasjonujących i wciągających wątków jest historia Basi Szyling, matki Agaty Wróblewskiej, historia skrzętnie skrywana przez 75 lat, trudna, wstydliwa, otoczona tajemnicą, uwikłana w kłamstwa, przemilczenia, wstyd. Historia, która okazuje się przyczyną dramatu rodziny Wróblewskich.

Wojciech Dutka, jako historyk, nie ma trudności z wplataniem w fabułę literacką faktów historycznych, mieszaniem prawdy z fikcją, dzięki czemu potrafi stworzyć fascynujący i barwny obraz. Dzięki wspaniałej i ciekawej narracji, ta historia żyje, jest przekonująca, a oba śledztwa - zarówno to współczesne, jak i dotyczące sprawy sprzed lat - angażują czytelnika równie mocno. Nie razi konieczność przeskakiwania z wątku dawnego do współczesnego, bo one mają na celu doprowadzić nas do zakończenia, które okazuje się mocno zaskakujące.

Polecam. Kawał dobrej literatury.

Jest rok 2015. Max Kwietniewski znów powraca do Polski, tym razem pomóc w wykryciu sprawcy zabójstwa 17-letniego syna znanej dziennikarki i redaktorki naczelnej popularnej stacji telewizyjnej - Agaty Wróblewskiej oraz wykonać prywatne zlecenie odszukania dokumentów związanych z życiem polskiego poety Jana Lechonia.

Przenosimy się do okresu wojennego; w 1940 roku na plaży...

Książki pana Wojciecha Dutki czytam w ciemno. To kolejna, która utwierdza mnie w tym przekonaniu.
"Czarna pszczoła", kolejny kryminał z nietuzinkowym detektywem Maxem Kwietniewskim podobała mi się nawet bardziej niż "Lunatyk". Tym razem nowojorski detektyw polskiego pochodzenia, pomaga swojej przyjaciółce, znanej dziennikarce w wyjaśnieniu zagadkowej śmierci jej syna Dominika. Czy jego ciało z poderżniętym brzytwą gardłem, znalezione na brzegu Wisły wskazuje na samobójstwo po fali hejtu, atak homofobów, czy polityczną zemstę na jego matce? A może to coś zupełnie innego. Zagadki mnożą się, a dwutorowo prowadzona akcja (uwielbiam to w kryminałach) przenosi nas do Francji początku II wojny światowej. Na plaży w Biarritz zostają znalezione zwłoki młodego mężczyzny. Kolaborująca z faszystami policja uznaje, że młody polski malarz popełnił samobójstwo podrzynając sobie gardło. Podobieństwa oczywiste, ale powiązanie tych dwóch śmierci, które dzieli 75 lat to intryga iście diabelska. Bo tylko diabeł może zmuszać ludzi do tak dramatycznych wyborów i podejmowania niewybaczalnych decyzji jak w przypadku bohaterów powieści. A może jednak sami ludzie to sobie robią? Polecam gorąco.

Książki pana Wojciecha Dutki czytam w ciemno. To kolejna, która utwierdza mnie w tym przekonaniu.
"Czarna pszczoła", kolejny kryminał z nietuzinkowym detektywem Maxem Kwietniewskim podobała mi się nawet bardziej niż "Lunatyk". Tym razem nowojorski detektyw polskiego pochodzenia, pomaga swojej przyjaciółce, znanej dziennikarce w wyjaśnieniu zagadkowej śmierci jej syna...

Bardzo dobrze się czytało. Akcja dzieje się w dwóch czasach

Bardzo dobrze się czytało. Akcja dzieje się w dwóch czasach

To moje kolejne spotkanie z Wojciechem Dutką. Bardzo lubię jego połączenie fikcji literackiej z historią także postaci literackich z tymi autentycznym historycznymi.
Czyta się łatwo i przyjemnie.

To moje kolejne spotkanie z Wojciechem Dutką. Bardzo lubię jego połączenie fikcji literackiej z historią także postaci literackich z tymi autentycznym historycznymi.
Czyta się łatwo i przyjemnie.

Książka super. Gorąco polecam. Niemoc czytelniczą ostatnio miałam ale po tej książce mi wróciło. Jest akcja, fabuła bohaterowie z krwi i kości i niezły materiał na film. Czekam na tom III przygód Maxa.

Książka super. Gorąco polecam. Niemoc czytelniczą ostatnio miałam ale po tej książce mi wróciło. Jest akcja, fabuła bohaterowie z krwi i kości i niezły materiał na film. Czekam na tom III przygód Maxa.

Intrygująca fabuła, świetny pomysł ! Rzadko kiedy udaje się tak naturalne powiązanie dwu światów: współczesnego i z przed II wojny światowej. Wątek przedwojenny dużo bardziej mi odpowiadała - ma swój klimacik

Intrygująca fabuła, świetny pomysł ! Rzadko kiedy udaje się tak naturalne powiązanie dwu światów: współczesnego i z przed II wojny światowej. Wątek przedwojenny dużo bardziej mi odpowiadała - ma swój klimacik

W pierwszym tomie, rasizm, w drugim homofobia i narodowcy, w trzecim tomie Kwietniewski będzie odwiązywał dzieci z tarcz Polaków pod Cedynią. Żenada. Kibole i narodowcy w skórach i butach (!) nabitych ćwiekami (!),a do tego wszystkiego zdania w stylu:

"Max miał ochotę mu przyłożyć, powstrzymał się jednak, bo wyobraził sobie komentarze: "Murzyn bije białego, Polaka!"

Dramat.

W pierwszym tomie, rasizm, w drugim homofobia i narodowcy, w trzecim tomie Kwietniewski będzie odwiązywał dzieci z tarcz Polaków pod Cedynią. Żenada. Kibole i narodowcy w skórach i butach (!) nabitych ćwiekami (!),a do tego wszystkiego zdania w stylu:

"Max miał ochotę mu przyłożyć, powstrzymał się jednak, bo wyobraził sobie komentarze: "Murzyn bije białego,...