Fińskie dzieci uczą się najlepiej

Książka opowiada o konfrontacji dwóch systemów edukacyjnego - Stanów Zjednoczonych i Finlandii.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Autor w sposób stosunkowo ciekawy przekazuje swoje spostrzeżenia dotyczące jego pracy w systemie fińskim.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Jednakże książka po pewnym czasie nuży. Co prawda zawiera wskazówki, które każdy nauczyciel może wprowadzić w swojej pracy, niezależnie od systemu, w którym funkcjonuje - są to jednak rzeczy, które we współczesnej pedagogice, nawet Polskiej, są już powszechne (zwłaszcza wśród młodych nauczycieli).
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Książka jest solidnie wydana, bez poważniejszych błędów, jednak Autor bardzo lubi się powtarzać, więc ze stwierdzeniami z początku, czytelnik ma również do czynienia także w środku i na końcu publikacji.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Osobiście jestem zwolennikiem systemu fińskiego i pewne jego elementy przemycam w swojej pracy nauczyciela, zwłaszcza w kwestii zindywidualizowanego podejścia do uczniów i budowy zaufania.

Książka opowiada o konfrontacji dwóch systemów edukacyjnego - Stanów Zjednoczonych i Finlandii.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Autor w sposób stosunkowo ciekawy przekazuje swoje spostrzeżenia dotyczące jego pracy w systemie fińskim.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Jednakże książka po pewnym czasie nuży. Co prawda zawiera wskazówki, które każdy nauczyciel może wprowadzić w swojej pracy, niezależnie od systemu, w...

141/180/2022
Wyzwanie LC wrzesień 2022 – Szkoła / Nauczyciel / Uczeń
Jakiś czas temu zżymałam się na książkę https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4906495/12-sprytnych-sposobow-jak-ocalic-na... , że odkrywa dawno odkryte. No to tu jest tak samo. Facet pisze książkę w 2017 roku i odkrywa, że kompetentni, samodzielni i szanowani nauczyciele są ważni. Że zaufanie nauczycieli do uczniów oraz systemu do nauczycieli jest istotne. Że dobre samopoczucie uczniów i nauczycieli znacząco poprawia efekty nauczania. Że bieżąca współpraca i pomoc (np. krótka rozmowa przy kawie) ma wielkie znaczenie. Że segregacja w edukacji (np. poprzez szkoły prywatne) jest szkodliwa. Że trzeba zachować równowagę między życiem prywatnym a zawodowym. I tak dalej, odkrywanie Ameryki. Opowieść jest w zasadzie o tym, jak to narwany pracoholiczny nauczyciel z USA zderzył się ze zrównoważonymi nauczycielami z Finlandii.
Autor jest Amerykaninem, może w tym leży problem? Może jest tak skażony słupkami, wynikami, szczurzymi wyścigami, że europejskie oczywistości są dla niego objawieniem?
Cały ten bełkot sensownie podsumowuje posłowie. Autorstwa innej osoby :-)
Szanowne Wydawnictwo Literackie! Dla kogo jest ta książka? Jeżeli dla tych naprawdę zainteresowanych polską szkołą, to niczego nowego nie wnosi. Raczej Was kompromituje, jako tych, którzy uznali, że warto ją wydać po polsku. A może dla tych niezainteresowanych? To jak do nich dotarliście i zachęciliście ich do czytania? Bardzo chciałabym wiedzieć.
Oczywiście, inną kwestią jest zastosowanie tych oczywistości w praktyce. Pod tym względem Polska kuleje na obie nogi. Ale na pewno lektura tej książki nie pomoże w poprawie polskiego systemu oświaty. Chociaż może nasi kolejni ministrowie oświaty nawet o takich podstawach nie mają pojęcia?

141/180/2022
Wyzwanie LC wrzesień 2022 – Szkoła / Nauczyciel / Uczeń
Jakiś czas temu zżymałam się na książkę https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4906495/12-sprytnych-sposobow-jak-ocalic-na... , że odkrywa dawno odkryte. No to tu jest tak samo. Facet pisze książkę w 2017 roku i odkrywa, że kompetentni, samodzielni i szanowani nauczyciele są ważni. Że zaufanie nauczycieli do...

Książka będzie ciężka w odbiorze - tak mi się wydaje - dla tych, co nie do końca rozumieją holistyczne podejście do poprawy warunków nauczania.

Bo nie ma jednego kluczowego zaklęcia, które zmieni szkolnictwo, jest za to opisany szereg drobnych zmian, które składają się na całość.

Fakt ze ostanie dwa rozdziały są przeciągnięte. I już w sumie niewiele wnoszą. Ale w książce jest wiele porad.

Poniżej spojler, nie czytaj jak nie chce są wiedzieć co jest w książce.

https://www.facebook.com/112542277856856/posts/pfbid0tZUwkAvAQkjFkw3SRpQJ3c2hnqAhGtmWymmbBXgYMUPVsAGLV5RKXZ82YNqaaiBbl/

📍Notatki z książki „Fińskie dzieci uczą się najlepiej”

🌱🧡 Rozdział 1: Dobre samopoczucie
Dobre samopoczucie to fundament tego, żeby mózg przyswajał wiedzę.

✔️ W Finlandii i nauczyciele i uczniowie wrzucają na luz. Dbają o kontakty towarzyskie i nie pracują w przerwach. Ładują baterie. Więcej: nie przesadzają z ilością materiału. Wiedzą, że mózg, żeby przyswoić informacje musi odpoczywać.
✔️ Odpoczynek jest aktywny, na zewnątrz, niezależnie od pogody. Ciało się rusza, dotlenia. Okno otwiera się w klasie, a to są prowadzone na powietrzu.
✔️ Na ścianach nie ma tysiąca obrazków i pokazowych prac, otoczenie jest raczej ascetyczne, spokojne, spokój również wizualny jest tutaj wysoko ceniony. Mniej znaczy więcej. Finowie stosują technikę mindfullness (trening uważności),na walkę ze stresem i lepsza koncentrację.

🌱🧡 Rozdział 2. Wsparcie
Bycie członkiem zespołu i utrzymywanie relacji jest bardo ważne

✔️Zarówno nauczyciele jak i uczniowie spotykają się, żeby się od siebie uczyć. Nie porównują się a współpracują.
✔️”Widzę Cie” - nauczyciele witają uczniów przy drzwiach klasy, nawet przybijają żółwika.
✔️Nauczuciele chcą, żeby uczeń w szkole czuł się jak w domu. Dlatego nie cisną od pierwszego dnia, raczej wchodzą w rok szkolny powoli. Dają sobie czas na nawiązanie relacji. Bo to relacja jest kluczowa.
✔️Ćwiczenia praktyczne typu gotowanie to raczej codzienność. Ćwiczenia takie budują motywacje WEWNĘTRZNĄ a ona jest to głównym motorem działań. Biwakowanie, wspólne zbieranie pieniędzy, wspólne projekty…
✔️ Szanowanie innych i otoczenia jest uczone od małego. Uczniowie uczeni są empatii i szacunku nie poprzez nakazywanie do przeproszenia, a raczej szukania razem zadośćuczynienia.
✔️Młodsze grupy maja opiekunów ze starszych grup. W ten sposób młodszy uczeń ma mentora a starszy uczy się odpowiedzialności.

🌱 🧡 Rozdział 3. Samodzielność
✔️Na drugiem miejscu po budowaniu relacji jest możliwość podejmowania przez dzieci decyzji.
✔️Wiele okazji do samodzielnej nauki, eksplorowania. Warsztaty. Nawet reżyserowana rozmowa o pracę. Dziecko widzi związek między nauką a praktycznym wykorzystaniem wiedzy.
✔️Nauczyciele rozmawiają o hobby uczniów. Nie zbywają ich stwierdzeniem, ze oto jest do przerobienia materiał.
✔️Uczniowie sa zachęcani do wyrażania ich opinii np. dotyczące polityki, bez uwag i krytyki. Również do sugerowania pomysłów. Nauczyciele darzą ich zaufaniem. Budują ich wewnętrzną odpowiedzialność.
✔️Rzadko stawia się oceny, raczej wspólnie omawia się wykonane zadanie.

🌱🧡 Rozdział 4. Umiejętności
Dane zebrane przez PISA, mówiące o tym, że Finlandia „konsekwentnie osiąga wysokie wyniki nauczania, bez wzgledu na spoleczno - ekonomiczny status uczniów”

Nauczyciele finscy ufają podręcznikom. Uważają, że jest to potężne źródło wiedzy i jednoczenie układają swoje ćwiczenia. „Zachowaj to co dobre” - mówią (czyli wyciągają z nich to, co wartościowe).

Nauczyciele nie żałują muzyki jako tła do nauki.

Nie rzucają pochwał na wiatr. Są raczej mentorami niż nauczycielamo, pokazują ”jak” a potem wspierają swoich uczniów.

🌱🧡 Rozdział 5. Sposób myślenia
Dzieci podążają za celem, który sprawia im radość.

Rodzice nie mówią nauczycielom jak uczyć. Rodzice są ekspertami w domu, ale w szkole to nauczyciele decydują. Nauczyciele zapraszają innych nauczycieli na własne lekcje, jako ekspertów.

Podsumowanie:
Program nauczynia w Finlandii uwzględnia:
Odpoczynek na świeżym powietrzu
Spokój (również mniejsza liczba bodźców wzrokowych)
Luz (brak ciśnienia na przyswajanie coraz większej liczby materiału)
Praktykowanie wiedzy, w postaci warsztatów, projektów
Relacje miedzyludzikie, rozmowy o zainteresowaniach, szacunek
Uczy samoświadomości i praktyk Mindfullness
Nauczyciel występuje w roli mentora

Książka będzie ciężka w odbiorze - tak mi się wydaje - dla tych, co nie do końca rozumieją holistyczne podejście do poprawy warunków nauczania.

Bo nie ma jednego kluczowego zaklęcia, które zmieni szkolnictwo, jest za to opisany szereg drobnych zmian, które składają się na całość.

Fakt ze ostanie dwa rozdziały są przeciągnięte. I już w sumie niewiele wnoszą. Ale w...

O radości uczenia się i radości nauczania.

O radości uczenia się i radości nauczania.

Jak dla mnie rozczarowanie - to pozycja "ciekawostka", nic konkretnego nie zostało w niej przedstawione, to raczej luźne myśli na temat szkolnictwa w Finlandii w porównaniu z systemem amerykańskim. Najbardziej chyba irytował mnie wszechobecny sceptycyzm, a czasami nawet ignorancja autora. Jak na osobę, która zdawała sobie sprawę z pozycji systemu oświaty w Finlandii, autor był negatywnie nastawiony DO WSZYSTKIEGO z czym się spotykał..

Jak dla mnie rozczarowanie - to pozycja "ciekawostka", nic konkretnego nie zostało w niej przedstawione, to raczej luźne myśli na temat szkolnictwa w Finlandii w porównaniu z systemem amerykańskim. Najbardziej chyba irytował mnie wszechobecny sceptycyzm, a czasami nawet ignorancja autora. Jak na osobę, która zdawała sobie sprawę z pozycji systemu oświaty w Finlandii, autor...

Albo to wina sposobu narracji, albo sam system fińskie oświaty jest mało konkretny, bo nadal nie wiem, w czym tkwi sukces tamtejszej edukacji. Szkoda, bo w kontekście zmian oświatowych w Polsce warto by było co nieco podpatrzeć i się zainspirować.

Albo to wina sposobu narracji, albo sam system fińskie oświaty jest mało konkretny, bo nadal nie wiem, w czym tkwi sukces tamtejszej edukacji. Szkoda, bo w kontekście zmian oświatowych w Polsce warto by było co nieco podpatrzeć i się zainspirować.

Ciekawa lektura dla każdego, kogo interesuje pedagogika. Autor - Timothy D. Walker - opowiada czytelnikom, w jaki sposób znalazł się w Finlandii, czego uczył i w jaki sposób. Porównując amerykański i fiński system nauczania dochodzi do wniosku, że ten drugi jest lepszy (co za niespodzianka ;)). Zauważa jednak, że nie można go przenosić bezrefleksyjnie na inny grunt, bo edukacja człowieka to złożony proces, na który wpływ mają czynniki takie jak historia danego kraju, kultura, religia, tradycje, warunki klimatyczne, warunki lokalowe itd. Moim zdaniem ta książka to dobry punkt wyjścia dla nauczycieli do refleksji nad sobą, nad własnymi metodami nauczania itp. Obecnie polska oświata odchodzi od standardów europejskich, czego najlepszym dowodem jest wyrzucenie z podstawówki metody projektu, bardzo chwalonej przez nauczycieli i uczniów, polecanej także przez autora książki. Z fińskich metod bardzo przypadł mi do gustu program przeciwdziałania przemocy w szkole, oparty na negocjacjach i współpracy z uczniami.
Ogólnie jednak nie odczułam szokującej różnicy między sposobami pracy Finów i polskich nauczycieli. Uważam, że polscy pedagodzy bardzo się starają i są na bieżąco z nowoczesnymi metodami opisywanymi w książce.
Książka nie ma charakteru naukowego, to forma na pograniczu eseju i dziennika, lekka w odbiorze.

Ciekawa lektura dla każdego, kogo interesuje pedagogika. Autor - Timothy D. Walker - opowiada czytelnikom, w jaki sposób znalazł się w Finlandii, czego uczył i w jaki sposób. Porównując amerykański i fiński system nauczania dochodzi do wniosku, że ten drugi jest lepszy (co za niespodzianka ;)). Zauważa jednak, że nie można go przenosić bezrefleksyjnie na inny grunt, bo...

Czytając pozostałe opinie odnoszę wrażenie, że pomimo bardzo interesującego tematu, ciężko jest ze znalezieniem dobrego odbiorcy dla tej pozycji. Pedagodzy piszą, że za mało merytoryczna. Ja jako laik po tytule oczekiwałam raczej wskazówek rodzicielskich. Tymczasem książka opisuje system fińskiego szkolnictwa i luźne przemyślenia autora-nauczyciela co do możliwości zróżnicowanej pracy z dziećmi. Z mojego punktu widzenia naprawdę dobra pozycja, jeśli kogoś interesują fińskie realia, bez możliwości zaczerpnięcia z nich choćby odrobiny niestety.

Czytając pozostałe opinie odnoszę wrażenie, że pomimo bardzo interesującego tematu, ciężko jest ze znalezieniem dobrego odbiorcy dla tej pozycji. Pedagodzy piszą, że za mało merytoryczna. Ja jako laik po tytule oczekiwałam raczej wskazówek rodzicielskich. Tymczasem książka opisuje system fińskiego szkolnictwa i luźne przemyślenia autora-nauczyciela co do możliwości...

Bardzo interesujący temat, ale niestety książka nieciekawa i usypiająca.

Bardzo interesujący temat, ale niestety książka nieciekawa i usypiająca.

Spodziewałam się studium o fińskim modelu edukacji, a tym czasem autor jedynie opowiada o swoim doświadczeniu pracy w szkole w Finlandii i w USA. Bardzo mało merytoryczna. Niby podkreśla różnice między szkołą amerykańską a fińską, ale jednak jakoś tak jak uczeń w rozprawce a nie jak naukowiec zgłębiający ważny temat... Spodziewałam się czegoś więcej.

Spodziewałam się studium o fińskim modelu edukacji, a tym czasem autor jedynie opowiada o swoim doświadczeniu pracy w szkole w Finlandii i w USA. Bardzo mało merytoryczna. Niby podkreśla różnice między szkołą amerykańską a fińską, ale jednak jakoś tak jak uczeń w rozprawce a nie jak naukowiec zgłębiający ważny temat... Spodziewałam się czegoś więcej.