Tom trochę inny od pozostałych. Tak naprawdę seria dla mnie kończy się z tomem 5. Ten tom jest skupiony na jednym bohaterze i mamy inny punkt widzenia od Naho, dzięki czemu widzimy niektóre sprawy w innym świetle. Na początku czytania tego tomu miałam mieszane uczucia, jednak z kolejnymi rozdziałami rozumiałam coraz więcej i ponownie autorce udało się mnie wzruszyć. Zdecydowanie na plus w tym tomie kreska, która jest pięknie dopracowana.

Tom trochę inny od pozostałych. Tak naprawdę seria dla mnie kończy się z tomem 5. Ten tom jest skupiony na jednym bohaterze i mamy inny punkt widzenia od Naho, dzięki czemu widzimy niektóre sprawy w innym świetle. Na początku czytania tego tomu miałam mieszane uczucia, jednak z kolejnymi rozdziałami rozumiałam coraz więcej i ponownie autorce udało się mnie wzruszyć....

Historia Orange kończy się tak naprawdę w piątym tomie mangi. Pozostałe dwa tomy to swego rodzaju dodatki i historie poboczne. Jest to ciekawy zabieg i interesujący sposób na pokazanie wydarzeń z perspektywy innych osób, powrót do innej wersji wydarzeń z Orange. Mamy też okazję do zajrzenia do tego świata i zobaczenia osób bohaterów po szczęśliwym zakończeniu. Jest to naprawdę fajny zabieg rozbudowujący i uzupełniający historię z tego tytułu.

Historia Orange kończy się tak naprawdę w piątym tomie mangi. Pozostałe dwa tomy to swego rodzaju dodatki i historie poboczne. Jest to ciekawy zabieg i interesujący sposób na pokazanie wydarzeń z perspektywy innych osób, powrót do innej wersji wydarzeń z Orange. Mamy też okazję do zajrzenia do tego świata i zobaczenia osób bohaterów po szczęśliwym zakończeniu. Jest to...

Mimo , że poprzedni tom kończył historię to powstał jeszcze 6 i całe szczęście , bo mamy tu kilka odpowiedzi na niedokończone wątki. Ogólnie tom skupia się na Suwie i na początku obserwujemy wydarzenia od przybycia Kakeru z perspektywy właśnie Suwy. I na przykład widzimy jak nie pozwala odejść Kakeru z drużyny klęcząc na szkolnym korytarzu , a zażenowany Kakeru zgadza się zostać:D Potem widzimy świat za 10 lat jak piszą listy i Suwa prosi Naho by nie pisała , że są małżeństwem choć sam to piszę. A potem widzimy jak bohaterowie wrzucają listy do wody i następnie obserwujemy świat w którym Kakeru się nie zabił i Suwa wysłał ich do świątyni , gdzie można zdobyć błogosławieństwo dla par i okazuję się , że kiedyś zabrał tam Naho i się oświadczył , ale teraz miejsce Naho jest przy Kakeru. I mówi reszcie , że jest draniem , bo wykorzystał śmierć Kakeru by się do niej zbliżyć , ale Oni mówią , że wcale nie jest draniem tylko dobrym człowiekiem i jeszcze przez chwilę go komplementują , a potem chcą by im kupił napoje , a Saku zamawia podwójną porcję:D I później widzimy świat za 10 lat i tam Kakeru żyję i jest żonaty z Naho i mają synka , który uwielbia Kakeru i , gdy cała szóstka siedzi na trawie wychodzi na jaw , że Saku ma dziewczynę i tą dziewczyną jest Azu i pytają kiedy ślub , a Saku krzyczy , że jeszcze się nie pobierają , a Azu pyta – „Jeszcze?” i chłopak się zawstydza , a następnie cała szóstka ogląda zachód słońca i Kakeru dziękuję im za listy i następnie widzimy świat w którym Kakeru nie ma i nagle Naho oraz Suwa budzą się w swoim małżeńskim łóżku i okazuję się , że mieli sen o tym , że Kakeru im dziękował za listy i oglądali zachód słońca. A potem widzimy świat po śmierci Kakeru , gdy Suwa starał się o Naho i korzystał z tego co kiedyś mówił mu Kakeru o możliwych randkach z Naho i cały czas czuję , że nigdy nie zastąpi Jej Kakeru i w końcu w jej urodziny mówi , że zawsze będzie ją kochać i , że Kakeru już nie ma , a On zrobi wszystko by była szczęśliwa i na koniec oświadcza się i dziewczyna mówi , że później da mu odpowiedź i po jakimś czasie przynosi mu śniadanie i mówi , że ucieszyła się z jego oświadczyn i ostatecznie mówi , że go kocha i prosi by dalej się nią opiekował. I chłopak ją przytula i dziewczyna odwzajemnia uścisk , a na koniec oboje stoją koło drzew i trzymają się za ręce i Suwa nadal myśli o tym, że tylko Kakeru mógłby w pełni uszczęśliwić Naho , ale nie ma zamiaru się poddać i odwraca się i widzi ducha Kakeru , który się uśmiecha i życzy im szczęścia. I ostatecznie po tym tomie żegnamy się z bohaterami. Będzie mi ich brakowało , ale przynajmniej mamy szczęśliwe zakończenia w kilku światach. Wiemy , że Kakeru i Naho ożenili się i mają synka i , że w tym samym świecie Azu i Saku są parą. Choć przyznam , że ten tom jest najbardziej zakręcony , bo raz mamy świat po śmierci Kakeru , a po chwili świat w którym ocalili Kakeru , a potem znów po śmierci , a potem świat po śmierci , ale w tym świecie Naho i Suwa śnią o szczęśliwym końcu w innym świecie. A nawet przez chwilę jest świat w którym Kakeru żyję i wchodzi na nową ścieżkę z Naho. A sama manga kończy się na świecie w którym Kakeru nie żyję , a Suwa i Naho układają sobie wspólne życie. Szkoda , że nie było więcej scen z dorosłym Kakeru , gdy jest mężem Naho. W zasadzie była tylko jedna scena , ale przynajmniej wiadomo , że gdzieś tam w jakimś świecie są razem.

Mimo , że poprzedni tom kończył historię to powstał jeszcze 6 i całe szczęście , bo mamy tu kilka odpowiedzi na niedokończone wątki. Ogólnie tom skupia się na Suwie i na początku obserwujemy wydarzenia od przybycia Kakeru z perspektywy właśnie Suwy. I na przykład widzimy jak nie pozwala odejść Kakeru z drużyny klęcząc na szkolnym korytarzu , a zażenowany Kakeru zgadza się...

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest z chłopakiem (Kakeru Naruse),który przeniósł się do jej szkoły/klasy tego właśnie dnia. Nastolatek dość szybko zjednuje sobie nowych przyjaciół, dodatkowo mocno zbliżając się do Naho. Każda kolejna przeczytana linijka listu wskazuje na to, że w przyszłość nie wygląda dla niego nazbyt dobrze. Dziewczyna postanawia więc zgodnie z sugestiami swojego starszego oblicza, spróbować wpłynąć na przyszłe wydarzenia. To dopiero początek całego ciągu wydarzeń, do którego zostaną wciągnięci jej przyjaciele, którzy również będą chcieli mieć wpływ na wygląd ich wspólnej przyszłości.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=126742

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest...

Choć tom 5 serii "Orange" był wręcz idealnym zakończeniem, które nie potrzebowało już niczego więcej, wiedziałam, że muszę się zapoznać z kontynuacją. Bardzo lubię Suwę, to chyba moja ulubiona postać z "Orange" i byłam bardzo ciekawa, jak wydarzenia wyglądają z jego perspektywy.

I nie wiem już, czy mam odczuwać złość, radość czy po prostu żal. Może wszystko na raz. Nie było takiej możliwości, by każda z postaci była szczęśliwa w każdej rzeczywistości. Mętlik w głowie spowodowany sprzecznymi odczuciami tylko działa na korzyść tej mangi.

Poruszająca historia o miłości oraz o tym, jak człowiek może być lekarstwem dla drugiej osoby.

Choć tom 5 serii "Orange" był wręcz idealnym zakończeniem, które nie potrzebowało już niczego więcej, wiedziałam, że muszę się zapoznać z kontynuacją. Bardzo lubię Suwę, to chyba moja ulubiona postać z "Orange" i byłam bardzo ciekawa, jak wydarzenia wyglądają z jego perspektywy.

I nie wiem już, czy mam odczuwać złość, radość czy po prostu żal. Może wszystko na raz. Nie...

Ładna i ciepła kreska. Główna bohaterka ma tak dobrze rysowane oczy, ze aż źrenice wyglądają na wypukłe O :

Żeby nie spoilerować, takie przesłanie że czasem coś jest komuś przeznaczone i tak już po prostu będzie nie ze względu na nasze wybory, tylko przez to, że po prostu ktoś wybrał tak a nie inaczej : )

Ładna i ciepła kreska. Główna bohaterka ma tak dobrze rysowane oczy, ze aż źrenice wyglądają na wypukłe O :

Żeby nie spoilerować, takie przesłanie że czasem coś jest komuś przeznaczone i tak już po prostu będzie nie ze względu na nasze wybory, tylko przez to, że po prostu ktoś wybrał tak a nie inaczej : )

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/12/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

Po skończeniu pierwszych trzech tomików „Orange”, miałam mieszane uczucia. Moje wątpliwości rozwiały się dopiero w połowie piątego tomu, a w szóstym zniknęły całkowicie. Swoją drogą, to właśnie ostatni tomik uważam, za najlepszy w całej serii. 

Wracamy do naszych licealistów, którzy po otrzymaniu listów od swoich „starszych siebie”, pragną pomóc swojemu nowemu koledze Kakeru. W poprzednim tomie, cała wesoła zgraja zgłosiła się do wzięcia udziału w szkolnej sztafecie, aby wspomóc Kakeru. Przez cały czwarty tom (a na pewno jego większość) mamy właśnie tę szkolną rywalizację, która ze zwykłej sztafety przerodziła się w swoisty bieg przyjaźni. Z każdym kolejnym przekazaniem pałeczki, przekazywane zostawały także słowa otuchy dla Kakeru, który biegł ostatni. Naho stara się wykonywać rady ze swoich listów i na szkolnej imprezie pojawia się babcia chłopaka, z którą teraz mieszka. Mamy tutaj też nie tylko rozwinięcie wątku Naho i Kakeru, ale też postaci pobocznych, czyli reszty ekipy. Możemy kibicować kolejnej pomału rodzącej się parze, która każdego dnia robi sobie na złość, czyli Azu i Hagita. 
W piątym tomiku pojawił się rozdział tylko dla Kakeru, który w jakiś sposób przypomina całość sprawy, o która tak bardzo walczą jego przyjaciele. Przy okazji jest ona zamknięciem historii Kakeru, ale czy jego przyjaciołom udało się wykonać misję, będziecie musieli dowiedzieć się sami.

Zapytacie teraz: „To po co szósty tomik?”
Ostatnia część „Orange” to historia samego Hiroto Suwy. Mamy tutaj dwie historie. Jedna opowiada o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, a druga to opowieść oczami Suwy. I spokojnie, nie jest to „odgrzewanie kotleta” i przypomnienie całości historii. Takano Ichigo poszła krok dalej i spisała uczucia i plany chłopaka, który jest moją ulubioną postacią w całej mandze. Historia Suwy nie jest idealna, co więcej, dla niektórych może okazać się on zwykłym oszustem, ale mi osobiście podobała się najbardziej. Odkryła ona dotąd niewyjaśnione i nieujawnione fragmenty w poprzednich tomikach, które dopiero teraz pokazały wpływ na całe życie bohaterów. 
Co więcej, skupiła moją uwagę na tyle mocno, że zapomniałam o tym, jaki Kakeru był nadąsany, smutny i wiecznie brał na siebie odpowiedzialność za wszystko. 

Nie zabrakło też dodatku „Zakochany Astronauta”. Astronauty nie znalazłam, nawet żadnej przenośni odnośnie tego tytułu nie zauważyłam, zatem zagwozdkę, będę miała do końca życia. Mimo wszystko mangaczka ładnie i składnie zakończyła całą tę historię i szczęśliwie, co najważniejsze. Dodatek był bardzo udany, a zakończenie padło na piąty tomik, który jest podobnej grubości co pierwszy i to są dwa najgrubsze tomy w całej mandze. 

Klimatyczne obwoluty, które ładnie łączą się w całość oddają historię tej mangi już na starcie. Co więcej, na piątym tomie jest piękny pomarańczowy zachód słońca i tak teraz zastawiam się, czy to nie przez ten zachód słońca, manga ta nosi nazwę „Oragne” (pomarańczowy z angielskiego). 
Oczywiście dalej mamy młodych bohaterów i starych na odwrocie mangi, a piąta obwoluta chyba oddaje najbardziej nastrój tej mangi. 

Wracając do tego co napisałam na początku, to użalanie się nad sobą Kakeru ponownie mnie irytowało, a Naho, swoją nieśmiałością i nieumiejętnością czytania znaków i gestów wprawiała mnie w śmiech. Oczywiście ten z litości. Całe szczęście reszta bohaterów nadrabiała za nich i mimo wszystko miło czytało się całą mangę. 
Co do kreski to pozostała ona niezmienna. Twarda i sztywna, ale za to, tak jak w poprzednim tomie, czcionka była miękka, zatem nie mam zastrzeżeń. 

„Orange” jest naprawdę dobrą mangą, jeżeli przełknie się te wieczne rozterki głównego bohatera i nieudolność głównej bohaterki. Czy jest to manga z przekazem? Wydaje mi się, ze jak najbardziej. Pokazuje nam, że nie warto ranić innych, bo mogą to zbyt mocno wziąć do siebie, a przy okazji warto cieszyć się każdym kolejnym dniem i uśmiechać się, głównie do samego siebie, bo kiedy my zgadzamy się ze sobą i jesteśmy szczęśliwi to wszyscy dookoła są. Przeżyłam ciekawą przygodę czytając tę mangę i nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z tą historią. Wam też polecam po nią sięgnąć i oddać się zamyśleniu w dzisiejszym pędzącym świecie.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/12/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

Po skończeniu pierwszych trzech tomików „Orange”, miałam mieszane uczucia. Moje wątpliwości rozwiały się dopiero w połowie piątego tomu, a w szóstym zniknęły całkowicie. Swoją drogą, to właśnie ostatni tomik uważam, za najlepszy w całej serii. 

Wracamy do naszych licealistów,...

Cykl Orange, który zdawał się prezentować zamkniętą opowieść w pięciu tomach, doczekał się tomu szóstego. I trudno o jego jednoznaczną ocenę.

Pięcioro przyjaciół w liceum straciło swojego kolegę za sprawą samobójstwa. Pogrążeni w żalu spisali listy ze wskazówkami i zaadresowali je do samych siebie z przeszłości, dzieląc się wiedzą, jak powinni postępować, by zwiększyć szanse na ocalenie Kakeru. Pięć tomów serii opowiadało o ich dążeniach do szczęśliwego zakończenia. Teraz zaś autorka postanowiła zaprezentować nam pewne aspekty oczami Suwy, jego najbliższego przyjaciela, który po śmierci Kakeru ożenił się z jego ukochaną.

Po zakończeniu tomu piątego trudno było dopatrywać się sensu tworzenia kontynuacji i to uczucie nie mija po przeczytaniu najnowszego, szóstego już tomiku. Oczywiście po raz kolejny nabywca Orange dostanie smutną opowieść potrafiącą wzbudzić żywsze emocje. Ponownie akcja skupia się na przedstawieniu sytuacji, w których przyjaciele starają się przychylić nieba Kakeru. Z tym że tych sytuacji jest znacznie mniej, za to o wiele bardziej zapadają w pamięć i dotyczą ważniejszych dla bohaterów spraw. Mimo wszystko podczas czytania łatwo o poczucie wtórności i znużenie. To już niestety nie jest tak ciekawa historia, jak miało to miejsce poprzednio. Skoncentrowanie się na działaniach i przemyśleniach Suwy wypada w porządku, w końcu był on jednym z bardziej sympatycznych postaci serii Orange, aczkolwiek to trochę za mało, by w pełni zaangażować odbiorcę. Tym bardziej, że podczas czytania łatwo też o inny wniosek, a mianowicie mniejszą porcję humoru i żartów pomiędzy postaciami.

Cała recenzja na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/orange-6/

Cykl Orange, który zdawał się prezentować zamkniętą opowieść w pięciu tomach, doczekał się tomu szóstego. I trudno o jego jednoznaczną ocenę.

Pięcioro przyjaciół w liceum straciło swojego kolegę za sprawą samobójstwa. Pogrążeni w żalu spisali listy ze wskazówkami i zaadresowali je do samych siebie z przeszłości, dzieląc się wiedzą, jak powinni postępować, by zwiększyć...

Przyjemnie mi się czytało tą kontynuację, jednak zakończenie tomu 5 bardzo mi się podobało i chyba bym wolała, żeby tak skończyła się cała seria.

Przyjemnie mi się czytało tą kontynuację, jednak zakończenie tomu 5 bardzo mi się podobało i chyba bym wolała, żeby tak skończyła się cała seria.

Zbędna część i strasznie chaotyczna.

Zbędna część i strasznie chaotyczna.