Piter. Wojna

Jakiś niedosyt, ale Uber robi robotę

Jakiś niedosyt, ale Uber robi robotę

Nudziła mnie tylko ta część z Artemem i cyrkiem, śmiało można pominąć jak się okazuje:)

Nudziła mnie tylko ta część z Artemem i cyrkiem, śmiało można pominąć jak się okazuje:)

Krótko mówiąc zajebista książka. Jak pewnie większości tak i mi spodobała się postać Ubera. Autor strzelił w dziesiątkę ze stworzeniem takiego geniusza jak Uber :D.

Dałbym 10, ale historia Artema jak i cała ciągłość fabuły nie były satysfakcjonujące. Tym bardziej, że los samego Artema nie miał wpływu na działania grupy Ubera.

Jedna z lepszych serii metro 9/10

Krótko mówiąc zajebista książka. Jak pewnie większości tak i mi spodobała się postać Ubera. Autor strzelił w dziesiątkę ze stworzeniem takiego geniusza jak Uber :D.

Dałbym 10, ale historia Artema jak i cała ciągłość fabuły nie były satysfakcjonujące. Tym bardziej, że los samego Artema nie miał wpływu na działania grupy Ubera.

Jedna z lepszych serii metro 9/10

Po pierwszej części Pitera zabrałem się od razu za kolejną. Nie ukrywam, myślałem, że Autor przedstawi kolejne dzieje Petersburskiego metra tak jak w pierwszej części. Nic bardziej mylnego! Bardzo spodobały mi się skrócone rozdziały, dzięki temu książkę czytało lepiej a sama fabuła wydawała się bardziej dynamiczna. Na początku przeszkadzało mi przeskakiwanie między bohaterami książki, ponieważ co chwilę musiałem otwierać sobie mapę metra, żeby przypomnieć sobie gdzie dzieje się akcja, ale później był to dla mnie duży plus tej książki.

Po pierwszej części Pitera zabrałem się od razu za kolejną. Nie ukrywam, myślałem, że Autor przedstawi kolejne dzieje Petersburskiego metra tak jak w pierwszej części. Nic bardziej mylnego! Bardzo spodobały mi się skrócone rozdziały, dzięki temu książkę czytało lepiej a sama fabuła wydawała się bardziej dynamiczna. Na początku przeszkadzało mi przeskakiwanie między...

Książkę „Piter” przeczytałem kilka ładnych lat temu. Nie zachwyciła. Jednak postanowiłem dać autorowi kolejną szansę. Było już znacznie lepiej.
Plusy:
- dobre pokazanie wizji postapo w petersburskim metrze;
- przedstawienie losów kilku bohaterów z różnych perspektyw;
- dynamiczna akcja, przeskoki w różne części metra nie pozwalają się nudzić;
- czuć specyficzną atmosferę podziemnego świata, duszny klimat metra;
- z każdego zakamarka sączy się strach i lęk przed nieznanym;
- dobrze wykreowane postacie Gerdy oraz mojego ulubieńca Ubera;
- sporo różnego rodzaju mutantów i potworów;
- oryginalnie przedstawieniowa mutantki Lejdi;
- ludzie ciągle będą dążyli do władzy i panowania nad innymi;
- wyjście z metra na powierzchnię i próba przetrwania w nowym środowisku;
- spora dawka humoru, miejscami rozluźnia atmosferę;
- okropna wizja zniszczonego Petersburga.
Minusy:
- zbyt wiele wątków pourywanych, nie zakończonych;
- jakoś nie przekonała mnie historia Atrema i cyrku.
Ogółem książka dobra.

Książkę „Piter” przeczytałem kilka ładnych lat temu. Nie zachwyciła. Jednak postanowiłem dać autorowi kolejną szansę. Było już znacznie lepiej.
Plusy:
- dobre pokazanie wizji postapo w petersburskim metrze;
- przedstawienie losów kilku bohaterów z różnych perspektyw;
- dynamiczna akcja, przeskoki w różne części metra nie pozwalają się nudzić;
- czuć specyficzną atmosferę...

Bez ładu i składu, ciągnie się jak flaki z olejem. Książkę ratuje jedynie postać Ubera, ale pod koniec jego żarty na jedno kopyto też zaczyną męczyć. Pełno absurdanych sytuacji. Przeciągnięte wątki, a inne za to pominięte. Chaotyczne prowadzenie fabuły.
Jak dla mnie klapa.

Bez ładu i składu, ciągnie się jak flaki z olejem. Książkę ratuje jedynie postać Ubera, ale pod koniec jego żarty na jedno kopyto też zaczyną męczyć. Pełno absurdanych sytuacji. Przeciągnięte wątki, a inne za to pominięte. Chaotyczne prowadzenie fabuły.
Jak dla mnie klapa.

Po całkiem dobrym "Piterze" przyszedł czas na kontynuację, jednak "Piter: Wojna" już nie przypadł mi już tak do gustu jak pierwsza część trylogii. W petersburskim metrze wybucha konflikt, Imperium Wegan przechodzi do natarcia i przejmuje kolejne stacje. Odnośnie bohaterów, Wroczek kopiuje zamysł Głuchowskiego, główny bohater "Pitera" - Iwan, nie pojawia się w tej części, lecz jego postać przewija się gdzieś w postaci plotek i opowieści wewnątrz metra. Są natomiast inne osoby znane z poprzedniej części jak Profesor czy Uber, natomiast "Piter: Wojna" składa się z osobnych opowieści kilku bohaterów, którzy w czasie wojny znajdują się w różnych okolicznościach i na różnych stacjach. No i jak to bywa w takich sytuacjach, jedne opowieści są lepsze, inne gorsze. Całkowicie nie przekonała mnie historia Artema oraz cyrku, natomiast świetnie czytało się fragmenty dotyczące się Ubera (w ogóle w tej chwili to chyba mój ulubiony bohater cyklu - szacunek za wykreowanie takiej postaci). Na szczęście im dalej w głąb powieści, tym Ubera jest więcej, co w moich oczach ostatecznie ratuje książkę. Trochę się rozczarowałem, bo liczyłem, że skoro wybucha wojna, będzie jeszcze bardziej krwiście, tymczasem można odnieść wrażenie, że konflikt dzieje się trochę w tle, a nasi bohaterowie robią to, co już czytałem w innych powieściach z uniwersum, czyli chodzą po powierzchni, walczą z mutantami. Nie jest to może zła powieść, Wroczek potrafi kreować ciekawych bohaterów, ale fabularnie liczyłem na więcej, jak dla mnie autor za bardzo skacze po wątkach, a że nie wszystkie mi się podobały, to dlatego czuję pewien niedosyt.

Po całkiem dobrym "Piterze" przyszedł czas na kontynuację, jednak "Piter: Wojna" już nie przypadł mi już tak do gustu jak pierwsza część trylogii. W petersburskim metrze wybucha konflikt, Imperium Wegan przechodzi do natarcia i przejmuje kolejne stacje. Odnośnie bohaterów, Wroczek kopiuje zamysł Głuchowskiego, główny bohater "Pitera" - Iwan, nie pojawia się w tej części,...

Historia interesują, ciekawi bohaterowie. Mankamentem jest wysoka złożoność fabuły, wszystko wstrząśnięte i zmieszane, że nie idzie się połapać co gdzie i jak, lecz gdy w pewnym momencie losy bohaterów się łączą, jest ciekawie.

Historia interesują, ciekawi bohaterowie. Mankamentem jest wysoka złożoność fabuły, wszystko wstrząśnięte i zmieszane, że nie idzie się połapać co gdzie i jak, lecz gdy w pewnym momencie losy bohaterów się łączą, jest ciekawie.

Historia zatoczyła koło i tak jak niegdyś „Piter” otwierał w naszym kraju cykl Uniwersum Metro 2033, tak i w tym przypadku „Piter. Wojna” dostąpił tego zaszczytu by pójść krok dalej i otworzył kolejny rozdział jakim stało się Uniwersum Metro 2035. Założenie było proste, zapowiadało wyjście ludzkości z podziemnych tuneli by ostatecznie zmierzyć się z całym ustrojstwem jakie przez lata zmutowało i rozrosło się w radioaktywnym klimacie. Ze stworzeniami i zjawiskami, które dotychczas skutecznie skracały życie kolejnych stalkerów i florą, która przejęła znaczną część betonowych obszarów.

Nie ukrywam, że ten przeskok potraktowałem jako zakończenie pewnego etapu. Zakończenie rozdziału, w którym dotychczas zatracałem się oddychając podziemnym klimatem, obcowałem wśród rozmaitych frakcji i co pewien czas wychodziłem na zewnątrz z bardziej odważnymi bądź kierującymi się skrajną desperacją. I pewnie mógłbym tak brnąć przez kolejne kilkadziesiąt pozycji, które oficjalnie nie dotarły do polskiego czytelnika ale nastał czas Uniwersum Metro 2035. W tym celu musiały dokonać się więc zmiany, zarówno w obszarze prowadzonej fabuły jak i szaty graficznej.

„Piter. Wojna” to kontynuacja wydarzeń z poprzedniej książki Szymuna Wroczka i faktycznie, jeśli chodzi o zmiany to jest ich kilka. Przede wszystkim znika w cieniu główny bohater, a jego miejsce zajmuje grupa dotychczas kilku drugoplanowych postaci. Nie ujmuje to jednak wartości historii, bo przedstawione charaktery są barwne i wyraźnie wykreowane. Sama fabuła również sporo zyskała, bo przedstawiona została za pomocą równoległych wątków, które co jakiś czas zgrabnie przeplatają się ze sobą. Ciekawie został potraktowany temat wojny, stanowiący bardziej tło wydarzeń dzięki któremu jest okazja dostrzec zmagania bohaterów, nie mających w tym układzie decydującego zdania. Miałem wrażenie jakby większość wydarzeń działa się tuż obok głównego planu. Jakby losy towarzyszy, odwiedzane lokacje czy też zdawkowo pozyskiwane były niczym nasłuchiwaniem przez ścianę, które minimalnie przybliżało do sedna historii. Coś tam było słychać, ale nie do końca było wiadomo o co chodzi. Może właśnie taki był zamiar, by pokazać to co dzieje się w obliczu tytułowej wojny? By ogólny obraz nabrał głębi i pozwolił na szersze spojrzenie czytelnika i poznanie tematu z innego ujęcia?

Mimo tych wątpliwości, klimat w jaki wprowadził mnie autor oceniam jak najbardziej na plus. Krok w krok podążałem za bohaterami przez uśpione tunele metra by za chwilę wpaść w sam środek strzelaniny i prowadzić negocjacje z przedstawicielami poszczególnych frakcji. Podobnie było na powierzchni, gdzie przez większość czasu naszej wędrówki biegaliśmy od budynku do budynku unikając wrogich stworzeń. Taki zawsze był ten świat, taki go zapamiętałem i cieszę się, że mogłem do niego wrócić. I tak jak po pierwszym Piterze czułem niedosyt, tak przy tej odsłonie bawiłem się świetnie.

Historia zatoczyła koło i tak jak niegdyś „Piter” otwierał w naszym kraju cykl Uniwersum Metro 2033, tak i w tym przypadku „Piter. Wojna” dostąpił tego zaszczytu by pójść krok dalej i otworzył kolejny rozdział jakim stało się Uniwersum Metro 2035. Założenie było proste, zapowiadało wyjście ludzkości z podziemnych tuneli by ostatecznie zmierzyć się z całym ustrojstwem jakie...

Jest to ocena pierwszych 100 stron, bo na więcej się nie zdecydowałam. Książki z uniwersum uwielbiam, ale w tej początek był nie dość że brutalny, to jeszcze nudny i w zasadzie wcale nie musiał być umiejscowiony w świecie post apo.

Jest to ocena pierwszych 100 stron, bo na więcej się nie zdecydowałam. Książki z uniwersum uwielbiam, ale w tej początek był nie dość że brutalny, to jeszcze nudny i w zasadzie wcale nie musiał być umiejscowiony w świecie post apo.