Star Wars Komiks 3/2018 - Han Solo: wyścig w służbie rebelii

Co się stanie, gdy w renomowanym, morderczym wyścigu, weźmie udział zwykły przemytnik. Do tego nie z własnej woli, a przyparty do muru. Na to pytanie odpowiada właśnie "Han Solo: Wyścig w służbie Rebelii" i robi to naprawdę dobrze. Do tego stopnia, że chętnie zobaczyłbym pełnoprawny film aktorski, oparty na tym scenariuszu. Oczywiście jest trochę głupotek, w końcu to Star Wars, więc nie oczekujmy cudów, ale historia trzyma poziom, jest kilka ciekawych, trudnych do pełnego przewidzenia, zwrotów akcji, a całość oprawiono swoistym, czarnym humorem. To sprawia, że tą opowieść po prostu świetnie się czyta. Zacznijmy jednak od początku, bowiem Solo klasycznie ma na pieńku z kilkoma osobami i nie pali się wcale do wspierania Rebelii, mimo zauroczenia pewną księżniczką.

Han Solo po bitwie o Javin, stara się jakoś spłacić swój dług u Jabby. Niezbyt mu to wychodzi, a ostatnio zaczyna do niego przylegać łatka tchórza, gdyż nie bierze wszystkich zleceń. Ma to związek z wspomnianą bitwą i zbytnim narażeniem się siłom Imperium, które teraz go poszukują. Sytuacja się zmienia się diametralnie, gdy zostaje on wystawiony jako zawodnik w Smoczej Próżni, jednym z najniebezpieczniejszych wyścigów w całej galaktyce. Łatwo tam zaliczyć śmiertelny wypadek, rywalizacja jest ostra, a całość przykuwa uwagę miliardów istot z każdego zakątka galaktyki. Słowem wielkie ryzyko i jeszcze większa kasa. Niestety nic nie jest tutaj takie proste, bowiem Solo wykonuje tak naprawdę, choć nie z własnej woli, misje dla Rebelii, ściągnięcia trzech ocalałych szpiegów, nim tajemniczy zdrajca ich wykończy. Kłopoty zatem nie opuszczają naszego dzielnego przemytnika i jego kudłatego druha, a cała przygoda ma nieoczekiwany finał.

Tak. To co wyszło w tej opowieści to naprawdę dobrze skonstruowany finisz, jakiego dawno brakowało mi w filmach z tego uniwersum. Potrafi nieco zaskoczyć, jest dynamiczny, brutalny i pełen emocji. Zresztą jak cały wyścig Smoczej Próżni oraz intryga przemykająca na drugim planie. Solo i Chewbacca nie mają lekkiego życia, a obecna sytuacja jeszcze je komplikuje, mocno żonglując ich życiem i statkiem. Wypada to naprawdę ciekawie oraz zgrabnie, bo każda z postaci odgrywa dość istotną rolę. Nie ma więc tutaj postaci zrobionych na zasadzie zapchaj-dziury. Każdy ma swoje zadanie, pchające opowieść do przodu i wywiązuje się z niego należycie.

Album zawiera jeszcze dwie krótkie historyjki. Pierwsza jest związana z Poe Dameronem, druga to prosta satyra z droidami. Szczerze powiedziawszy, żadna z nich nie przykuła mojej uwagi. Satyra jest sztampowa, z motywem powielanym chyba już miliard razy w tym uniwersum, zaś Poe nigdy nie należał do moich ulubieńców. Co gorsza jego przygoda też trąci myszką, nie wnosi totalnie nic do obecnego kanonu i nowych przygód w świecie Star Wars. W praktyce lepiej by było, jakby tego typu opowiastki się nie pojawiały, bo po prostu szkoda na nie czasu. Niemniej dla głównej opowieści polecam nabyć ten komiks, bo przygoda Hana Solo zjada blisko 90% zeszytu i jest warta każdego grosza.

Co się stanie, gdy w renomowanym, morderczym wyścigu, weźmie udział zwykły przemytnik. Do tego nie z własnej woli, a przyparty do muru. Na to pytanie odpowiada właśnie "Han Solo: Wyścig w służbie Rebelii" i robi to naprawdę dobrze. Do tego stopnia, że chętnie zobaczyłbym pełnoprawny film aktorski, oparty na tym scenariuszu. Oczywiście jest trochę głupotek, w końcu to Star...

Ten numer zbiera w sobie trzy historie. W pierwszej z nich czytelnik razem z Hanem Solo będzie się ścigał statkami kosmicznymi, by następnie być świadkiem kolejnej brawurowej misji Poe Damerona. Zeszyt zamyka samodzielna przygoda R2-D2.

Akcja historii otwierającej numer dzieje się pomiędzy „Nową nadzieją” a „Imperium kontratakuje”. Han Solo w ramach tajnej misji dla Rebelii bierze udział w międzyplanetarnych zawodach podczas których ma przewieźć rebelianckich informatorów. Jednakże wyścigiem interesuje się również Imperium i jego szpiedzy.

Pomysł na wymieszanie wyścigu i historii szpiegowskiej jest bardzo obiecujący. Czytelnik czuje tu dreszcz emocji związany z rywalizacją, a jednocześnie obawia się o życie bohaterów. Przy czym uczestnicy zawodu prezentują przekrój wyrazistych postaci – honorowi weterani, nadęci piloci czy rozchichotane dziewczęta. Wielka szkoda, że nie zaprezentowano więcej bohaterów i ich statków – można było stworzyć coś w stylu serialu animowanego „Odlotowe wyścigi”. Jednakże świat przedstawiony i tak jest rozbudowywany o nowe oryginalne pomysły. W pewnym momencie jednak wątek sensacyjny zaczyna przeważać, ale nie sprawia to, że historia staje się mniej ciekawsza. Wówczas razem z bohaterami czytelnik usiłuje odgadnąć kto jest zdrajcą, a rozwiązanie jest autentycznie zaskakujące. Także zakończenie chociaż przepełnione akcją nie jest też wolne od pewnej filozoficznej zadumy. Ogólnie całkiem dobra opowieść.

Za rysunki odpowiada tu Mark Brooks. Jego kreska jest bardzo dokładna i dynamiczna. Radzi sobie też całkiem dobrze z mimiką twarzy.
Następna historia przenosi czytelnika w okres niedługo sprzed wydarzeń z filmu „Przebudzenie mocy”. Poe Dameron spotyka się tu z pewną swoją dawną znajomą, ale zostają zaatakowani przez grupę zbirów. Okazuje się, że wplątali się w większą aferę.

Komiks ten zapowiadał się jako emocjonująca opowieść sensacyjna. Niestety zdecydowanie zbyt wiele miejsca poświęca się tu na dyskusje pomiędzy dwójką bohaterów, które głównie dotyczą tych samych tematów. Za to elementy akcji są dosyć dobrze pomyślane i robią wrażenie.

Tutaj rysuje już Angel Unzueta. Należy docenić jego hiperrealizm w przedstawianiu postaci. Niestety cierpi na tym dynamika i same rysunki są dosyć statyczne.

Ostatnią historyjką jest króciutka opowieść o pewnej małej misji R2-D2. Już pierwszy rzut oka na specyficzny wygląd bohaterów sugeruje, że miał to być komiks humorystyczny. Jednakże nie jest tu specjalnie zabawnie, a fabuła niemalże nie istnieje. Dla mnie był to niepotrzebny zapychacz, którego nie można polecić nawet małym dzieciom.

Podsumowując, historia o Hanie Solo to najjaśniejszy punkt numeru, druga opowieść jest średnia, a ostatni komiks to jakaś pomyłka. Ogólnie bardzo nierówny zeszyt i ciężko mi go z czystym sumieniem polecić.

Ten numer zbiera w sobie trzy historie. W pierwszej z nich czytelnik razem z Hanem Solo będzie się ścigał statkami kosmicznymi, by następnie być świadkiem kolejnej brawurowej misji Poe Damerona. Zeszyt zamyka samodzielna przygoda R2-D2.

Akcja historii otwierającej numer dzieje się pomiędzy „Nową nadzieją” a „Imperium kontratakuje”. Han Solo w ramach tajnej misji dla...

Pierwsza historia jest trochę naiwnie rozpoczęta - Han Solo jest potrzebny do przechwycenia tajnych informatorów Rebelii, którzy "przypadkowo" są do odebrania na trasie prestiżowego i elitarnego oraz kosztownego wyścigu statków kosmicznych. Wyścig zrealizowany jest ciekawie, oczywiście Sokół Milenium pokazuje na co go stać, podobnie Han Solo, pojawia się interesująca postać Lo Re Anno, ostatnia ze swojego gatunku, która jednak chce dołączyć do swoich.
Drugi komiks, związany z Poe Dameronem jest trochę bezsensowny. Poe zostaje zaproszony na spotkanie dawnej przyjaciółki, która chce go zdradzić, ale nie do końca :/ Jakoś brak tu głębszego sensu.
Ostatni komiks jest kompletnym nieporozumieniem, zdaje się, że miał być zabawny, ale komiksy bez tekstu są trochę nie dla mnie :D

Pierwsza historia jest trochę naiwnie rozpoczęta - Han Solo jest potrzebny do przechwycenia tajnych informatorów Rebelii, którzy "przypadkowo" są do odebrania na trasie prestiżowego i elitarnego oraz kosztownego wyścigu statków kosmicznych. Wyścig zrealizowany jest ciekawie, oczywiście Sokół Milenium pokazuje na co go stać, podobnie Han Solo, pojawia się interesująca postać...