Nocny człowiek

Mniej podobał mi się wątek poszukiwań chłopca w Afganistanie. Może dlatego, że nie wierzę w aż taki nakład finansowy dla wyjaśnienia zabójstwa. Obejrzałam też serial i zachęcam do porównania z książką.

Mniej podobał mi się wątek poszukiwań chłopca w Afganistanie. Może dlatego, że nie wierzę w aż taki nakład finansowy dla wyjaśnienia zabójstwa. Obejrzałam też serial i zachęcam do porównania z książką.

Kolejny tom porusza bardzo istotny problem przemytu narkotyków i wykorzystywania do tego tych, którzy nie są w stanie się sami obronić - dzieci. Kolejny tom trzymający napięcie i poziom.

Kolejny tom porusza bardzo istotny problem przemytu narkotyków i wykorzystywania do tego tych, którzy nie są w stanie się sami obronić - dzieci. Kolejny tom trzymający napięcie i poziom.

Całkiem niezła, ale z wątkiem dziennikarskim.
Nie przepadam za wątkami dziennikarskimi.
Na razie odpuszczam serię, pooglądam sobie serial na viaplay :)

Całkiem niezła, ale z wątkiem dziennikarskim.
Nie przepadam za wątkami dziennikarskimi.
Na razie odpuszczam serię, pooglądam sobie serial na viaplay :)

Ebook.Nocny Człowiek,czytałem też w nocy.Mocny kryminał. Bardzo mi się podobał. Uwielbiam takie dobrze napisane kryminały. Proszę o więcej.

Ebook.Nocny Człowiek,czytałem też w nocy.Mocny kryminał. Bardzo mi się podobał. Uwielbiam takie dobrze napisane kryminały. Proszę o więcej.

No cóż. Nie.
Za dużo makabry, zorganizowana przestępczość też mnie nie interesuje.
Rozumiem, że taka jest praca policjanta i musi się z tym mierzyć, ale ja nie chcę o tym czytać. Więc nie przeczytałam.
Powiem jeszcze jedno: Wielu Czytelników zwraca uwagę na to, że Line jest nadambitna, irytująca i tatuś musi ją na końcu ratować. Ok, rzeczywiście tak jest.
Ciekawi mnie tylko, czy gdyby zamiast córki był syn - dziennikarz, też by był tak postrzegany?

No cóż. Nie.
Za dużo makabry, zorganizowana przestępczość też mnie nie interesuje.
Rozumiem, że taka jest praca policjanta i musi się z tym mierzyć, ale ja nie chcę o tym czytać. Więc nie przeczytałam.
Powiem jeszcze jedno: Wielu Czytelników zwraca uwagę na to, że Line jest nadambitna, irytująca i tatuś musi ją na końcu ratować. Ok, rzeczywiście tak jest.
Ciekawi mnie...

Mieszkam w Norwegii, więc skandynawskie kryminały wciągam jak tabakę😁. Zwłaszcza norweskie.

Wyczytuję z nich nie tylko mroczne historie, ale wyłapuję również smaczki, tradycje i nowinki dotyczące tego kraju. Z przymrużeniem oka można powiedzieć, że ubogacam wiedzę 😉.
Czasem to się nawet przydaje.

Od pierwszych stron książki wita nas mgła i wyłaniająca się z niej głowa młodej kobiety wbitej na pal. Rytualne morderstwo? porachunki? zemsta?
Już zacierałam ręce w oczekiwaniu na to co jeszcze może się wydarzyć.
Miało się dziać, ale... nie działo się nic. Śledztwo niby w pełnym pędzie, ale ten pęd jakby puszczony był na zwolnionej taśmie. Klatka po klatce...nuda.

Emocji nie doświadczyłam żadnych. Oczywiście pod koniec był mały twist i odrobina napięcia, ale samo zakończenie -jakby go nie było.

Nie wiem, być może odbieram tę książkę tak nijako, ponieważ traktuje ona o handlu narkotykami i bronią, a ja nie przepadam za tego typu tematyką. Dlatego też nawet Nesbø czytam wybiórczo. Jak jest "fajne" rasowe morderstwo, a nawet kilka chętnie sięgam, jak w tematyce są kartele narkotykowe i takie tam inne mafie odpuszczam. Sory Jo.

Z Jørnem Horstem będzie podobnie. Opis książki o "najbardziej groteskowym morderstwie" nie ostrzegł mnie przed nijaką fabułą. Doczołgałam się do końca, ale to nie moja bajka.

Ja pewnie jestem jakaś skrzywiona, ale lubię psychologiczne thrillery. Jakieś gierki małżeńskie, albo jak żona męża "pyk", albo mąż żonę, a do tego jak trafi się jakaś poschizowana sąsiadka, albo przyjaciółka z piekła rodem, to ja mogę czytać.

Wiem, wiem... powinnam raczej pochwalić się, że lubię czytać klasykę, bo to bardziej "inteligentnie".
Ale swego czasu klasyki naczytałam się na studiach tyle, że póki co wciąż mam jej po kokardę. Chociaż nie przeczę, że czasem sięgam 😉.

Mieszkam w Norwegii, więc skandynawskie kryminały wciągam jak tabakę😁. Zwłaszcza norweskie.

Wyczytuję z nich nie tylko mroczne historie, ale wyłapuję również smaczki, tradycje i nowinki dotyczące tego kraju. Z przymrużeniem oka można powiedzieć, że ubogacam wiedzę 😉.
Czasem to się nawet przydaje.

Od pierwszych stron książki wita nas mgła i wyłaniająca się z niej głowa...

Kolejna dobra i wciągająca historia z Williamem Wistingiem. Tym razem śledczy poszukują sprawców bestialskiego morderstwa młodej dziewczyny. Początkowo brakuje śladów, jakichkolwiek dowodów, podejrzanych i motywów. Jednak im głębiej policja szuka, tym na światło dzienne wychodzi coraz więcej powiązań, tajemnic i niewygodnych faktów. Ta sprawa staje się skąplikowana i wielowymiarowa. Nieodzowną pomocą wykazała się córka Wistinga, którą jest dziennikarką. Swoim prywatnym śledztwem, świeżym spojrzeniem oraz zawziętością odkryła to, co innym się nie udało tak szybko.
Jest dynamicznie i frapująco. Autor bardzo ekscytująco, lekko i przejrzyście opisał pracę policjantów śledczych. Zresztą cała powieść jest tak napisana- interesująco, emocjonalnie, prosto. Polecam.

Kolejna dobra i wciągająca historia z Williamem Wistingiem. Tym razem śledczy poszukują sprawców bestialskiego morderstwa młodej dziewczyny. Początkowo brakuje śladów, jakichkolwiek dowodów, podejrzanych i motywów. Jednak im głębiej policja szuka, tym na światło dzienne wychodzi coraz więcej powiązań, tajemnic i niewygodnych faktów. Ta sprawa staje się skąplikowana i...

Strasznie się wymęczyłam czytając ją, mimo że w tle straszny mord, to akcja jakaś taka rozwlekła

Strasznie się wymęczyłam czytając ją, mimo że w tle straszny mord, to akcja jakaś taka rozwlekła

Czytam kolejną książkę tego autora ( nie chronologicznie) i to co mi się nasuwa to (żeby nie powielać komentarzy innych czytelników) :

Ciekawa fabuła - czyta się lekko i szybko czyli książka wciąga, rzeczywiście trudno się od niej oderwać

Autor przepracował nieco życia w policji wiec zna od podszewki schematy postępowania co nadaje książce wiarygodności

Brak irytującej maniery jak np w książkach Max Czornyj - na końcu każdego rozdziału typu „ otworzył drzwi z wyciągniętym pistoletem i …” i koniec rozdziału 😁 …każdego rozdziału 😂

I na koniec dla mnie irytującą postacią jest LINE - córka komisarza, która ma ubarwić i nadać odpowiedni bieg powieści - i tak jest zazwyczaj na początku , a potem schemat goni schemat - zawsze musi włożyć palec między drzwi a futrynę więc czytając końcowe rozdziały ze znudzeniem czytam kiedy ja wreszcie porwą, prawie zabiją a tu nagle odważny Ojciec z kawalerią uwolni ją i wrócą razem w glorii i chwale. A ona cały czas wraca z 🍌 na twarzy …

Czytam kolejną książkę tego autora ( nie chronologicznie) i to co mi się nasuwa to (żeby nie powielać komentarzy innych czytelników) :

Ciekawa fabuła - czyta się lekko i szybko czyli książka wciąga, rzeczywiście trudno się od niej oderwać

Autor przepracował nieco życia w policji wiec zna od podszewki schematy postępowania co nadaje książce wiarygodności

Brak irytującej...

Fabuła ekscytująca, mroczniejsza od innych książek Horsta, ale jak na autora przystało wciąż nad sensacją przeważa opis drobiazgowej pracy śledczej. Natomiast poruszana tematyka, imigracji, wciągania dzieci w działalność przestępczą bardzo przygnębiająca.

Fabuła ekscytująca, mroczniejsza od innych książek Horsta, ale jak na autora przystało wciąż nad sensacją przeważa opis drobiazgowej pracy śledczej. Natomiast poruszana tematyka, imigracji, wciągania dzieci w działalność przestępczą bardzo przygnębiająca.