Historia XX wieku widziana oczami Anglików.
Bardzo dużo ciekawostek, dat i komiksowych rysunków oraz ciekawych zagadek, np

W 1900 roku imperium królowej Wiktorii obejmowało 20% powierzchni lądów ziemskiego globu.

1911 - sufrażystki (kobiety walczące o równouprawnienie, prawo do głosowania) zamyka się w więzieniach, one z kolei przechodzą na strajk głodowy. 2mln brytyjskich kobiet to służące.

1919 - po okropnościach I Wojny Światowej, atakuje grypa hiszpanka. Na wojnie zginęło ok 10mln ludzi, od hiszpanki - 20 mln w ciągu 2 lat

1922 - Lord Carnarvon wykopuje mumię Tutenchamona

1935 - pociąg parowy osiąga z Londynu do Newcastle 173km/h

Oprócz dat autor prezentuje osobliwe przestępstwa popełniane przez bandy podczas wojny, historię wspinaczek na Czomolungmę i historia zmiany nazewnictwa na Mt Everest, tajemnice wrzosowisk - wysyp tajemniczych zjawisk nadprzyrodzonych w latach 70tych, niebanalne przestępstwa lat 80tych, itp

Czy styl autora mnie rozbawił? Zdecydowanie nie -nie jest to książka, nad którą będziemy chichotać, ale na pewno czyta się ją z lekkością i przymróżeniem oka;)

Historia XX wieku widziana oczami Anglików.
Bardzo dużo ciekawostek, dat i komiksowych rysunków oraz ciekawych zagadek, np

W 1900 roku imperium królowej Wiktorii obejmowało 20% powierzchni lądów ziemskiego globu.

1911 - sufrażystki (kobiety walczące o równouprawnienie, prawo do głosowania) zamyka się w więzieniach, one z kolei przechodzą na strajk głodowy. 2mln...

Nie wiem skąd brała się moja niechęć do historii XX wieku - najprawdopodobniej dlatego, że każdy historyk ma trochę inny pogląd na ten okres i mniej tam jakby konsensusu. Podobnie z tą książeczką, była ona dość słaba.

Przeczytałem masę książek z serii SH :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Nie wiem skąd brała się moja niechęć do historii XX wieku - najprawdopodobniej dlatego, że każdy historyk ma trochę inny pogląd na ten okres i mniej tam jakby konsensusu. Podobnie z tą książeczką, była ona dość słaba.

Przeczytałem masę książek z serii SH :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach...

Historia kryje w sobie wiele tajemnic. Zwłaszcza ta odległa i dotycząca ludów, które wygięły. Tak jest w przypadku Inków, których kultura nas z jednej strony zachwyca, a z drugiej przeraża, a kolejne odkrycia wprowadzają w zdumienie. Ciągłe badania, wykopaliska, analizy tekstów, które dotrwały do naszych czasów pozwalają nam zbudować obraz tej wymarłej kultury i stają się bazą wyjściową dla książek przybliżających nam tajniki dawnych cywilizacji mającą związek z Polską (o tym niestety w książce nie ma, ponieważ autor nie jest Polakiem, ale warto sobie poszukać).
Z takiej wiedzy korzysta Terry Deary znany z interesujących, mrożących krew w żyłach i zaskakujących historycznych książek dla młodzieży. Autor bardzo chętnie sięga po mroczne, tajemnicze i często przemilczane na lekcjach historii wydarzenia, przerabia na lekką, nieco tabloidową formę i za jej pomocą podsuwa czytelnikom sporą dawkę informacji zachęcając, aby zgłębiali wiedzę, poszerzali ją ponad to, co znajdą w zwykłym podręczniku szkolnym, a w razie niepewności złośliwie zadawali pytania nauczycielom (taka zemsta za wszystkie podchwytliwe pytania zadawane przez nauczycieli).
Słynący z ponad trzydziestu ciekawych publikacji przemycających sporo informacji o naszej przeszłości Terry Deary dzieli się z młodymi czytelnikami swoją pasją, którą rozwijał równolegle do pracy zawodowej (aktor, dyrektor teatru i nauczyciel teatralny). W jego publikacjach przebija chęć podzielenia się zdobytą z danej tematyki wiedzą. I jest to naprawdę solidna dawka historii okraszonej wieloma ciekawostkami, quizami, rebusami, ożywiona śmiesznymi komiksami.
Nim wejdziemy w świat dawnych plemion dowiemy się bardzo ważnej i przydatnej w szkole rzeczy: „czego boją się nauczyciele?” (czyli coś, o czym wcześniej wspominałam i co starsi czytelnicy znają ze „Sposobu na Alcybiadesa” Edmunda Niziurskiego). Ta metoda na uniknięcie pytania i nakłonienia nauczyciela do opowiadania oczywiście dotyczy wszystkich nauczycieli, a nie tylko tych przekazujących nudne daty i zadających podchwytliwe pytania. Inspiracją mogą być interesujące książki Terry’ego Deary’ego, w których nie ma miejsca na nudę. Nie znaczy to, że nie ma dat. One są, aby pokazać usytuowanie wydarzeń w czasie. Za to nie ma pod nimi żadnych nudnych, nic niemówiących nam hasełek tylko historia trzymająca w napięciu, pełne dramatów ludzkie historie, niezwykłe obrządki, tajemnice życia społecznego, sekrety kuchni, gospodarka oparta na troskliwym rozdysponowaniu dóbr oraz polityka antyseparatystyczna.
Całość bardzo przystępna, podzielona na niedługie rozdziały, z przemycającymi wiedzę ilustracjami oraz komiksami autorstwa Martina Browna, ciekawostkami w ramkach, fragmentami tekstów pozwalających zrozumieć omawiane zjawiska i codzienność ludzi w określonej epoce.

Historia kryje w sobie wiele tajemnic. Zwłaszcza ta odległa i dotycząca ludów, które wygięły. Tak jest w przypadku Inków, których kultura nas z jednej strony zachwyca, a z drugiej przeraża, a kolejne odkrycia wprowadzają w zdumienie. Ciągłe badania, wykopaliska, analizy tekstów, które dotrwały do naszych czasów pozwalają nam zbudować obraz tej wymarłej kultury i stają się...

Nudy na pudy. O, przepraszam, wiem, nie powinno się tak zaczynać. Najpierw należałoby walnąć jakiś ładny wstęp do opinii. Tak więc - wracając ze szkoły wstąpiłem do biblioteki publicznej, aby oddać kilka książek, czy tam komiksów - normalna sprawa. Pani bibliotekarka jak zwykle sympatyczna, zachęciła mnie do rozejrzenia się po oddziale. Po wstępnym przejrzeniu wszystkich regałów w "pokoju dla dorosłych", udałem się w kierunku strefy dziecka, świadom, że tam również wiele dobra można między okładkami znaleźć. Więc wchodzę, patrzę, patrzę, patrzę. Nic. To znaczy - dużo książek, ale nie dla mnie, nie na dziś, nie ten kolor, nie wiem - rozmiar książki czy inne bzdury? Wreszcie najgorszy regał - literatura ni to edukacyjna dla dzieci. A tam kilka książek ze znanej mi serii o strasznej historii, wśród nich ta. Pamiętałem ją ze szkoły, ze cztery zabawne książeczki o rzymianach, Szekspirze, celtach czytałem, a i nieźle były, siedem na dziesięć te sześć lat temu. Myślę: XX wiek - kawał czasu, a ile wtedy dokonano! Będzie się dobrze czytać, będzie śmiesznie. No i wziąłem. OK. Wstęp mamy z głowy, a tak na dobrą sprawę jeszcze nic nie napisałem. No i ciężko jest mi cokolwiek pisać, gdyż ta książka jest po prostu słaba. Nudna że hej, góra jedna ciekawa historia, kalendarium gigantyczne - jedna trzecia (nudna!) cześć książki. Obrazki no - w porządku. Ilustrator starał się jak mógł zabawnie zobrazować kolejne śmiszne kawały autora (niektóre były dobre, nie można się przyczepić). Ale te tematy! No ja nie mogę! Najciekawszy wiek w historii świata, a ten chwyta się jakiś bzdur. Nawet o muzyce lat siedemdziesiątych - osobną książkę można by napisać (ba - całą bibliotekę dobrych książek),a facet zamyka to w czterech, sześciu stronach i to jeszcze opisaną jako żarty ze słabych tytułów i jakiejś tam pierwszej płyty mniej znanego zespołu. To był tak słaby fragment, że nogi się podemną ugięły. A już od lat trzydziestych Terry Dearry rozpoczął definiowanie swojej wizji nastolatka. Myślę sobie - będzie opisywał konkretne grupy młodzieży w ich środowisku. Bardzo dobrze - robił to już wielokrotnie, zawsze to było ciekawe. No i rzeczywiście, na początku książki opisuje on życie dzieci zarówno z elit, jak i z totalnego, bezdomnego plebsu i jest fajnie. Ale od lat pięćdziesiątych najwyraźniej wizja młodego człowieka staje się w oczach autora zupełnie jednolita. Każdy nastolatek to zapatrzony w telewizję nudziarz, dreczony przez nauczycieli i słuchający głupiej muzyki. Jedynie epizod o młodocianym złodzieju samochodów trzymał jakiś tam poziom, chociaż dwie strony to trochę za mało jak na taki fajny temat - przestępstwa w latach powojennych. Ale przy telewizji to już limit nie obowiązuje - dalejże dwadzieścia stron o jakichś pierdołowatych kreskówkach i wypadkach prezenterów telewizyjnych przy pracy to nic. Po prostu - najważniejszy element historii XX wieku. A o Hitlerze tylko wzmianka w kalendarium! No - oczywiście rozumiem, że o obydwu wojnach światowych napisano osobną "Straszną Historię" (przy okazji - najlepszą ze wszystkich),ale na litość - opisywanie wojny pod kątem materiałów propagandowych puszczanych w szkolnych rozgłośniach radiowych, oraz drukowanych w młodzieżowych czasopismach to zbrodnia. I to jeszcze jaka nudna. Żebym nie zapomniał - całość książki jest przybliżeniem jedynie historii Anglii. Nawet powstań Irlandzkich tu nie ma. Jedynie nudne życie codzienne Anglików. Nie poczytasz o wojnie mandżurskiej, ani o jesieni ludów, czy chociaż o rewolucji październikowej. Punkt widzenia brytoli skupia się jedynie na ich własnym, ciasnym ogródku i ich własnej, nudnej telewizji. I żeby mi się nie odezwały głosy oburzenia - że o przepraszam. Ta książka to jest o Anglii i tylko o Anglii, a ty to nie wiadomo czego wymagasz. No sorry, ale wymagam. Chociaż może sprostowania, że oto nie trzymam w dłoniach książki o dwudziestym wieku, ale zbiorek anegdot o mass mediach Wielkiej Brytanii. Poczułem się literacko oszukany. Zakończenie nie będzie zbyt optymistyczne. Nie będę pisał o zaletach książeczki, bo po prostu ich nie pamiętam. "Straszna Historia" jaka jest każdy widzi, a jak nie wie, to po to ma bibliotekę żeby się samemu przekonać. Zalety tejże serii są jak puzzle - jest ich wiele i najbardziej widać je w szczegółach, o których nie mam serca pisać, bo i chyba godzina by nie wystarczyła, aby wszystkie wymienić. Ta część zawiodła po całości. I I tym ponurym akcentem kończę.

Nudy na pudy. O, przepraszam, wiem, nie powinno się tak zaczynać. Najpierw należałoby walnąć jakiś ładny wstęp do opinii. Tak więc - wracając ze szkoły wstąpiłem do biblioteki publicznej, aby oddać kilka książek, czy tam komiksów - normalna sprawa. Pani bibliotekarka jak zwykle sympatyczna, zachęciła mnie do rozejrzenia się po oddziale. Po wstępnym przejrzeniu wszystkich...

Jako ze moja opinia do wszystkich ksiazek tej serii jest taka sama to napisze ja raz:
Naprawde warto przeczytac te ksiazki gdyz dzieki angielskiemu humorowi, a nie przedstawieniu suchych faktow zapamietasz wiecej niz z lekcji

Jako ze moja opinia do wszystkich ksiazek tej serii jest taka sama to napisze ja raz:
Naprawde warto przeczytac te ksiazki gdyz dzieki angielskiemu humorowi, a nie przedstawieniu suchych faktow zapamietasz wiecej niz z lekcji

W sposób humorystyczny opisana historia XX wieku.
XX wiek: kalendarium, gry, zabawy, odkrycia, podróżnicy, wynalazki, czasy wojen, przestępstwa

W sposób humorystyczny opisana historia XX wieku.
XX wiek: kalendarium, gry, zabawy, odkrycia, podróżnicy, wynalazki, czasy wojen, przestępstwa

Ogromna dawka wiedzy okraszona doskonałym humorem i ciekawostkami. Nie znoszę historii i źle wspominam ten przedmiot, ale książki z tej serii uwielbiam i zawsze czytałam je z ciekawością!

Ogromna dawka wiedzy okraszona doskonałym humorem i ciekawostkami. Nie znoszę historii i źle wspominam ten przedmiot, ale książki z tej serii uwielbiam i zawsze czytałam je z ciekawością!

Wszystkie książki z tej serii są świetne, zatem ta też się udała Deary'emu!!

Śmiałam się do rozpuku, serdecznie polecam młodym i nieco starszym!

Wszystkie książki z tej serii są świetne, zatem ta też się udała Deary'emu!!

Śmiałam się do rozpuku, serdecznie polecam młodym i nieco starszym!

Humor w stylu Terry’ego Deary’ego czyli duża dawka humoru w historycznym wydaniu. Tym razem o tym co działo się w XX wieku. Działo się dużo więc i historia na większej liczbie stron niż zwykle;-)

Humor w stylu Terry’ego Deary’ego czyli duża dawka humoru w historycznym wydaniu. Tym razem o tym co działo się w XX wieku. Działo się dużo więc i historia na większej liczbie stron niż zwykle;-)

Bardzo fajnie zrobiona książka można się wiele rzeczy dowiedzieć polecam 🤪🤪

Bardzo fajnie zrobiona książka można się wiele rzeczy dowiedzieć polecam 🤪🤪