Wzięłam się za lekturę tej książki bo miałam już kiedyś w rękach coś od Pani Rachel Van Dyken. Niczego się nie spodziewam, nie przeczytałam opisu z tyłu... Ale na taki rollercoaster nie byłam przygotowana.

Całość była zadziwiająco dobra. I chociaż zawsze jestem po stronie niegrzecznych chłopców, tym razem jestem w teamie Chasea. Od samego początku urzekła mnie jego postać i czekałam aż pojawi się następy i następny raz. Znając życie autorka zostawi go w kolejnych tomach ze złamanym sercem, ale hej, no zawsze warto mieć nadzieję :) Ten trójkąt na razie dopiero się zarysował i nie był nachalny, ale spodziewam się więcej w kolejnym tomie.

Po wielu fantasy, które ostatnio miałam okazję czytać była to miła odmiana, chociaż długość książki mnie nie zadowoliła, zaraz będę sięgać po następny tom.

Mankamenty widziałam dwa. Po pierwsze ślepota głównej bohaterki, która absolutnie ani razu nie połączyła dobrze faktów i niczego się nie mogła domyślić. Nie zadawała wlaaciych pytań, zbyt szybko się rozpraszała i nie drążyła. Druga kwestia to sam Nixon i jego ślepe zapatrzenie w Tracie. Czasem jego ogromne uczucie było dla mnie trochę przerysowane. Jego oddanie dla zwyklej dziewczyny po 2 tygodniach znajomości? Momentami czułam, że jest to naciągane. Pewnie dlatego bardziej byłam w stanie docenić Cheasa, którego relacja z Tracie budowała się przed nami w kolejnych rozdziałach.

Kilka twistów w fabule mnie zaskoczyło, co zawsze jest na duży plus. Jednak cała historia pachnie mi znajomo - Sycylia, mafia, romans... Ale w takim wydaniu jakie mamy na stronach Elity, ja to kupuję.

Wzięłam się za lekturę tej książki bo miałam już kiedyś w rękach coś od Pani Rachel Van Dyken. Niczego się nie spodziewam, nie przeczytałam opisu z tyłu... Ale na taki rollercoaster nie byłam przygotowana.

Całość była zadziwiająco dobra. I chociaż zawsze jestem po stronie niegrzecznych chłopców, tym razem jestem w teamie Chasea. Od samego początku urzekła mnie jego postać...

Jak dla mnie bardzo prosta, wymuszony nacisk na posiadanie wątku mafijnego. Bohaterowie książki wykreowani jakby przez generator AI- przesadnie, dziecinnie i nierealistycznie. Nie wiem, może za dużo książek o mafii przeczytałam i za wysokie oczekiwania wobec tej książki sobie postawiłam. Szczerze? Z trudem dobrnęłam do końca, zawiodłam się. Jedna z najsłabszych książek Rachel Van Dyken.

Jak dla mnie bardzo prosta, wymuszony nacisk na posiadanie wątku mafijnego. Bohaterowie książki wykreowani jakby przez generator AI- przesadnie, dziecinnie i nierealistycznie. Nie wiem, może za dużo książek o mafii przeczytałam i za wysokie oczekiwania wobec tej książki sobie postawiłam. Szczerze? Z trudem dobrnęłam do końca, zawiodłam się. Jedna z najsłabszych książek...

cóż, podoba mi się. może dlatego, że jest tak dalekie od schematów, albo dlatego, że podoba mi się wątek mafii. główna bohaterka nieco trochę za bardzo wrażliwa, bo z byle powodu płacze, ale cała historia opiera się na jej istnieniu i główny bohater, aah. nie no, to wciąga mimo że akcja toczy się dość szybko, ale to chyba dodaje urokowi tej pozycji.

cóż, podoba mi się. może dlatego, że jest tak dalekie od schematów, albo dlatego, że podoba mi się wątek mafii. główna bohaterka nieco trochę za bardzo wrażliwa, bo z byle powodu płacze, ale cała historia opiera się na jej istnieniu i główny bohater, aah. nie no, to wciąga mimo że akcja toczy się dość szybko, ale to chyba dodaje urokowi tej pozycji.

Muszę przeczytać więcej książek tej autorki tak dobre to było ! Lektura sprawiła mi tyle przyjemności i od razu zabieram się za drugą część.

Muszę przeczytać więcej książek tej autorki tak dobre to było ! Lektura sprawiła mi tyle przyjemności i od razu zabieram się za drugą część.

O rany, cóż to był za koszmar.
Dawno nie czytałam tak żałosnej książki. Obiecuję, że już nigdy nie będę narzekać na główne bohaterki w innych książkach, bo Tracey to jeden wielki dramat. Chyba pierwszy raz miałam do czynienia z aż tak tępą bohaterką. Nie dość, że nie potrafi skleić jednego logicznego zdania, to jeszcze płacze przez każdą najmniejszą głupotę. Dodatkowo wątek miłosny rozwinął się nagle, bez żadnego uzasadnienia.
Chciałabym napisać coś dotyczącego fabuły, ale chyba lepiej będzie, jeśli po prostu spuszczę na to zasłonę milczenia.
Daję dwie gwiazdki tylko dlatego, że Chase starał się jakoś ratować całość.

O rany, cóż to był za koszmar.
Dawno nie czytałam tak żałosnej książki. Obiecuję, że już nigdy nie będę narzekać na główne bohaterki w innych książkach, bo Tracey to jeden wielki dramat. Chyba pierwszy raz miałam do czynienia z aż tak tępą bohaterką. Nie dość, że nie potrafi skleić jednego logicznego zdania, to jeszcze płacze przez każdą najmniejszą głupotę. Dodatkowo...

Po pierwsze to nie romans i na pewno nie taki z książek Shakespeare!
Tracey Rooks dostaje jakimś cudem, stypendium w szkole, gdzie normalnie można spotkać ludzi, którzy w przyszłości będą rządzić światem - wielkich prawników, polityków czy lekarzy. Ale to nic. Ona wchodzi w życie z uśmiechem na ustach. Stresuje się nową szkołą, nowym otoczeniem i nowymi znajomymi - jak każdy na jej miejscu. Jednak nie wie, że to dopiero początek. Już od pierwszej chwili nic nie idzie po jej myśli. Staje się celem dla każdego w tej szkole, a ukojenia szuka u swojego największego wroga. Wroga, na pewno?
Nixon to niekwestionowany przywódca najpotężniejszej grupy w szkole. Elektów wszyscy mają się bać. Kiedy przed drzwiami szkoły zauważa Tracey coś w nim pęka! Już wie kto będzie jego następnym celem.
Autorka wie jak przyciągnąć uwagę czytelnika. Historia jest niezmiernie ciekawa, JEDNAK, jednak tak bardzo płytka. Cały wątek "tajemnicy" i "niby nękania aka opieki" jest maksymalnie skrócony. Wychodzi to tak jakby wszystkie wydarzenia rozgrywały się na przestrzeni, nie więcej niż miesiąca. Piękna okładka i tyle... Niestety...

Po pierwsze to nie romans i na pewno nie taki z książek Shakespeare!
Tracey Rooks dostaje jakimś cudem, stypendium w szkole, gdzie normalnie można spotkać ludzi, którzy w przyszłości będą rządzić światem - wielkich prawników, polityków czy lekarzy. Ale to nic. Ona wchodzi w życie z uśmiechem na ustach. Stresuje się nową szkołą, nowym otoczeniem i nowymi znajomymi - jak...

Książka beznadziejna, bohaterka na poziomie umysłowym 10-latki a reszta bohaterów nie lepsza!
Dziewczyna ledwie parę nieprzyjemnych słów usłyszy (i to takich na poziomie gówniarzy - którymi przerzucają się dzieci w piaskownicy) - tak tandetne i płytkie, że po usłyszeniu ich co najwyżej można wybuchnąć ze śmiechu lub kompletnie olać a nasza bohatereczka od razu cała zaszlochana jak mała dzidzia. A dalej tylko gorzej, szlochanie, bek, cieknące łzy (które nasza bohaterka niekiedy nawet liczy)
Przepraszam ale ja szukałam romansu a nie historii o małym bobo nie posiadającym krztyny charakteru, które na wszystko reaguje płaczem i szybciej niż galerianka zakochuje się w facecie który ją wyśmiewa.
Z piaskownicy już lata temu wyrosłam... szkoda, że główna bohaterka nie!

Książka beznadziejna, bohaterka na poziomie umysłowym 10-latki a reszta bohaterów nie lepsza!
Dziewczyna ledwie parę nieprzyjemnych słów usłyszy (i to takich na poziomie gówniarzy - którymi przerzucają się dzieci w piaskownicy) - tak tandetne i płytkie, że po usłyszeniu ich co najwyżej można wybuchnąć ze śmiechu lub kompletnie olać a nasza bohatereczka od razu cała...

książka tragiczna momentami była jak opowiadania z wattpada osoby ,która dopiero zaczyna pisać.
Myślałam że, ta książka będzie dużo lepsza sądząc po opiniach jakie tu przeczytałam , niestety bardzo się zawiodłam. Szkoda bo zapowiadała się dobrze

książka tragiczna momentami była jak opowiadania z wattpada osoby ,która dopiero zaczyna pisać.
Myślałam że, ta książka będzie dużo lepsza sądząc po opiniach jakie tu przeczytałam , niestety bardzo się zawiodłam. Szkoda bo zapowiadała się dobrze

Bardzo dobre romansidło! Ostatnie 150 stron wręcz pochłaniałam ♥

Bardzo dobre romansidło! Ostatnie 150 stron wręcz pochłaniałam ♥

Nie wiem od czego zacząć... LITOŚCI! Ta ksiazka to jakas tragedia! Sprawia wrazenie, ze napisala ja 15-latka...

Nie wiem od czego zacząć... LITOŚCI! Ta ksiazka to jakas tragedia! Sprawia wrazenie, ze napisala ja 15-latka...