Pokój w kolorach szczęścia 3

Szybki detektyw. Coś czuję że wszyscy w tej mandze mają jakąś traumę z dzieciństwa.

Szybki detektyw. Coś czuję że wszyscy w tej mandze mają jakąś traumę z dzieciństwa.

Zaskoczyło mnie, że porywacz krzyknął na Sachi. Owszem, to, co próbowała zaaranżować, było przeraźliwie głupie, ale litości! To tylko naiwna nastolatka. Obiecał dziewczynie, że nigdy jej nie skrzywdzi, a tymczasem już zaczyna zachowywać się wobec niej agresywnie. Choć podczas lektury pierwszego tomu miałem o nim dobre zdanie, teraz uważam, że jest nieobliczalny i stwarza zagrożenie dla Sachi. Chciałbym, aby Matsubase odnalazł dziewczynę i zabrał temu podejrzanemu człowiekowi.

Zaskoczyło mnie, że porywacz krzyknął na Sachi. Owszem, to, co próbowała zaaranżować, było przeraźliwie głupie, ale litości! To tylko naiwna nastolatka. Obiecał dziewczynie, że nigdy jej nie skrzywdzi, a tymczasem już zaczyna zachowywać się wobec niej agresywnie. Choć podczas lektury pierwszego tomu miałem o nim dobre zdanie, teraz uważam, że jest nieobliczalny i stwarza...

Trzeci tom "Pokoju w kolorach szczęścia" jest bardzo interesujący, choć tak naprawdę niewiele wyjaśnia za to pojawia coraz więcej pytań.
Sachi i tajemniczy chłopak tkwią nadal w dziwnej relacji, a ten tom jeszcze bardziej utwardza czytelnika w przekonaniu, że gdzieś w tej historii jest coś jeszcze...
W tym tomie jednak wbrew pozorom dużo się dzieje.
Mamy tu niespodziewany rozwój wypadków...
Tajemniczy chłopak ratuje Sachi z naprawdę niebezpiecznej sytuacji, pojawiają się też nowe intrygujące postaci- przenikliwy detektyw Matsubase, który odkrywa mroczną prawdę o domowym życiu zaginionej nastolatki, sam też sekret,
Jest to postać moim zdaniem najciekawsza w tym tomie, wyśmienicie wykreowana , niezwykle bystry o aparycji gimnazjalisty- trzeba przyznać, że stanowi to dość oryginalne połączenie...
Trzeba przyznać, że po mistrzowsku budowane jest tu napięcie, bo jak na razie jest tu coraz więcej pytań, ale nie dostajemy żadnych odpowiedzi.
Muszę powiedzieć, że wprowadzenie nowej postaci, prywatnego detektywa, może być bardzo interesujące, bo jest to postać z mocnym charakterem, która może mieć dla tej opowieści niemałe znaczenie.

Trzeci tom "Pokoju w kolorach szczęścia" jest bardzo interesujący, choć tak naprawdę niewiele wyjaśnia za to pojawia coraz więcej pytań.
Sachi i tajemniczy chłopak tkwią nadal w dziwnej relacji, a ten tom jeszcze bardziej utwardza czytelnika w przekonaniu, że gdzieś w tej historii jest coś jeszcze...
W tym tomie jednak wbrew pozorom dużo się dzieje.
Mamy tu niespodziewany...

Nie mogłam się oderwać! Bardzo fajnie, że pojawiły się nowe sytuacje/perspektywy dzięki temu jest ciekawiej. Jestem zaintrygowana detektywami

Nie mogłam się oderwać! Bardzo fajnie, że pojawiły się nowe sytuacje/perspektywy dzięki temu jest ciekawiej. Jestem zaintrygowana detektywami

W tej części z początku dochodzi do konfrontacji Sachi oraz jej nauczyciela. Co... niestety jest dosyć słabo napisane.

Czuć, że autorka z początku tę serie pisała czysto hobbistycznie na forach internetowych. Brak tu spójności, a rozwiązania często są tak ciągane, że wręcz nie ma przez to przyjemności z czytania. Czuć zwyczajnie, że jest to jakaś opowieść i nie można się wczuć.

Jasne, patologia w domu się zdarza, ale gdy ktoś chodzi do szkoły nie ma opcji, by nie wiedział jak się w sklepie kupuje. Chociażby wiedziałby to z internetu. A osoba, która ma takie traumy? Nie ma opcji, by była tak spokojna. Traumy nie działają tak, że jak uciekniesz od toksycznego środowiska, to nagle wszystko jest dobrze, tylko co jakiś czas będzie się miało flashbacka. To siedzi w człowieku i definiuje to jak się zachowuje. A nie, że nagle ta osoba się totalnie zmienia na kogoś innego w ciągu tygodnia, co jakiś czas tylko przypominając sobie dawne dzieje.

Ogólnie świat również przedstawiony jest w taki sposób, że po prostu nie da się w niego uwierzyć. Wszyscy są źli, bo... BO SĄ ŹLI. Nasza biedna bohaterka zawsze miała najgorzej, zawsze wszystko źle się działo, nikt nie kochał i tym podobne. No błagam. Toż to tak typowy schemat, że aż się rzygać nim chce, szczególnie gdy jest to zrobione tak topornie. Sumując te wszystkie wydarzenia w jej życiu dobrze wiemy, że nigdzie to by się nie działo. Po prostu nie byłoby takiej opcji. Szczególnie ten wątek z nauczycielem. No tak wykorzystywania się zdarzają. Są rzadkie, ale ma to miejsce. Tylko teraz wyobraźmy sobie sytuacje. Nauczyciel molestuje uczennice, by potem dawać filmiki do internetu, by zachęcić ją do przyjścia chcąc ją uwięzić, by była jego niewolnicą, a końcowo rzuca się na innego gościa z nożem, bo mu to uniemożliwia. To brzmi wręcz jak typowy fanfick na wattpadzie pisany przez niewyżytą 12-latkę. Nie ma realiów prawdziwego świata. Nigdzie. Po prostu jest to jakaś opowieść i albo masz to przyjąć jak bardzo ten świat jest odklejony, albo spadaj.

Rysunki też nie są zachęcające, choć nie do końca czuję, że można robić z tego zarzut. Nie ma prawie nigdy tła, przez co nawet często nie wiadomo gdzie się akcja do końca dzieje i odbiera to sporo charakteru danym sceną. Cienie postaci też wyglądają na czysto amatorskie, jednak... właśnie tak jest. Manga pisana przez amatorkę, a nie kogoś jak to zwykle ma miejsce po studiach. Tak samo większość autorów mang ma za sobą całą stertę asystentów, a tu raptem miała ta dziewczyna jedną osobę do pomocy i jak sama mówiła, dawniej robiła to do neta, więc też nie pisała tego z myślą kiedykolwiek wydania, dlatego nie wydaje mi się, by to akurat mógł być mocny zarzut.

Plusem natomiast są wprowadzone nowe postacie - detektywi. Wydają się w końcu jakimiś postaciami, które są przemyślane i można w nich uwierzyć, a nie, że są jedynie by fabuła poszła tak jak się chce.

W tej części z początku dochodzi do konfrontacji Sachi oraz jej nauczyciela. Co... niestety jest dosyć słabo napisane.

Czuć, że autorka z początku tę serie pisała czysto hobbistycznie na forach internetowych. Brak tu spójności, a rozwiązania często są tak ciągane, że wręcz nie ma przez to przyjemności z czytania. Czuć zwyczajnie, że jest to jakaś opowieść i nie można się...

Bardzo fajny tom, ale krótki☺. Znowu wiele niedopowiedzeń-muszę jak najszybciej sięgnąć po następny tom, heh. Dobrze, że wprowadzili nowego bohatera, jakiś powiew świeżości, tylko trochę przypomina mi już znane wzorce z innych historii(ale to nic). Ogólnie polecam

Bardzo fajny tom, ale krótki☺. Znowu wiele niedopowiedzeń-muszę jak najszybciej sięgnąć po następny tom, heh. Dobrze, że wprowadzili nowego bohatera, jakiś powiew świeżości, tylko trochę przypomina mi już znane wzorce z innych historii(ale to nic). Ogólnie polecam

Pierwsza część była średnia. O ile sama fabuła miała tam sens i była nawet ciekawa, tak rozmowa, która się tam odbyła była lekko dziwna i jakby nienaturalna.

Za to bardzo podobają mi się dwie nowe postaci i jestem ich bardzo ciekawa. Zwłaszcza Matsubase. Uwielbiam jego włosy! ♥

Pierwsza część była średnia. O ile sama fabuła miała tam sens i była nawet ciekawa, tak rozmowa, która się tam odbyła była lekko dziwna i jakby nienaturalna.

Za to bardzo podobają mi się dwie nowe postaci i jestem ich bardzo ciekawa. Zwłaszcza Matsubase. Uwielbiam jego włosy! ♥

Nowe postacie

W tym tomiku wprowadzono postać naszego pana detektywa i mam w związku z tym mieszane uczucia.

Na początku, poczuła, że to niepotrzebne, że sprowadzamy związek Sachi i Porywacza na dalszy plan, ale potem gdy dostaliśmy parę kadrów z dzieciństwa detektywa poczułam dużą sympatię do tej postaci i zaczęła mnie ona bardziej ciekawić. Z chęcią sięgnęłabym po dodatek ale nie wiem czy to nie za wcześnie i czy nie powinnam przed tym przeczytać jeszcze paru tomów głównej serii.

To wszystko nie zmienia faktu, że bardzo mi się podobał ten tomik i na pewno niedługo sięgnę po kolejne.

Nowe postacie

W tym tomiku wprowadzono postać naszego pana detektywa i mam w związku z tym mieszane uczucia.

Na początku, poczuła, że to niepotrzebne, że sprowadzamy związek Sachi i Porywacza na dalszy plan, ale potem gdy dostaliśmy parę kadrów z dzieciństwa detektywa poczułam dużą sympatię do tej postaci i zaczęła mnie ona bardziej ciekawić. Z chęcią sięgnęłabym po...

W trzecim tomie zrobiło się groźnie, ale nadal ciekawie. Relacja między Sachi i porywaczem zaczyna się robić coraz bardziej skomplikowana. Poznajemy nowych bohaterów z biura detektywistycznego, którzy na zlecenie matki dziewczynki zaczną jej szukać.
Polecam.

W trzecim tomie zrobiło się groźnie, ale nadal ciekawie. Relacja między Sachi i porywaczem zaczyna się robić coraz bardziej skomplikowana. Poznajemy nowych bohaterów z biura detektywistycznego, którzy na zlecenie matki dziewczynki zaczną jej szukać.
Polecam.

Ja nie wiem co jest w tej serii. Z jednej strony dramatyzm jest jakoś tak niespójnie robiony- za dużo gdzie nie trzeba (ileż zapewniono jednej bohaterce traum, że jedna by starczyła do leczenia psychiatrycznego),a z drugiej nie się aspektu owego dramatu jak należy.
Z durgiej wątek kryminalny, zagadki przyciąga. Kto kłamie, jak i po co? I jeszcze pojawia się detektyw.

Ja nie wiem co jest w tej serii. Z jednej strony dramatyzm jest jakoś tak niespójnie robiony- za dużo gdzie nie trzeba (ileż zapewniono jednej bohaterce traum, że jedna by starczyła do leczenia psychiatrycznego),a z drugiej nie się aspektu owego dramatu jak należy.
Z durgiej wątek kryminalny, zagadki przyciąga. Kto kłamie, jak i po co? I jeszcze pojawia się detektyw.