Chłopcy, których kochano za mocno

Nie mam pojęcia o co chodzi w tej powieści. Ani kto zabił, ani kto jest bohaterem, ani w sumie jaka jest fabuła. Wątki skaczą, zakończenia rozdziałów są z takim niedopowiedzeniem, że chyba tylko autor wie o co chodzi.
Język jest wulgarny i mizoginistyczny. Rozumiem jeśli słownictwo jednej postaci jest takie, ale jeśli każda postać w książce wyraża się tak podle o kobietach, to mogę śmiało powiedzieć, że to nie kreacja postaci, a sam autor jest mizoginem.
Niektóre wątki są wprowadzone tylko po to żeby zapełnić strony i zrobić jeszcze większy chaos.
Cytaty przed każdym rozdziałem nie odnoszą sie w żaden sposób do ich treści. Są to przypadkowe cytaty. Wyjęte z kontekstu swojego miejsca pochodzenia.
Początek książki był niezły. Ale to tylko tyle. Potem zamieszanie. Mam wrażenie, że sam autor zapomniał o czym pisał, ale po prostu musiał skończyć i wydać ksiązke.

Nie mam pojęcia o co chodzi w tej powieści. Ani kto zabił, ani kto jest bohaterem, ani w sumie jaka jest fabuła. Wątki skaczą, zakończenia rozdziałów są z takim niedopowiedzeniem, że chyba tylko autor wie o co chodzi.
Język jest wulgarny i mizoginistyczny. Rozumiem jeśli słownictwo jednej postaci jest takie, ale jeśli każda postać w książce wyraża się tak podle o...

Wymieniłam się na tą książkę na jednej z grup na Facebooku. Po opisie byłam nią wstępnie zainteresowana, pomimo wiedzy, że to któraś z kolei część cyklu. Jednak w bezpośrednim kontakcie z lekturą bardzo się zawiodłam. Wszyscy bohaterowie są cyniczni, kierują się w życiu jedynie podstawowymi instynktami i myślą tylko o korzystaniu z przyjemności. Nie wierzę, że cały świat jest tak skonstruowany. Może nie chcę wierzyć? Nie ważne. Nie podoba mi się ta pozycja i już. Nie sięgnę po resztę z tej serii.

Wymieniłam się na tą książkę na jednej z grup na Facebooku. Po opisie byłam nią wstępnie zainteresowana, pomimo wiedzy, że to któraś z kolei część cyklu. Jednak w bezpośrednim kontakcie z lekturą bardzo się zawiodłam. Wszyscy bohaterowie są cyniczni, kierują się w życiu jedynie podstawowymi instynktami i myślą tylko o korzystaniu z przyjemności. Nie wierzę, że cały świat...

Czytając pierwszy tom serii "Kuba Szpikulec" Kazimierz Kyrcz Jr miałam mieszane uczucia, raz książka mi się podobała w innym momencie drażniła przy drugim tomie tego nie było książka mnie wciągnęła i tym razem nic a nic mi nie przeszkadzało.
---------------------------
"Chłopcy, których kochano za mocno" to kontynuacja historii o seryjnym mordercy zwanym przez krakowską policję Kubą Szpikulcem.
Jest to również historia przyjaźni tak nietypowej i nieprawdopodobnej, że aż niemożliwej a jednak.
Autor oprócz klasycznego wątku kryminalnego (policja na tropie mordercy) ukazuje nam zależności między ludźmi, którzy ze sobą współpracują lub żyją obok siebie.
W drugim tomie autor pokazuje nam jak bardzo zgubny wpływ ma przesadna miłość rodzicielska, brak samodzielności i możliwości nauki na błędach może doprowadzić do tragedii.
Po przeczytaniu pierwszego tomu wiedziałam, że mogę spodziewać się mocnych scen i wulgarnego języka ale muszę przyznać, że tym razem nie było aż takiego wysypu co poprzednio.
-----------------
Zarówno pierwszy jak i drugi tom przeczytałam z przyjemnością niemniej musze przyznać, że drugi tom porwał mnie bardziej jestem ogromnie ciekawa co autor zaserwuje nam w kolejnych dwóch tomach

Czytając pierwszy tom serii "Kuba Szpikulec" Kazimierz Kyrcz Jr miałam mieszane uczucia, raz książka mi się podobała w innym momencie drażniła przy drugim tomie tego nie było książka mnie wciągnęła i tym razem nic a nic mi nie przeszkadzało.
---------------------------
"Chłopcy, których kochano za mocno" to kontynuacja historii o seryjnym mordercy zwanym przez krakowską...

Poszłam za ciosem... Zaraz po "Dziewczyny, które miał na myśli" sięgnęłam po "Chłopców..."
Nie zawiodłam się!
Czuc atmosferę, i to nie tylko komisariatu... To szachownica zależności i powiązań nie zawsze oczywistych, choć czasem na tyle banalnych, że nie poszlibyście ich tropem. Postacie może trochę mniej mistyczne niż w pierwszej części, ale za to bardziej prawdopodobne, że to właśnie jedna z nich siedzi na przeciwko ciebie w tramwaju.
I ten dowcip, szydercza ironia, jak śpiew szaleńców... lub tych co zbyt często stawiają czoła sytuacjom na tyle absurdalnym, że zdolność dystansu do rzeczywistości jest częścią instynktu samozachowawczego!
Smakowało mi, idę po następna 😊

Poszłam za ciosem... Zaraz po "Dziewczyny, które miał na myśli" sięgnęłam po "Chłopców..."
Nie zawiodłam się!
Czuc atmosferę, i to nie tylko komisariatu... To szachownica zależności i powiązań nie zawsze oczywistych, choć czasem na tyle banalnych, że nie poszlibyście ich tropem. Postacie może trochę mniej mistyczne niż w pierwszej części, ale za to bardziej prawdopodobne,...

Nie wiedziałam czego się spodziewać, nigdy wcześniej nie słyszałam o autorze. Usiadłam więc do lektury bez specjalnych oczekiwań, szykując się raczej na rozczarowanie. Jakże się myliłam.

Kryminał osadzony w polskich realiach. Kraków z jego ciemnymi zaułkami i ścigający zabójcę policjanci. Nie jest łatwo, gdyż każdy boryka się z własnymi problemami. Każdy z głównych bohaterów jest bardzo ludzki, żadnej z postaci autor nie przerysował.

Mamy też wątpliwą przyjemność poznać wielu wypaczonych ludzi. Jedni tacy się urodzili, inni zmieniali się pod wpływem wydarzeń lub rodziny. Niektóre opisy skrajnie obrzydliwe, na długo pozostają w wyobraźni.

Bardzo dużą zaletą książki jest humor słowny i sytuacyjny. Nie raz śmiałam się w głos, podrzucając co lepsze kawałki mężowi.

Podsumowując, polecam zdecydowanie. Warto poznać tego pana.

Nie wiedziałam czego się spodziewać, nigdy wcześniej nie słyszałam o autorze. Usiadłam więc do lektury bez specjalnych oczekiwań, szykując się raczej na rozczarowanie. Jakże się myliłam.

Kryminał osadzony w polskich realiach. Kraków z jego ciemnymi zaułkami i ścigający zabójcę policjanci. Nie jest łatwo, gdyż każdy boryka się z własnymi problemami. Każdy z głównych...

DNF. Nie dałam rady skończyć, zanim się na dobre historia rozkręciła. Po pierwsze jakoś się nie zorientowałam, że był jeszcze tom pierwszy, ale jakoś to, co przeczytałam w tomie nr 2 nie zachęciło mnie do sięgnięcia po jedynkę. Daje dodatkową gwiazdkę za scenę pod prysznicem, bo czegoś takiego jeszcze nie czytałam i brrr...

DNF. Nie dałam rady skończyć, zanim się na dobre historia rozkręciła. Po pierwsze jakoś się nie zorientowałam, że był jeszcze tom pierwszy, ale jakoś to, co przeczytałam w tomie nr 2 nie zachęciło mnie do sięgnięcia po jedynkę. Daje dodatkową gwiazdkę za scenę pod prysznicem, bo czegoś takiego jeszcze nie czytałam i brrr...

Vega się chowa
Recenzja "Chłopców, których kochano za mocno" Kazimierza Kyrcza Jr
W książce Kazimierza Kyrcza przepada się od razu, od pierwszej strony. Jest to język wulgarny, pełen slangu, ale i... ukrytej pod jego spodem obrazowości i, chciałby się rzec, poezji. Chciałoby się rzec, ale się nie rzeknie, bowiem wulgarność przeważa... Więc jakkolwiek język Kazimierza Kyrcza robi potężne wrażenie, to jest to w dalszym ciągu głos ulicy, w którym czuć ostry zapach bruku, smród miejskiego szaletu i wszechobecnego smogu Krakowa. Nie zmienia to postaci rzeczy, że gdyby z niektórych zdań wyciągnąć koncentrat i zrobić z niego wiersz wolny... to byłoby to cudo. Oczywiście mamy sprawę kryminalną. Psychol morduje galerianki, prostytutki i inne dziewczyny powiązane z najstarszym biznesem. Wzoruje się przy tym lekko na słynnym mordercy z Whitechapel, co od razu podchwytuje prasa. Na nowym "Kubie" wzoruje się natomiast grupa naśladowców, co nie uchodzi uwadze młodego, zaburzonego Artura (mój ulubiony wątek całej historii) To co, robi na początku największe wrażenie, to naturalność, może nawet naturalizm, bijący ze stron. Wszystko tu jest naprawdę, to tak, jakby ktoś wziął kamerę i wlazł z butami w codzienny świat policjantów, w ich przyzwyczajenia, relacje, grzechy, procedury. To, że autorem jest tutaj prawdziwy gliniarz, dodaje tylko smaku, tej jakże atrakcyjnej potrawie. Nie wiem, jak inni czytelnicy, ale ja odnajdywałem się w środku czegoś, co zachowywało pozory reportażu do tego stopnia, że nie mogłem się oderwać. Wspomniałem o pierwszym wrażeniu. W tym sęk, że powieść jest tak cholernie warstwowa i przemyślana, że pod koniec, to już nie byłem pewny, co podoba mi się bardziej- moje ukochane slangowe słownictwo, powolne, reportażowe podejście do historii, Operowanie suspensem i puentą, Wydarzenia i wycinki, ukazujące codzienność przeciętnego gliny, brud za paznokcia mi poszczególnych bohaterów (tu z kolei przoduje szefowa Edyta, nie wiem, jakoś te najbardziej zmęczone, kobiece postacie zawsze do mnie najbardziej przemawiały, może po prostu przejedli mi się alkoholicy z powieści Bo Nesbo)... szlag, mógłbym samym wymienianiem zalet takiego pisania, zapełnić następne dwie strony. Przy okazji, cholernie zazdroszczę osobie, która co dzień nie wstaje z myślą, że może dziś usłyszeć coś, co przekuje za chwilę w historię. Naiwne, ale tak na razie mam. Coś w książce i pisaniu Kyrcza po prostu "klika" w moją stronę, co powoduje, że myślę sobie... Ktoś z mózgiem powinien to wszystko sfilmować, apotem pokazać komuś innemu (stojącemu wyżej w hierarchii wyrażania opinii, i hierarchii zamiany tych opinii w czysty cash)to, co sfilmował, aż dojdą do consensusu. A może być ten consensus jeden - że Kazimierz Kyrcz to jest towar na eksport. Bo ta wolno rozkręcająca się historia, to obudowa czegoś głębszego, czego nie mam zamiaru zdradzać, bo też nigdy podobnych spoilerów nie czynię. Nawet więc jeżeli historię Kyrczu wyssał z palca, to jaki to jest palec! Jak dałem w tytule, Vega i jemu podobni się chowają. Tu mamy real, więc to trochę tak, jakby Cię zaprosili na grilla i dali do wyboru, chcesz kiełbasę z biedronki (Vega),czy wyborną karkówkę z chudej sztuki mięska, z zaufanego, lokalnego sklepu (Kyrcz jr). 
Dlaczego zaufanego? Proste. Dla mnie Kazik jest od pewnego już czasu synonimem jakości języka, więc w następną jego książkę wchodzę w ciemno. Przynajmniej wiem, że po pięciu minutach kolejne 400 stron, to już jedynie kwestia poświęconego im, i na pewno w żaden sposób nie zmarnowanego czasu.

Vega się chowa
Recenzja "Chłopców, których kochano za mocno" Kazimierza Kyrcza Jr
W książce Kazimierza Kyrcza przepada się od razu, od pierwszej strony. Jest to język wulgarny, pełen slangu, ale i... ukrytej pod jego spodem obrazowości i, chciałby się rzec, poezji. Chciałoby się rzec, ale się nie rzeknie, bowiem wulgarność przeważa... Więc jakkolwiek język Kazimierza Kyrcza...

Dwa miesiące temu podzieliłam się z Wami moimi wrażeniami po lekturze kryminału Kazimierza Kyrcza Jr. "Dziewczyny, które miał na myśli". Był to pierwszy tom serii z seryjnym mordercą Kubą Szpikulcem, kończący się w dość zaskakujący sposób.


W drugiej części autor wcale nie spieszy się z zaspokojeniem ciekawości czytelnika co do tamtych wydarzeń.
Przedstawia nam najpierw Artura Porudzkiego, który ma dwadzieścia trzy lata a każda wykonywana przez niego czynność jest nadzorowana przez matkę; również czynności fizjologiczne czy prysznic. Nie wspomnę co wieńczy dzieło kąpieli... Artur nie może spełnić swoich marzeń, postanawia więc podszywać się pod innych i realizować, choćby na krótką metę pragnienia. Finalnie chce zostać Kwasicielem - pogromcą brudasów! W jaki sposób? Odpowiedź znajdziecie w książce.

Wracając do głównej sprawy, czyli seryjnego mordercy Kuby Szpikulca, nie ma zbyt wiele do roztrząsania, bowiem temat utknął. Winowajca nieco się przyczaił i mniej działa a w Krakowie, owszem, mordują i wycinają "zetki", ale to raczej naśladowcy lub pragnący zwalić na "biednego" Kubę swoje zbrodnie.
A co robi Kuba? Sam wpada w tarapaty! Nie uwierzycie z czyjej winy?!

Policyjna grupa zajmująca się Szpikulcem rozrosła się w ostatnim czasie o podkomisarz Ingę Chajec, dowodzi zaś komisarz Edyta Fortuna. Tytusa, Kosturka i Kogucika już znamy... Edytę w sumie też, ale w pierwszym tomie pełniła nieco inną funkcję i życiowo i zawodowo. Teraz wiele się zmieniło i pani komisarz się wścieka...

Jeśli zamierzasz przeczytać ten tom to - uwaga, będzie spojler - pomiń najbliższy akapit. Czytasz na własną odpowiedzialność.

Po prawie roku nieobecności do pracy wraca Sebastian Bednarski. Zapytacie, jak to wraca, przecież w pierwszym tomie Michał wyraźnie powiedział, że umarł! Cóż, tego wyjaśniać nie będę :) Sebastian zostaje jednak zdegradowany, choć wielu docenia jego pracę i pozwala się wykazać podczas przesłuchań i nie tylko. Mężczyzna nie potrafi odtworzyć wszystkich relacji jakie miał z poszczególnymi współpracownicami i wikła się w nowe... równie namiętne...


Autor mniej w tej części poszalał. Mam na myśli to, że w poprzednim tomie wiele wątków było dość abstrakcyjnych i mocno zawiłych. Nie twierdzę, że teraz jest prosto, łatwo i "z górki", ale bardziej mi się podobało. Jest konkretnie, więcej relacji międzyludzkich, koleżeństwa, przyjaźni, a poszczególne drobne wydarzenia w prostszy sposób łączą się zmierzając do finału.

Bohaterowie wcale nie mają lekkiego życia, bowiem Kyrcz wysyła ich za tropami Szpikulca w różne miejsca, na rozmowy z ludźmi, którzy nie zawsze mają czyste intencje. Pajęczyna rozrasta się coraz dalej, coraz większe zatacza kręgi. Tylko czy pozwoli to policji rozwiązać sprawę seryjnego?

Jakie plusy mają "Chłopcy..."? Niewątpliwie krótkie rozdziały, wnikliwie rozbudowana przeszłość bohaterów (zwłaszcza zatrzymywanych przez policję) a przede wszystkim... zaburzona chronologia! Tak, chwilami człowiekowi wydaje się, że przez nią tylko się gubi ale z czasem i po poznaniu niektórych faktów, doceni ten zabieg. Jeśli chodzi o mnogość wątków pobocznych to już sami musi ocenić, bo jeśli lubicie kiedy jest ich sporo, będziecie zadowoleni.

Ogromny minus dla mnie, jako posiadaczki świnki morskiej - nie mogłam wybaczyć autorowi tego, co z tymi zwierzątkami robił jeden z bohaterów :(


Podsumowując - "Chłopcy, których kochano za mocno" to kryminał osadzony w krakowskiej scenerii, pełny lejącej się krwi, ślepych tropów, prostytutek, seksu w pracy a na deser znalazło się też samobójstwo! Zupełnie się tego nie spodziewałam. W książce nie zabrakło molestowania, robienia kariery czy osób z chorobami psychicznymi. A dzięki temu, że autor pochodzi ze środowiska policyjnego, opisując ludzi parających się łapaniem przestępców, nie zapomniał nawet o pracownikach policyjnych, czyli nie-policjantach.
Kto stał się ofiarą Kuby w tej części i czym zaskoczył nas autor w finale? Wy sprawdźcie a ja zaczynam szukać miejsca w grafiku na kolejny tom tej serii!

Dwa miesiące temu podzieliłam się z Wami moimi wrażeniami po lekturze kryminału Kazimierza Kyrcza Jr. "Dziewczyny, które miał na myśli". Był to pierwszy tom serii z seryjnym mordercą Kubą Szpikulcem, kończący się w dość zaskakujący sposób.


W drugiej części autor wcale nie spieszy się z zaspokojeniem ciekawości czytelnika co do tamtych wydarzeń.
Przedstawia nam najpierw...

https://www.instagram.com/p/CGeycpFh210/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

Miałam ostatnio przyjemność przeczytać dwie książki Kazimierza Kyrcza jr. - Chłopcy, których kochano zbyt mocno oraz Kobiety, które nienawidzą. Kiedy je zobaczyłam byłam pewna, że stanowią całość. Dopiero w trakcie czytania doczytałam, że to tomy 2 i 3 serii o Kubie Szpikulcu. Nie wiem zatem jak był napisany tom 1. Chłopcy mnie dość mocno wciągnęli historiami o trudnej miłości i jeszcze trudniejszych relacjach, które leją się krwią. W Kobietach spodziewałam się czegoś podobnego, ale trochę mi tego zabrakło. Szczerze Wam powiem, że po skończeniu miałam mętlik w głowie... o ile Kobiety mają znamiona kryminału, z historią w tle o pracy oddziału policji dedykowanego Kubie, o tyle w Chłopcach historia kryminalna zeszła na drugi plan, w na pierwszy wysunął się zespół policyjny z komisarzem Bednarskim na czele. Tym razem zamiast Kubą, którego sprawa z powodu ciszy trafiła do Archiwum X, zajmą się nowym seryjnym zabójcą - Bobem Zabójcą. Historia zapowiada się bardzo ciekawie, język jest prosty i oba tytuły całkiem szybko się czyta. O ile Chłopców wciągnęłam, to Kobiety mi się dłużyły. Opisy pracy policji bardzo ciekawe, a jednak czegoś mi tutaj zabrakło 🙁 nie wiem dokładnie co to było, może nie znajomość 1 tomu, może zbyt mało kryminału w kryminale. Miałam wrażenie, że autor bardziej się skupia na życiu wewnętrznym policjantów niż na zagadce, a to jednak jest to co lubię w kryminałach najbardziej. Zagadek większych mi tu zabrakło, bo jednak odpowiedź kto jest kim pojawia się dość szybko i tylko musimy dojść do momentu kiedy również policjanci do tego dojdą. Jeśli lubicie takie tytuły to na pewno Wam się ta seria spodoba, ja chyba jednak wolę kryminały w trochę innym wydaniu.

https://www.instagram.com/p/CGeycpFh210/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

Miałam ostatnio przyjemność przeczytać dwie książki Kazimierza Kyrcza jr. - Chłopcy, których kochano zbyt mocno oraz Kobiety, które nienawidzą. Kiedy je zobaczyłam byłam pewna, że stanowią całość. Dopiero w trakcie czytania doczytałam, że to tomy 2 i 3 serii o Kubie Szpikulcu. Nie wiem zatem jak był napisany tom...

Dobra kontynuacja "jedynki". Polecam.

Dobra kontynuacja "jedynki". Polecam.