Żywica

Wiele razy spotykałam tę książkę. Intrygował mnie opis, kusiła okładka. Ta czerń była przyciągająca.
W końcu wylądowała w moich rękach.

"Żywica" to takie krótkie słowo, które gdy wybrzmiewa powoduje,że czuję zapach lasu, a wraz z nim ciarki, które nie rzadko wywołuje we mnie ten gatunek książki.

Jednak nie zawsze moje przeczucia się sprawdzają.
Tym razem minęłam się z treścią i nie potrafiłam się w nią wgryźć. Wiem,że książka cieszy się dobrymi opiniami, lecz na mnie nie zrobiła wrażenia, które powoduję,że zatracam się w lekturze. Dawałam jej wiele szans, ale nie potrafiłam wytrwać do końca.
Choć już dawno to robiłam, odłożyłam ją w trakcie i już do niej nie wróciłam.

Cóż i takie bywają powieści. Nie każdy z nas odnajdzie się wszędzie. Mi zabrakło emocji, które tak bardzo lubię podczas czytania, było jakoś "sucho" i nie po mojemu.

Przygoda z "Żywicą" zakończona, czas wyruszyć w kolejną 🖤

Wiele razy spotykałam tę książkę. Intrygował mnie opis, kusiła okładka. Ta czerń była przyciągająca.
W końcu wylądowała w moich rękach.

"Żywica" to takie krótkie słowo, które gdy wybrzmiewa powoduje,że czuję zapach lasu, a wraz z nim ciarki, które nie rzadko wywołuje we mnie ten gatunek książki.

Jednak nie zawsze moje przeczucia się sprawdzają.
Tym razem minęłam się...

Nie oceniam, bo odłożyłam. Nie wiem o czym to ma być. Dla mnie nudna od pierwszych stron.

Nie oceniam, bo odłożyłam. Nie wiem o czym to ma być. Dla mnie nudna od pierwszych stron.

Dobra! Bardzo dobra książka! Nie wiem czemu myślałam, że będzie bardziej „kriminalna”…więc z początku w głowie kołatało się „Ejjj nie tego się spodziewałam” ;) Ale im dalej czyta się…tym większy jest szok! Wciągnęła mnie na maksa! Nie jest to kryminał, bardziej dramat…ale z tych przerażających dramatów! Polecajka!

Dobra! Bardzo dobra książka! Nie wiem czemu myślałam, że będzie bardziej „kriminalna”…więc z początku w głowie kołatało się „Ejjj nie tego się spodziewałam” ;) Ale im dalej czyta się…tym większy jest szok! Wciągnęła mnie na maksa! Nie jest to kryminał, bardziej dramat…ale z tych przerażających dramatów! Polecajka!

Naprawdę smutna książka:(

Naprawdę smutna książka:(

Warto oceniać książkę po okładce.
Zazwyczaj moja decyzja czytelnicza jest jakoś tam uzasadniona, ale czasem trochę strzelam.
Tutaj liczyłem na gównokryminał dla zabicia czasu, no bo ileż można męczyć bułę, trzeba czasem się rozerwać, a lepszy literacki szit, niż instagram.
No i okładkowo to wyglądało, jak skandynawskie czytadło, ale dostałem kawał soczystej literatury.
Pomimo (typowej?) duńskiej lapidarności, małej liczbie przymiotników i przysłówków, jest to rzecz treściwa, trafiająca w punkt, doskonale opisująca zderzenie domowych dziwactw, które każda rodzina wytwarza i traktuje jako coś powszechnego, ze światem zewnętrznym.
Napięcie stale namacalne, ale nie jest to napięcie kryminalne, tylko emocjonalne i empatyczne.
Rzecz jasna nie dostajemy na tacy odpowiedzi na fundamentalne pytania, ale one same postawione są tutaj w odświeżającym świetle.
Bardzo dobra książka.

Warto oceniać książkę po okładce.
Zazwyczaj moja decyzja czytelnicza jest jakoś tam uzasadniona, ale czasem trochę strzelam.
Tutaj liczyłem na gównokryminał dla zabicia czasu, no bo ileż można męczyć bułę, trzeba czasem się rozerwać, a lepszy literacki szit, niż instagram.
No i okładkowo to wyglądało, jak skandynawskie czytadło, ale dostałem kawał soczystej...

Pierwszy raz trafiłam na książkę, której już pierwsze zdanie sprawiło, że miałam ciarki na ciele i wiedziałam, że nie odłożę jej zanim nie skończę. Dramatyzmu dodaje narracja, którą prowadzi praktycznie cały czas mała dziewczynka.
Jest to wielowymiarowa powieść o rodzinnych traumach, problemach, braku rozmów, o samotności, chorobliwym zbieractwie i objadaniu się, o życiu w zgodzie z naturą. Tragedia goni tragedię a do dużej części z nich doprowadza pokrętna, ale jednak miłość ojca do córki oraz córki do rodziców. Dziecko nie wie jeszcze co jest dobre a co złe.
Liv i jej historia na długo pozostanie w mojej głowie.
Całość dość klaustrofobiczna, makabryczna, momentami obrzydliwa, napięcie rosło z każdą stroną i rozdziałem. Trochę szkoda, że pod koniec cała akcja została mocno przyspieszona a zakończenie nie do końca pasowało mi do całości. Ale i tak bardzo polecam.

Pierwszy raz trafiłam na książkę, której już pierwsze zdanie sprawiło, że miałam ciarki na ciele i wiedziałam, że nie odłożę jej zanim nie skończę. Dramatyzmu dodaje narracja, którą prowadzi praktycznie cały czas mała dziewczynka.
Jest to wielowymiarowa powieść o rodzinnych traumach, problemach, braku rozmów, o samotności, chorobliwym zbieractwie i objadaniu się, o życiu w...

Rodzina Haarder to mama, tata i córka. Mieszkają w odległej i zupełnie odległej części wyspy na tak zwanej głowie. Ich dom otacza las. Matka od wielu lat nie opuszcza sypialni. Jest zbyt ciężka bo choć podnieść się z łózka. Ojciec Jens kiedyś robił piękne meble, teraz zajmuje go głównie zbieractwem. Natomiast Liv ich dziewięcioletnia córka oficjalnie nie żyje. Jens zgłosił jej śmierć by ją na zawsze przy sobie zachować. Dziewczynka dorasta w nienormalnych warunkach. Jest świadkiem rzeczy, których dziecko w tym wieku nie powinno ogladać. Ojciec wpajał jej osobliwe zasady moralne, udzielał dziwnych rad i uczył zabijać. Liv biega po lesie z łukiem i nożem przy pasku. Wie jak polować na zające i wie, że gdy odbiera im życie, one nie cierpią. W ciemności przecież nie czuje się bólu.
"Żywica" to niezwykle poruszająca historia o postępującym szaleństwie i wielkiej miłości która popycha do makabrycznych czynów. Autorka przedstawia nam trzy rózne światy. Świat Jensa, kompulsywnego zbieracza uwikłanego w skomplikowaną relację w matką. Świat Marii nękanej chorobą i świat ich córki Liv. Dziewięciolatki która nie do końca odróżnia co jest dobre, a co złe. Której czas odmierzają polowania, ucieczka i strach.
"Żywica" to taka książka w czytaniu której trzeba robić przerwy na wypłakanie się. Są tu sceny, które przyprawią was o ciary i których długo nie wyrzucicie z głowy. To jedna z ciekawszych powieści z jakimi miałam ostatnio doczynienia. Zdecydowanie polecam!

Rodzina Haarder to mama, tata i córka. Mieszkają w odległej i zupełnie odległej części wyspy na tak zwanej głowie. Ich dom otacza las. Matka od wielu lat nie opuszcza sypialni. Jest zbyt ciężka bo choć podnieść się z łózka. Ojciec Jens kiedyś robił piękne meble, teraz zajmuje go głównie zbieractwem. Natomiast Liv ich dziewięcioletnia córka oficjalnie nie żyje. Jens zgłosił...

To nie jest kryminał czy thriller, raczej przerażający opis tego, jak człowiek może pogrążyć sie w brudzie, zapomnieniu, rzeczach.

Maly spoiler:
Należy ostrzec przed opisami śmierci małych dzieci, opisami brudu oraz rozkładu, naprawdę ciężko jest przez nie czasem przejść.

Nie polecam audiobooku, nie spodobala mi się interpretacja lektorki.

To nie jest kryminał czy thriller, raczej przerażający opis tego, jak człowiek może pogrążyć sie w brudzie, zapomnieniu, rzeczach.

Maly spoiler:
Należy ostrzec przed opisami śmierci małych dzieci, opisami brudu oraz rozkładu, naprawdę ciężko jest przez nie czasem przejść.

Nie polecam audiobooku, nie spodobala mi się interpretacja lektorki.

To było... dziwne. Do pewnego momentu siedziałam zasłuchana, bo w ogóle nie wiedziałam, co się dzieje i w jaką stronę to wszystko zmierza. Na pewno jest to książka nietuzinkowa, dobra i wciągająca, ale chyba nie do końca jest to mój typ thrillera, bo ostatecznie trochę się pogubiłam i nie podobała mi się tak mocno, jak tego oczekiwałam, ale nie żałuję, że sięgnęłam.

To było... dziwne. Do pewnego momentu siedziałam zasłuchana, bo w ogóle nie wiedziałam, co się dzieje i w jaką stronę to wszystko zmierza. Na pewno jest to książka nietuzinkowa, dobra i wciągająca, ale chyba nie do końca jest to mój typ thrillera, bo ostatecznie trochę się pogubiłam i nie podobała mi się tak mocno, jak tego oczekiwałam, ale nie żałuję, że sięgnęłam.

Jeśli ktoś spodziewa się kryminału/ thrilleru, tak jak mówi nam kategoria, do której przypisana jest ta książka, to tego gatunku znajdzie tu najmniej.
To wspaniale napisana ciężka oraz trudna historia rodziny, którą powoli pochłania mrok i szaleństwo, a wśród pełnych obsesji dorosłych musi przetrwać dziecko. Liv, niezwykle inteligentna i jak na swój wiek zaradna dziewczynka zabierze nas w swój chory i dysfunkcyjny świat jej rodziców. Książka przeraża, szokuje, budzi sprzeciw. Przyglądamy się dziecku, które przetrwać musi przystosowując się do coraz trudniejszych warunków. A całe cierpienie wynika z miłości, ze strachu, z braku świadomości i perspektyw.

Odcięty dom na odludziu. Rozmyślania w trumnie. Problem zbieractwa. Cisza. Ukryta agresja. Nieświadome krzywdy. Zbrodnia.
"Gdy tata zabijał babcię.." to wymowne pierwsze zdanie wdziera się i boli. Zaczyna się trzęsieniem ziemi, by dać nam później chwilę na ochłonięcie, lecz nic bardziej mylnego. Wśród zielonych drzew, gęstych, pachnących lasów; zimnej uderzającej o brzeg wody oraz przytulnego, pozornego domowego życia rozegra się dramat na naszych oczach. A poza przewracaniem kartek nic więcej nie będziemy mogli zrobić, mimo tego, że bród i ciężki zapach tej historii unosić się będzie w powietrzu. Oblepi nas ten powolny upadek człowieczeństwa, ludzkie cierpienie, niezrozumienie, chęć pomocy. Czy ta historia może mieć szczęśliwe zakończenie?
Musicie przekonać się sami

Jeśli ktoś spodziewa się kryminału/ thrilleru, tak jak mówi nam kategoria, do której przypisana jest ta książka, to tego gatunku znajdzie tu najmniej.
To wspaniale napisana ciężka oraz trudna historia rodziny, którą powoli pochłania mrok i szaleństwo, a wśród pełnych obsesji dorosłych musi przetrwać dziecko. Liv, niezwykle inteligentna i jak na swój wiek zaradna...