Picie w zachwycie

Historię Pawła Cwynara znam ze świadectw internetowych. "Picie w zachwycie" pożyczyłam z pobliskiej biblioteki i po otwarciu książeczki wypadła mi na kolana karteczka, jaką zapewne poprzedni czytelnik w niej zostawił, myślę że celowo. Na niej zapis nr. tel. do jednej z parafii, gdzie alkoholicy mogą uzyskać pomoc. Ta książka pracuje. Jedni będą po nią sięgać, ze względu na problem alkoholowy swój lub kogoś bliskiego, inni (tak jak ja) z zaciekawienia osobą autora. Gdyby Paweł Cwynar nie miał za sobą tak ciężkiej historii pewnie nie byłby tak wiarygodny. Rodzajów pijaństwa jest wiele, tak jak i rodzajów alkoholików, spodobało mi się nawiązanie do "kultury" picia w poszczególnych krajach, jak również cytaty tzw. "wielkich" tego świata o Polakach. Gdyby tak wszyscy pijący zamienili nałóg alkoholowy na nałóg modlitwy to już tutaj na Ziemi mielibyśmy raj.

Historię Pawła Cwynara znam ze świadectw internetowych. "Picie w zachwycie" pożyczyłam z pobliskiej biblioteki i po otwarciu książeczki wypadła mi na kolana karteczka, jaką zapewne poprzedni czytelnik w niej zostawił, myślę że celowo. Na niej zapis nr. tel. do jednej z parafii, gdzie alkoholicy mogą uzyskać pomoc. Ta książka pracuje. Jedni będą po nią sięgać, ze względu na...

Mała kameralna książka o.....piciu, nałogu, chlaniu i przemianie pospolitego gangusa w wrażliwego abstynenta i pisarza.... wszystko niby fajnie, zaczyna się dobrze, opowieść snuta jest wprawnie, a potem im bardziej w las, tym bardziej nijak, na końcu już zupełne pomieszanie wątków - rzucanie picia, wiara, jak inni piją i gdzie i po co to wszystko....a wszystko pobieżnie i tak pisane jakby na kolanie i jeszcze ta miałka opowiastka o nałogu pod koniec, przypowieść, jakby żywcem wyjęta z książek od świadków jehowych.... szóstka za dobry język i pozytywny przekaz, no ale dziełem to to bynajmniej nie jest....na jeden luźny wieczór przy herbacie oczywiście 😉

Mała kameralna książka o.....piciu, nałogu, chlaniu i przemianie pospolitego gangusa w wrażliwego abstynenta i pisarza.... wszystko niby fajnie, zaczyna się dobrze, opowieść snuta jest wprawnie, a potem im bardziej w las, tym bardziej nijak, na końcu już zupełne pomieszanie wątków - rzucanie picia, wiara, jak inni piją i gdzie i po co to wszystko....a wszystko pobieżnie i...

W niewielkich rozmiarów opowieści o swoim alkoholizmie Paweł Cwynar przytacza, słowa, które zabójczy nałóg „wypowiada” do każdego uzależnionego:
„…nigdy nikogo nie poprosiłeś, by ci pomógł z tego wyjść. (…) Tak naprawdę w głębi serca nigdy nie przyznałeś, że jesteś za słaby, by samemu sobie ze mną poradzić.Twoja pycha cię pogrzebałą, a zarozumiałość nie pozwoliła przyznać, że przegrałeś”. [s. 131].
Kogo o pomoc poprosił alkoholik, recydywista, były gangster…?
U kogo w naszych czasach tak zagonionych, burzliwych, z wszechobecną w ludzkich głowach pustką egzystencjalną - zalewaną alkoholem, zagłuszaną decybelami rocka, zatruwaną narkotykami i beznadziejną ucieczką poza ludzkie wnętrze szukać pomocy?
Czy odpowiedzią są przemycane pomiędzy wierszami zdania: „… przeczytałem Biblię z komentarzami…” (s. 105),„… łuski z moich oczu opadły po wejściu na drogę nawrócenia…” (s. 123).

A tak, między nami czytelnikami, kto z Państwa przeczytał całą Biblię?

W niewielkich rozmiarów opowieści o swoim alkoholizmie Paweł Cwynar przytacza, słowa, które zabójczy nałóg „wypowiada” do każdego uzależnionego:
„…nigdy nikogo nie poprosiłeś, by ci pomógł z tego wyjść. (…) Tak naprawdę w głębi serca nigdy nie przyznałeś, że jesteś za słaby, by samemu sobie ze mną poradzić.Twoja pycha cię pogrzebałą, a zarozumiałość nie pozwoliła przyznać,...

Lubię poznawać historie ludzkiej przemiany. Budzą mnie z życiowego letargu, pokazują jak wiele może się zmienić w człowieku i że nigdy nie ma sytuacji bez wyjścia. Opowieść Pawła Cwynara jest jednak dla mnie pod wieloma względami wyjątkowa.

Pierwszy raz zetknęłam się z jego twórczością w 2017 roku, gdy recenzowałam powieść "Wysłuchaj mnie, proszę".

Nie ukrywam, że czekałam na kolejne publikacje. Nie spodziewałam się jednak, że autor odsłoni przed nami siebie w krótkiej, ale niezwykle mocnej autobiografii.

Nie jest to opowieść o całym życiu, każdym kroku. To kompendium, zarys. Autor opowiedział nam swoją historię wejścia na drogę przestępczą, wspomniał o swoich przygodach w kolejnych zakładach karnych. Jednak nie po to, by się tym chwalić, ale pokazać jak łatwo stoczyć się w dół. To, co jest niezwykle istotne – celem książki nie jest przedstawienie własnego życiorysu, ale pokazanie jak podstępny i zgubny jest nałóg i jak wielką role odegrał w życiu Pawła Cwynara.
"Wtedy jeszcze nie byłem świadomy, że przy naszym stoliku siedział ktoś jeszcze. Ktoś, kto takich jak my po kilku, kilkunastu lub kilkudziesięciu latach, przeżuwszy, wypluwał gdzieś w bramie, pod schodami lub płotem. Wyzutych z marzeń, planów, ambicji, pasji i nadziei. Zobojętniałych na wszystko i obojętnych wszystkim. Naszym towarzyszem był nałóg". Str. 35

Przeczytałam tę książkę jednym ciągiem. Lektura wciąga i sprawia, że czytasz bez oznak życia, bo napisana jest wartko, łatwo i bardzo wprost. Autor pisze o swoim życiu bardzo szczerze, czym ujął mnie w tej książce niejednokrotnie. Odsłonił duży kawałek swojej historii, wystawiając się tym samym na spojrzenie mu w głąb serca.

Jestem bardzo wdzięczna Autorowi za to, jak wprost opowiada o swoim nawróceniu i o tym, jak ono wyglądało. Nie jest to cukierkowa opowieść, ale szczera do szpiku historia zmagań z nałogiem, żądzą, wewnętrznym brakiem.

Czytam sporo ludzkich świadectw, mało które tak mocno mnie porusza. W mało które wierzę tak, jak w opowieść Pawła Cwynara – zero koloryzowania, szczerość do bólu i stanięcie w prawdzie to niewątpliwie największe atuty tej publikacji i samego autora.

Niejednokrotnie podczas lektury myślałam o tym, że ta mała i niepozorna publikacja powinna trafić w ręce nastolatków jako lektura obowiązkowa – mogłaby uratować niejednego przed wejściem na równie pochyłą albo przynajmniej pokazać mu, że ruina, którą być może w sobie nosi nie jest jedynym światem.

Czy polecam? Zdecydowanie.

https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/2020/02/06/picie-w-zachwycie-pawel-cwynar/

Lubię poznawać historie ludzkiej przemiany. Budzą mnie z życiowego letargu, pokazują jak wiele może się zmienić w człowieku i że nigdy nie ma sytuacji bez wyjścia. Opowieść Pawła Cwynara jest jednak dla mnie pod wieloma względami wyjątkowa.

Pierwszy raz zetknęłam się z jego twórczością w 2017 roku, gdy recenzowałam powieść "Wysłuchaj mnie, proszę".

Nie ukrywam, że...

„Picie w zachwycie” to nowa książka Pawła Cwynara, który jest znany jako były recydywista i gangster. Tym razem skupia się on na tym, co stało się przyczyną zguby jego i wielu innych ludzi - uzależnieniu od alkoholu.

Autor opowiada zarówno o przeżyciach swoich znajomych, jak i własnych, ciekawych i odległych od naszej codzienności, a jednocześnie tak przerażających. Alkohol towarzyszył im bowiem prawie wszędzie, zarówno w więzieniu, jak i na wolności... Pisze o tym, co już w dzieciństwie przyczyniło się do jego nałogu, a także opisuje długą drogę do wyjścia z uzależnienia.

Książkę czyta się niezwykle przyjemnie, ze względu na to, że jest napisana w sposób lekki, a jednocześnie ciekawy. Sprawia, że zaczynamy się zastawiać, zanim ocenimy alkoholików, których spotykamy na co dzień. Jednocześnie możemy poznać „od środka” mechanizmy działania nałogu.

Myślę, że lektur mogę polecić nie tylko osobom z problemem uzależnień, ale tak naprawę każdemu, kto chce poznać część historii człowieka, który jest byłym gangsterem, wyszedł z alkoholizmu i przeżył naprawdę dużo. Moim zdaniem warto!
Maja, lat 15
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

„Picie w zachwycie” to nowa książka Pawła Cwynara, który jest znany jako były recydywista i gangster. Tym razem skupia się on na tym, co stało się przyczyną zguby jego i wielu innych ludzi - uzależnieniu od alkoholu.

Autor opowiada zarówno o przeżyciach swoich znajomych, jak i własnych, ciekawych i odległych od naszej codzienności, a jednocześnie tak przerażających....

Gatunkowo świetna pozycja. Doskonale trafiająca w opisywany temat. Bez bufonady, zadęcia i popisywania się. Tematycznie nie jest spłycona, co sobie bardzo cenię. Daje do myślenia – POLECAM!

Gatunkowo świetna pozycja. Doskonale trafiająca w opisywany temat. Bez bufonady, zadęcia i popisywania się. Tematycznie nie jest spłycona, co sobie bardzo cenię. Daje do myślenia – POLECAM!

Styl w jakim jest opisana, bardzo do mnie przemawia. Książka godna polecenia.

Styl w jakim jest opisana, bardzo do mnie przemawia. Książka godna polecenia.

Krótko, dosadnie, świetnie, na temat.

Krótko, dosadnie, świetnie, na temat.

Bardzo dobra pozycja, motywacyjna dla tych co chcą wyjść z nałogu. Pokazująca bezsens picia i postępująca alienacje uzależnionego. Nie wiem czemu ale ta pozycja jakoś mi się skojarzyła w Wystarczy Być Kosińskiego.

Bardzo dobra pozycja, motywacyjna dla tych co chcą wyjść z nałogu. Pokazująca bezsens picia i postępująca alienacje uzależnionego. Nie wiem czemu ale ta pozycja jakoś mi się skojarzyła w Wystarczy Być Kosińskiego.

Otrzymałam wszystkie dzieła autora, każde jest inne, każde zostawia ziarenko. Wracam nieraz myślami do ciekawych tekstów tejże książki.
Polecam do wieczornej herbaty.

Otrzymałam wszystkie dzieła autora, każde jest inne, każde zostawia ziarenko. Wracam nieraz myślami do ciekawych tekstów tejże książki.
Polecam do wieczornej herbaty.