Langoliery

słabsza pozycja

słabsza pozycja

Daję 7/10 przez sentyment do wersji filmowej(serialowej?). "Langoliery" to "Strefa mroku" wg Kinga. Bardzo dynamiczna i wciągająca ekspozycja, niestety w drugiej połowie lektura zaczyna odrobinę nużyć.

Daję 7/10 przez sentyment do wersji filmowej(serialowej?). "Langoliery" to "Strefa mroku" wg Kinga. Bardzo dynamiczna i wciągająca ekspozycja, niestety w drugiej połowie lektura zaczyna odrobinę nużyć.

Dziesięciu pasażerów, wybudzonych w trakcie lotu z Los Angeles do Bostonu, przeżywa szok odkrywając, że wszyscy pozostali na pokładzie zniknęli, włącznie z załogą. Pilot, będący jednym z ocalałych, stara się nawiązać kontakt z lotniskami, ale wszędzie panuje cisza. W końcu z zaskoczeniem lądują na lotnisku w Bangor, stanie Maine (gdzie indziej, w końcu to King). Jednak nawet tutaj brak jakichkolwiek oznak ludzkiej obecności. Port lotniczy jest opustoszały, a jedyne stworzenia, jakie się pojawiają, są niezwykle żarłoczne i pożerają wszystko, co znajduje się na ich drodze. ✈️

Langoliery to jedna z czterech nowel, mini-powieści, czy jak to nazwać, zawartych w zbiorze Cztery po północy. Nie wiem, dlaczego w formie audiobooków zdecydowano całość rozdzielić, choć się domyślam.

Sam pomysł na początku nie wydawał mi się ciekawy, ot znikający ludzie i bliżej niezidentyfikowane potwory. Tym bardziej, że widziałem urywki ekranizacji z lat 90, które nie zachęcały. Ale gdy zacząłem słuchać, już po kilku chwilach poczułem niesamowity klimat niepewności i tłumionego przerażenia. Faktycznie byłem w stanie odczuwać to co pasażerowie nieszczęsnego lotu, gdy próbowali jakkolwiek racjonalizować sytuację. Może jest to zasługa niesamowitego lektora (panie Żołądkowicz, ukłony),a może trochę krótszej formy i King nie miał miejsca na swoje bajania. Chociaż nie ukrywam, chciałbym to w pełnej książkowej wersji. Ostatecznie pomysł okazał się niesamowicie trafiony, a takiego sposobu na swego rodzaju „podróż w czasie” nie widziałem nigdy.

W zasadzie mam tylko dwa zastrzeżenia. Pierwsze to wątki romansowe. Gdyby był jeden, byłbym to w stanie zrozumieć, ale prawdopodobieństwo, że akurat w dziesiątce pasażerów utworzą się dwie pary jest dość niskie. I samo zakończenie – patrząc na całość wydarzeń wydaje się zbyt optymistyczne i na siłę wesołe. Chociaż co ciekawe na to jest logiczne wytłumaczenie. Ale co, jak i dlaczego to już sobie sami przeczytacie.

https://www.instagram.com/bourboonkid/

Dziesięciu pasażerów, wybudzonych w trakcie lotu z Los Angeles do Bostonu, przeżywa szok odkrywając, że wszyscy pozostali na pokładzie zniknęli, włącznie z załogą. Pilot, będący jednym z ocalałych, stara się nawiązać kontakt z lotniskami, ale wszędzie panuje cisza. W końcu z zaskoczeniem lądują na lotnisku w Bangor, stanie Maine (gdzie indziej, w końcu to King). Jednak...

Przeczytana z wielkimi założeniami i oczekiwaniami. Zdecydowanie za długo została poprowadzona akcja. Wybudziła się momentami ale jak na Kinga przystało dobry pomysł. Nie jest to jednak książka naj….

Przeczytana z wielkimi założeniami i oczekiwaniami. Zdecydowanie za długo została poprowadzona akcja. Wybudziła się momentami ale jak na Kinga przystało dobry pomysł. Nie jest to jednak książka naj….

Mistrz w formie. U Kinga kocham i opwiadania i dluzsze formy i te posrednie jak ta. Pomysl genialny

Mistrz w formie. U Kinga kocham i opwiadania i dluzsze formy i te posrednie jak ta. Pomysl genialny

Ah, Stephen King - mistrz pisarskiego horroru, który ma niesamowity talent do skręcania rzeczywistości w taki sposób, że zmusza nas do spojrzenia na nią przez pryzmat najgłębszych, najbardziej irracjonalnych lęków. Ta książka nie jest wyjątkiem od tej reguły, a nawet, jak można by powiedzieć, je potwierdza w imponujący sposób.

To jedna z tych historii Kinga, które skupiają się na mikroskopijnej grupie ludzi, w tym przypadku grupie pasażerów na pokładzie samolotu, którzy przeżywają surrealistyczne i przerażające zdarzenia. King z wdziękiem rzuca nas w sam środek tej sytuacji, a potem, jak mistrz iluzjonista, zdejmuje jeden pokrowiec po drugim, aż ostatecznie pozostawia nas z otwartymi ustami.

Co do języka, King, jak zwykle, mistrzowsko manipuluje słowami, a jego narracja jest tak szczegółowa, że możemy dosłownie poczuć zapach powietrza w samolocie, usłyszeć szmer silników i poczuć napięcie, które wisi w powietrzu. Co więcej, charakteryzacja jest niesamowita - każda postać ma swoje własne głębokie tło, które jest precyzyjnie zarysowane, co sprawia, że jesteśmy jeszcze bardziej zaangażowani.
To fascynująca, mrożąca krew w żyłach książka, które z pewnością dostarczy ci solidną dawkę emocji. Jeżeli jesteś fanem Kinga, lub po prostu lubisz dobrą, przerażającą opowieść, to z pewnością ci się spodoba. Daję mu mocne 8/10. Dobre, solidne czytadło, które zasługuje na miejsce na twojej półce.

Ah, Stephen King - mistrz pisarskiego horroru, który ma niesamowity talent do skręcania rzeczywistości w taki sposób, że zmusza nas do spojrzenia na nią przez pryzmat najgłębszych, najbardziej irracjonalnych lęków. Ta książka nie jest wyjątkiem od tej reguły, a nawet, jak można by powiedzieć, je potwierdza w imponujący sposób.

To jedna z tych historii Kinga, które skupiają...

Jedna z moich ulubionych książek Kinga. Ciekawa, trzymająca w napięciu. Strach pomyśleć co bym zrobiła, jakby mi się trafiła taka historia. Różnorodność postaci, i fajne i wkurzające. Super spędzony czas.

Jedna z moich ulubionych książek Kinga. Ciekawa, trzymająca w napięciu. Strach pomyśleć co bym zrobiła, jakby mi się trafiła taka historia. Różnorodność postaci, i fajne i wkurzające. Super spędzony czas.

Pomysł książki całkiem fajny, podobny do opowiadania o znikającym autobusie we mgle z pasażerami. Niestety zapomniałem tytułu tego starego opowiadania oraz jego autora. Książka jest sprzeczna ze sobą w fabule w kilku elementach. Autor jak zawsze ma ciekawy pomysł, i nie jest w stanie go inteligentnie pociągnąć do końca. Książka ma sporo błędów logicznych, ale mimo wszystko da się jej słuchać dosyć gładko.

Pomysł książki całkiem fajny, podobny do opowiadania o znikającym autobusie we mgle z pasażerami. Niestety zapomniałem tytułu tego starego opowiadania oraz jego autora. Książka jest sprzeczna ze sobą w fabule w kilku elementach. Autor jak zawsze ma ciekawy pomysł, i nie jest w stanie go inteligentnie pociągnąć do końca. Książka ma sporo błędów logicznych, ale mimo wszystko...

Bardzo fajne opowiadanie. Bohaterzy bardzo realni i fabuła doskonale nadająca się na opowieść na jeden wieczór. Jedno z lepszych opowiadań Kinga, które przyszło mi przeczytać. Nie zawiodłem się, choć po samych Langolierach, jako niszczycielskich stworzeniach spodziewałem się nieco więcej.

Bardzo fajne opowiadanie. Bohaterzy bardzo realni i fabuła doskonale nadająca się na opowieść na jeden wieczór. Jedno z lepszych opowiadań Kinga, które przyszło mi przeczytać. Nie zawiodłem się, choć po samych Langolierach, jako niszczycielskich stworzeniach spodziewałem się nieco więcej.

Fabuła idealnie w mój gust. Uwielbiam takie klimaty. Bohaterowie świetnie zarysowani. Same langoliery były tu najsłabszym elementem, ale i tak mi się podobało.

Fabuła idealnie w mój gust. Uwielbiam takie klimaty. Bohaterowie świetnie zarysowani. Same langoliery były tu najsłabszym elementem, ale i tak mi się podobało.