Giovanni's Room

Świetnie, że pojawiło się nowe wydanie. Warto zwrócić też uwagę na ciekawą historię tłumaczenia tej książki, którego dokonał... inżynier :D O samej książce, cóż powiedzieć więcej, jest uniwersalna; daje ogromną nadzieję każdemu queerowi, że będąc naprawdę sobą, jesteśmy godni i ważni, niezależnie od tego, co o tym akurat myśli społeczeństwo czy władza.

Świetnie, że pojawiło się nowe wydanie. Warto zwrócić też uwagę na ciekawą historię tłumaczenia tej książki, którego dokonał... inżynier :D O samej książce, cóż powiedzieć więcej, jest uniwersalna; daje ogromną nadzieję każdemu queerowi, że będąc naprawdę sobą, jesteśmy godni i ważni, niezależnie od tego, co o tym akurat myśli społeczeństwo czy władza.

Mięsista, bardzo dobra powieść.

Mięsista, bardzo dobra powieść.

Piękna i tragiczna opowieść o skrywanej i wstydliwej miłości. Bardzo uczuciowa książka, a główny bohater miota się między miłością do mężczyzn a do kobiety. Brak odwagi rujnuje życie wszystkich. Chciałabym powiedzieć: nie bój się swoich uczuć. Wierzę że w dzisiejszych czasach łatwiej zebrać się na odwagę do pokazania własnej orientacji seksualnej niż to było możliwe w latach 50-tych kiedy powieść powstała. Mam nadzieję że "Mój Giovanni" doda odwagi tym wrażliwym i delikatnym.

Piękna i tragiczna opowieść o skrywanej i wstydliwej miłości. Bardzo uczuciowa książka, a główny bohater miota się między miłością do mężczyzn a do kobiety. Brak odwagi rujnuje życie wszystkich. Chciałabym powiedzieć: nie bój się swoich uczuć. Wierzę że w dzisiejszych czasach łatwiej zebrać się na odwagę do pokazania własnej orientacji seksualnej niż to było możliwe w...

„Kochaj go - powiedział Jacques gwałtownie - kochaj go i pozwól mu się kochać. Czy może być coś ważniejszego pod słońcem? Jak długo to może trwać, w najlepszym razie? Przecież obaj jesteście mężczyznami i macie mnóstwo do załatwienia. Tylko 5 minut, zapewniam cię, nie więcej i to na ogół helas! po ciemku. Jeśli jesteś zdania, że te minuty są brudne, to istotnie są brudne, bo nic z siebie nie dasz, bo zlekceważysz ciało swoje i jego. Możecie jednak uchronić swoje życie przed brudem, możecie sobie nawzajem ofiarować coś, co was uczyni lepszymi, na zawsze, pod warunkiem, że nie będziecie się wstydzić i asekurować.”

Wydaje się, że „Mój Giovanni” nie potrzebuje przedstawienia czytelnikom znającym twórczość Baldwin’a, ale pierwszy raz dzięki posłowiu tłumacza, dowiaduję się, że to wielkie dzieło autora było długo skrywane w „szafie”. Czytając posłowie i historię samego tłumacza oraz jego drogę do przetłumaczenia (nie będę wam jej zdradzać) czułam, że czytam coś równie poruszającego i ważnego, jak sama powieść Baldwin’a.

Dziś pozycja już klasyczna, która nie traci na aktualności i porywa czytelnika bez względu na czas. Giovanni, niosący w sobie eteryczny smutek i urok, przyciąga do siebie David’a, Amerykanina, który przebywa w Paryżu ze swoją dziewczyną uciekając od pustki egzystencjalnej, która w żaden sposób nie chce się zapełnić. Tych dwoje połączy fatalne zauroczenie, które będzie się rozgrywać w idealnie dopasowanym tle paryskiej nocy pełnej gwaru, barów i nikłego wiązania końca z końcem. Tych dwoje żyje od kolejnego postawienia im przez kogoś drinka do kolejnej postawionej im kolacji przez kogoś bogatszego. David’a wyrzucają z hotelu, a Giovanni mieszka w tak zwanej służbówce, gdzie ich miłość rozwija się i jednocześnie gnije.

Tytuł oryginału, „Giovanni’s room”, wybrzmiewa we mnie znacznie bardziej i oddaje piękny tragizm uczucia tych dwojga, ale także każdego kto ze wstydem chowa gdzieś swoją miłość. „Mój Giovanni” to znacznie więcej niż opowieść o mężczyznach, którzy walczą ze swoją tożsamością i seksualnością. To także walka emigrantów ekonomicznych, każdego „innego”, którego Europa miała porwać i poprowadzić ku lepszemu. To książka ponadczasowa, gdzie każdy odkryje swój „pokój”, w którym schował swoją miłość i jednocześnie ją zdradził. O pięknie języka i sile opowieści, jaką potrafi stworzyć Baldwin wspominać nie muszę, bo to niezaprzeczalna oczywistość.

tłum. Andrzej Selerowicz

„Kochaj go - powiedział Jacques gwałtownie - kochaj go i pozwól mu się kochać. Czy może być coś ważniejszego pod słońcem? Jak długo to może trwać, w najlepszym razie? Przecież obaj jesteście mężczyznami i macie mnóstwo do załatwienia. Tylko 5 minut, zapewniam cię, nie więcej i to na ogół helas! po ciemku. Jeśli jesteś zdania, że te minuty są brudne, to istotnie są brudne,...

Kawał dobrej literatury. Dziś właściwie to już klasyk.
"Mój Giovanni" przenosi czytelnika do dawnych czasów, gdy żyło się mniej zdrowo, ale za to pełniej. Mamy więc Paryż z jego knajpami, życiem nocnym, alkoholem, papierosami.
Sama historia opowiedziana w tej powieści jest bardzo smutna. Co prawda dzisiaj nie ma takiego kraju w szeroko pojętym "Zachodzie", gdzie homoseksualizm był nielegalny. To jednak powieść jest ciągle aktualna. Małżeństwa jednopłciowe są już legalne, ale ciągle pozostaje problem nierówności ekonomicznych, emigracja ludzi z biedniejszych krajów, którzy na Zachodzie próbują znaleźć lepsze życie.

Kawał dobrej literatury. Dziś właściwie to już klasyk.
"Mój Giovanni" przenosi czytelnika do dawnych czasów, gdy żyło się mniej zdrowo, ale za to pełniej. Mamy więc Paryż z jego knajpami, życiem nocnym, alkoholem, papierosami.
Sama historia opowiedziana w tej powieści jest bardzo smutna. Co prawda dzisiaj nie ma takiego kraju w szeroko pojętym "Zachodzie", gdzie...

„Wiele napisano o miłości, która przeobraża się w nienawiść, o sercu stygnącym wraz z zanikiem uczucia. Zastanawiająca przemiana. Znacznie straszniejsza niż wszystko, o czym kiedykolwiek czytałem, straszniejsza niż cokolwiek, co potrafiłbym ująć w słowa”.

Pewnie większości z Was nie trzeba przedstawiać Jamesa Baldwina. Ja przyznam się szczerze, że kompletnie nie zwracałam uwagi na jego dorobek literacki do czasu aż gdzieś na zagranicznym bookstagramie wpadła mi w oko jego książka „Giovanni’s room”. Teraz już oczywiście nie pamiętam gdzie, ale byłam pod wielkim wrażeniem, ile osób pozytywnie wypowiadało się na jej temat. Kiedy więc Wydawnictwo Karakter ogłosiło, że opublikuje całą literacką spuściznę Baldwina, to ja już wiedziałam, że przyjdzie moment, w którym sięgnę po „Mojego Giovanniego” i nieśmiało powiem „sprawdzam”.
Powieść, o której mowa, to historia Davida, młodego Amerykanina mieszkającego w Paryżu, który emocjonalnie rozdarty miota się między miłością do kobiety – Helli, a miłością do mężczyzny – Giovanniego. Obserwujemy jego dylematy tożsamościowe, zmagania z samym sobą i własnymi uczuciami. Ale znajdziecie tu zacznie więcej niż tylko rozterki bohatera uwikłanego w miłosny trójkąt. Dlatego polecam, czytajcie Baldwina! A poza tym, co tu dużo mówić… Klimat magicznego Paryża, gwarne kawiarnie i nocne bary nad Sekwaną, no i te stoiska bukinistów, które marzy mi się kiedyś zobaczyć na własne oczy, również wpłynęły na czytelnicze zadowolenie. Tylko nie pomijajcie komentarza Andrzeja Selerowicza, bo warto poznać niezwykle ciekawą historię „Mojego Giovanniego” i tłumaczenia powieści na język polski.

„Wiele napisano o miłości, która przeobraża się w nienawiść, o sercu stygnącym wraz z zanikiem uczucia. Zastanawiająca przemiana. Znacznie straszniejsza niż wszystko, o czym kiedykolwiek czytałem, straszniejsza niż cokolwiek, co potrafiłbym ująć w słowa”.

Pewnie większości z Was nie trzeba przedstawiać Jamesa Baldwina. Ja przyznam się szczerze, że kompletnie nie zwracałam...

To jest bardzo dobra książka ♥️

To jest bardzo dobra książka ♥️

Bez znajomości francuskiego na poziomie (przynajmniej) A2 nie ma co siadać do tej książki. Przyznam, że decyzja, by nie tłumaczyć francuskojęzycznych zwrotów nawet w przypisach, jest dla mnie niezrozumiała, bo niepotrzebnie podwyższa to próg wejścia.

A jest to utwór gęsty, poruszający na skromnym stronażu bardzo celnie zagadnienia związane z tożsamością (nie tylko seksualną, ale i narodową),klasą oraz przemocą (także ekonomiczną).

Piękna proza, która, jak mi się wydaje, nie zestarzała się nawet o dzień. Było w niej coś z realizmu poetyckiego w duchu tandemu Carné&Prévert.

Bez znajomości francuskiego na poziomie (przynajmniej) A2 nie ma co siadać do tej książki. Przyznam, że decyzja, by nie tłumaczyć francuskojęzycznych zwrotów nawet w przypisach, jest dla mnie niezrozumiała, bo niepotrzebnie podwyższa to próg wejścia.

A jest to utwór gęsty, poruszający na skromnym stronażu bardzo celnie zagadnienia związane z tożsamością (nie tylko...

Niesamowicie klimatyczna i momentami wielce smutna historia miłości, bez pretensjonalizmu i romantycyzującego smęcenia - bardzo dobra.

Niesamowicie klimatyczna i momentami wielce smutna historia miłości, bez pretensjonalizmu i romantycyzującego smęcenia - bardzo dobra.

Klasyka powieści gejowskiej. Wybitna. Piękna. Tragiczna. Subtelna. Historia miłości opowiedziana z uczuciem jak i wyczuciem. Dziś nie byłaby skandalem moralnym, ani obyczajowym. Najpiękniejsze sceny gejowskiego seksu, jakie zostały napisane kiedykolwiek.
Nie dla fanów Mroza, czy young adult.

Klasyka powieści gejowskiej. Wybitna. Piękna. Tragiczna. Subtelna. Historia miłości opowiedziana z uczuciem jak i wyczuciem. Dziś nie byłaby skandalem moralnym, ani obyczajowym. Najpiękniejsze sceny gejowskiego seksu, jakie zostały napisane kiedykolwiek.
Nie dla fanów Mroza, czy young adult.