Przyrodnia siostra

Czy baśń, którą wszyscy znają, można opowiedzieć na nowo i sprawić, że czytelnicy ją pokochają? Można. I ta książka jest tego przykładem.

Trochę już retellingów przeczytałam, oczywiście dzięki wspaniałej akcji #czytamyretellingi 🥰 "Przyrodnia siostra" znajduje się wśród tych godnych uwagi.

Poznajemy tu historię Kopciuszka, oczywiście, ale jak sam tytuł wskazuje, istotniejsza w tej powieści jest jej przyrodnia siostra, Isabelle.
Zła siostra? Nie tym razem. Z boku mogłoby się tak wydawać, ale to tylko pozory. Chyba właśnie, między innymi, za to polubiłam tą książkę. Bohaterka nie jest dobra lub zła. Jest człowiekiem. Osobą, która ma marzenia, własne przekonania, ale ma również słabości i popełnia błędy. Za to ją polubiłam. Nikt nie jest idealny.

Mogliśmy śledzić zmagania Isabelle z własnym charakterem, ze swoimi wadami. Jej przemiana... A właściwie nie przemiana tylko akceptacja siebie i wyraźnie zaakcentowany wzrost poczucia własnej wartości podniosły mnie na duchu.

Czytałam tą powieść z przyjemnością i cieszę się, że miałam okazję ją poznać. Polecam z całego serca.

Czytaliście "Przyrodnią siostrę"? 🖤

Czy baśń, którą wszyscy znają, można opowiedzieć na nowo i sprawić, że czytelnicy ją pokochają? Można. I ta książka jest tego przykładem.

Trochę już retellingów przeczytałam, oczywiście dzięki wspaniałej akcji #czytamyretellingi 🥰 "Przyrodnia siostra" znajduje się wśród tych godnych uwagi.

Poznajemy tu historię Kopciuszka, oczywiście, ale jak sam tytuł wskazuje,...

🪄🪄🪄

Kolejny retelling baśni za mną. Kto nie zna Kopciuszka? Miałam wyjść za księcia, ponieważ Szklany Pantofelek pasował na mnie jak ulał. Świetny początek nowego życia prawda? To historia o mnie, jestem Isabella jej przyrodnia siostra, zła i podła, wszyscy to mówią. Czy naprawdę taka jestem?
„— To jak ogień — po­wie­dzia­ła.

— Co ta­kie­go?

— Za­zdrość. Pło­nie tak jasno, jest tak go­rą­ca. Trawi cię tak długo, aż sta­jesz się dy­mią­cą, pustą w środ­ku ruiną.

— I zo­sta­ją po tobie tylko zglisz­cza”.
Bardzo chciałam ją przeczytać. Nie muszę kolejny raz mówić, że uwielbiam ten gatunek. Isabelle to główna bohaterka, która według mnie nie jest złą dziewczyną. W książce Jennifer Donnelly jest pokazana, jako siedemnastolatka, nie wiem, jak było w oryginalnej wersji. Mam na myśli to, że wyrobiliśmy sobie o niej zdanie, na podstawie jej zachowania i nie mówię, że jej postawa była w porządku. Dzięki przeczytaniu tej lektury spojrzałam na nią i ogólnie na tę bajkę z innej strony. Mianowicie Cinderella jest również bajką o spełnianiu oczekiwań swoich rodziców, w tym przypadku matki. Autorka pokazała, że nie tylko macocha i jej córki potrafiły być zazdrosne i wredne.
Przyrodnia Siostra spodobała mi się, ale nie pokochałam jej całą sobą. To mroczna historia, która oprócz klasycznych momentów mówi o przebaczeniu, pokochaniu i odnalezieniu siebie.


#PrzyrodniaSiostra#retellingKopciuszka#kontynuacjaKopciuszka#PrinceCharmingKsiążę z Bajki#karoca#myszy#dobrawróżka#Macocha#Kopciuszek#Ella#happyeverafter$Cinderella#przyrodniesiostry#przyrodnierodzeństwo#miłość#baśniowyklimat#akceptacjasiebie#docenieniesiebie#kompleksy#niskiepoczuciwłasnejwartości#spełnianieoczekiwańmatki#walkaszansynaszczęściezprzeznaczeniem#walkaosiebieiwłasnemarzenia#drugoplanowibohaterowiesąpierwszoplanoymi#baśni#retellingi



http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2024/02/przyrodnia-siostra-jennifer-donnelly.html

https://www.instagram.com/p/C27zmKxNHkO/?igsh=MWUwczQ0dWc5dXc4Zw==

🪄🪄🪄

Kolejny retelling baśni za mną. Kto nie zna Kopciuszka? Miałam wyjść za księcia, ponieważ Szklany Pantofelek pasował na mnie jak ulał. Świetny początek nowego życia prawda? To historia o mnie, jestem Isabella jej przyrodnia siostra, zła i podła, wszyscy to mówią. Czy naprawdę taka jestem?
„— To jak ogień — po­wie­dzia­ła.

— Co...

Muszę przyznać, że książka mnie zaskoczyła. Zaskoczyła w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Napisana świetnym językiem, cudowne opisy, tak realistyczne iż miałam wrażenie że stoję tuż obok bohaterów.
To książka która ma silny, niesamowity przekaz, który potrzebny jest dzisiaj wielu ludziom. Emocjonalna i wzruszająca. Doprowadziła mnie do łez, co niebywale żadjo się zdarza. Pełna humoru i zabawnych sytuacji. Bohaterowie rozpisani żywi i prawdziwi.
Polecam każdemu kto uwielbia magię i siłę, która w tej książce z każdą stroną wzrasta budując poczucie własnej wartości.
Jestem zauroczona piórem autorki, tak że sięgnę po inne pozycję jej kunsztu.

Muszę przyznać, że książka mnie zaskoczyła. Zaskoczyła w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Napisana świetnym językiem, cudowne opisy, tak realistyczne iż miałam wrażenie że stoję tuż obok bohaterów.
To książka która ma silny, niesamowity przekaz, który potrzebny jest dzisiaj wielu ludziom. Emocjonalna i wzruszająca. Doprowadziła mnie do łez, co niebywale żadjo się zdarza....

To jest książka terapeutyczna. Polecam wszystkim poturbowanym przez los. Chwilami łzy same leciały. Pokochać siebie, zaakceptować, szukać swojej ścieżki...

To jest książka terapeutyczna. Polecam wszystkim poturbowanym przez los. Chwilami łzy same leciały. Pokochać siebie, zaakceptować, szukać swojej ścieżki...

"I żyli długo i szczęśliwie." chyba każdy z nas zna to zdanie z końca bajki o Kopciuszku.
A zastanawialiście się kiedyś co działo się po słynnych słowach? Jaki los spotkał przyrodnie siostry lub dlaczego takie były?

Tak? To świetnie.
Nie? W takim razie dobrze trafiłeś_aś.

Historia przedstawia drogę do pewności siebie, przebaczeniu sobie i bliskim oraz odkryciu czym jest prawdziwe piękno.

Kraj ogarnięty wojną, siostry które nie chcą żyć według utartych schematów, prześladująca przeszłość i niepewna przyszłość.
Jedno jest pewne - by mieć przyszłość wszystko musi się zmienić.

Powieść skupia się na starszej siostrze Isabelle - dziewczyna musi odnaleźć części swojego serca by zrozumieć, czego dokładnie chce od życia.
Jednak jest coś o czym nie wie; do jego końca zostało jej kilka tygodni, a Przeznaczenie która stworzyła mapę jej życia chce się upewnić że dziewczyna nie zboczy ze ścieżki prowadzącej do śmierci.
Na drodze Isabelle stanie też wielu sojuszników, chcących przedłużyć jej życie, jednak ich rady i wskazówki są dla niej zagadkami.

Pióro autorki jest lekkie i wciągające. Książkę przeplatają momenty szalone ze spokojnymi jednak w żadnych z nich nie ma czasu na nudę, z każdą stroną chcemy więcej.
Było to moje pierwsze spotkanie z autorką ale na pewno nie ostatnie.

"I żyli długo i szczęśliwie." chyba każdy z nas zna to zdanie z końca bajki o Kopciuszku.
A zastanawialiście się kiedyś co działo się po słynnych słowach? Jaki los spotkał przyrodnie siostry lub dlaczego takie były?

Tak? To świetnie.
Nie? W takim razie dobrze trafiłeś_aś.

Historia przedstawia drogę do pewności siebie, przebaczeniu sobie i bliskim oraz odkryciu czym...

8/10

8/10

Głupia ja kiedyś twierdziła, że nie lubi retellingów, a zwyczajnie za mało ich czytałam, bo to jedna z moich ulubionych form! Zwłaszcza, kiedy ta nowa forma jest chociaż odrobinę mroczna, a im dalsza od oryginału, tym lepiej dla mnie! "Przyrodnia Siostra" to retelling Kopciuszka, czyli baśni, której oryginału wręcz nie znoszę, ale ubóstwiam wszelkie odniesienia do niego, czy to książkowe, czy też filmowe.

I tu Donnelly nas zaskakuje, bo na swój warsztat wzięła nie tytułową słodką, piękną i mądrą sierotkę, ale jej paskudną siostrę. I jest to pomysł naprawdę ciekawy, a i siostra Kopciucha w końcu zyskała charakter i głębię. To nie jest dziewczyna, która po prostu jest wredną siostrą - to dziewczyna pełna pasji, charakteru, uparta, krnąbrna, mądra, ale zupełnie nie wpisująca się w utarte schematy piękna i jest nazywana brzydka tylko dlatego, że nie ma ślicznej buzi i anielskiego charakteru.

I to jest właśnie największe piękno tej historii - mówi ona dziewczynkom, że bycie pięknym to nie wszystko, to nie jest najważniejsze. Nieistotne jest, że masz cudowną buzię i cały świat u stóp, skoro za tą buzią kompletnie nic się nie kryje. Uwielbiam to, w jaki sposób "brzydka" Isabelle odkrywa, co tak naprawdę czyni ja piękną dla świata, dla osób, na których jej zależy, ale przede wszystkim dla siebie. Bo najważniejsze jest to, abyśmy we własnych oczach byli piękni dla siebie. Bo jeśli nie kochamy samych siebie, nie szanujemy tego, kim jesteśmy, to jak ma zrobić to reszta świata?

Piekielnie oryginalna, mądra, z morałem, a do tego świetna fabularnie, z nieoczywistymi czarnymi charakterami.

Głupia ja kiedyś twierdziła, że nie lubi retellingów, a zwyczajnie za mało ich czytałam, bo to jedna z moich ulubionych form! Zwłaszcza, kiedy ta nowa forma jest chociaż odrobinę mroczna, a im dalsza od oryginału, tym lepiej dla mnie! "Przyrodnia Siostra" to retelling Kopciuszka, czyli baśni, której oryginału wręcz nie znoszę, ale ubóstwiam wszelkie odniesienia do niego,...

Isabelle już dawno straciła siebie. Jej serce było odcinane kawałek po kawałku, aż nie zostało niemal nic. Gorsety, ciężkie suknie, bale i bankiety, na które ciągnęła ją matka, by złowić dobrego męża dla córki. Choć był to raczej marny wysiłek - kto chciałby brzydką dziewczynę?

Gdy Isabelle może zostać przyszłą królową, jej matka jest w stanie zmusić córkę do wszystkiego. I choć dzięki odcięciu palców jej stopa mieści się w szklanym pantofelku, prawda wychodzi na jaw. Isabelle nie była tajemniczą dziewczyną na balu - była jej złą, brzydką siostrą przyrodnią.

Kiedy Ella odjeżdża z księciem, Isabelle, jej siostra i matka zostają same z długami w malutkiej wsi, gardzącej brzydkimi przyrodnimi siostrami, które dręczyły ich przyszłą królową. Jednak to właśnie niepasujący pantofelek otwiera nową ścieżkę Isabelle. Jej los niekoniecznie musi być przesądzony. Nie musi podążać za ścieżką Przeznaczenia, jeśli odważy się skorzystać z Szansy. Jeżeli ktoś może odmienić los Isabelle i odzyskać zagubione kawałki jej serca, to tylko ona sama.

Po poprzednim retellingu baśni, którym była ,,Pod taflą", trochę obawiałam się, że zawiodę się na tej książce. Moje wrażenia są jednak zupełnie inne! ,,Przyrodnią siostrę" znalazłam na grupie na Facebooku (Fantastyka na luzie),kiedy była ona jeszcze zapowiadana. Już sam opis wystarczył, by mnie zainteresować i zachęcić, a późniejsze pozytywne opinie postawiły sprawę jasno. Mimo to miałam obawy, bo zdanie innych nie zawsze musi się pokrywać z naszym. Niepotrzebnie się bałam, bo książka była świetna!

,,Przyrodnia siostra" to historia, której główną bohaterką jest Isabelle - przyrodnia siostra Elli-Kopciuszka i młodsza siostra Octavii-Tavi. Książka zaczyna się w nie do końca oczywisty sposób, bo w zamku/rezydencji sióstr Przeznaczenia. Choć cały świat ,,Przyrodniej siostry" opiera się o nasz, prawdziwy świat, to w XVIII-wiecznej Francji natykamy się na baśniową królową, Przeznaczenie i Szansę, którzy próbują wpłynąć na los Isabelle. Wszystkie te fantastyczne postacie były ciekawe. Baśniowa Królowa, której imienia nawet nie chce mi się teraz przytaczać, bo jest dość skomplikowane, to odpowiednik baśniowej dobrej wróżki. Na całe szczęście kompletnie jej nie przypomina! Nie była to dobrotliwa babulinka, nie była to piękna, zakręcona czarodziejka, a leśna królowa, której postać bywa dość... niepokojąca. Nie była ona zbyt miło, a często wręcz przeciwnie. Przeznaczenie była wyrachowaną, starą wiedźmą, której nie zależy na ludziach i lubi obserwować ich cierpienie. Ale najbardziej z tej trójki polubiłam Szansę. Jego postać jest nie tylko ciekawa, a po prostu taka, którą się wręcz od razu lubi. To właściwie dzięki niemu rozpoczyna się ta opowieść. Gdyby nie popchnął trochę naszej głównej bohaterki, wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej!

Właśnie, główna bohaterka. Isabelle reprezentuje siłę i odwagę. To postać impulsywna, ale w dobry sposób. Polubiłam ją, podobnie jak jej siostrę, Tavi, która kocha matematykę, jest sarkastyczna i złośliwa. Ich wady zupełnie mi nie przeszkadzały, bo po prostu były fajnymi (niezwykle profesjonalne określenie) postaciami. Ella, nasz Kopciuszek, który niemal zawsze ma na imię ,,Ella", tym razem nie była główną bohaterką tej baśni (a raczej jej kontynuacji) i pojawiła się tylko w dwóch miejscach - na początku i na końcu. Miała reprezentować wszystko to, czym Isabelle nie umiała być i czego mężczyźni w tych czasach oczekiwali od kobiet - była miłą, uczynną, dobrą i piękną dziewczyną. I faktycznie, była taka. Ale i Ella miała swoje przewinienia. Co nie zmienia faktu, że nie była ona zbyt... ciekawa. Kopciuszek bez sarkazmu bądź innej wyrazistej cechy niemal zawsze jest po prostu nudny. Miła, dobra i piękna. To już się przejadło. Podobnie jak śliczna, głupiutka i milutka Śnieżka (chociaż nie mam nic do Winter z Sagi księżycowej).

W książce pojawiły się też nowe i dość istotne postaci, ale nie powinnam o nich wspominać, chcąc uniknąć spoilerów. Po prostu powiem, że też je polubiłam, a zwłaszcza jedną z nich.

Jedną z rzeczy, które pokazuje książka, to.... kobieca siła. Nic nowego. ,,Przyrodnia siostra" rozgrywa się w nieco magicznym XVIII w., gdzie rola kobiet wciąż ogranicza się do domu, sprzątania, opieki nad dziećmi, szycia, gotowania, a mimo wszystko jeszcze ładnego wyglądania i uśmiechania się na balach. Taka jest prawda historyczna, kobiety praktycznie nie istniały. Isabelle jednak jest dziewczyną, która nigdy nie chciała takiego życia. Ona chciała galopowania na koniu, rozpraw o wielkich dowódcach wojskowych i pojedynków na miecze. Odwaga, jaką wykazywała się w książce, to jest jej siła, a także przemiana, jaką przeszła, odzyskując siebie.

Książka bardzo mi się podobała i to już od samego prologu. Czytało się ją lekko i szybko. Swoją drogą, rozdziały były wręcz potwornie krótkie. Jeden rozdział potrafił mieć tylko jedną stronę, a nawet mniej. Istnieje coś takiego jak ,,skip time", czy coś w tym stylu, z czego autorka korzystać nie zamierzała. Przynajmniej mniej niebezpieczne było ,,jeszcze jeden rozdział i idę spać". Czasem mogło się mimo wszystko też zdawać, że wszystko stoi w miejscu. Cóż, tak jakby stało w miejscu, bo nie ruszaliśmy się z wsi. Bohaterowie nie musieli ruszać na przygodę pełną niebezpieczeństw, bo wszystko przyszło do nich.

Podsumowując: jestem bardzo zadowolona.

~ Jednorozec_czyta

Isabelle już dawno straciła siebie. Jej serce było odcinane kawałek po kawałku, aż nie zostało niemal nic. Gorsety, ciężkie suknie, bale i bankiety, na które ciągnęła ją matka, by złowić dobrego męża dla córki. Choć był to raczej marny wysiłek - kto chciałby brzydką dziewczynę?

Gdy Isabelle może zostać przyszłą królową, jej matka jest w stanie zmusić córkę do...

Znacie historię o Kopciuszku? Zastanawialiście się kiedyś co działo się z jej przyrodnimi siostrami i macochą, kiedy ta już żyła długo i szczęśliwie u boku księcia? "Przyrodnia siostra" da wam odpowiedź na to pytanie.

Dawno już nie czytałam tak wartościowej książki. Uważam, że książka ta ma bardzo ważny przekaz. Mówi, że każdy z nas kieruję swoim losem, jedno małe zdarzenie może zmienić bardzo dużo w naszym życiu. To jak się zachowujemy, jak odbierają nas inni, to wszystko nas kształtuje i tym samym naszą przyszłość. Pokazuje też, jak trudna czasem może być przemiana i jak wiele wysiłku trzeba w nią włożyć.

Dawno nie czytałam też książki, która miałaby tyle wspaniałych cytatów. Takich, które by mnie poruszały. Książka ta trafiła też w moje ręce w momencie, kiedy wiele z nich idealnie wpasowuje się w moje życie i myśli. Na pewno na długo zostaną ze mną.

Nie może być jednak za kolorowo. To co bardzo często powtarzało się w książce, za każdym razem powodując moją irytację było określenie "brzydka". Zawsze padało jako określenie przyrodnich sióstr. Kiedy tak nad tym myślałam, uznałam, że chodzi o to jak się zachowują w stosunku do innych, nie ukrywajmy nie były one dobre. Jednak mimo wszystko autorka zdecydowanie nadużywała tego słowa, kiedy w pewnym momencie na praktycznie każdej stronie (w skrajnym przypadku co kilka linijek) padały słowa: "To jedna z tych brzydkich przyrodnich sióstr".

Mam bardzo dużo najróżniejszych przemyśleń po przeczytaniu tej książki. Uważam, że powinien przeczytać ją każdy, szczególnie teraz w świecie tak zdominowanym przez pewne "standardy piękna", lajki, serduszka, komentarze. W świecie, w którym tak łatwo przychodzi nam dzielenie ludzi na bogatych i biednych, lepszych i gorszych, piękniejszych i brzydszych...

Znacie historię o Kopciuszku? Zastanawialiście się kiedyś co działo się z jej przyrodnimi siostrami i macochą, kiedy ta już żyła długo i szczęśliwie u boku księcia? "Przyrodnia siostra" da wam odpowiedź na to pytanie.

Dawno już nie czytałam tak wartościowej książki. Uważam, że książka ta ma bardzo ważny przekaz. Mówi, że każdy z nas kieruję swoim losem, jedno małe...

Nie jestem fanką książek fantastycznych ale ta naprawdę skradła moje serce. Kupiłam ją pod wpływem impulsu (i promocji 🤪). Sam początek nie wciągnął mnie za specjalnie miałam wrażenie że akcja nigdy się nie rozwinie i bałam się że trafiłam na flaki z olejem. Jednak po czasie zaczęło się dziać coraz więcej i nie mogłam się od niej oderwać. Naprawdę piękna książka opowiada o losach przyrodniej siostry kopciuszka która walczy o odnalezienie siebie i swojego powołania. Macocha całe życie wmawiała jej że piękno jest najważniejsze jednak ona w głębi serca czuła że pragnie czegoś innego. Polecam każdemu!

Nie jestem fanką książek fantastycznych ale ta naprawdę skradła moje serce. Kupiłam ją pod wpływem impulsu (i promocji 🤪). Sam początek nie wciągnął mnie za specjalnie miałam wrażenie że akcja nigdy się nie rozwinie i bałam się że trafiłam na flaki z olejem. Jednak po czasie zaczęło się dziać coraz więcej i nie mogłam się od niej oderwać. Naprawdę piękna książka opowiada o...