Gli indifferenti

jako próba analizy rosnącej popularności faszyzmu powieść jest całkowitą porażką. Wynika z niej, że faszyzm to było zjawisko o charakterze neurotyczno-psychologicznym.

Jako powieść po prostu nuda. Niekończące się psychologizowanie, wątki męsko-damskie w dziwacznej, nieprawdopodobnej konfiguracji, podporządkowanej tezie, że burżuazja sprzedała się faszystom. Przemęczyłem się do końca z obowiązku.

Także tłumacznie (Zofia Ernst) wydaje mi się takie nie bardzo. I tak np. na s. 105 czytamy, że Liza "wychylała się całym tułowiem z niskiego fotela". Czy Liza była owadem, że ma "tułów"? W oryginale jest "corpo", nie ma tu żadnych zoologicznych aluzji, więc po prostu raczej "wychylała się całym ciałem".

Fajne londyńskie wydanie Pulsu (1992),duża rzecz, a zgrabnie wypuszczona, w formacie niemal kieszonkowym. Może tylko okładka nieco zbyt namolna, Włochy w negliżu rozkladają nogi w oczekiwaniu na Mussoliniego.

jako próba analizy rosnącej popularności faszyzmu powieść jest całkowitą porażką. Wynika z niej, że faszyzm to było zjawisko o charakterze neurotyczno-psychologicznym.

Jako powieść po prostu nuda. Niekończące się psychologizowanie, wątki męsko-damskie w dziwacznej, nieprawdopodobnej konfiguracji, podporządkowanej tezie, że burżuazja sprzedała się faszystom. Przemęczyłem...

Moravia proponuje nam projekt ukazania obojętności pięciu postaci, zaślepionych naprawdę błahymi pobudkami i można powiedzieć, że realizuje go konsekwentnie, porządnie, relatywnie miarodajnie stopniując napięcie. Niestety, i zdaje się, że niestety, to tylko tyle. Książkę można określić jako solidną i jednocześnie nieporywającą.

Moravia proponuje nam projekt ukazania obojętności pięciu postaci, zaślepionych naprawdę błahymi pobudkami i można powiedzieć, że realizuje go konsekwentnie, porządnie, relatywnie miarodajnie stopniując napięcie. Niestety, i zdaje się, że niestety, to tylko tyle. Książkę można określić jako solidną i jednocześnie nieporywającą.

Warto czytać tę książkę pamiętając, że Autor miał w chwili jej powstania raptem osiemnaście lat. Kontredans pięciu negatywnych postaci, we wspaniały sposób pokazuje cynizm, wyrachowanie, a w końcu banalność stosunków włoskiego towarzystwa początku XX wieku. Doskonały materiał na film, co pięknie wykorzystał Francesco Masselli w swym dziele z Claudią Cardinale. Powieści Alberto Moravii miały szczęście do adaptacji filmowych, także Pogarda i Rzymianka zdecydowanie warte są zobaczenia.

Warto czytać tę książkę pamiętając, że Autor miał w chwili jej powstania raptem osiemnaście lat. Kontredans pięciu negatywnych postaci, we wspaniały sposób pokazuje cynizm, wyrachowanie, a w końcu banalność stosunków włoskiego towarzystwa początku XX wieku. Doskonały materiał na film, co pięknie wykorzystał Francesco Masselli w swym dziele z Claudią Cardinale. Powieści...

Bohaterowie mielą ciągle te same problemy. Owszem, ważkie, ale ich przemyślenia nie ewoluują. Zaczynają się i kończą na wygodnym życiu, niezależnie od tego co lub kogo muszą poświęcić. I mimo, że wiedzą, że podejmują złe decyzje, pędzą ku samodestrukcji godząc się na to. To może i nie jest zła książka, ale jestem wściekła na bohaterów, że nie podejmują żadnej walki o siebie. Ponoć autor dorastał w takim środowisku. Spotkać na swojej drodze tyle głupich kobiet na raz, nie może nie odcisnąć się na psychice i twórczości...

Bohaterowie mielą ciągle te same problemy. Owszem, ważkie, ale ich przemyślenia nie ewoluują. Zaczynają się i kończą na wygodnym życiu, niezależnie od tego co lub kogo muszą poświęcić. I mimo, że wiedzą, że podejmują złe decyzje, pędzą ku samodestrukcji godząc się na to. To może i nie jest zła książka, ale jestem wściekła na bohaterów, że nie podejmują żadnej walki o...

Poruszający oraz porażający obraz pewnej włoskiej rodziny w chwilach dla niej przełomowych i dramatycznych zarazem. Kilka dni, kilkadziesiąt godzin, w których wiele się wydarzy. Te chwile zaważą na przyszłym losie poszczególnych osób i całej rodziny. Moravia przedstawia to wszystko wybitnie.
Obojętność, egoizm, brak uczuć wyższych - te cechy (niestety) mają książkowi bohaterowie. Tworzą oni krąg rodzinno-przyjacielski, który jest w dużej mierze toksyczny i zakłamany. Rodzina, która znajduje się na skraju ostatecznego upadku już nigdy nie będzie taka sama. Widzimy tu jej upadek finansowy i moralny. Autor przedstawia tę familię w sposób bezlitosny i odsłania uczucia, myśli, motywy, które żądzą jej członkami i które wpływają na kondycję całej rodziny. Wszystko podane na tacy, z chirurgiczną precyzją rozłożone na czynniki pierwsze i zaserwowane do szczegółowych oględzin czytelnikom. Należą się niesłabnące brawa za sposób napisania, przedstawienia tej obyczajowej i psychologicznej, trudnej oraz interesującej historii rodzinnej.
W opinii pojawiło się określenie dotyczące wybitności tej książki. Dzieła wybitne doceniam zawsze oceną 9/10. Bezwzględnie zasłużona ocena, absolutnie godna polecenia książka i warta docenienia.

Poruszający oraz porażający obraz pewnej włoskiej rodziny w chwilach dla niej przełomowych i dramatycznych zarazem. Kilka dni, kilkadziesiąt godzin, w których wiele się wydarzy. Te chwile zaważą na przyszłym losie poszczególnych osób i całej rodziny. Moravia przedstawia to wszystko wybitnie.
Obojętność, egoizm, brak uczuć wyższych - te cechy (niestety) mają książkowi...

Książka warsztatowo raczej słaba. Można jednak wybaczyć autorowi, ponieważ pisząc ją miał zaledwie 18 lata. Widać już jednak zaczątki prawdziwego pisarstwa i talent, który w pełni ujawni się dopiero w jego późniejszych utworach. O czym jest ta książka? Przede wszystkim o zakłamaniu i jego konsekwencjach.

Książka warsztatowo raczej słaba. Można jednak wybaczyć autorowi, ponieważ pisząc ją miał zaledwie 18 lata. Widać już jednak zaczątki prawdziwego pisarstwa i talent, który w pełni ujawni się dopiero w jego późniejszych utworach. O czym jest ta książka? Przede wszystkim o zakłamaniu i jego konsekwencjach.

Na stronie autorskiej na LC czytam:
„….jest uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy włoskich XX wieku….”
…..a czytelników zaledwie 1272, w tym fanów 76. Ta książka ma 6,17 (109 ocen i 15 opinii),ale nawet bestseller lat 50. „Konformista” ma zaledwie 7,14 (161 ocen i 16 opinii),a najlepsza wg mnie „Pogarda” - 6,94 (387 ocen i 49 opinii).
Mimo, że ząb czasu srogo jego twórczość zdewastował, postanowiłem po 60 latach ponownie przeczytać jego debiutancką powieść (1929)…..(Wikipedia):
„….w której przedstawiał moralny rozkład mieszczaństwa na przykładzie losów matki dwojga dzieci, opisuje włoską burżuazję u progu epoki faszystowskiej….”
To co bulwersowało 60 lat temu, teraz nie bulwersuje, i nie dlatego, że wtedy byłem nastolatkiem i podniecały mnie sceny erotyczne, a teraz jestem starcem „po doświadczeniach”, lecz wskutek spowszednienia erotyki i pornografii, których obecnie nadmiar.
Niemniej czyta się to bardzo przyjemnie, co jest porównywalne do moich odczuć w stosunku do Balzaca, którego twórczość poznałem w bardzo młodym wieku (miłość mojej Mamy),a obecnie mnie trochę nudzi.
Obaj, każdy w swoim gatunku, są „dobrzy”, przeto warto z jedną, dwiema ich książkami się zmierzyć, przyjemność pewna, a w dodatku takich pisarzy nie wypada nie znać, więc polecam z przekonaniem, a jako drugą - „Pogardę”, a „Matkę i córkę” - to raczej sfilmowaną, z gwiazdą mojej młodości - Sofią Loren (de Sica). Inne też sfilmowano: „Pogarda” - Godard, a „Konformista” - Bertolucci. Z czystym sumieniem i sentymentem: 7/10

Na stronie autorskiej na LC czytam:
„….jest uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy włoskich XX wieku….”
…..a czytelników zaledwie 1272, w tym fanów 76. Ta książka ma 6,17 (109 ocen i 15 opinii),ale nawet bestseller lat 50. „Konformista” ma zaledwie 7,14 (161 ocen i 16 opinii),a najlepsza wg mnie „Pogarda” - 6,94 (387 ocen i...

Po Nienackim nie moglem nie sięgnąć po Moravię, o którym wcześniej nawet nie słyszałem. Dostałem trącące myszką studium stanu psychicznego klasy próżniaczej dawnej Italii. Zarówno mocno już nieaktualne jak i aktualne nadal bardzo. Nikogo dzisiaj już ta książka nie porwie ani nie zbulwersuje, ale może zmusić do refleksji. Solidna klasyka.

Po Nienackim nie moglem nie sięgnąć po Moravię, o którym wcześniej nawet nie słyszałem. Dostałem trącące myszką studium stanu psychicznego klasy próżniaczej dawnej Italii. Zarówno mocno już nieaktualne jak i aktualne nadal bardzo. Nikogo dzisiaj już ta książka nie porwie ani nie zbulwersuje, ale może zmusić do refleksji. Solidna klasyka.

Bardzo długie opisy, jednak jedyne co może w nich męczyć, zarówno czytelników, jak i samych bohaterów, to powtarzalność ich tematów. Wciąż te same rozterki, które próbują przezwyciężyć, w bardzo nieudolny sposób.
Podoba mi się, że książka swoją formą reprezentuje treść. Nie polecam im osobom rządnym akcji, punktów kulminacyjnych, jasnych odpowiedzi.

Bardzo długie opisy, jednak jedyne co może w nich męczyć, zarówno czytelników, jak i samych bohaterów, to powtarzalność ich tematów. Wciąż te same rozterki, które próbują przezwyciężyć, w bardzo nieudolny sposób.
Podoba mi się, że książka swoją formą reprezentuje treść. Nie polecam im osobom rządnym akcji, punktów kulminacyjnych, jasnych odpowiedzi.

Z jednej strony drażni naiwność postaci, z drugiej nasuwa myśl, że może istnieje jeszcze coś poza szeroko obecnymi w literaturze schematami angielskimi.

Z jednej strony drażni naiwność postaci, z drugiej nasuwa myśl, że może istnieje jeszcze coś poza szeroko obecnymi w literaturze schematami angielskimi.