Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej

Jak sądzicie, czy można się przygotować do śmierci? Autorka napisała o tym temacie bardzo ciekawe stwierdzenia. Bo ogólnie to każdy chyba w swoim życiu widział jakiegoś nieboszczyka, ale czy to, co zobaczyliśmy jest prawdą? Opisuje nam jak bardzo dużo osób unika tematu śmierci, jednak w domach oglądają ją w internecie. Według niej jesteśmy złaknieni obejrzenia tego momentu samej śmierci, choć nic nam to nie da, bo grono osób nawet nie zdąży pomyśleć o niej i już będzie po nich. Mamy zaznaczone, że wszelkiego rodzaju filmy nigdy nie ukazują prawdy. Nie ma czegoś takiego jak zanik oddechu i już. Nie wiem tylko czy jesteście gotowi na to, co pisarka chciała wam przekazać. Jest grono ludzi, którzy interesują się tym tematem i nie ma przy tym niczego złego. W końcu jest to rzecz, która na sto procent nas spotka. Mamy tu jednak zaznaczone, że nasza niewiedza w tym temacie bierze się ze starych przekonań pradziadków, którzy to wymyślali różne przesądy, które były przekazywane z pokolenia na pokolenia i w taki sposób ludzie wzięli je za prawdy. Myślą, że brak rozmowy w tym temacie zaskutkuje dłuższym życiem. Nie wiedzą tylko, że jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Autorka roztrząsa tutaj różne tematy. Opisuje gdzie umieramy, oraz w czym nas chowają- trumna czy urna? Dłuższy wywiad o prawie pogrzebowym, wszelkiego rodzaju przesądy, wierzenia i rytuały pogrzebowe. Roztrząsa tutaj kwestie przewidywania śmierci, gdyż kiedyś wierzono, że jest to prawdą. W jednym z tych elementów był wypisany sen przepowiadający czyjąś śmierć. Dowiedzcie się co o tym opisała autorka, a ja wam tylko dodam, że to prawda. Są ludzie, którzy potrafią to przewidzieć właśnie mając określony sen. Wiem to, bo jestem jedną z takich osób:-) Jest tu tylko jedna rzecz z którą się nie zgodzę. Podobno stukanie po domu, pukanie, czy widzenie cieni zwiastuje śmierć. To nie prawda. W tym momencie już ta osoba nie żyje, tylko nie każdy o tym wie. Sprawdzałam to wielokrotnie i zawsze jeśli chodzi o czas zgonu, był on przed tymi zjawiskami. W zależności od tego gdzie są hałasy, jest to naprowadzenie na charakter osoby zmarłej, czyli gdzie najczęściej lubiła przebywać. Zatem z większością tej książki mogę się zgodzić, ale to tylko moje zdanie. Każdy z nas jest inny, więc i widzenie świata ma inne. Ogólnie jest to bardzo ciekawa lektura. Dowiecie się wszystkiego od strony zakładu pogrzebowego, balsamowania zwłok czy też kwestii samego pogrzebu. Dla mnie to była pasjonująca proza, gdyż o niektórych rzeczach nie wiedziałam. Ciekawie poprowadzona, bo mamy wywiad, dużo pytań i odpowiedzi. Miło i lekko się czyta, choć bardziej dla tych, którzy lubią temat śmierci:-)

Jak sądzicie, czy można się przygotować do śmierci? Autorka napisała o tym temacie bardzo ciekawe stwierdzenia. Bo ogólnie to każdy chyba w swoim życiu widział jakiegoś nieboszczyka, ale czy to, co zobaczyliśmy jest prawdą? Opisuje nam jak bardzo dużo osób unika tematu śmierci, jednak w domach oglądają ją w internecie. Według niej jesteśmy złaknieni obejrzenia tego momentu...

Chyba częściej powinniśmy rozmawiać o śmierci. No i przydałoby się zatem więcej podobnych książek, dających ku temu jakże dobrze napisany pretekst.

Chyba częściej powinniśmy rozmawiać o śmierci. No i przydałoby się zatem więcej podobnych książek, dających ku temu jakże dobrze napisany pretekst.

Bardzo interesująca pozycja prezentująca pewne aspekty pracy branży funeralnej (nie tylko pogrzebowej!) oraz stosunku ludzi do śmierci. Wyważona, przekrojowa, dobrze napisana. Podobała mi się.

Bardzo interesująca pozycja prezentująca pewne aspekty pracy branży funeralnej (nie tylko pogrzebowej!) oraz stosunku ludzi do śmierci. Wyważona, przekrojowa, dobrze napisana. Podobała mi się.

Bardzo lubię tematy związane z kryminalistyką, kryminologia, śmiercią i przemijaniem. Książka niezwykle ciekawa, otwiera wiele „drzwi” do rozmów

Bardzo lubię tematy związane z kryminalistyką, kryminologia, śmiercią i przemijaniem. Książka niezwykle ciekawa, otwiera wiele „drzwi” do rozmów

Całkiem ciekawy, choć zdecydowanie niewyczerpujący tematu reportaż o szeroko rozumianej "branży pogrzebowej" w Polsce. Szeroko rozumianej, bo Węglarz opowiada też trochę i o podejściu Polaków do śmierci, rozmów o niej, hospicjach - generalnie o wszystkim, co w jakiś sposób związane jest z umieraniem. Temat dość interesujący, bo choć Polacy o śmierci rozmawiać nie lubią, to wbrew pozorom "tajemnice branży pogrzebowej" wydają się im całkiem interesujące ;). Sama z książki dowiedziałam się wielu fascynujących szczegółów, chociaż dla mnie akurat najbardziej interesujące były kwestie prawne - zwłaszcza to, że polskie prawo pogrzebowe nie zostało zmienione od kilkudziesięciu lat! Nie ma żadnych konkretnych przepisów dotyczących kremacji, ba, nie prowadzi się nawet statystyk ich dotyczących. Brakuje regulacji dotyczących działania zakładów pogrzebowych i taki zakład można prowadzić, nie mając nawet biura, a co tu mówić nawet o chłodni czy karawanie... No i nie istnieje żaden przepis mówiący o "kradzieży zwłok", więc tak, zdarzają się firmy zajmujące się transportem zwłok, które nagle nie chcą ich wydać rodzinie bez "okupu" - i co zrobisz, jak nic nie zrobisz? Zaciekawił mnie też temat firm sprzątających mieszkania "po śmierci" - niewiele się o tym słyszy na co dzień. Oczywiście obok tylu ciekawostek trafimy tu też na bardziej powszednie tematy, niektóre wywiady przeprowadzone przez autorkę nieco mnie nudziły - no i trochę za dużo jej samej w tej książce, za czym nie przepadam. Myślę, że warto zapoznać się z tą lekturą, bo nawet jeśli człowiek zajmował się już organizacją pogrzebu bliskiej osoby, to zapewne będąc w żałobie niezbyt miał okazję skupić się na działaniu całej tej branży. A sporo ciekawego można się jednak o niej dowiedzieć... ;)

Całkiem ciekawy, choć zdecydowanie niewyczerpujący tematu reportaż o szeroko rozumianej "branży pogrzebowej" w Polsce. Szeroko rozumianej, bo Węglarz opowiada też trochę i o podejściu Polaków do śmierci, rozmów o niej, hospicjach - generalnie o wszystkim, co w jakiś sposób związane jest z umieraniem. Temat dość interesujący, bo choć Polacy o śmierci rozmawiać nie lubią, to...

Są książki, które się czyta i zapomina, a są książki jak "zanim umrzesz", które zostaną w pamięci na długo. Może już czas porozmawiać z bliskimi o umieraniu?

Są książki, które się czyta i zapomina, a są książki jak "zanim umrzesz", które zostaną w pamięci na długo. Może już czas porozmawiać z bliskimi o umieraniu?

Trudno z rodzina rozmawiac o smierci. Z rodzicami nie umiem, ale z mezem i dziećmi czasami rozmawiamy. Wiemy, że chcemy mieć swieckie pogrzeby i kremacje. I ciesze się, że z tej ksiązki dowiedzialam sie kilku waznych szczególow, na co trzeba zwracac uwage. Jednak najwazniejsze sa chyba tutaj ostatnie rozdziały o podchodzeniu do tego tematu, o umieraniu.

Trudno z rodzina rozmawiac o smierci. Z rodzicami nie umiem, ale z mezem i dziećmi czasami rozmawiamy. Wiemy, że chcemy mieć swieckie pogrzeby i kremacje. I ciesze się, że z tej ksiązki dowiedzialam sie kilku waznych szczególow, na co trzeba zwracac uwage. Jednak najwazniejsze sa chyba tutaj ostatnie rozdziały o podchodzeniu do tego tematu, o umieraniu.

W ostatnich kilku latach przeżyłam kilka ważnych pogrzebów, między innymi moich dziadków. I pamiętam ten pierwszy, sprzed ponad dziesięciu lat, gdy zmarł mój dziadek i tuż po nim mój brat stwierdził (wtedy może piętnastoletni dzieciak) że to był ten najłatwiejszy pogrzeb bo do tego dziadka najmniej przywiązani byliśmy. Z jednej strony smutne ale z drugiej bardzo prawdziwe bo każdy kolejny był coraz trudniejszy. Ale to tylko ta strona emocjonalna umierania, która każdego w mniejszym lub większym stopniu dotyka. Jest jeszcze ta druga, praktyczna w którą, mam nadzieję jeszcze długo się nie angażować. Jednak jak twierdzi autorka książki ,,Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz" każdy chociaż raz musi zorganizować pogrzeb, czy to rodziców, współmałżonka czy w najgorszym wypadku dziecka. Śmierć i jej konsekwencje z pewnością każdego spotkają ale nie wiemy kiedy, nie możemy się na to wcześniej przygotować i tego przećwiczyć. A równocześnie nie chcemy o tym myśleć, ani o tym rozmawiać. Udajemy, że śmierć nie istnieje. Jednak to nie prawda. Śmierć istnieje a wokół niej istnieje ogromna, prężnie funkcjonująca branża.

Pierwszym zaskoczeniem była dla mnie informacja, że w Polsce nie istnieją właściwie żadne regulacje prawne dotyczące branży pogrzebowej. Ustawę mamy z 1959 roku, nie nowelizowaną. Więc nie tylko w przestrzeni prywatnej udajemy, że śmierci nie ma ale także z perspektywy państwa. To prowadzi do dowolności, przekrętów oraz działań na pograniczu etyki. Rozmówcy Małgorzaty Węglarz, którzy opowiadają o branży pogrzebowej - pracownicy zakładów pogrzebowych, tanatokosmetolodzy - kierują się swoistą etyką zawodową i empatią dla bliskich osób zmarłych, ale sami przyznają, że nie jest to standard. Są to fascynujące, ciekawe i poruszające rozmowy pokazujące zupełnie inny świat. Właściwie oni widzą ludzi, rodziny takimi jakie są naprawdę, bo wtedy gdy są najbardziej delikatne i osłaniają się. Ale to także opowieść o naszym podejściu do śmierci, do umierania, do osób zmarłych. To reportaż, który pokazuje branże z którą się zderzamy w naszym najsłabszym momencie i która z łatwością może tą słabość wykorzystać.

Reportaż to nie tylko ogrom wiedzy praktycznej, ciekawostek z branży czy przesądów i zwyczajów, które obrosły wokół śmierci. To także swoista ocena społeczna Polaków. Pokazuje nasze mocne i słabe strony, ocenia jak podchodzimy do siebie w najtrudniejszych momentach życia, jak zmienił się sposób umierania i podejście do zmarłych. Współczesność wyrzuciła śmierć za margines naszego życia. Bliscy nie odchodzą (albo bardzo rzadko) już w domu, w otoczeniu rodziny ale osamotnieni, anonimowi w szpitalu czy hospicjum. Zmieniło się nasze postępowanie, zniknęły rytuały mające na celu pomóc przejść przez żałobę. Dlatego tak wzrosła rola pracowników zewnętrznych, którzy przejęli rolę bliskich. To obcy ludzie myją, ubierają, przygotowują zmarłego do jego ostatniej drogi. Ciekawe jest też spojrzenie jak zmienił się sam pogrzeb. Obecnie to wcale nie musi być religijne nabożeństwo. Coraz częściej jest to świecka celebracja, która ma na celu bardziej podkreślić życie zmarłego.

Chyba ten reportaż ma najlepszy tytuł z możliwych. Tak to jest wszystko co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Albo przynajmniej jest punktem wyjścia aby siebie i innych przygotować do tego co z pewnością któregoś dnia nadejdzie. Prezentuje głównie stronę praktyczną, daje wskazówki jak uniknąć pułapek. Wszystko to napisane lekkim, przystępnym tonem, który nie potęguje pesymizmu a raczej z zainteresowaniem, życzliwością i empatią podchodzi do całego zjawiska. Polecam gorąco!

W ostatnich kilku latach przeżyłam kilka ważnych pogrzebów, między innymi moich dziadków. I pamiętam ten pierwszy, sprzed ponad dziesięciu lat, gdy zmarł mój dziadek i tuż po nim mój brat stwierdził (wtedy może piętnastoletni dzieciak) że to był ten najłatwiejszy pogrzeb bo do tego dziadka najmniej przywiązani byliśmy. Z jednej strony smutne ale z drugiej bardzo prawdziwe...

Mamy przysłowie: "jedyne co jest pewne to śmierć i podatki". O tym drugim rozprawiamy bez przerwy, o tym pierwszym milczymy... skoro milczymy, to możemy o tym przeczytać!

Mamy przysłowie: "jedyne co jest pewne to śmierć i podatki". O tym drugim rozprawiamy bez przerwy, o tym pierwszym milczymy... skoro milczymy, to możemy o tym przeczytać!

Śmierć to temat o którym nikt nie chce rozmawiać - temat którego w tym pędzie nie do puszczamy do siebie. Bo przecież jeszcze jesteśmy młodzi... Bardzo ciekawa książka w której znajdziemy wszelakie informacje o ceremoniach pogrzebowych i ludziach którzy pracują w wielu branżach związanych z "pochówkiem "

Śmierć to temat o którym nikt nie chce rozmawiać - temat którego w tym pędzie nie do puszczamy do siebie. Bo przecież jeszcze jesteśmy młodzi... Bardzo ciekawa książka w której znajdziemy wszelakie informacje o ceremoniach pogrzebowych i ludziach którzy pracują w wielu branżach związanych z "pochówkiem "