O snajperach napisano już niemałą ilość książek, a i obrazów z dużego ekranu można przytoczyć drugie tyle. Któż dziś bowiem nie zna historii Chrisa Kyle'a granego przez Bradleya Coopera w filmie Clinta Eastwooda – American Sniper (2014)? Albo dalej, Wasilija Zajcewa z „Enemy at the Gates” (2001) w reżyserii Jean-Jacques Annauda, czy kultowej sceny modlitwy szeregowego Daniela Jacksona przed decydującym strzałem w filmie „Saving Private Ryan” (1998) Stevena Spielberga. Jest tego sporo, choć o polskich snajperach nie przypominam sobie w tej chwili żadnego tytułu. Trochę szkoda, bo jak pokazuje literatura, nie mamy się czego wstydzić.

„Snajper wchodzi pierwszy” to książka/wywiad z człowiekiem, który służył podczas siódmej zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie (2010). Niegdyś snajper, dowódca drużyny, dowódca plutonu, podoficer sztabowy, dowódca sekcji snajperów. Dzisiaj, koordynator szkolenia strzelców wyborowych, pomocnik Dowódcy Brygady do spraw rannych i poszkodowanych. Przed Państwem – Przemysław Wójtowicz – żołnierz, weteran.

Jakkolwiek triumfalnie nie zapowiedzieć gościa, chciałoby się później by ten wstępnie wytworzony aplauz był w ostateczności poparty kompetentnie przedstawioną wiedzą oraz prostym i zrozumiałym językiem dla jak najszerszego grona potencjalnych czytelników. I tu, nie mam żadnych wątpliwości. Mimo, że jest to wywiad, temat idzie jak po sznurku. Michał Wójcik (ten pytający) układa się względem naszego rozmówcy. Przedstawiona historia nie zatyka się, nie skacze po wydarzeniach, zgrabnie układa się w całość. A tematów jest sporo i choć już nieco „liznąłem” literatury ujętej na tle wojny w Afganistanie, tutaj odkryłem jej kolejne oblicze.

Wiele się mówi o PTSD, czyli Zespole Stresu Urazowego. Temat jest szeroki i dzisiaj dobrze rozumiany, więc nie zabrakło go i tutaj w postaci konkretnych przypadków „kolegów po fachu”. Wójtowicz jednak w jednym z rozdziałów przedstawił zupełnie inny aspekt wojny, którego nie znalazłem dotąd w literaturze. A przynajmniej tak śmiało opisanego jak wspomniany PTSD. Stres bojowy, ciągła presja zagrożenia jak się okazuje, to zalążek zmian w psychice żołnierza, która już podczas wojny może doprowadzić do tragedii. Tam, na miejscu, podczas świszczących rakiet przeciwnika, podczas wybuchających min pułapek, wśród krzyczących o pomoc kolegów z oddziału. W takich okolicznościach ktoś może nie wytrzymać, a mając w ręku broń, nagłośniony incydent z Nangar Khel przestaje być odosobnionym przypadkiem.

Dla przykładu, podrzucę tytuł gry komputerowej, standardowej strzelanki „Spec Ops: The Line” (2012) stworzoną przez firmę Yager Development, która idealnie odwzorowuje powyższy temat. Gra sama w sobie to nic wyniosłego względem wymagań graficznych, stylu walki itd. Bohater znalazł się na terenie wroga i prowadzi misję ratunkową walczy, tyle, że widać bardzo wyraźnie jak wpływa na jego psychikę każdy zabity przeciwnik. Z początku ostrożny, zadający bezpośrednie trafienia, z każdym kolejnym jednak zmienia się w bezwzględnego mordercę pałający się bólem i śmiercią wroga. Przemysław Wójtowicz powyższy obraz porównuje do scen z filmu Platoon (1986) Olivera Stone’a i konfliktu pomiędzy postaciami granymi jako sierżanci Bob Barnes oraz Elias Grodin. Dwa różne charaktery i dwa odmienne spojrzenia na śmierć wroga. W rzeczywistości, to jednak nie scenariusz dyktuje kolejne wybory żołnierza, a jego psychika. Czasem rozchwiana, nadwyrężona stresem i brakiem kontaktu z najbliższymi.

„Snajper wchodzi pierwszy” to jednak nie tylko obraz wojny. Oprócz codziennych starć i patroli w okolicy Bagram, autor na wstępie oprowadza czytelnika po polskich jednostkach wojskowych z lat dziewięćdziesiątych. Ukazuje puste magazyny, wybrakowany sprzęt i pijane towarzystwo. Nie zabrakło oczywiście tematu „fali”, która swoimi działaniami często zabijała w przyszłym żołnierzu człowieka. Ogólnie, obraz nędzy i rozpaczy.

Przemysław Wójtowicz skonstruował ciekawą opowieść ukazującą drogę polskiego snajpera. Od podwórka na krakowskiej Nowej Hucie, poprzez zaniedbane polskie jednostki, misję „stabilizacyjną” w Afganistanie, a na pracy z rannymi i poszkodowanymi kończąc. To opowieść o walce z okrutnym przeciwnikiem za linią wroga i tym tkwiącym wewnątrz każdego żołnierza walczącego podczas zagranicznych misji. W obu przypadkach nie rzadko walka zostaje przegrana. Jak się okazuje, nikt nie wraca taki sam. Nikt nie pozostaje bez winy.

"O, my God I trust in thee. Let me not be ashamed. Let not my enemies triumph over me."
Daniel Jackson (Saving Private Ryan)

O snajperach napisano już niemałą ilość książek, a i obrazów z dużego ekranu można przytoczyć drugie tyle. Któż dziś bowiem nie zna historii Chrisa Kyle'a granego przez Bradleya Coopera w filmie Clinta Eastwooda – American Sniper (2014)? Albo dalej, Wasilija Zajcewa z „Enemy at the Gates” (2001) w reżyserii Jean-Jacques Annauda, czy kultowej sceny modlitwy szeregowego...

Książka warta przeczytania!

Książka warta przeczytania!

Warto przeczytać.

Warto przeczytać.

Rewelacja, książkę czyta się jednym tchem. Poruszająca historia, dająca dużo do myślenia, pokazująca realia życia współczesnego żołnierza.
Bardzo polecam!

Rewelacja, książkę czyta się jednym tchem. Poruszająca historia, dająca dużo do myślenia, pokazująca realia życia współczesnego żołnierza.
Bardzo polecam!

Książka , która wprawia w wiele refleksji, ukazująca realia działań wojennych oraz żołnierzy. Pokazująca również jak absurdalnie działa świat oraz jak bardzo niskie uszanowanie mają wracający z zagranicznych misji Polscy żołnierze. Napisana w fajnej formie wywiadu . Nie raz wpędziła mnie w totalny szok , szczególnie gdy Pan Przemysław wrócił ranny z kolegami z misji, a zostali „przyjęci” w kraju jak jacyś niewolnicy. Dająca do myślenia jeżeli chodzi o problemy. My często narzekamy na różnego typu błachostki gdzie żołnierze na misjach nie raz co minutę walczą o swoje życie. Mógłbym się tutaj dużo rozpisywać ponieważ ta książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, ale ten bestseller trzeba po prostu PRZECZYTAĆ. Panie Przemku ogromne gratulacje za Pana dokonania oraz ogromne wyrazy uznania, szacunku i podziwu .

Książka , która wprawia w wiele refleksji, ukazująca realia działań wojennych oraz żołnierzy. Pokazująca również jak absurdalnie działa świat oraz jak bardzo niskie uszanowanie mają wracający z zagranicznych misji Polscy żołnierze. Napisana w fajnej formie wywiadu . Nie raz wpędziła mnie w totalny szok , szczególnie gdy Pan Przemysław wrócił ranny z kolegami z misji, a...

Wywaid z najskuteczniejszym polskim snajpererm w Afganistanie. Pan Przemysław Wójtowicz bardzo ciekawie i szczerze opowiada o latach młodości w Nowej Hucie, szkoleniu wojskowym i misji w Afganistanie. Mówi w bardzo ciekawy sposób tak że nie sposób się oderwać.
Całość jest okraszona wieloma pięknymi zdjęciami. Naprawdę pozycja godna polecenia.

Wywaid z najskuteczniejszym polskim snajpererm w Afganistanie. Pan Przemysław Wójtowicz bardzo ciekawie i szczerze opowiada o latach młodości w Nowej Hucie, szkoleniu wojskowym i misji w Afganistanie. Mówi w bardzo ciekawy sposób tak że nie sposób się oderwać.
Całość jest okraszona wieloma pięknymi zdjęciami. Naprawdę pozycja godna polecenia.

Książką napisana z polotem, wciągająca i przedstawiająca wiele obliczy polskiej armii - bądź tego jak wyglądała. Wzbogacona o streszczenie własnego życia autora i etapów tranfosmacji od lat młodości. Wiele ciekawostek na temat kodeksu zachowań snajpera oraz pare przemysleń podczas opisywanych akcji. Czyta się dobrze, autor wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie swoimi poglądami i dojrzałością.

Książką napisana z polotem, wciągająca i przedstawiająca wiele obliczy polskiej armii - bądź tego jak wyglądała. Wzbogacona o streszczenie własnego życia autora i etapów tranfosmacji od lat młodości. Wiele ciekawostek na temat kodeksu zachowań snajpera oraz pare przemysleń podczas opisywanych akcji. Czyta się dobrze, autor wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie swoimi...

Dobre bo polskie. Trochę bardziej realistyczne i osobiste spojrzenie na Misje i Wojsko. Nie wszystko wygląda tak pięknie jak piszą inni.

Dobre bo polskie. Trochę bardziej realistyczne i osobiste spojrzenie na Misje i Wojsko. Nie wszystko wygląda tak pięknie jak piszą inni.

Książka rzuca trochę światła, na temat misji w Afganistanie. To co dowiadujemy się w masmediach to tylko czubek góry lodowej.
Dla mnie na siedem gwiazdek tylko.

Książka rzuca trochę światła, na temat misji w Afganistanie. To co dowiadujemy się w masmediach to tylko czubek góry lodowej.
Dla mnie na siedem gwiazdek tylko.

Bardzo wciągająca książka przedstawiająca patologie i problemy wojska polskiego. A także tragedie wojny i piętno jakie ona odciska na jej uczestnikach. Nie ma tu nic o chwale bohaterstwie i innych patetycznych bzdur.

Bardzo wciągająca książka przedstawiająca patologie i problemy wojska polskiego. A także tragedie wojny i piętno jakie ona odciska na jej uczestnikach. Nie ma tu nic o chwale bohaterstwie i innych patetycznych bzdur.