Rebecca

CAWPILE rating: 9.00/10
Co to było za przeżycie!
Weszłam w tę książkę "na ślepo", nic o niej nie wiedziałam i myślę że to było jedno z najrozsądniejszych posunięć. Książka ta jest okrutnie smutna, przejmująca do głębi serca.
W "Rebece" gotyk w atmosferze miłości i sekretów wypadł wręcz idealnie. Autorka tak przedstawia historię, iż czytelnik nie wie co jest prawdą a co fikcją. Nie ma tutaj miejsca na czarno-białe postacie, każda z nich jest moralnie szara. Postacie są tak przedstawione, że z jednej strony się nimi gardzi: przez to że są irytujące, niemiłe, opryskliwe, a 3 rozdziały później aż głupio się przyznać przed samym sobą, że zaczyna się z nimi sympatyzować.
Toksyczna relacja przedstawiona została w idealnym wyważeniu. Kłótnie rekompensowane pocałunkami, przeprosinami. Przemoc słowna i psychiczna, gwałtowne uniesienia i przemiany bohaterów. Szeroko rozwinięty i poruszony motyw XX-wiecznej femme fatale...
Książka skłoniła mnie do refleksji, czy ludzie mogą się tak naprawdę zmienić, zmienić swój charakter i osobowość. Książka udowadnia, że jest to w jakiś sposób możliwe. Ale czy po takiej przemianie, to dalej jesteśmy my?

CAWPILE rating: 9.00/10
Co to było za przeżycie!
Weszłam w tę książkę "na ślepo", nic o niej nie wiedziałam i myślę że to było jedno z najrozsądniejszych posunięć. Książka ta jest okrutnie smutna, przejmująca do głębi serca.
W "Rebece" gotyk w atmosferze miłości i sekretów wypadł wręcz idealnie. Autorka tak przedstawia historię, iż czytelnik nie wie co jest prawdą a co...

"Zachwycająca", "tajemnicza", "najważniejsza w życiu!" - eeeee, NO NIE WIEM 😅 Z natury nie jestem fanką tego typu historii, jednak po tylu i TAKICH rekomendacjach i opiniach stwierdziłam, że warto tę pozycję poznać. I nie żałuję, były to całkiem miłe wieczory z całkiem wciągającym czytadłem. To tyle. Nic więcej. Spodziewałam się grozy, tajemnicy, niepokoju. Dostałam jedną z najbardziej irytujących bohaterek, jakie miałam okazję poznać 😀 To, ile się do niej nagadałam, nasapałam, żeby coś zrobiła, wykazała się odrobiną charakteru, czymkolwiek! Jej postać odebrała mi sporo przyjemności z poznawania malowniczego Manderley. Samą historię czyta się dobrze, jest wciągająca, a przy końcu lektury nawet "nieodkładalna". Nie ma tu jednak niczego wyjątkowego, oryginalnego, czegoś co zaskoczy. Poza może dwoma momentami, nie ma tu żadnego dreszczyku. Być może będę wyjątkiem w swojej opinii, ale nie da się ukryć, że spodziewałam się dużo, dużo więcej.

"Zachwycająca", "tajemnicza", "najważniejsza w życiu!" - eeeee, NO NIE WIEM 😅 Z natury nie jestem fanką tego typu historii, jednak po tylu i TAKICH rekomendacjach i opiniach stwierdziłam, że warto tę pozycję poznać. I nie żałuję, były to całkiem miłe wieczory z całkiem wciągającym czytadłem. To tyle. Nic więcej. Spodziewałam się grozy, tajemnicy, niepokoju. Dostałam jedną z...

Początek bardzo intrygujący, jednak potem przez dłuższy czas bardzo męcząca fabuła, skupiająca się na rozterkach głównej bohaterki. Około 2/3 doczekujemy się jednak upragnionego zwrotu akcji a książka nabiera znacznego rozpędu - warto się więc przemęczyć.

Początek bardzo intrygujący, jednak potem przez dłuższy czas bardzo męcząca fabuła, skupiająca się na rozterkach głównej bohaterki. Około 2/3 doczekujemy się jednak upragnionego zwrotu akcji a książka nabiera znacznego rozpędu - warto się więc przemęczyć.

'Rebeka' to jedna z najpopularniejszych powieści angielskiej pisarki D. du Maurier.

Jako, że książka powstała w pierwszej połowie XX wieku, w lekturze przedstawiony jest świat współcześnie nam odległy - z ogromnymi posiadłościami, służbą na każde zawołanie, dużą dozą kurtuazji oraz pielęgnowaniem tradycji i obyczajów.
Osobiście, z wielką chęcią czytam o dawnych angielskich zwyczajach - lubię zagłębiać się w ten nastrój, melancholię czy nutę romantyzmu.
'Rebeka' miała być połączeniem właśnie 'nastrojowści' tamtych czasów oraz kryminału, który należy do moich ulubionych gatunków literatury.

Powieść została mi przedstawiona jako thriller/kryminał - jako pozycja przepełniona domysłami, spekulacjami; gdzie główna postać nie będzie wiedziała komu ufać lub nie, gdzie będzie miała mnóstwo wątpliwości, gdzie będzie chciała sama rozwikłać zagadkę.
Także, miałam spore oczekiwania względem całości, zważywszy na zachwalające oceny i opinię.

No i się zawiodłam, bo dostałam romans połączony z dramatem.
Czytając, miałam wrażenie, że zagłębiam się w pamiętnik młodej kobiety, która przeżywa swoją pierwszą miłość. Owszem, jakościowo to dobrze napisany pamiętnik - jednak dalej jest tylko pamiętnikiem.

Fabuła książki wieje nudą. Przez 3/4 książki NIC SIĘ NIE DZIEJE.
To znaczy, jeśli ktoś lubi nieustannie czytać: o tym jak głównej bohaterce coś się wydaje, o jej wyobrażeniach życia w ciele innej osoby, o jej wątpliwościach co do uczuć ukochanego mężczyzny, o jej rozterkach na temat wszystkiego co się wokół niej dzieje, o jej problemach ze służbą, o jej zachwycie przyrodą - to okey, będzie zadowolony.
Jednak ja potrzebowałam akcji, której w efekcie praktycznie nie dostałam.

Sama bohaterka to tak irytujące dziewczę, że aż się dziwię, że dotrwałam do końca powieści. Ilość razy, kiedy z powodu jej infantylnego zachowania przewracałam oczami, była tak duża, że aż się dziwię, że nie musiałam inwestować w krople do oczu.
Rozumiem brak doświadczenia życiowego czy ogłady oraz niskie poczucie własnej wartości. Jednak nie rozumiem braku jakiejkolwiek zmiany - po kilku miesiącach bycia 'panią na włościach' zachowuje się tak, jakby ledwo przyjechała do Manderley. Ufność osobie, której nie lubiła i się jej bała, to zachowanie godne co najwyżej 3latka, a nie - mimo wszystko - dorosłej kobiety.
Dodatkowo, WSZYSTKIE jej problemy mogła rozwiązać zwykłą rozmową z mężem, naprawdę. Zamiast tego wybierała swoje własne domysły i przekonania oraz zgadzała się na wszystko, choć jednym słowem mogła wiele zmienić.

I choć pozostała 1/4 książki ma w sobie 'to coś', na co czekałam od samego początku, to i tak punkt kulminacyjny przyszedł zdecydowanie zbyt wcześnie. Zero wątpliwości, zero zgadywania, zero zastanawiania się 'o co chodzi'.

Nie jestem w stanie nazwać 'Rebeki' dobrą książką.
Być może w tamtych czasach, z ówczesną mentalnością ludzi oraz mało rozwiniętym przemysłem kryminalnym (bądź co bądź, dzisiaj co drugi serial to 'zabili go i uciekł, więc trzeba go złapać'),'Rebeka' mogła uchodzić za ekscytującą lekturę - zatem w żaden sposób nie kłócę się o zasadność nagród dla tej powieści.
Może, gdybym od razu wiedziała, że ta powieść jest przede wszystkim romansem i dramatem, to jestem pewna, że byłabym pod wrażeniem całości, gdyż odpowiednio bym się nastawiła i wiedziała czego oczekiwać od lektury. Tymczasem, zmęczyłam się czytając - ilość czasu, który poświęciłam na lekturę był nieadekwatny względem tego, co dostałam w zamian (spokojnie mogę powiedzieć, iż nabawiłam się przestoju czytelniczego).
I choć jakościowo trzyma poziom, to jest to zbyt mało bym mogła ocenić tę książkę lepiej.

'Rebeka' to jedna z najpopularniejszych powieści angielskiej pisarki D. du Maurier.

Jako, że książka powstała w pierwszej połowie XX wieku, w lekturze przedstawiony jest świat współcześnie nam odległy - z ogromnymi posiadłościami, służbą na każde zawołanie, dużą dozą kurtuazji oraz pielęgnowaniem tradycji i obyczajów.
Osobiście, z wielką chęcią czytam o dawnych...

Czasami w Twoje rece wpada niespodziewanie ksiazka, o ktorej wczesniejnie slyszales. Zaczynasz czytac, wciagasz sie i nie mozesz przestac a po odwroceniu ostatniej strony myslisz sobie "Ale jazda!" i "Chce wiecej!".
Wlasnie taka jest "Rebeka". Zaczyna sie troche jak romansidlo, by szybko przeistoczyc sie w studium nad syndromem "tej drugiej osoby" (tutaj bardzo polecam wszystkim, ktorzy wchodza w zwiazek z osoba, ktora wczesniej byla z kims w dlugiej relacji). Potem czytelnika czeka niesamowity zwrot akcji i skubanie wargi przy czytaniu do samego konca.
Teraz rozumiem dlaczego King i Hitchcock zainspirowali sie "Rebeka".

Czasami w Twoje rece wpada niespodziewanie ksiazka, o ktorej wczesniejnie slyszales. Zaczynasz czytac, wciagasz sie i nie mozesz przestac a po odwroceniu ostatniej strony myslisz sobie "Ale jazda!" i "Chce wiecej!".
Wlasnie taka jest "Rebeka". Zaczyna sie troche jak romansidlo, by szybko przeistoczyc sie w studium nad syndromem "tej drugiej osoby" (tutaj bardzo polecam...

To będzie zabarwiona emocjonalnie opinia, jako że dawno żadna książka mnie tak nie sfrustrowała.
Główna bohaterka jest jedną z najbardziej irytujących narratorek, na jakie w życiu się natknęłam. Droga przez jej myśli - choć prędka (trzeba przyznać książkę szybko się czyta) - była wypełniona mękami. Jestem zaskoczona, że nie rozbolały mnie oczy od ich przewracania. Frank był jedynym bohaterem, do którego odczuwałam jakikolwiek pozytywny sentyment, reszta wyprowadzała mnie z równowagi. Rozumiem, że taki był zamysł autorki; nie zamierzam dyskutować z jej kunsztem. Lektura jednak budziła we mnie więcej tych negatywnych emocji, które nie opuściły mnie do teraz. Najlepiej, jakby wszyscy pod koniec spłonęli - zniknęłyby ich wszystkie denerwujące problemy...

To będzie zabarwiona emocjonalnie opinia, jako że dawno żadna książka mnie tak nie sfrustrowała.
Główna bohaterka jest jedną z najbardziej irytujących narratorek, na jakie w życiu się natknęłam. Droga przez jej myśli - choć prędka (trzeba przyznać książkę szybko się czyta) - była wypełniona mękami. Jestem zaskoczona, że nie rozbolały mnie oczy od ich przewracania. Frank był...

Rewelacyjna powieść z niepowtarzalnym klimatem. Powieść zaciekawia od pierwszej strony mimo że główna bohaterka nie budzi sympatii a raczej politowanie... Niezwykłe w książce jest to, że wyraziste postacie są bohaterami negatywnymi. Pozycja obowiązkowa dla czytelników ceniących klasykę.

Rewelacyjna powieść z niepowtarzalnym klimatem. Powieść zaciekawia od pierwszej strony mimo że główna bohaterka nie budzi sympatii a raczej politowanie... Niezwykłe w książce jest to, że wyraziste postacie są bohaterami negatywnymi. Pozycja obowiązkowa dla czytelników ceniących klasykę.

Książkę przeczytałam w tydzień, historia bardzo wciągnęła. Zakończenie mnie nie zaskoczyło - wiadomo było że uśmieszek Favella nie był na darmo :).
Ciekawe jak z filmem.....

Książkę przeczytałam w tydzień, historia bardzo wciągnęła. Zakończenie mnie nie zaskoczyło - wiadomo było że uśmieszek Favella nie był na darmo :).
Ciekawe jak z filmem.....

Świetne opisy przyrody i gotyckich budynków.

Jednak jest jedna rzecz którą albo się pokocha albo znienawidzi w tej książce - główna bohaterka. Głupiutka, naiwna, młoda, po prostu niedoświadczona. I raczej zaliczę się do osób z drugiej grupy, mimo to jakaś sympatia do niej wystąpiła to po chwili od razu znikała.

Kolejną rzeczą którą może źle ocenię to sposób w jaki małżeństwo państwa De winter zostało przedstawione. Praktycznie żadnych interakcji, rozmów. Choć może to mieć związek z czasami w których książka została wydana.

Książka na pewno warta przeczytania chociażby dla tytułowej Rebeki, której tajemnicę odkryjemy. Warto przebrnąć przez nią chociażby dla tego.

Świetne opisy przyrody i gotyckich budynków.

Jednak jest jedna rzecz którą albo się pokocha albo znienawidzi w tej książce - główna bohaterka. Głupiutka, naiwna, młoda, po prostu niedoświadczona. I raczej zaliczę się do osób z drugiej grupy, mimo to jakaś sympatia do niej wystąpiła to po chwili od razu znikała.

Kolejną rzeczą którą może źle ocenię to sposób w jaki...

Główna bohaterka bezosobowa, nijaka i berna. Fabuła przewidywalna. Przeczytałam ponad połowę, dalej nie mam siły.

Główna bohaterka bezosobowa, nijaka i berna. Fabuła przewidywalna. Przeczytałam ponad połowę, dalej nie mam siły.