Blue Phobia

„Dwie rzeczy na tym świecie nie mają dna. To głębokie morze… i otchłań ludzkich żądz”.

Gdybym miała wskazywać swoje ulubione gatunki – science-fiction prawdopodobnie byłoby bardzo wysoko. Nie bez przyczyny zainteresowałam się więc mangą „Blue Phobia” autorstwa Eri Tsuruyoshi, która stanowi jednocześnie kolejne moje spotkanie z serią jednotomówek od wydawnictwa Waneko. Dokładając do tego delikatne elementy grozy – mogę bez przeszkód stwierdzić, że to pozycja zdecydowanie warta uwagi.

Młody mężczyzna budzi się na stole operacyjnym w nieznanym sobie laboratorium. Nie pamięta niczego, nawet własnego imienia. W momencie, gdy ponury naukowiec usiłuje podać mu podejrzany lek o ciemnej barwie, do pomieszczenia wpada pewna niezwykła dziewczyna… Jej oczy, włosy, a także kończyny mają niebieską barwę, z kolei siła, jaką dysponuje, potrafi powalić każdego człowieka. Dolegliwością, która stoi za tą tajemniczą przemianą, jest indygopatia. Choroba przemieniająca kości w najczystsze źródło energii – szafir morski. Interwencja nieznajomej jest wstępem do pełnej napięcia ucieczki z tajnego obiektu badawczego…

Przyznam, że opowieść ta skutecznie potrafiła mnie zaintrygować. W pewnych aspektach przypomina dużo bardziej znane „Elfen Lied”. Ciekawie obserwuje się przemierzanie kolejnych korytarzy, a próby mające zatrzymać uciekinierów potrafią naprawdę przerazić. W kilku momentach zrobiło się naprawdę strasznie. W udany sposób wprowadzano także przebłyski z przeszłości bohaterów – szczególnie poruszające potrafiły być momenty, w których Kai zaczyna przypominać swoje dawne poczynania. Historia ta zdecydowanie ma potencjał, a poszczególne wątki dałoby się rozwinąć nawet lepiej. Ograniczeniem była tu jednak przede wszystkim objętość. Niemniej potencjał zrealizowano najlepiej, jak się dało w tych raptem trzystu stronach. Zakończenie jest dość słodko-gorzkie z gatunku tych, które szczególnie trafiają w moje gusta, choć niektórzy mogą odczuć po nim niedosyt.

Ilustracje prezentują się wprost pięknie. Klimat został udanie wykreowany. Z jednej strony pojawiają się niemal sterylne wnętrza, z drugiej miejscami artystyczny styl sięga niemalże po turpizm i niezwykle mroczne koncepcje. Kreacja bohaterów bardzo przypadła mi do gustu – ich charakterystyczne cechy zdecydowanie przykuwają wzrok. Świetnie przekazano także wszystkie targające nimi emocje. Bardzo podobały mi się wszystkie ujęcia kryształów i szafirowych szkieletów: pomysł ten jest jednocześnie przerażający oraz po prostu piękny, co idealnie wybrzmiewa na planszach tej mangi. Przewspaniale wygląda przy tym sama obwoluta, a także kolorowa ilustracja we wnętrzu tego tomiku.

Gdybym tylko mogła, chętnie przyjrzałabym się rozbudowanej wersji tej opowieści. W obecnej formie posiada ona drobne braki, a z pewnością powoduje niedosyt. Mimo tego to jednak wciąż naprawdę dobra pozycja, po którą warto po prostu sięgnąć. Z mojej strony zyskuje ocenę 8/10 i mam wrażenie, że kiedyś na pewno jeszcze do niej zajrzę.

„Dwie rzeczy na tym świecie nie mają dna. To głębokie morze… i otchłań ludzkich żądz”.

Gdybym miała wskazywać swoje ulubione gatunki – science-fiction prawdopodobnie byłoby bardzo wysoko. Nie bez przyczyny zainteresowałam się więc mangą „Blue Phobia” autorstwa Eri Tsuruyoshi, która stanowi jednocześnie kolejne moje spotkanie z serią jednotomówek od wydawnictwa Waneko....

Uwielbiam ją! Mam zamiar przeczytać jeszcze raz.

Uwielbiam ją! Mam zamiar przeczytać jeszcze raz.

brakowało przedstawienia przeszłości Meer, a tak to bardzo ciekawe, dużo o energetyce i moralności - bardzo japońskie tematy jakby nie patrzeć xp

brakowało przedstawienia przeszłości Meer, a tak to bardzo ciekawe, dużo o energetyce i moralności - bardzo japońskie tematy jakby nie patrzeć xp

Nie rozumiem opinii ludzi co do tej mangi. Jest to jednotomówka, więc czego się spodziewaliście. O bardziej rozwinięte wątki? Moim zdaniem wszystko jest zawarte czego oczekiwałam. Ciąg jest fajny i ma potencjał na dłuższą serię, chociaż nie wiem czy by mnie ona nie zanudziła. A tak chociaż ciągle byłam wciągnięta w akcję i nie mogłam się oderwać. W trakcie czytania zauważyłam, że stron ma dużo, nawet jakby rozdzielić ją na dwa osobne tomy. Jest przyjemna kreska, parę kolorowych obrazków/plakatów, które są piękne! Nie zastanawiaj się

Nie rozumiem opinii ludzi co do tej mangi. Jest to jednotomówka, więc czego się spodziewaliście. O bardziej rozwinięte wątki? Moim zdaniem wszystko jest zawarte czego oczekiwałam. Ciąg jest fajny i ma potencjał na dłuższą serię, chociaż nie wiem czy by mnie ona nie zanudziła. A tak chociaż ciągle byłam wciągnięta w akcję i nie mogłam się oderwać. W trakcie czytania...

Ok, ale bez szału. Ciekawy pomysł z potencjałem, ale niestety z wykonaniem już nie bardzo. Głupoty i uproszczenia w scenariuszu, postaci też mogłyby by mieć więcej głębi, a kreska i kadry lepsza. No ale jako jednostrzałowa historyjka na leniwe popołudnie jak znalazł ;)

Ok, ale bez szału. Ciekawy pomysł z potencjałem, ale niestety z wykonaniem już nie bardzo. Głupoty i uproszczenia w scenariuszu, postaci też mogłyby by mieć więcej głębi, a kreska i kadry lepsza. No ale jako jednostrzałowa historyjka na leniwe popołudnie jak znalazł ;)

Ciekawa i oryginalna fabuła, miła dla oka kreska. Czyta się świetnie i trudno się oderwać aż do końca historii

Ciekawa i oryginalna fabuła, miła dla oka kreska. Czyta się świetnie i trudno się oderwać aż do końca historii

Mangę kupiłam z kilku względów
- jest to jednotomówka,
- opis mnie zachęcił,
- okładka była przepiękna.
Sama treść wgląda jak szkic czegoś większego. Mam wrażenie, że dostaliśmy tylko jakieś urywki wycięte z dłuższej historii. Już sam wątek organizacji pobierającej szafir morski aż się prosi, żeby go rozwinąć. Pod tym względem czuję się nieco rozczarowana.
Jeśli chodzi o kreskę, jest jedną z tych, która nie przeszkadza w odbiorze historii. Czasami zdarzyło mi się zachwycić nad pięknie narysowaną twarzą czy strukturą kości. Tła są dopracowane. Czasami anatomia postaci pozostawia nieco do życzenia.
Reasumując, manga nie jest zła, ale spodziewałam się po niej czegoś więcej...

Mangę kupiłam z kilku względów
- jest to jednotomówka,
- opis mnie zachęcił,
- okładka była przepiękna.
Sama treść wgląda jak szkic czegoś większego. Mam wrażenie, że dostaliśmy tylko jakieś urywki wycięte z dłuższej historii. Już sam wątek organizacji pobierającej szafir morski aż się prosi, żeby go rozwinąć. Pod tym względem czuję się nieco rozczarowana.
Jeśli chodzi o...

Kreska bardzo ładna i miła dla oka, fabuła już taka średnia. Spodziewałam się czegoś innego, jednak nie mogę napisać, że była zła.

Kreska bardzo ładna i miła dla oka, fabuła już taka średnia. Spodziewałam się czegoś innego, jednak nie mogę napisać, że była zła.

Ogólnie zamysł fajny, ale brakowało mi rozwinięcia całości fabuły. Było to jak szkic dla czegoś naprawdę fajnego. Mimo wszystko bawiłam się w porządku.

Ogólnie zamysł fajny, ale brakowało mi rozwinięcia całości fabuły. Było to jak szkic dla czegoś naprawdę fajnego. Mimo wszystko bawiłam się w porządku.

W Polsce wydane jest to jako jednotomówka. Totalnie mój klimat - mix fantastyki z horrorem, tajemnicza zaraza. Pierwsza połowa podobała mi się mniej, ale druga "oddaje". Jedna z lepszych mang jakie czytałam.

W Polsce wydane jest to jako jednotomówka. Totalnie mój klimat - mix fantastyki z horrorem, tajemnicza zaraza. Pierwsza połowa podobała mi się mniej, ale druga "oddaje". Jedna z lepszych mang jakie czytałam.