Po zapoznaniu się z ta pozycją, cieszę się, że urodziłam sie w Polsce - mamy tendencję do umniejszania sobie a jednak okazuje się, że na tle tak wysoko rozwiniętego kraju jak Japonia prezentujemy się o niebo lepiej pod kątem tolerancji, równouprawnienia i podejścia do zdrowia psychicznego (nie neguję w tym momencie istnienia naszego własnego 'piekiełka').

Była to dla mnie książka bardzo przygnębiająca i budząca złość na szkody jakie wywołał i nadal wywołuje system przekonań kształtujący społeczeństwo japońskie. Oczywiście samą zasadę można przenieść na wiele innych systemów politycznych, religijnych i obyczajowych.

Zmianę możemy sobie tylko wywalczyć a sprzeciw, który nikomu nie przeszkadza i nie powoduje dyskomfortu przechodzi najczęściej bez echa.

Po zapoznaniu się z ta pozycją, cieszę się, że urodziłam sie w Polsce - mamy tendencję do umniejszania sobie a jednak okazuje się, że na tle tak wysoko rozwiniętego kraju jak Japonia prezentujemy się o niebo lepiej pod kątem tolerancji, równouprawnienia i podejścia do zdrowia psychicznego (nie neguję w tym momencie istnienia naszego własnego 'piekiełka').

Była to dla mnie...

O tym jak zakorzeniona kulturowo potrafi być dyskryminacja, chłód i milczenie. Może otworzyć oczy na to jak połowa z nas może mieć gorzej w kraju pierwszego świata.

O tym jak zakorzeniona kulturowo potrafi być dyskryminacja, chłód i milczenie. Może otworzyć oczy na to jak połowa z nas może mieć gorzej w kraju pierwszego świata.

Bardzo przyjemnie napisana i lekka. Dobra na początek by zrozumieć nieco lepiej japońską kulturę, zwłaszcza pozycję kobiet w społeczeństwie.

Bardzo przyjemnie napisana i lekka. Dobra na początek by zrozumieć nieco lepiej japońską kulturę, zwłaszcza pozycję kobiet w społeczeństwie.

Japonia nie taka przyjemna, jakby się wydawało. Los kobiet w tym kraju dotychczas był raczej ponury. Wiele się zmieniło, ale kobiety nadal są tą gorszą częścią społeczeństwa. Mają dużo obowiązków i niewiele przywilejów. Muszą być przymilne i usłużne. Warto przeczytać tę książkę, aby pogłębić wiedzę na temat tego egzotycznego kraju.

Japonia nie taka przyjemna, jakby się wydawało. Los kobiet w tym kraju dotychczas był raczej ponury. Wiele się zmieniło, ale kobiety nadal są tą gorszą częścią społeczeństwa. Mają dużo obowiązków i niewiele przywilejów. Muszą być przymilne i usłużne. Warto przeczytać tę książkę, aby pogłębić wiedzę na temat tego egzotycznego kraju.

Muszę przyznać, że przeorała mnie ta książka psychicznie i emocjonalnie. Japonia fascynuje mnie, marzę by ją zwiedzić, zobaczyć, poczuć. Jednak mgiełka piękna orientu została mi zdjęta z oczu odsłaniając te ciemniejsze zakamarki i dając pogląd na zupełnie odmienny od kreowanego powszechnie świata. Kraju Kwitnącej Wiśni.

To mocny reportaż. Porusza ciężki temat i uświadamia jak wielkie różnice kulturowe wciąż są na świecie. Autorka zaczyna od przedstawienia statusu kobiet w minionych epokach przechodząc płynnie do czasów współczesnych. Opisuje wpływy wydarzeń z historii na ludzi w Japonii i tego jak to wszystko odbijało się na życiu kobiet. I choć to co działo się kiedyś jest ciężkie do przetrawienia najgorsze wydaje się to, że kraj jawiący się niesamowicie rozwojowym technologicznie wciąż ma tak ograniczone podejście do praw kobiet.

Audiobook wywołał we mnie naprawdę masę emocji i momentami miałam ochotę wyłączyć go i wrócić do bańki nieświadomości. Uderzył mnie za równo jako kobietę jak i matkę. Zostawił w poczuciu sporego dyskomfortu. Szkoda, że autorka nie napisała dla równowagi jakiś pozytywów, nie pokazała, że nie wszyscy mężczyźni w omawianym kraju są tacy jak Ci w przytoczonych opowieściach . Z jednej strony rozumiem - w ten sposób wydźwięk jest naprawdę mocny; z drugiej chciałabym zobaczyć, że jest jednak tez inaczej, a postęp i uświadamianie robi swoje na plus.

Muszę przyznać, że przeorała mnie ta książka psychicznie i emocjonalnie. Japonia fascynuje mnie, marzę by ją zwiedzić, zobaczyć, poczuć. Jednak mgiełka piękna orientu została mi zdjęta z oczu odsłaniając te ciemniejsze zakamarki i dając pogląd na zupełnie odmienny od kreowanego powszechnie świata. Kraju Kwitnącej Wiśni.

To mocny reportaż. Porusza ciężki temat i uświadamia...

Jakże potrzebna, biorąc pod uwagę aktualną sytuację w kraju.

Jakże potrzebna, biorąc pod uwagę aktualną sytuację w kraju.

Jak dla mnie chaotyczna książka. Uwielbiam reportaże, ale ta wręcz męczyłam 2 miesiące

Jak dla mnie chaotyczna książka. Uwielbiam reportaże, ale ta wręcz męczyłam 2 miesiące

Bardzo ciekawa historia opisana oczami wielu kobiet. Trochę mnie zastanawia, czy sytuacja Japonek jest aż tak zła, jak pisze autorka.

Bardzo ciekawa historia opisana oczami wielu kobiet. Trochę mnie zastanawia, czy sytuacja Japonek jest aż tak zła, jak pisze autorka.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Dotychczas Japonia kojarzyła mi się niezwykle pozytywnie, chciałabym zwiedzić ten kraj i poznać ich mieszkańców. Tymczasem w tym reportażu poznamy niewiele pozytywnych aspektów dotyczących Japonii, wręcz przeciwnie. Każdy rozdział ukazywał coraz to mroczniejszą stronę tego kraju, a kobiety przedstawiono tutaj wręcz jako męczennice. Raczej nie będę miała pozytywnych skojarzeń z tą książką. A szkoda, bo poznawanie innych krajów dzięki reportażom pozwalają osobom takim jak ja na "zwiedzanie" różnych miejsc oczami ich autorów. Mam nadzieję, że kiedyś trafię na lepszy reportaż o tym kraju.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Dotychczas Japonia kojarzyła mi się niezwykle pozytywnie, chciałabym zwiedzić ten kraj i poznać ich mieszkańców. Tymczasem w tym reportażu poznamy niewiele pozytywnych aspektów dotyczących Japonii, wręcz przeciwnie. Każdy rozdział ukazywał coraz to mroczniejszą stronę tego kraju, a kobiety przedstawiono tutaj wręcz jako...

Przyznam, że do momentu sięgnięcia po ten reportaż miałam bardzo romantyczną i idealistyczną wizję Japonii. Kwitnące wiśnie na tle ośnieżonej góry Fudżi, piękne gejsze, zapracowani ludzie mieszkający w czystym, dostatnim państwie, a w tle Hello Kitty i szalone teleturnieje przeplatana z anime. Tak, to nadal jest jeden z elementów opisujących Japonię ale jak zawsze, prawdziwy obraz jest dużo mroczniejszy i bardziej skomplikowany, szczególnie jeśli się spojrzy na wszystko z perspektywy kobiet.

Sporo czytałam o sytuacji kobiet w krajach latynoskich i wydawało mi się, że tam jest to szczególnie trudne. Dlatego, gdybym czytała ,,Kwiaty w pudełku" bez podanej nazwy kraju, którego dotyczy, moje pierwsze skojarzenia biegłyby w kierunku Ameryki Południowej. Pod otoczką idealnego państwa, wysokiej kultury kryje się opresyjny system, którego ofiarami najczęściej są właśnie kobiety. W Japonii odbiera się im prawo do wykształcenia, awansu, szacunku, są ofiarami mobbingu, seksizmu, molestowania. Brzmi strasznie i zupełnie odbiega od tego co Japonia chce i pokazuje światu. Infantylizacja kobiet przez sprzedawanie w świat kultury kawaii jest jednym elementów, które mają ograniczać prawa kobiet. Ale to zaledwie wstęp do poznania wielu innych bolesnych, trudnych, wręcz nie do uwierzenia historii. Próbuje się wprowadzać prawa, które mają pomóc ale w większości są one martwymi zapisami. Nie wiele można zrobić przeciwko gwałtom, molestowaniu w środkach komunikacji miejskiej czy nienormalnemu dokładaniu obowiązków zawodowych tak aby kobieta nie była w stanie pogodzić pracy i rodziny. Mężczyźni jak zwykle nie widzą problemów, są przekonani że ich jedyną rolą jest zarabianie pieniędzy a nie pomoc w domu. I kiedyś jedna pensja spokojnie wystarczała jednak czasy prosperity w Japonii także dobiegły końca. Zamiast dążyć do zmian społecznych, Kraj Kwitnącej Wiśni próbuje tkwić w tradycji .... która tak naprawdę tradycją nie jest bo narodziła się stosunkowo niedawno, jakieś 200 lat temu.

,,Kwiaty w pudełku" Karoliny Bednarz odczarowują obraz Japonii. Nie jest to już kraj marzeń i radości ale kraj targany mnóstwem problemów, które próbuje się zamiatać pod dywan. Wiele aspektów bardzo długo udawało się skutecznie ukrywać póki gospodarka prężnie funkcjonowała i była mniejsza wymiana kulturowa. Teraz to wszystko zaczyna wychodzić na wierzch. Coraz mocniej daje się odczuć postępujące ubożenie społeczeństwa, jego starzenie a jak zawsze, w takich sytuacjach, na pierwszy ogień idą kobiety, którym odmawiano praw i sprowadzano tylko do roli służebnej. Mocny, dosadny reportaż jednak zapisany z ogromną wrażliwością i szacunkiem dla bohaterek. Otwiera oczy i zupełnie zmienia spojrzenie. Polecam!

Przyznam, że do momentu sięgnięcia po ten reportaż miałam bardzo romantyczną i idealistyczną wizję Japonii. Kwitnące wiśnie na tle ośnieżonej góry Fudżi, piękne gejsze, zapracowani ludzie mieszkający w czystym, dostatnim państwie, a w tle Hello Kitty i szalone teleturnieje przeplatana z anime. Tak, to nadal jest jeden z elementów opisujących Japonię ale jak zawsze,...