Węch. Co nos mówi umysłowi

Bardzo ciekawa książka, ale napisana w straszliwie ciężki sposób. Autorka tak dobiera i słowa i składnie, że co drugie zdanie czytałam dwu/trzykrotnie żeby zrozumieć co miała na myśli. I nie wynika to z tego, ze pisze o bardzo trudnych rzeczach, ale z tego że w tekście jest maksymalna ilość trudnych słów i do tego jeszcze skomplikowana składnia.

Na pewno dałoby się to napisać lżej; przyjaźniej dla czytelnika. Ale, mimo wszystko, warto się przedrzeć przez tekst i poczytać o węchu, bo autorka pisze o wielu rożnych sprawach związanych z zapachami. I pokazuje nie tylko niesamowite możliwości nosa, oraz pewne schematy, na których opiera się odczuwanie zapachów, ale także spojrzenie na węch z rożnych stron.
Bo inaczej na węch patrzą chemicy, inaczej winiarze, inaczej kawosze,; każdy przez pryzmat własnych potrzeb i doświadczeń z zapachami.

Patrząc - postrzegamy obiekty, które rzeczywiście są w określonym miejscu i widzimy ich krawędzie, obszar jaki zajmują. Nie widzimy obrazu w miejscu, gdzie jakieś obiekty były wczoraj, jeśli dzisiaj już ich tam nie ma.
Z zapachem jest inaczej. Pies czuje zapach pozostawiony np. przez człowieka, który przechodził wczoraj przez park i jest w stanie iść za tym zapachem. Ludzie nie mają tak dobrego węchu, ale i dla ludzi zapachy nie mają określonych krawędzi; czujemy zapach kawy, która już została wypita -czyli źródło zapachu zniknęło, ale jakiś kształt zapachu jest nadal dla nas odczuwalny. Zapach rozlewa się i przemieszcza, nie ma określonego kształtu połączonego z obiektem, który jest jego źródłem.

Gdyby człowiek widział tak jak odbiera zapachy -to przelot jednej jaskółki na niebie odbierałby jako całe niebo zasłane jaskółkami o rożnej intensywności.

Autorka pisze o sposobach budowania bukietów perfum i zapachach win i o ludziach, którzy są znawcami zapachów. Stara się wyjaśnić na ile nauka rozumie sposób w jaki odbieramy zapachy. Bardzo ciekawie pisze o tym dlaczego źródłem smaku jest nos a nie usta, i dlaczego w przypadku kataru potrawy tracą smak.

Dla mnie węch i zapach są bardzo ważne, chociaz nie jestem ani kawoszem ani chemikiem ani psem. Lubię chodzić po parku czy lesie z zamkniętymi oczami i wąchać. Jak się zamknie oczy, to i dźwięki i zapachy stają się intensywniejsze.

Bardzo ciekawa książka, ale napisana w straszliwie ciężki sposób. Autorka tak dobiera i słowa i składnie, że co drugie zdanie czytałam dwu/trzykrotnie żeby zrozumieć co miała na myśli. I nie wynika to z tego, ze pisze o bardzo trudnych rzeczach, ale z tego że w tekście jest maksymalna ilość trudnych słów i do tego jeszcze skomplikowana składnia.

Na pewno dałoby się to...