Nie mam ochoty żyć, ale za bardzo lubię tteokbokki

Ta książka to w mojej opinii ciekawy eksperyment. Czytamy zapis psychoterapii Koreanki, kobiety niepewnej siebie, mocno krytycznej, nieustannie porównującej się do innych i pragnącej akceptacji. Myślę, że dla osób z podobnym problemami, książka może okazać się pomocna. Dla tych, którzy są ciekawi terapii również. Resztę może znużyć. Na końcu mamy króciutką notkę od psychoterapeuty oraz kilka stron przemyśleń autorki. Te ostatnie strony, od autorki są moim zdaniem niedopracowane, bez przemyślenia krótko poruszają ważne tematy. Zostały ot tak wrzucone w książkę. Ja bym je pominęła. Wnoszą więcej chaosu niż wartościowej treści. Mio to cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Z czasem widzę coraz więcej podobieństw między Koreankami a europejkami.

Ta książka to w mojej opinii ciekawy eksperyment. Czytamy zapis psychoterapii Koreanki, kobiety niepewnej siebie, mocno krytycznej, nieustannie porównującej się do innych i pragnącej akceptacji. Myślę, że dla osób z podobnym problemami, książka może okazać się pomocna. Dla tych, którzy są ciekawi terapii również. Resztę może znużyć. Na końcu mamy króciutką notkę od...

Ciężko mi jest to ocenić bo wiem, że ta książka może pomóc innym i ma w sobie dużo mądrości. To jest dosłownie transkrypt rozmowy z terapeutą. Ciężko mi się to czytało. Nie potrafiłam się wczuć. Zmęczyłam się dosyć.
Nie mówię, że to była zła książka, ale chyba po prostu nie dla mnie. Czuje się, że jak mam to negować więc nie będę pisać dużo, ale na pewno porusza mnóstwo ważnych tematów

Ciężko mi jest to ocenić bo wiem, że ta książka może pomóc innym i ma w sobie dużo mądrości. To jest dosłownie transkrypt rozmowy z terapeutą. Ciężko mi się to czytało. Nie potrafiłam się wczuć. Zmęczyłam się dosyć.
Nie mówię, że to była zła książka, ale chyba po prostu nie dla mnie. Czuje się, że jak mam to negować więc nie będę pisać dużo, ale na pewno porusza mnóstwo...

Cieszyłam się na kolejną azjatycką pozycją po kilku udanych tytułach, ale niestety tym razem nie jestem zadowolona. Książka ma charakter pamiętnika wraz z zapisami rozmów z psychiatrą-terapeutą. Do pewnego momentu czytało się wartko, ale powtarzalność refleksji, spostrzeżeń lekarza, opisywania lęków zaczęła być nużąca. Uważam, że mogła skończyć się w połowie bez straty na wartości.

Cieszyłam się na kolejną azjatycką pozycją po kilku udanych tytułach, ale niestety tym razem nie jestem zadowolona. Książka ma charakter pamiętnika wraz z zapisami rozmów z psychiatrą-terapeutą. Do pewnego momentu czytało się wartko, ale powtarzalność refleksji, spostrzeżeń lekarza, opisywania lęków zaczęła być nużąca. Uważam, że mogła skończyć się w połowie bez straty na...

Bardzo chciałam przeczytać tą książkę i wiązałam z nią wielkią nadzieję, niestety okazała się być dla mnie rozczarowaniem. Przy czym, jej tematyka jest na tyle delikatna, że nie chciałabym wystawiać negatywnej opinii. Sięgając po tą książkę chciałam w pewien sposób doedukować się troszkę w tematyce depresji. A forma dialogu w jakiej książka została napisana wydawała mi się intrygująca. Z opisów recenzenckich wynikało, że jej fabułą jest sesja terapeutyczna młodej Koreanki. Niestety podczas czytania zaczęłam się łapać na tym, że zamiast skupiać się na głównej bohaterce, cała moja uwaga została przeniesiona na terapeutę i jego wypowiedzi w szczególności. Natomiast sama bohaterka nie przeciągnęła mojej uwagi na tyle, abym zechciała przeczytać w przyszłości kontynuację jej historii.

Bardzo chciałam przeczytać tą książkę i wiązałam z nią wielkią nadzieję, niestety okazała się być dla mnie rozczarowaniem. Przy czym, jej tematyka jest na tyle delikatna, że nie chciałabym wystawiać negatywnej opinii. Sięgając po tą książkę chciałam w pewien sposób doedukować się troszkę w tematyce depresji. A forma dialogu w jakiej książka została napisana wydawała mi się...

Kolejna lecznicza książka, którą autorka napisała dla samej siebie. Zapis rozmów z psychiatrą, sporo dość losowych wstawek pomiędzy transkrypcjami, tak samo na odchodnym. Są lepsze w tym temacie.

Kolejna lecznicza książka, którą autorka napisała dla samej siebie. Zapis rozmów z psychiatrą, sporo dość losowych wstawek pomiędzy transkrypcjami, tak samo na odchodnym. Są lepsze w tym temacie.

Niestety kompletnie mnie rozczarowała - mam wrażenie że zwyczajnie od samego początku oczekiwałam od niej za dużo. Od czasu premiery leżała na półce, trochę bałam się za nią chwycić by się nie rozczarować. W końcu kiedy za nią złapałam zjadłam ją w jeden wieczór. Książka jest bardzo szczera, pełna emocji - ale miejscami jak dla mnie zakrawa o histerię i kpinę. Trochę miejscami pachniała mi nawet autoironią - a szkoda, bo książki takie jak ta oswajające nas z procesem terapeutycznym są bardzo potrzebne.

Niestety kompletnie mnie rozczarowała - mam wrażenie że zwyczajnie od samego początku oczekiwałam od niej za dużo. Od czasu premiery leżała na półce, trochę bałam się za nią chwycić by się nie rozczarować. W końcu kiedy za nią złapałam zjadłam ją w jeden wieczór. Książka jest bardzo szczera, pełna emocji - ale miejscami jak dla mnie zakrawa o histerię i kpinę. Trochę...

O rety, taka ładna okładka i taka rozczarowująca treść!

O rety, taka ładna okładka i taka rozczarowująca treść!

DNF

DNF

Książka "Nie mam ochoty żyć, ale za bardzo lubię tteokbokki" to książka autobiograficzna. Jest spisem rozmów między autorką, cierpiącą na chroniczną depresję, a jej lekarzem psychiatrą. Między tymi dialogami pojawiają się również krótkie przemyślenia Baek Sehee na różne tematy.

Powiem szczerze, że niezbyt widzę sens tej książki - nie wydaje mi się, że jej przeczytanie jest w stanie zmienić czyjeś życie na lepsze lub w ogóle skłonić do większych przemyśleń. Nie daje również rozwiazań na problemy, może poza zachęceniem do wizyty u specjalisty w przypadku problemów z własnym zdrowiem psychicznym.

Myślę, że napisanie tej powieści więcej wniosło dla autorki - uporządkowało jej myśli i pozwoliło przelać je na papier - a dla czytelnika jest to tylko forma wglądu w jej pamiętnik, swoją drogą, dosyć chaotyczny.

Książka "Nie mam ochoty żyć, ale za bardzo lubię tteokbokki" to książka autobiograficzna. Jest spisem rozmów między autorką, cierpiącą na chroniczną depresję, a jej lekarzem psychiatrą. Między tymi dialogami pojawiają się również krótkie przemyślenia Baek Sehee na różne tematy.

Powiem szczerze, że niezbyt widzę sens tej książki - nie wydaje mi się, że jej przeczytanie jest...

„Nie mam ochoty żyć, ale za bardzo lubię tteokbokki” to książka, w której autorka próbuje odnieść się do okresu w którym rozpoczęła leczenie przewlekłej depresji, opisać swoje kontakty ze światem zewnętrznym, osobami z pracy, partnerem czy rodziną. Nie jest to jakaś głęboka analiza dzieciństwa, a raczej bardzo leniwie zrobiony utwór, niestety.

Większość książki to transkrypt rozmów autorki z jej psychiatrą, ponieważ kobieta ma w zwyczaju nagrywanie różnych rozmów, odsłuchiwanie ich i analizę czy wypowiedziała się odpowiednio czy nie. Jak to nawet wspomina jej lekarz w ustępie książki, kiedy dowiedział się że rozmowy są nagrywane, być może podświadomie cedził słowa i próbował nienaturalnie przekazać pewne rzeczy i to się czuło. Z drugiej strony mogła tu zadziałać też specyfika Koreańskiego pochodzenia. Mam wrażenie, że odpowiednie wysławianie się i dystans pomiędzy lekarzem i pacjentem to też jakaś zaszłość kulturowa. Generalnie kobieta miała problemy ze swoim wizerunkiem, pewnością siebie, ocenami z zewnątrz, natomiast ta książka nie serwuje głębokich przemyśleń ani odpowiedzi, jest bardzo meh, płaska i kompletnie do mnie nie trafiła.

https://www.youtube.com/@angelic_on_point

„Nie mam ochoty żyć, ale za bardzo lubię tteokbokki” to książka, w której autorka próbuje odnieść się do okresu w którym rozpoczęła leczenie przewlekłej depresji, opisać swoje kontakty ze światem zewnętrznym, osobami z pracy, partnerem czy rodziną. Nie jest to jakaś głęboka analiza dzieciństwa, a raczej bardzo leniwie zrobiony utwór, niestety.

Większość książki to...