Uwięziona w Teheranie

Iran od tej ciemnej, przerażającej i najbardziej okrutnej strony - historia nastolatki, która trafia za kraty jako więźniarka polityczna i przeżywa tam wszystko, co można sobie najgorszego wyobrazić. Równocześnie sporo obserwacji społeczno-obyczajowych. Na minus polska redakcja - zapis nazw stowarzyszeń i miejscowosci czy imion woła o pomstę do nieba.

Iran od tej ciemnej, przerażającej i najbardziej okrutnej strony - historia nastolatki, która trafia za kraty jako więźniarka polityczna i przeżywa tam wszystko, co można sobie najgorszego wyobrazić. Równocześnie sporo obserwacji społeczno-obyczajowych. Na minus polska redakcja - zapis nazw stowarzyszeń i miejscowosci czy imion woła o pomstę do nieba.

"Gdybym spóźnił się kilka sekund, już byś nie żyła. Nigdy ci nie mówiłem, ale czasem śnię ten sam koszmar: przyjeżdżam, a jest już za późno. Znajduję cię nieżywą i całą we krwi.
- to powinno się stać
- Nie! Bóg pozwolił mi cię uratować
- A pozostali? Gdzieś tam są ludzie, którzy ich kochali. Tak jak ty nie chciałeś, bym zginęła, tak samo oni zamartwiali się o los swoich najbliższych.
_ Większość z nich sama się o to prosiła - powiedział Ali. Chciałam nim potrząsnąć.
_ Nie, mylisz się! Jesteś tylko człowiekiem. Czy myślisz, że wszystko o nich wiesz? Podejmowanie decyzji o życiu i śmierci wymaga pełnego zrozumienia świata, a takiego zrozumienia nie mamy. Tylko Bóg ma takie prawo, ponieważ jest wszechwiedzący."

"Gdybym spóźnił się kilka sekund, już byś nie żyła. Nigdy ci nie mówiłem, ale czasem śnię ten sam koszmar: przyjeżdżam, a jest już za późno. Znajduję cię nieżywą i całą we krwi.
- to powinno się stać
- Nie! Bóg pozwolił mi cię uratować
- A pozostali? Gdzieś tam są ludzie, którzy ich kochali. Tak jak ty nie chciałeś, bym zginęła, tak samo oni zamartwiali się o los swoich...

Kolejna,przeczytana przeze mnie książka o życiu kobiet w świecie islamu.
Tym razem poznajemy 16 letnią Marinę,chrześcijankę, która zostaje więźniem politycznym po rewolucji islamskiej w Iranie.Zostaje skazana na śmierć, jednak wybawia ją strażnik Ali,który zakochuje się w niej i proponuje jej ślub szantarzem,obiecuje,że jej rodzina będzie bezpieczna ,a ona tylko musi przejść na islam.
Historia smutna,miejscami wstrząsająca,napisana prostym ,od serca językiem.

Kolejna,przeczytana przeze mnie książka o życiu kobiet w świecie islamu.
Tym razem poznajemy 16 letnią Marinę,chrześcijankę, która zostaje więźniem politycznym po rewolucji islamskiej w Iranie.Zostaje skazana na śmierć, jednak wybawia ją strażnik Ali,który zakochuje się w niej i proponuje jej ślub szantarzem,obiecuje,że jej rodzina będzie bezpieczna ,a ona tylko musi...

I znów rozczarowanie polecaną książką.

Gdy rozsmakowałam się w kulturze arabskiej wyszukiwałam polecane książki o tej tematyce, niestety szybko przekonałam się, że często "polecane" nie znaczy "dobre".

Książka jak dla mnie piekielnie nudna, męczyłam się czytając ją. Ciekawy (a i tak pozostawia wiele do życzenia) jest jedynie wątek osadzenia w więzieniu, ale jest krótki, nie wyczerpuje tematu, pozostawia niedosyt, a autorka sprawia wrażenie, że mocno przesadza. Historię bicia rzemykiem po stopach opisuje z taką trwogą i obrazą majestatu, że nie byłam pewna czy ma świadomość, że dekapitacja jest bardziej popularna w tamtych rejonach.

I znów rozczarowanie polecaną książką.

Gdy rozsmakowałam się w kulturze arabskiej wyszukiwałam polecane książki o tej tematyce, niestety szybko przekonałam się, że często "polecane" nie znaczy "dobre".

Książka jak dla mnie piekielnie nudna, męczyłam się czytając ją. Ciekawy (a i tak pozostawia wiele do życzenia) jest jedynie wątek osadzenia w więzieniu, ale jest krótki,...

O reżimie wiem tyle, co i większość mieszkańców naszego pięknego kraju – jest. Gdzieś tam w odległych krajach podobno zwyczajnie jest (według środków masowego przekazu, rzecz jasna),ale co się tam faktycznie dzieje nie jestem w stanie sobie wyobrazić i nawet szczególnie nie próbuję, bo przecież mam tyle własnych spraw na głowie, tyle problemów i rozterek, a jednak czasem warto się nad tym zastanowić. Pomyśleć, co przeżywają ci zwykli ludzie. Nie wnikać w wielkie polityczne rozgrywki, ale wejść do świata emocji, do świata frustracji i niezwykle trudnych wyborów, które muszą podjąć ludzie tacy sami jak my i właśnie w takim celu powstała owa książka. Powstała po to by otworzyć nam oczy na emocje, o których nawet nie sądziliśmy, że istnieją, powstała aby pokazać ile człowiek jest w stanie przetrwać nie zatracając siebie…
Marina Nemat napisała książkę, która przerwała milczenie. Opisała swoje własne losy. Stworzyła historię, w którą aż ciężko uwierzyć. Wielokrotnie podczas czytania zamykałam oczy i usilnie próbowałam wyobrazić sobie jakby to było gdybym to ja była na jej miejscu? Ile bym wytrzymała? Co bym czuła? Czy byłabym w stanie tak jak autorka pozostać sobą, choć w minimalnej części? Obecnie wydaje mi się, że nie. Jestem za słaba, a to tylko zmusza mnie do jeszcze większego pokłonu w stronę Mariny, ale nie jako pisarki. Jako człowieka…
Szesnastoletnia dziewczyna, chrześcijanka trafia do słynnego więzienia Evan. Za co? Za to, że miała na tyle odwagi aby głośno wypowiedzieć to, co myśleli inni. Przeciwstawiła się propagandzie w szkole i skrytykowała fakt, że nauczycielka indoktrynuje uczniów, zamiast wykładać swój przedmiot. Nic nadzwyczajnego. A jednak… Trafia na listę przeciwników rewolucji, a później jest już tylko gorzej.
Przychodzą po więźniów do ich własnych domów. Kiedy nie ma oskarżonych zabierają pierwszą lepszą osobę. Matkę, ojca, siostrę… Lepiej, więc, aby zastali osobę po którą przyszli, choć i tak zabierają ją, bez słowa wyjaśnienia, otuchy. W tym momencie człowiek zaczyna być obdzierany ze swego człowieczeństwa. Sznur, worki, krzyki, tortury, głód, śmierć…
Marina Nemat doświadczyła tego na własnej skórze. Zabrali, osadzili w więzieniu. Była torturowana, a w tej książce to słowo nabiera nowego znaczenia, gdyż nie jesteśmy w stanie określić, co było gorsze – ból fizyczny czy ten psychiczny?
W końcu bohaterka i autorka w jednej osobie stanęła przed plutonem egzekucyjnym. Rozstrzelanie. Taki czekał ją los, ale przeżyła. Miała szczęście? To śmieszne słowo. I nie pasuje do tej książki, bo to, że przeżyła nie było żadnym szczęściem, co wielokrotnie sama podkreśla na kartkach „Uwięzionej w Teheranie”.
Uratował ją jeden z szefów więzienia. Zakochał się w niej. Nic więcej. To uczucie spowodowało, że ocalił jedno istnienie, ale odebrał istnieniu duszę.
Wizja dożywotniego obserwowania bólu, załamania bliskich sobie osób, obłędu, rozpaczy i śmierci nie napawał optymizmem, a mimo wszystko kazano jej za to zapłacić. Zapłacić ślubem z niekochany mężczyzną, który nie stał się tyranem, nie bił, nie krzyczał. Zwyczajnie kochał, przez, co nie można było go znienawidzić, choć pragnęło się tego z całego serca. Zmusił do zmiany Religi, przekonań, stylu życia, marzeń. Nie był w stanie zmusić do zatracenia własnego „ja”. I to „ja” przetrwało wszystko, co najgorsze, i doczekało wolności, tej prawdziwej, nieograniczonej…
„Uwięziona w Teheranie” nie jest książką miłą, łatwą i przyjemną, ale na pewną wartą przeczytania. Nie jest przesycona krwawymi opisami tortur, czego można by się było spodziewać po książce tego pokroju. Wręcz przeciwnie, w książce najważniejsza rolę pełnią uczucia – miłość, uczciwość, siła, wytrwałość, nadzieja… Na kartkach tego swoistego pamiętnika, następuje rozgrzeszenie każdego, kto zadał bohaterce ból. Żegnamy nienawiść, której chyba nigdy nie było na prawdę.
W trakcie lektury czytelnik sam zaczyna odczuwać wszystko to, co przeżywa bohaterka. Rozpatruje pewne kwestie i zachowania w kategoriach stricte humanitarnych. Poznaje prawdziwą twarz człowieczeństwa. Rewolucja jest tutaj jedynie tłem. Nie jest ukazana w aspekcie wielkiej polityki a w aspekcie zwykłych ludzi, którzy musieli się odnaleźć w tej trudnej rzeczywistości.
„Uwięziona w Teheranie” to książka, która zapada w pamięć. Zdecydowanie może zająć honorowe miejsce na półkach biblioteczek dosłownie każdego człowieka. Napisana lekko, uwodzi prawdziwością i nierealnością rzeczywistości. Obnaża tematy tabu naszego świata.
Sama osobiście po zakończeniu czytania długo wpatrywałam się w okładkę i przedstawiony na niej portret autorki i powtarzałam sobie – nie to nie może być prawda. Jesteś silna Marino, niezwykle silna...

O reżimie wiem tyle, co i większość mieszkańców naszego pięknego kraju – jest. Gdzieś tam w odległych krajach podobno zwyczajnie jest (według środków masowego przekazu, rzecz jasna),ale co się tam faktycznie dzieje nie jestem w stanie sobie wyobrazić i nawet szczególnie nie próbuję, bo przecież mam tyle własnych spraw na głowie, tyle problemów i rozterek, a jednak czasem...

Kolejna historia o niełatwym losie kobiet w świecie islamu - tym razem osadzona w realiach islamskiej rewolucji Chomeiniego w Iranie, która z nowoczesnego, cywilizowanego i otwartego uczyniła ten kraj piekłem nie tylko dla kobiet ale i każdej jednostki ośmielającej się krytykować rewolucyjny rząd. Znów wracamy do refleksji, że każdy fanatyzm i każdy radykalizm to zło, które trzeba wypalać gorącym żelazem, gdy tylko podnosi łeb.
Co do samej bohaterki irytowało mnie w jej historii tylko to, że tak łatwo poddała się szantażowi swego "wybawcy" i uległa jakiejś odmianie syndromu sztokholmskiego wchodząc w przyjazne w końcu stosunki zarówno z nim, jak i z jego rodziną - nie rozumiem tego, ale cóż - trzeba by wejść w jej buty...
Dobra książka, ciekawa historia, szybko się czyta.
Warto.

Kolejna historia o niełatwym losie kobiet w świecie islamu - tym razem osadzona w realiach islamskiej rewolucji Chomeiniego w Iranie, która z nowoczesnego, cywilizowanego i otwartego uczyniła ten kraj piekłem nie tylko dla kobiet ale i każdej jednostki ośmielającej się krytykować rewolucyjny rząd. Znów wracamy do refleksji, że każdy fanatyzm i każdy radykalizm to zło,...

Bardzo dobra książka. I wstrząsająca. Czyta się ją dobrze ze względu na dialogi oraz przeplatane rozdziały. W miarę jasno jest też przedstawiona sytuacja polityczna w kraju bohaterki, ponieważ w niektórych biografiach o podobnej tematyce brakuje tego. I najważniejsze- nie czytajcie opisów na okładce, zawsze tego unikam, co pozwala mi czerpać jeszcze większą przyjemność z lektury. O ile w tym konkretnym przypadku można to nazwać przyjemnością...

Bardzo dobra książka. I wstrząsająca. Czyta się ją dobrze ze względu na dialogi oraz przeplatane rozdziały. W miarę jasno jest też przedstawiona sytuacja polityczna w kraju bohaterki, ponieważ w niektórych biografiach o podobnej tematyce brakuje tego. I najważniejsze- nie czytajcie opisów na okładce, zawsze tego unikam, co pozwala mi czerpać jeszcze większą przyjemność z...

Książka poruszająca do granic możliwości. Nie mogłam się oderwać. Historia tak niezwykła, że ciężko uwierzyć, że wszystko co w niej napisane wydarzyło się na prawdę.

Książka poruszająca do granic możliwości. Nie mogłam się oderwać. Historia tak niezwykła, że ciężko uwierzyć, że wszystko co w niej napisane wydarzyło się na prawdę.

Jest to smutna histora opisana w bardzo zgrabny sposób. Czytajac ja poznajemy czas przemian ustrojowych na bliskim wschodzie. Bardzo wartosciowa pozycja. Polecam

Jest to smutna histora opisana w bardzo zgrabny sposób. Czytajac ja poznajemy czas przemian ustrojowych na bliskim wschodzie. Bardzo wartosciowa pozycja. Polecam

Trudno się oderwać...

Trudno się oderwać...