Mistborn

Nie jest to pozycja wybitna ale nie jest to też gniot jakim kreują go opinie z najniższymi ocenami. Ciekawy świat, interesujący i oryginalny system magii, lekki styl pisania przeplatane nudnymi dłużyznami i postaciami bez głębi oraz fikołkami fabularnymi. Cały sanderson.

Nie jest to pozycja wybitna ale nie jest to też gniot jakim kreują go opinie z najniższymi ocenami. Ciekawy świat, interesujący i oryginalny system magii, lekki styl pisania przeplatane nudnymi dłużyznami i postaciami bez głębi oraz fikołkami fabularnymi. Cały sanderson.

Klasycznie u Brando Sando - w połowie 6/10, 250 stron do końca - 8/10, a końcówka 10.. Nie jestem obiektywna, ale przy tym autorze nie potrafię. Wspaniały system magiczny, bardzo mroczny i duszny klimat - z odpowiednią muzyką w tle smakuje jeszcze lepiej. Rozdźwięk między kreacjami bohaterów dość widoczny, natomiast ci, którzy zaskarbili sobie moją sympatię nadrabiają wszystko.
To jest Sando, który zapada w pamięć.

Klasycznie u Brando Sando - w połowie 6/10, 250 stron do końca - 8/10, a końcówka 10.. Nie jestem obiektywna, ale przy tym autorze nie potrafię. Wspaniały system magiczny, bardzo mroczny i duszny klimat - z odpowiednią muzyką w tle smakuje jeszcze lepiej. Rozdźwięk między kreacjami bohaterów dość widoczny, natomiast ci, którzy zaskarbili sobie moją sympatię nadrabiają...

"Nie lubię fantasy" jest moją ulubioną mantrą, dopóki nie zdecyduję się raz kiedyś jakiejś przeczytać. Wówczas te wszystkie czary-mary uwodzą mnie, porywają ciało razem z duszą i rzucają mną niczym Zrodzeni monetami.
Allomancja jest potężna, władający nią Allomanci spalają metale czyniąc siebie o wiele potężniejszymi niż zwykli skaa. Lecz imperator jest jeszcze silniejszy, jest wieczny i nie można go zabić, jest bogiem...
Trochę to opowieść o zaufaniu, trochę o zewie przygody, którego ma każdy z nas w sercu, trochę o ukrytej sile, skromności, sprawiedliwości i walce uciemiężonych z tymi, którzy zdają się być wszechpotężni. Takie książki mocno pobudzają wyobraźnię, kochamy ich bohaterów i z żalem żegnamy się z nimi pod koniec. Jakkolwiek to nie ująć, to chyba najlepsza fikcja totalna, jaką przeczytałem w tym roku, przy czym nie zrozumcie mnie źle - nadal nie lubię fantasy.

"Nie lubię fantasy" jest moją ulubioną mantrą, dopóki nie zdecyduję się raz kiedyś jakiejś przeczytać. Wówczas te wszystkie czary-mary uwodzą mnie, porywają ciało razem z duszą i rzucają mną niczym Zrodzeni monetami.
Allomancja jest potężna, władający nią Allomanci spalają metale czyniąc siebie o wiele potężniejszymi niż zwykli skaa. Lecz imperator jest jeszcze silniejszy,...

Zawrę tutaj opinię o całej trylogii, bo w takich kategoriach rozpatruję Mistborna.
Książka to naprawdę majstersztyk fantasy. Nie wiem, czy Sanderson jest pionierem projektowania hard magic systemów, ale wychodzi mu to świetnie, choć przy opisie niektórych efektów można nieco się pogubić (co? jak? dlaczego?). Fabuła i zwroty akcji na najwyższym poziomie. Bohaterowie całkiem ciekawi, choć główna bohaterka jest moim zdaniem jednym z najsłabszych ogniw tej historii. Trochę brakuje mi też większej ilości postaci kobiecych. Najbardziej dali się lubić Kelsier i Sazed.
Zakończenie każdej z części to mistrzostwo świata. Nie mówiąc zbyt dużo, dzieją się rzeczy, których nie sposób przewidzieć (może poza finałem ostatniej części, który jest w pewnym stopniu przewidywalny, ale też daje radę).

Zawrę tutaj opinię o całej trylogii, bo w takich kategoriach rozpatruję Mistborna.
Książka to naprawdę majstersztyk fantasy. Nie wiem, czy Sanderson jest pionierem projektowania hard magic systemów, ale wychodzi mu to świetnie, choć przy opisie niektórych efektów można nieco się pogubić (co? jak? dlaczego?). Fabuła i zwroty akcji na najwyższym poziomie. Bohaterowie całkiem...

Dzięki tej książce powróciła mi chęć na czytanie fantastyki. Sanderson i jego świat to teraz moja osobowość ❤️. Pozycja idealna dla osób chcących wejść w gatunek fantasy.

Dzięki tej książce powróciła mi chęć na czytanie fantastyki. Sanderson i jego świat to teraz moja osobowość ❤️. Pozycja idealna dla osób chcących wejść w gatunek fantasy.

Od dawna nie męczyłem się tak z żadna książką. Trzy podejścia, nieprzespane wieczory, a teraz terapia alkoholem by jak najszybciej zapomnieć o tym gniocie.
Światotwórczo jest to bardzo ciekawa pozycja, ale to zdecydowanie za mało by mieć przyjemność z czytania. Bohaterowie doprowadziliby do szału nawet Dalajlamę, intryga równie skomplikowana co konstrukcja łopaty i czerstwe dialogi. Szkoda czasu.

Od dawna nie męczyłem się tak z żadna książką. Trzy podejścia, nieprzespane wieczory, a teraz terapia alkoholem by jak najszybciej zapomnieć o tym gniocie.
Światotwórczo jest to bardzo ciekawa pozycja, ale to zdecydowanie za mało by mieć przyjemność z czytania. Bohaterowie doprowadziliby do szału nawet Dalajlamę, intryga równie skomplikowana co konstrukcja łopaty i...

Wybitna książka wszystko tutaj ze sobą współgra świat system magiczny który jest fenomenalnie wymyślony i napisany gdzie trzeba samemu w głowie wyobrażać te cholendarne akrobacje szczególnie pod koniec z kelsierem🥹 nawet wątek romantyczny jest dość przewidywalny ale niemiłosiernie cute przy czym tak szczerze ciężko mi znaleźć jakiekolwiek wady może oprócz problemów z zapamiętywaniem imion pobocznych postaci czy nawet głównych jak mylenie vin z reen szczególnie jak się słucha głównie audiobooka czy tego kto kim dokładnie jest w naszej bandzie (albo to tylko ja jestem taki pierdolnięty) zacząłem łapać mniej więcej kto kim jest na jakiś 10-15% książki więc to też nie jest jakaś wyboista wada

Mimo że jeszcze nie skończyłem drogi królów bo zostawiłem ją na kilka dobrych miesięcy to na ten moment twierdzę że to jest najlepsza książka Sandersona jaką przeczytałem nie twierdzę że mogę być jakim kolwiek autorytetem w tej kwestii bo nie było ich sporo ale moim skromnym zdaniem twierdzę że jest to top tier książek high fantasy jakie kiedykolwiek zostały napisane

Wybitna książka wszystko tutaj ze sobą współgra świat system magiczny który jest fenomenalnie wymyślony i napisany gdzie trzeba samemu w głowie wyobrażać te cholendarne akrobacje szczególnie pod koniec z kelsierem🥹 nawet wątek romantyczny jest dość przewidywalny ale niemiłosiernie cute przy czym tak szczerze ciężko mi znaleźć jakiekolwiek wady może oprócz problemów z...

Wspaniała książka. Sanderson potrafi w fantasy.

Wspaniała książka. Sanderson potrafi w fantasy.

Piękna książka z fantastyczną magią, a także ładnie rozwijającym się watkiem romantycznym. Liczyłam na głębsze emocje pod tym względem, ale nie jest źle. Bardzo ponury, obrazowy świat.

Piękna książka z fantastyczną magią, a także ładnie rozwijającym się watkiem romantycznym. Liczyłam na głębsze emocje pod tym względem, ale nie jest źle. Bardzo ponury, obrazowy świat.

Kawał dobrej fantastyki, miałem dłuższą przerwę od gatunku i wróciłem odpowiednią pozycją. Cegiełka, ale dzięki temu dostajemy spójny, interesujący obraz świata. Bohaterowie nie są przerysowani, mają swoje lęki, braki, powody dla których są jacy są. Zdecydowanie polecam, choć szczerze mówiąc nie mam pojęcia co się będzie działo dalej, jako że w serii pozycji jest sporo.

Kawał dobrej fantastyki, miałem dłuższą przerwę od gatunku i wróciłem odpowiednią pozycją. Cegiełka, ale dzięki temu dostajemy spójny, interesujący obraz świata. Bohaterowie nie są przerysowani, mają swoje lęki, braki, powody dla których są jacy są. Zdecydowanie polecam, choć szczerze mówiąc nie mam pojęcia co się będzie działo dalej, jako że w serii pozycji jest sporo.