W książce , która jest tak naprawdę pamiętnikiem poznajemy Ruby , która będąc dzieckiem zaczęła zapisywać w swoim pamiętniku dziwne zachowanie swojego taty. I Ruby zaczęła podejrzewać ukochanego ojca o to , że ma swój mroczny sekret , który ukrywa przed całym światem… Muszę przyznać , że trochę się rozczarowałem. Książka nie jest tragiczna , ale jest tylko średnia. Ma swoje momenty , ale dużo mi zabrakło by dać lepszą ocenę. Nie podobał mi się również styl pisania Ruby. Mimo , że mija czas ta wciąż piszę jakby miała 7 lat(Jak na początku książki) Sam finał w pewnym sensie przewidywalny i książka na pewno nie zapadnie mi w pamięć

W książce , która jest tak naprawdę pamiętnikiem poznajemy Ruby , która będąc dzieckiem zaczęła zapisywać w swoim pamiętniku dziwne zachowanie swojego taty. I Ruby zaczęła podejrzewać ukochanego ojca o to , że ma swój mroczny sekret , który ukrywa przed całym światem… Muszę przyznać , że trochę się rozczarowałem. Książka nie jest tragiczna , ale jest tylko średnia. Ma swoje...

Ciekawa, ale dość mocno przewidywalna. Nic odkrywczego. Brak zaskoczenia.

Ciekawa, ale dość mocno przewidywalna. Nic odkrywczego. Brak zaskoczenia.

Tak zlej książki dawno nie czytałam. Mała dziewczynka pisze długie teksty w pamiętniku, językiem dorosłej kobiety A kiedy jest dorosła, pisze dokładnie tak samo Bzdura pogania bzdurę Może lektor uratowałby tę książkę, ale nie, też beznadziejny. Żal drzew na takie G.

Tak zlej książki dawno nie czytałam. Mała dziewczynka pisze długie teksty w pamiętniku, językiem dorosłej kobiety A kiedy jest dorosła, pisze dokładnie tak samo Bzdura pogania bzdurę Może lektor uratowałby tę książkę, ale nie, też beznadziejny. Żal drzew na takie G.

Zapowiadało się całkiem ciekawie jednak nie do końca odpowiadała mi książka napisana w formie pamiętnika. Nie doczytałam jej do końca. Brnęłam przez nią 3 tygodnie i zdecydowałam, że nie będę traciła na nią więcej czasu.

Zapowiadało się całkiem ciekawie jednak nie do końca odpowiadała mi książka napisana w formie pamiętnika. Nie doczytałam jej do końca. Brnęłam przez nią 3 tygodnie i zdecydowałam, że nie będę traciła na nią więcej czasu.

Jak wskazuje sam tytuł, powieść ma formę pamiętnika. Należy on do ośmioletniej dziewczynki, Ruby, która na jego łamach opisuje swoje przeżycia. Jest zafascynowana cyfrą 7, kolorem czerwonym i ciekawa zabawy, w którą bawi się "tatuś" w piwnicy, z paniami, które następnie zakopuje na polanie. Ojciec jest dla niej całym światem, autorytetem i wzorem. Ruby, przez "swoją przypadłość" ma problemy z nawiązywaniem kontaktów. Dorośli twierdzą, że jest trudna, dzieci, że dziwna.

Po tak wysokich notach spodziewałam się, że książka jest świetna. Dla mnie jest przeciętna, niczym się nie wyróżnia. Jest bardzo, bardzo przewidywalna, a wydarzenia, np. z podglądaniem i wspominaniem co robi "tatuś", wielokrotnie się powtarzają, co powoduje monotonię.
Strona psychologiczna postaci Ruby była dobra, ale szału również nie było. Znalazły się potknięcia, co powodowało niespójność kreacji. Powieść jest osadzona w kilkuletniej przestrzeni czasowej. Ruby dorasta, ale ja tego nie wyczułam. W wieku kilku lat wypowiada się jak dziecko, ale niektóre jej spostrzeżenia i pojedyncze zwroty nie pasowały do reszty, były nazbyt dojrzałe. Gdy Ruby była nastolatką, jej wypowiedzi były infantylne. Ciągle zwraca się do "pamiętniczka", a ojca nigdy nie nazwała inaczej niż "tatuś".

Nie mogę stwierdzić, że przeczytanie tego pamiętnika było stratą czasu, ale bywały lepsze.

Jak wskazuje sam tytuł, powieść ma formę pamiętnika. Należy on do ośmioletniej dziewczynki, Ruby, która na jego łamach opisuje swoje przeżycia. Jest zafascynowana cyfrą 7, kolorem czerwonym i ciekawa zabawy, w którą bawi się "tatuś" w piwnicy, z paniami, które następnie zakopuje na polanie. Ojciec jest dla niej całym światem, autorytetem i wzorem. Ruby, przez "swoją...

Do samego końca myślałam, że to prawdziwa historia! Niezła!

Do samego końca myślałam, że to prawdziwa historia! Niezła!

"Pamiętnik córki seryjnego mordercy" autorstwa L.A.Detwiler to thriller, który zdecydowanie wyróżnia się swoją strukturą.
Otrzymujemy opowieść w formie pamiętnika, który jest jedynym "przyjacielem" Ruby. Dziewczynka rozpoczyna swą opowieść, gdy ma siedem lat, kończy jako nastolatka.

Jej mama wcześnie zmarła, a ją wychowywał ojciec. W swoim garażu dużo pracował, ale jej nie pozwalał tam wchodzić. Dziecięca ciekawość wzięła górę i Ruby stała się naocznym świadkiem mrocznych sekretów swojego taty.
Z biegiem czasu zdaje sobie sprawę,że poczynania ojca nie są dobre. „Za­sa­dy są ważne, ale tatuś jest waż­niej­szy.”
Powoli zaczyna się fascynować dziełami ojca, nazywając go artystą i pragnie go naśladować... Przy okazji odkrywa też rodzinną tajemnicę.
To naprawdę niezwykła historia. Ruby cierpi na pewną przypadłość, która nie jest otwarcie nazwana, ale można się domyślić, że chodzi tu o autyzm. Zachowuje się inaczej niż rówieśnicy. „Chciałabym mieć przy­ja­ciół, ale lu­dzie są trud­ni. Czuję się źle. Źle… źle… bo je­stem taka trud­na.” I tylko pamiętnik jest jej wiernym towarzyszem.
„Lu­dzie boją się inno­ści. Tak mówi mi tatuś. A w jaki spo­sób radzą sobie z tym stra­chem? Mal­tre­tują. Wyko­rzy­stują. Wy­śmie­wają. Umniej­szają. Wiem, że świat jest pełen potwo­rów naj­gor­szego sortu, a tatuś nie jest nawet bli­ski sta­nia się jed­nym z nich.”
Ruby doznaje w szkole wielu nieprzyjemności, co tylko buduje w niej nienawiść, zwłaszcza do jednej osoby...

„Cza­sami trze­ba uciec się do nie­win­nego kłam­stew­ka, żeby oca­lić daną rela­cję, a kiedy in­dziej na­giąć za­sa­dy, by oca­lić sie­bie.”
Ta książka budzi wiele skrajnych emocji. Seryjny morderca potrafi kochać bezgraniczną miłością, a jego dziecko w pełni to odwzajemnia. Szkoła nie dostrzega nękania i znęcania się psychicznego nad dzieckiem.

Mamy tu wiele potworów, bo nie tylko ten, kto zabija, nim jest.
Ten thrillerpsychologiczny doskonale pokazuje, jak ogromny wpływ na dziecko ma to, co widzi ono na co dzień. Jak mocno kształtuje je środowisko, w którym przebywa. Brak trwałych, pozytywnych wzorców, przekonujących sposobów interpretacji świata i moralności doprowadzić może do najgorszego.

Jeśli lubicie mroczne, nieszablonowe historie, w których wątek psychologiczny wiedzie prym- to ta lektura jest dla Was.

"Pamiętnik córki seryjnego mordercy" autorstwa L.A.Detwiler to thriller, który zdecydowanie wyróżnia się swoją strukturą.
Otrzymujemy opowieść w formie pamiętnika, który jest jedynym "przyjacielem" Ruby. Dziewczynka rozpoczyna swą opowieść, gdy ma siedem lat, kończy jako nastolatka.

Jej mama wcześnie zmarła, a ją wychowywał ojciec. W swoim garażu dużo pracował, ale jej nie...

Ruby jest córką seryjnego mordercy. Na fabułę składają się kolejne etapy dorastania dziewczynki. Wraz z kolejnymi rozdziałami poznajemy jak zmienia się jej psychika. Mamy okazję obserwować chorobliwą fascynację. Miłość córki do ojca i dziecięce ślepe zawierzenie w prawość rodzica totalnie zaburza pojmowanie dobra i zła. Dziewczynka przez całe dzieciństwo obserwuje swojego tatę. Kocha go bezgranicznie i ufa, że to co robi jest właściwe. Z czasem praktyka ojca zaczyna ją coraz bardziej intrygować. Wszystko co widzi i czuje opisuje ze szczegółami w pamiętniku. Jest on powiernikiem jej sekretu, którego dla bezpieczeństwa rodziny nie może nikomu wyjawić.

Postać małej Ruby jest bardzo ciekawa. Dziewczynka cierpi na pewną przypadłość, która nie jest jednoznacznie nazwana. Stroni od ludzi, nie lubi nadmiernej bliskości, jednocześnie przejawia artystyczną duszę.

Fabuła w dużej mierze opiera się na bezwarunkowej miłości. Mimo że część czynów bohaterów wykracza poza literę prawą, to względem siebie są bardzo opiekuńczy i lojalni.

Podsumowując, to wstrząsający i bardzo obrazowy thriller psychologiczny ukazujący siłę wzorca, a także to, jak otoczenie wpływa na kształtowanie się dziecięcej psychiki.

Ruby jest córką seryjnego mordercy. Na fabułę składają się kolejne etapy dorastania dziewczynki. Wraz z kolejnymi rozdziałami poznajemy jak zmienia się jej psychika. Mamy okazję obserwować chorobliwą fascynację. Miłość córki do ojca i dziecięce ślepe zawierzenie w prawość rodzica totalnie zaburza pojmowanie dobra i zła. Dziewczynka przez całe dzieciństwo obserwuje swojego...

Ta książka to dość nietypowa pozycja. Wydarzenia zostały przedstawione z perspektywy dorastającej dziewczynki, na przestrzeni kilku lat. Historia ta zgodnie z tytułem przybrała formę pamiętnika, w którym opisała ona odkrycie zabójczej zabawy w garażu uprawianej przez jej ojca. Możemy dzięki temu poznać myśli towarzyszące dziecku w związku z tym co udało mu się podpatrzeć.

Sama postać Ruby jest niezwykle intrygująca. Cierpi na pewną "przypadłość", którą ja bym osobiście nazwała spectrum autyzmu. To osoba wycofana, lubiaca samotność, ciszę i spokój, za to nie znoszącą mówienia czy przytulania. Czyny rodzica traktuje jako sztukę, a jego samego postrzega jako artystę. Choć wie, że zbrodnie są złe, usprawiedliwia swojego tatusia oraz chce go chronić za wszelką cenę, jednocześnie poszukując odpowiedzi na pytania o matkę i jej śmierć.

Autorka w znakomity sposób zobrazowała, jak bardzo bezwarunkowa może być miłość dziecka, a wzorce zaczerpnięte w domu mają głęboki wpływ na kształtowanie osobowości młodego człowieka. Pokazała również, jak mocno potrafią być okrutne bądź bezlitosne dorastające dzieciaki, gdy trafią na kogoś z gruntu różniącego się od nich, będącego tzw. "outsiderem".

Książkę czyta się naprawdę szybko, rozdziały są krótkie, a treść frapujaca, budząca ciekawość oraz pełna mroku i tajemnic. Pisarka doskonale oddała styl myślenia, postrzegania rzeczywistości czy pisania małej dziewczynki, a także jego rozwoju wraz z jej dojrzewaniem. Zdecydowanie polecam miłośnikom nietuzinkowych lektur.

Ta książka to dość nietypowa pozycja. Wydarzenia zostały przedstawione z perspektywy dorastającej dziewczynki, na przestrzeni kilku lat. Historia ta zgodnie z tytułem przybrała formę pamiętnika, w którym opisała ona odkrycie zabójczej zabawy w garażu uprawianej przez jej ojca. Możemy dzięki temu poznać myśli towarzyszące dziecku w związku z tym co udało mu się...

Bardzo lubię książki o seryjnych mordercach. W tym przypadku dodatkowym smaczkiem był fakt, iż historia została opiwiedziana w formie pamiętnika z perspektywy autystycznej ( jak mniemam) j córki seryjnego mordercy. Lektura ta daje do myślenia, co tak naprawdę nas kształtuje? Geny czy wychowanie? Nie będę zdradzać fabuły, nigdy tego nie robię. Książkę polecam wszystkim fanom mocnej i mrocznej literatury.

Bardzo lubię książki o seryjnych mordercach. W tym przypadku dodatkowym smaczkiem był fakt, iż historia została opiwiedziana w formie pamiętnika z perspektywy autystycznej ( jak mniemam) j córki seryjnego mordercy. Lektura ta daje do myślenia, co tak naprawdę nas kształtuje? Geny czy wychowanie? Nie będę zdradzać fabuły, nigdy tego nie robię. Książkę polecam wszystkim...