Zatoka Francuza

Pamiętacie taki odcinek „Świata według Bundych”, gdzie Peggy czyta romans o piratach i tworzy własną wersję z Alem, Jeffersonem, Marcy i resztą? Ja cały czas o nim myślałam czytając i pokładałam się ze śmiechu. „Zatoka Francuza” to bardzo klimatyczna, choć raczej głupiutka opowiastka o znużonej żonie arystokraty imieniem Dona Saint Columb, która ma dość swojego życia i wyjeżdża do zapomnianej, nadmorskiej posiadłości Na miejscu dowiaduje się, że w okolicy grasują piraci z tajemniczym Francuzem na czele, którzy sieją postrach wśród miejscowych wyższych sfer. Nasza Dona jest mocno adventure seeker i, jak można się domyślić, wdaje się z nim w romans, wkręcając się jednocześnie na pokład statku jako członek załogi.
Książka powstała w 1941 roku i troszeczkę przypomina filmy z Errolem Flynnem albo Burtem Lancasterem. Piraci są mocno nietypowi i w sumie trudno uwierzyć, że osiągnęli tak duży sukces w wybranym zawodzie - przypominają bardziej wesołą kompanię Robin Hooda niż bandę złodziei, a ich kapitan to romantyczny dżentelmen, który zamiast zabijać, woli czytać wiersze i rysować portrety ptaków. Wszyscy są czyści, schludni i pachnący, nie mordują, nie gwałcą, nie narzucają się damie i nie przeszkadza im jej obecność na pokładzie.
Wbrew temu, co sugeruje recenzja na okładce, nie miałabym ochoty zaprzyjaźniać się z główną bohaterką. Nie lubię jej. Pisarka kilkakrotnie opisując ją używa sformułowania, że Dona zareagowała jak dziecko albo jak mała dziewczynka – niestety, Dona właśnie tak się zachowuje, jak zblazowane i rozkapryszone dziecko. Nie zważa nie tylko na konwenanse, ale i na uczucia innych ludzi.
Gdyby kapitan próbował uwolnić ją z rąk sadystycznego oprawcy; gdyby jej mąż był szubrawcem, pijakiem, szują, żonobijcą, generalnie mendą straszliwą, byłabym dla Dony wyrozumiała. Problem w tym, że nie jest – to po prostu zwykły poczciwy facet, który w sumie naprawdę ją kocha, ale jej się znudził i nie jest dla niej wystarczająco „ekscytujący”. Słyszymy, że Dona czuje się uwięziona niczym ptak w klatce, udręczona rutyną, brakuje jej ekstremalnych wrażeń, a najgorszym nieszczęściem jej życia jest ograniczony, nudny mężczyzna, którego poślubiła. Było mi go wręcz szkoda i uważam, że autorka potraktowała go bardzo niesprawiedliwie, podobnie jak dzieci Dony, które przez większą część powieści stanowią rekwizyt i przeszkodę w romansowaniu.
„Zatoka” to mój pierwszy kontakt z Daphne du Maurier i szczerze mówiąc trochę wywaliłam gały, gdy dowiedziałam się, że to autorka „Rebeki” czy „Ptaków” oraz muza Alfreda Hitchocka. Powieść naprawdę nie jest zbyt głęboka, postacie skrojone bardzo stereotypowo, a miejscami sporo w niej „suchych” dialogów. Uśmiałam się zwłaszcza, gdy bohater wyznawał Donie miłość przy sprawianiu ryby.

Nie jest to książka wybitna, ale ma też swoje zalety. Jest dość mocno klimatyczna, robi nastrój, działa na wyobraźnię. Jeśli potraktuje się ją czysto rozrywkowo, będzie niczym scenariusz gry RPG, który wprowadza w pewną estetykę i klimat. Jest też bardzo elegancko wydana - czerwona zakładeczka, obwoluta, ładne duże litery, za samą okładkę wydawnictwu Albatros należy się plus (zamiast obowiązkowej damy stojącej tyłem na tle pejzażu jest piękna, karmazynowa mapa ze złotymi czachami - chciałabym tak wydaną "Wyspę skarbów"!)
Na szczęście Autorka oszczędziła czytelnikowi szczegółów jeśli chodzi o sceny łóżkowe i jak operator „Mody na sukces” wiedziała, kiedy zrobić ściemnienie albo zbliżenie na świeczki. Zamiast tzw momentów mamy bardzo dokładne opisy przyrody, podszyte napięciem miłosnym. Podejrzewam, że mimo to w latach 40. powieść musiała być odbierana jako mocno szokująca – Du Maurier stawia w niej bardzo odważne tezy dotyczące małżeństwa, miłości i kobiecej seksualności. Bohaterka świadomie prowokuje mężczyzn w swoim otoczeniu zamiast być jedynie biernym obiektem ich adoracji, romans przedstawiony jest jako coś, co zmienia ją na lepsze. Za mało we mnie feminizmu, żebym umiała przyjąć punkt widzenia Daphne. Bliżej mojego serca wciąż pozostają Eroll, Goonies i pociesznie podpity Johnny Depp.

Pamiętacie taki odcinek „Świata według Bundych”, gdzie Peggy czyta romans o piratach i tworzy własną wersję z Alem, Jeffersonem, Marcy i resztą? Ja cały czas o nim myślałam czytając i pokładałam się ze śmiechu. „Zatoka Francuza” to bardzo klimatyczna, choć raczej głupiutka opowiastka o znużonej żonie arystokraty imieniem Dona Saint Columb, która ma dość swojego życia i...

Londyn,wiek XVII. Lady Dona St.Columb,żona, matka dwójki dzieci, ma już dość życia w mieście i wyjeżdża do zapomnianej posiadłości na wsi. W końcu czuje wolność, swobodę, coś w rodzaju ucieczki. Podczas spaceru, w dość "niezwykłych" okolicznościach poznaje pirata, kapitana statku, który budzi postrach w okolicach...
Okazuje się, że mężczyzna pozwoli na nowo poczuć Donie wolność, zanurzyc sie w przygodzie a co najistotniejsze rozpali uśpione serce...
Czy Dama i Pirat mają szansę na miłość?

Powieści Daphne du Maurier można kupować w ciemno. Kolejny raz oczarowała mnie po prostu wszystkim. Każda postać jest mocno charakterystyczna, opisy przyrody nie przygniatają czytelnika swoją długością, nie ma tu czasu aby odpłynąć myślami,ciągle dzieje się coś istotnego.
Jest to romans wręcz idealny, w którym zatopimy się bezgranicznie!
Nie mam pojęcia co jeszcze napisać aby Was zachęcić, mam wrażenie, że to i tak będzie mało.
Czytajcie!

Londyn,wiek XVII. Lady Dona St.Columb,żona, matka dwójki dzieci, ma już dość życia w mieście i wyjeżdża do zapomnianej posiadłości na wsi. W końcu czuje wolność, swobodę, coś w rodzaju ucieczki. Podczas spaceru, w dość "niezwykłych" okolicznościach poznaje pirata, kapitana statku, który budzi postrach w okolicach...
Okazuje się, że mężczyzna pozwoli na nowo poczuć Donie...

Początkowo historia w ogóle mnie nie porwała, przez co wynudziłam się niemiłosiernie próbując przez nią przebrnąć. Później poczułam się zaangażowana ale tylko na moment. Mam wrażenie że ciągle coś mi w niej nie pasowało i choć były ciekawe sceny, to koniec końców całość mi nie podpasowała. Choć nie jestem fanką sztuki, tak tutaj była fajnym urozmaiceniem, chociaż momentami było jej już za dużo mam wrażenie.

Początkowo historia w ogóle mnie nie porwała, przez co wynudziłam się niemiłosiernie próbując przez nią przebrnąć. Później poczułam się zaangażowana ale tylko na moment. Mam wrażenie że ciągle coś mi w niej nie pasowało i choć były ciekawe sceny, to koniec końców całość mi nie podpasowała. Choć nie jestem fanką sztuki, tak tutaj była fajnym urozmaiceniem, chociaż momentami...

Myślę, że to jest jedna z lepszych książek Daphne, oczywiście nie przebija Rebeki lub Mojej kuzynki Racheli, jednakże zdecydowanie mogę ją postawić na 3 miejscu w moim rankingu. Przewidywalna historia, za to jak pięknie napisana. I znowu, to za co uwielbiam tę autorkę, koniec na początku. Dosłownie Daphne się nami bawi i zdradza nam zakończenie, ale tak umiejętnie, że czytelnik sięgając po lekturę nie rozumie o co w nim chodzi. Uwielbiam :)

Myślę, że to jest jedna z lepszych książek Daphne, oczywiście nie przebija Rebeki lub Mojej kuzynki Racheli, jednakże zdecydowanie mogę ją postawić na 3 miejscu w moim rankingu. Przewidywalna historia, za to jak pięknie napisana. I znowu, to za co uwielbiam tę autorkę, koniec na początku. Dosłownie Daphne się nami bawi i zdradza nam zakończenie, ale tak umiejętnie, że...

Zachwycony twórczością du Maurier sięgnąłem szybko po jej kolejną powieść i okazała się znakomita, co nie jest dla mnie żadnym zaskoczeniem. To zdecydowanie jeden z najlepszych romansów jakie czytałem w życiu. Może nie tak wybitny poziom jak "Anna Karenina", ale stawiałbym na tej półce co "Co wydarzyło się w Madison County". Angielska matka i żona, której niedługo miała stuknąć trzydziestka, była znudzona londyńskim życiem, nudnym życiem i codzienną rutyną. Chcąc odpocząć od zgiełku miasta i odnaleźć siebie postanowiła wyjechać z dziećmi, delektować się przyrodą i leniwym rozmyślaniom. Okazało się jednak, że jej wioska jest napadana przez francuskich piratów, a bohaterka w ich przywódcy odnalazła swoją bratnią duszę i się zakochała z wzajemnością. Postanowiła dołączyć do szajki złoczyńców i postawić wszystko na jedną kartę. Jak potoczy się ta historia? Dowiecie się z lektury. Pisarka raz jeszcze pokazała jak doskonałym piórem dysponuje i jak potrafi budować fabułę i charakter postaci. To była historia o przeznaczeniu, utraconym pierwotnym wartościom, zgodzie z własnym "ja", szukaniem wewnętrznego spokoju. Czy czytelnik może kibicować hulaszczej kobiecie, która za nic ma swoją rodzinę i dzieci, dopuszcza się zdrady i jest gotowa do zbrodni? Czy może trzymać kciuki za napadającego na niewinnych ludzi pirata, który za nic ma prawo i porządek? Okazuje się, że jest to możliwe, ale tylko gdy fabułę tworzy wybitny twórca. Powieść nie była długa, ale wciągnęła mnie całkowicie, nie dało się od tego oderwać. Jestem zachwycony lekturą.

Zachwycony twórczością du Maurier sięgnąłem szybko po jej kolejną powieść i okazała się znakomita, co nie jest dla mnie żadnym zaskoczeniem. To zdecydowanie jeden z najlepszych romansów jakie czytałem w życiu. Może nie tak wybitny poziom jak "Anna Karenina", ale stawiałbym na tej półce co "Co wydarzyło się w Madison County". Angielska matka i żona, której niedługo miała...

Książki tej autorki, zaczęlam kolekcjonować, aby móc sobie po nie sięgnąć, bo w bibliotece nie są zawsze dostępne 💜polecam

Książki tej autorki, zaczęlam kolekcjonować, aby móc sobie po nie sięgnąć, bo w bibliotece nie są zawsze dostępne 💜polecam

Daphne, Daphne, Daphne..🖤 uwielbiam całym sercem, więc oczywiście czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością.

Gdy Dona przyjeżdża wraz z dziećmi do posiadłości na wybrzeżu Kornwalii, by odetchnąć od codzienności, nie wie, że czas tam spędzony będzie niezapomnianym przeżyciem, a wrażeń dostarczą jej piraci grasujący w pobliżu.

Historia znużonej miejskim życiem Dony, pochłonęła mnie bez reszty. Przeniosłam się do malowniczej Kornwalii w połowie siedemnastego wieku i płynęłam przez całą książkę, unosząc się i opadając na falach razem bohaterami, a zanim się obróciłam dobiłam do brzegu..

To pięknie napisana opowieść o beztroskiej miłość i szalonych przygodach kobiety, która nie boi przeciwstawić konwenansom i postanawia, tym razem pragnienie o własnym szczęściu postawić na pierwszym miejscu.

Daphne, Daphne, Daphne..🖤 uwielbiam całym sercem, więc oczywiście czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością.

Gdy Dona przyjeżdża wraz z dziećmi do posiadłości na wybrzeżu Kornwalii, by odetchnąć od codzienności, nie wie, że czas tam spędzony będzie niezapomnianym przeżyciem, a wrażeń dostarczą jej piraci grasujący w pobliżu.

Historia znużonej miejskim...

Daphne du Maurier zręcznie łączy elementy przygodowe, sensacyjne i obyczajowe, tworząc niezwykle wciągającą i emocjonującą historię. Postacie są wiarygodne i złożone, a ich losy wzbudzają zainteresowanie i sympatię. Jest to powieść dla tych, którzy lubią czytać o miłości, która przekracza granice i konwenanse, o kobiecie, która szuka wolności i szczęścia, i o mężczyźnie, który ryzykuje wszystko dla swojej ukochanej. To także książka o pięknej i dzikiej przyrodzie Kornwalii, która stanowi tło dla tej niezapomnianej opowieści.

Jest to moja pierwsza książka Daphne du Maurier i muszę przyznać, że jestem pod wielkim wrażeniem jej talentu i stylu. Nie spodziewałam się, że tak bardzo polubię tę książkę, która wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Autorka stworzyła niezwykłą atmosferę i napięcie, które sprawiają, że czytelnik żyje razem z bohaterami. Jestem zachwycona tą powieścią i już planuję zakupić kolejne książki tej autorki, aby poznać jej inne dzieła. Zatoka Francuza to książka, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Zatoka Francuza to książka, która z pewnością spodoba się wszystkim miłośnikom literatury romantycznej, jak i osobom, które interesują się tematem piractwa i przygodami na morzu.

Daphne du Maurier zręcznie łączy elementy przygodowe, sensacyjne i obyczajowe, tworząc niezwykle wciągającą i emocjonującą historię. Postacie są wiarygodne i złożone, a ich losy wzbudzają zainteresowanie i sympatię. Jest to powieść dla tych, którzy lubią czytać o miłości, która przekracza granice i konwenanse, o kobiecie, która szuka wolności i szczęścia, i o mężczyźnie,...

Zakochałam się.

Zakochałam się.

Książka niczym nie zaskakuje, przewidywalna i nudna.

Książka niczym nie zaskakuje, przewidywalna i nudna.