Moon Knight: Czerń, biel i krew

POPKulturowy Kociołek:

Moon Knight to postać, która niekoniecznie przychodzi do głowy w pierwszej kolejności, gdy pomyślimy bohaterowie Marvela. Marc Spector nie jest jednak herosem z drugiego czy trzeciego rzędu. Ma on naprawdę pokaźną rzeszę fanów i to właśnie oni powinni być najbardziej zainteresowani tym komiksem.

Pod twardą oprawą albumu na czytelnika czeka tu dwanaście krótkich historii stworzonych przez różne zespoły kreatywne, których częścią wspólną jest Moon Knight. Zaproszeni do współpracy autorzy otrzymali wolną rękę, jeśli chodzi o poszczególne scenariusze. Dzięki temu album prezentuje różne oblicza herosa. Od brutalnego mściciela, dla którego liczy się tylko zemsta, po zagubioną, cierpiącą i chorą osobę, która szuka dla siebie ratunku.

Brzmi to wszystko bardzo interesująco i pod pewnymi względami takie jest. W kilku rozdziałach drzemie naprawdę ogromny potencjał na świetną historię. Niestety mocno ograniczona ilość stron nie pozwala scenarzystom nadmiernie rozwinąć autorskich skrzydeł. Kończy się to więc na kolejnych historiach, gdzie pierwsze skrzypce odgrywa mocna akcja z nadmiarem tytułowej krwi wylewającej się z kadrów komiksu.

Do samej widowiskowości albumu nie można więc mieć najmniejszych zastrzeżeń. Ten element dzieła jest dopracowany i przyciąga uwagę dorosłego czytelnika spragnionego chwili intensywnej komiksowej rozrywki. Jeśli jednak oczekujemy czegoś więcej, co ma nas skłonić do jakichś głębszych refleksji i pozwolić odkryć nowe oblicze Moon Knight’a, to raczej się tu zawiedziemy....

https://popkulturowykociolek.pl/moon-knight-czern-biel-i-krew-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:

Moon Knight to postać, która niekoniecznie przychodzi do głowy w pierwszej kolejności, gdy pomyślimy bohaterowie Marvela. Marc Spector nie jest jednak herosem z drugiego czy trzeciego rzędu. Ma on naprawdę pokaźną rzeszę fanów i to właśnie oni powinni być najbardziej zainteresowani tym komiksem.

Pod twardą oprawą albumu na czytelnika czeka tu...

Marvelowska inicjatywa „Czerń, biel i krew” zaowocowała jak dotąd czterema albumami. Pomysł, choć prosty, okazał się wyjątkowo interesujący i dał twórcom możliwość zaprezentowania znanych bohaterów (i antybohaterów) w inny sposób niż zazwyczaj. Seria spodobała się czytelnikom, nic więc dziwnego, że nadal ukazują się jej kolejne odsłony. Nic też nie wskazuje na to, żeby miała się zakończyć. Kolejną, piątą już postacią, która otrzymała swój „trójkolorowy” tytuł, jest Moon Knight.

Chroni nocnych podróżnych, walczy nie tylko ze złem, ale również z demonami mieszkającymi w jego własnej głowie. Marc Spector, niegdyś najemnik, obecnie pięść Khonshu, egipskiego bóstwa Księżyca. Przed nami dwanaście krótkich opowiadań, które pokazują różne oblicza tego niebezpiecznego człowieka, napisanych przez znanych scenarzystów i zilustrowanych przez utalentowanych rysowników.

Forma wydania kolejnego komiksu z linii „Czerń, biel i krew” jest dokładnie taka sama, jak wcześniej. To antologia króciaków, które w zamyśle miały w kreatywny i niecodzienny sposób zaprezentować perypetie Moon Knighta. Jak to jest ze zbiorami, wszyscy dobrze wiemy – ich poziom nie zawsze jest wyrównany. I tak właśnie dzieje się w przypadku omawianego albumu. Niestety wydaje mi się, że znajdziemy w nim więcej flopów niż we wcześniejszych odsłonach tej linii wydawniczej.

Miarą wartości danego tytułu może być to, czy jego treść w jakikolwiek sposób wpłynie na czytelnika i pozostanie z nim chociaż na jakiś czas. Do pisania recenzji „Moon Knighta” zasiadałem kilka dni po lekturze i muszę przyznać, że początkowo miałem trudności z przypomnieniem sobie większości zawartych w nim opowieści. Szybkie przekartkowanie albumu poprawiło sytuację, ale bądźmy szczerzy – nie tak to powinno wyglądać. Rozczarował mnie zwłaszcza Jonathan Hickman. Mając w pamięci jego rewelacyjne „Black Monday Murders”, liczyłem może nie na coś równie imponującego (inna jest wszak skala obu tytułów),ale i tak porównanie wypada na niekorzyść opowieści „czarno-biało-krwistej”, która jest niestety bardzo chaotyczna i mimo mikrej objętości zwyczajnie męczy.

Problemem tej inkarnacji „Moon Knighta” jest to, że nie uświadczymy tu komiksów, które pociągnęłyby całość jakoś mocno do góry. Highlighty uratowały na przykład poprzedni album linii, czyli „Elektrę”, jednak nie dzieje się tak w przypadku zbioru o przygodach pięści Khonshu. Poziom większości opowiadań okazał po prostu przyzwoity, ale chyba żadne nie wykraczało ponad przeciętność. Było kilka ciekawych motywów (odwrócenie biegu wydarzeń jak w „Memento”, podróż w głąb umysłu czy próba prezentacji zawiłości osobowości wielorakiej),ale stanowczo za mało tu angażującej treści.

Najlepszą częścią albumu są bez wątpienia ilustracje. Założenia serii pozwalają na bardzo ciekawą grę kontrastami – to zresztą główna siła wizualiów cyklu od samego jego początku. W przypadku „Moon Knighta” ponownie jest to element, który w wielu z zamieszczonych w woluminie opowiadaniach został wykonany po mistrzowsku. Na deser dostajemy jeszcze galerię okładek, na których naprawdę warto zawiesić oko – praktycznie każda z nich to małe dzieło sztuki.

Wizualnie album utrzymano w trzech kolorach, ale jeśli chodzi o jego treść, barwa jest tylko jedna – to szarość. Najnowsza odsłona inicjatywy „Czerń, biel i krew” to niestety najsłabszy komiks z linii – zapychacz, który wleci do głowy i bardzo szybko z niej wyleci. Nie jest to co prawda rzecz dramatycznie słaba, ale nie sądzę, by ktokolwiek na długo zapamiętał ten tytuł i do niego wracał. Choć kolekcjonerzy, głównie ze względu na ilustracje, powinni jednak postawić go na półce.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2023/07/moon-knight-czern-biel-i-krew-recenzja.html
oraz na łamach serwisu Szortal - https://www.facebook.com/Szortal/posts/pfbid02cw8rWnCNrSpFAcgJ764iCM9VUU3rpUHSFhC5PiByX2C8Bjr1YowqsRrr1h6ZG3Hpl

Marvelowska inicjatywa „Czerń, biel i krew” zaowocowała jak dotąd czterema albumami. Pomysł, choć prosty, okazał się wyjątkowo interesujący i dał twórcom możliwość zaprezentowania znanych bohaterów (i antybohaterów) w inny sposób niż zazwyczaj. Seria spodobała się czytelnikom, nic więc dziwnego, że nadal ukazują się jej kolejne odsłony. Nic też nie wskazuje na to, żeby...

Fajne przedstawienie Moon Knight w różnych nietypowych sytuacjach, ale bez rewelacji.

Fajne przedstawienie Moon Knight w różnych nietypowych sytuacjach, ale bez rewelacji.