Chociaż tytuł może brzmi dość mrocznie, to jednak od tej książki trudno się oderwać. Dolny Śląsk to miejsce niesamowite dla mnie od zawsze. Gdy po raz pierwszy byłam w okolicach Kłodzka, od razu niemal zakochałam się w tamtym regionie. Chociaż muszę dodać, że ja jestem zachwycona całym naszym krajem, bo jest tak różnorodny i tak wiele miejsc do zobaczenia i zachwytu. Pochodzę z Bieszczad, które również bardzo lubię, mieszkam na Mazurach i nie wyobrażam sobie innej miejscówki, a bardzo lubię morze i góry, no i ... Dolny Śląsk z tymi zamkami i ich tajemnicami.
Gdy kilka lat temu byłam w Dusznikach-Zdroju, odwiedziłam również Lewin Kłodzki, który przede wszystkim znany jest z tego, że mieszkała tam Wioletta Villas, a okazuje się, że ta niewielka miejscowość skrywa również wiele innych tajemnic. I związanych z czarownicami...

"Spacerując po Lewinie Kłodzkim, warto przypomnieć sobie, że setki lat temu wydarzyła się tam straszliwa historia. Dawna świątynia, z której gont posłużył za rozpałkę stosu czarownicy, nie istnieje, ale na placu po niej postawiono murowany kościół pod wezwaniem Michała Archanioła trwający do dziś."
"Mroczne tajemnice Dolnego Śląska. Przewodnik po miejscach, które żyją sekretami do dziś" to bardzo ciekawa książka, która ani nie jest typowym przewodnikiem, nie jest też typowym reportażem, ale to jakby mieszanka obu tych kategorii połączona klimatem baśni i legend. Dlatego jest tak zachwycająco wciągająca. Autorki dopracowały swoje opowieści perfekcyjnie obrazując jednocześnie pięknymi fotografiami. To wręcz prawdziwa kopalnia historii Dolnego Śląska i w dodatku opiera się na dowodach źródłowych. Autorki przeanalizowały je dokładnie a nawet rozłożyły na czynniki pierwsze szukając w każdej z nich choćby ziarenka prawdy. Okazało się to bardzo pomocne w zrozumieniu wielu legend i tych strasznych historii przytoczonych w tej książce.
Nie będę Wam zdradzać treści, bo naprawdę warto samemu przeczytać tę książkę. Jeżeli oczywiście interesują Was takie historie.
Ja czekałam na tę książkę dość długo, lecz było warto i z pewnością jeszcze nie raz do niej wrócę. A gdy powiedzie się mój planowany wyjazd w tamten region, to plan zwiedzania na pewno oprę o Szlak wampirów z tej książki, bo lubię odwiedzać takie mniejsze i mniej znane miejscowości, które nie są tak oblegane przez turystów. A jak podają autorki, te miejsca można bezpiecznie odwiedzać. A pozwoli mi to na poszerzenie swojej wiedzy dotyczącej Dolnego Śląska...

"Szlak wampirów powstał po to, aby każdy mógł podążyć ich śladami. Jest to sześć miejscowości: Lewin Kłodzki, Ziębice, Rybnica Leśna, Strzegom, Bolków i Siedlęcin. W każdym z tych miejsc grasował jakiś wampir zakłócający spokój żywych. Choć tak naprawdę to - w większości omówionych przypadków - żywi dręczyli umarłych."
Ciekawa przygoda i jednocześnie wnikliwe śledztwo historyczne.

Chociaż tytuł może brzmi dość mrocznie, to jednak od tej książki trudno się oderwać. Dolny Śląsk to miejsce niesamowite dla mnie od zawsze. Gdy po raz pierwszy byłam w okolicach Kłodzka, od razu niemal zakochałam się w tamtym regionie. Chociaż muszę dodać, że ja jestem zachwycona całym naszym krajem, bo jest tak różnorodny i tak wiele miejsc do zobaczenia i zachwytu....

To była wciągająca i świetna przygoda z Dolnym Śląskiem. Bardzo polecam, szczególnie miłośnikom legendarnych klimatów

To była wciągająca i świetna przygoda z Dolnym Śląskiem. Bardzo polecam, szczególnie miłośnikom legendarnych klimatów

Ta książka to miks literatury faktu, książki historycznej i zbioru lokalnych legend, w tym przypadku tych pochodzących z Dolnego Śląska. To też niestandardowy, ciekawy przewodnik po tym województwie. Autorki podjęły próbę rozwikłania tego, w którym konkretnie miejscu tkwi ziarno prawdy w legendach. Ich tok myślenia bywa niekiedy naiwny, ale także naprawdę ciekawy, wynikający z dotychczasowego doświadczenia w prowadzeniu podobnych „śledztw historycznych”. Jest to coś nowego i świeżego, dla mnie super!

Ta książka to miks literatury faktu, książki historycznej i zbioru lokalnych legend, w tym przypadku tych pochodzących z Dolnego Śląska. To też niestandardowy, ciekawy przewodnik po tym województwie. Autorki podjęły próbę rozwikłania tego, w którym konkretnie miejscu tkwi ziarno prawdy w legendach. Ich tok myślenia bywa niekiedy naiwny, ale także naprawdę ciekawy,...

Jeśli jesteś jedną z tych osób, które fascynują się legendami, to ta książka na pewno będzie ci się podobała. Dziewczyny w bardzo przystępny sposób starają się zrekonstruować proces powstawania legend jako takich, a także pokazać co wpływa na to, że ulegają one zniekształceniom. Taki rodzaj historycznej poczty pantoflowej, gdzie znaczenie ma każdy symbol i symbolik. PS: z tą książką warto pojechać w teren

Jeśli jesteś jedną z tych osób, które fascynują się legendami, to ta książka na pewno będzie ci się podobała. Dziewczyny w bardzo przystępny sposób starają się zrekonstruować proces powstawania legend jako takich, a także pokazać co wpływa na to, że ulegają one zniekształceniom. Taki rodzaj historycznej poczty pantoflowej, gdzie znaczenie ma każdy symbol i symbolik. PS: z...

To druga książka Inessy i Anety Ormańczyk, którą zdecydowałam się przeczytać. Tym razem, podobnie jak poprzednio, się nie zawiodłam. To interesujące połączenie lekcji historii z czymś o folklorze, religii i legendach. Autorki postarały się wykazać, że to, co dziś znane jest jako legendy i podania ludowe, tak naprawdę ma swój początek w prawdzie. Potem przez setki lat całość zwykle urasta do czegoś kompletnie odklejonego do jakiejkolwiek logiki, ale zanim się to wydarzyło, coś miało miejsce na poważnie. Pochodzę z okolic Warszawy, a po zapoznaniu się z książkami autorek mam ochotę spędzić urlop na Dolnym Śląsku.

To druga książka Inessy i Anety Ormańczyk, którą zdecydowałam się przeczytać. Tym razem, podobnie jak poprzednio, się nie zawiodłam. To interesujące połączenie lekcji historii z czymś o folklorze, religii i legendach. Autorki postarały się wykazać, że to, co dziś znane jest jako legendy i podania ludowe, tak naprawdę ma swój początek w prawdzie. Potem przez setki lat całość...

To hybryda reportażu, nieklasycznego przewodnika i czegoś z pogranicza baśni. Czyta się to lekko i przyjemnie, ponieważ autorki uciekają od stosowania języka znanego z podręczników szkolnych do historii. Taka prezentacja wydarzeń historycznych zapada w pamięć i motywuje do tego, aby zacząć prowadzić własne „śledztwa”. Ze swojej strony mogę polecić tę książkę tym osobom, które chcą się dowiedzieć czegoś o mniejszych miejscowościach, które mało kogo obchodzą, ale jednocześnie nie chcą przekopywać się przez trudne elementy księgozbiorów. Bloga Nieustanne Wędrowanie śledzę od lat. Trafiłem do dziewczyn szukając czegoś na temat wsi, której mieszkańcem jestem. Nie zawiodły mnie i od tamtej pory czytam ich stronę regularnie.

To hybryda reportażu, nieklasycznego przewodnika i czegoś z pogranicza baśni. Czyta się to lekko i przyjemnie, ponieważ autorki uciekają od stosowania języka znanego z podręczników szkolnych do historii. Taka prezentacja wydarzeń historycznych zapada w pamięć i motywuje do tego, aby zacząć prowadzić własne „śledztwa”. Ze swojej strony mogę polecić tę książkę tym osobom,...

Niesamowicie dziwią mnie komentarze osób, które wyrażają swoje zdanie o tej pozycji w kontekście zawodu, że spodziewały się w niej historii np. o husytach, podczas gdy podstawowy opis książki, że jest to propozycja podróży szlakiem dolnośląskich legend, gdzie wymienione zostają baśniowe stwory. Również w pierwszych zdaniach, jakie można znaleźć w książce mowa jest o tym, że nie jest to typowa książka historyczna, a książka o historii i próba połączenia kropek między faktycznymi wydarzeniami historycznymi, a legendami i innymi podaniami. Podobne zdziwienie wywołują we mnie komentarze w których niejako zarzutem jest blogowy język autorek. Czyżby nie zostało zauważone, że na okładce napisano, że jest to książka napisana przez blogerki?

Dla mnie książka spełniła obietnice autorek, jaką złożyły w przedmowie. Miały być to śledztwa historyczne i postaranie się by dotrzeć do źródła, z którego wzięła się dana legenda. Jeśli ktoś liczył, że autorki wykopią spod ziemi szkielet bazyliszka lub znajdą skamieliny gryfa, to z pewnością mocno się rozczarował. W rzeczywistości postarały się one znaleść to ziarno, z jakiego podania o bazyliszku czy gryfie w danym regionie wyrosły. I to wyszło im świetnie. Można oczywiście zarzucić im, że poniosła je w tym wszystkim wyobraźnia, jednak… one same przyznają, że spoiwem dla tych wszystkich dokumentów i zagadnień jest właśnie wyobraźnia. To jedna z nielicznych książek o tematyce historycznej, która mnie wciągnęła. Nie jest ona dla każdego, ale osobiście bardzo ją polecam.

Podobnie jak polecam wybranie się na jedną z prelekcji autorek, jeśli kiedyś zdarzy się okazja. Byłam na spotkaniu autorskim i zdecydowanie są to osoby, w których wypowiedziach dominuje pasja i zaangażowanie w to, by przekaz informacji był ciekawy ;)

Niesamowicie dziwią mnie komentarze osób, które wyrażają swoje zdanie o tej pozycji w kontekście zawodu, że spodziewały się w niej historii np. o husytach, podczas gdy podstawowy opis książki, że jest to propozycja podróży szlakiem dolnośląskich legend, gdzie wymienione zostają baśniowe stwory. Również w pierwszych zdaniach, jakie można znaleźć w książce mowa jest o tym, że...

41/2024
Tym razem moje oczekiwania rozminęły się z propozycjami Autorek.
Tytuł tej publikacji zasugerował mi spotkanie z ciekawymi, mrocznymi właśnie, faktami związanymi z burzliwą historią Dolnego Śląska. Naiwnie wyobrażałem sobie, że poczytam coś np. o okresie wojen husyckich.

Nic z tych rzeczy.
Autorki historii sensu stricto dotykają w niewielkim stopniu, skupiają się natomiast na różnych podaniach, legendach i tym podobnych przekazach ginących w pomroce dziejów.
Poddają te treści analizom, z których często wynika, iż z realną historią wspólnego mają niewiele. Są za to ściśle związane z pasjami Autorek, które nie żałują sobie snucia własnych teorii na ich temat, jednych – ciekawszych, innych – mniej.

Nawet jako dziecko nie “wierzyłem” w istnienie smoków, gryfów, wampirów, bazyliszków i im podobnych wytworów ludzkiej wyobraźni sprzed wieków. Trudno więc, aby współczesne tropienie jednorożców na Dolnym Śląsku wywołało we mnie jakieś emocje ;)
Najciekawsza cześć książki to ta poświęcona mieszkańcom regionu uznanych wieki temu przez lokalną społeczność za wampiry, co zwykle kończyło się tragedią. Dość solidne oparcie w dokumentach pozwala dziś w miarę dokładnie poznać kulturowy i urzędowy aspekt tych oskarżeń, procesów oraz zwyczajów pogrzebowych panujących w faktycznie mrocznym okresie totalnego zabobonu.
Pozostałe rozdziały przykuły moją uwagę, mówiąc delikatnie, w stopniu umiarkowanym.
Być może swój wpływ miał na to styl narracji: literackiej odmiany języka tu niewiele, dominuje raczej styl, luźny, potoczny (“autor popełnił opracowanie”, “polubiłam gościa” itp.) charakterystyczny dla blogosfery.
Głębia i przenikliwość refleksji w stylu: “Istnieje wiele rodzajów miłości. Ci, którzy mają szczęście, kochają ze wzajemnością, a żywione przez nich uczucie jest budujące. Mniej szczęście mają zakochani jednostronnie lub miłujący w sposób niezrozumiały dla dużej części społeczeństwa. Jakoś tak wyszło, że nasz gatunek od wieków wykazuje się niepojętym dla mnie brakiem tolerancji wobec inności” - również nie pomagały mi w poważniejszym potraktowaniu tej publikacji.

Na koniec ciekawostka: książka poświęcona jest wedle tytułu tajemnicom Dolnego Śląska. Tymczasem na okładce widzimy fragment panoramy… Pragi, czeskiej stolicy.
Celowy zabieg (jeśli tak, to czym powodowany?),czy zwykła ignorancja? To taki kolejny sekrecik z “Dolnego Śląska” ;)

41/2024
Tym razem moje oczekiwania rozminęły się z propozycjami Autorek.
Tytuł tej publikacji zasugerował mi spotkanie z ciekawymi, mrocznymi właśnie, faktami związanymi z burzliwą historią Dolnego Śląska. Naiwnie wyobrażałem sobie, że poczytam coś np. o okresie wojen husyckich.

Nic z tych rzeczy.
Autorki historii sensu stricto dotykają w niewielkim stopniu, skupiają...

Na początek nie dodałem opinii do tej książki ale po pewnym czasie doszedłem do wniosku że trzeba to zmienić.

Mianowicie tego typu prace zasługują na rozgłos i poparcie w całej okazałości.
Widać tutaj wielką pracę wykonaną przez autorki jak i przez całą ekipę wspierająca.
Jest to ten typ książki, od której ciężko się oderwać, w połowie fantastyka w połowie trochę zbiór opowiadań detektywistycznych z domieszką pracy historyka mediewisty.

Muszę przyznać, że po przeczytaniu od razu stałem się fanem autorek na FB i polecam do każdemu, kogo wciągają tego typu opowieści.

Na koniec muszę przyznać, że ta książka utwierdziła mnie w przekonaniu, którego nabrałem po przeczytaniu trylogii husyckiej, że dolny Śląsk jest najbardziej źrółodajną krainą w naszym kraju. Co wieś, to opowieść.

Na początek nie dodałem opinii do tej książki ale po pewnym czasie doszedłem do wniosku że trzeba to zmienić.

Mianowicie tego typu prace zasługują na rozgłos i poparcie w całej okazałości.
Widać tutaj wielką pracę wykonaną przez autorki jak i przez całą ekipę wspierająca.
Jest to ten typ książki, od której ciężko się oderwać, w połowie fantastyka w połowie trochę zbiór...

Nie warta uwagi.

Nie warta uwagi.