Miasto-mit założycielski II Rzeczpospolitej ma ugruntowaną reputację modernistycznego poligonu Architektury. Nic to, że jak to na poligonie bywa - mamy tu trochę planowania urbanistycznego i żywiołu inwestycyjnego. Liczne fotogramy pokazują realizacje przed- i powojenne. Modernizmu w Gdyni jak się okazuje nie jest aż tak dużo, jakby można wnosić z obiegowych i powszechnie transmitowanych opinii i wypowiedzi branżowych. To co z modernizmu jednak w Gdyni jest, może śmiało kandydować do podręczników. Kiepsko w Gdyni natomiast z realizacją zamysłów urbanistycznych (ponoć na ostro zaczęło się to od zrabowania śródmieścia przez port).

Nowy gdyński początek od początku miał to nieszczęście, że pierwej od wioskowego oseska musiał zwalczyć tak zwane historycyzowanie. Pacholęciem miejskim będąc doświadczył ten nowy początek rabunkowego wykorzystywania dla doraźnych ambicji władzy. Wchodząc w powojenną dorosłość socrealizmu na Gdynię spadło budowanie postmodernistyczne. W wieku dojrzałym lat 70. tych XX. wieku Gdynię umęczyła sakralna betonoza. W sile wieku Gdynia doczekała się XXI-wiecznej rewitalizacji i stała się w końcu modna.

Rzeczowo zredagowane opisy przedstawionych budynków z kontekstami ich powstawania i otoczenia. Opisy ilustrują fotogramy, aczkolwiek z ich jakością nie jest za dobrze. Mimo tego, ta książka to istne kompendium wiedzy o architektonicznej tkance Gdyni. Opisane obiekty skatalogowano w indeksie.

Publikacja jest podsumowaniem projektu edukacyjnego „Perły”, którego celem była prezentacja różnorodności architektonicznego dziedzictwa Gdyni na przykładach obiektów, które nie wpisują się w założenia międzywojennego modernizmu.

- "Gdyńskie perły, czyli więcej niż modernizm", Katalog projektu i Wystawy
Gdynia, październik 2021