Sofja Kluk trafia do łagru, gdzie ma nadzieję dowiedzieć się więcej na temat ekspedycji swojego ojca, jednak żeby tak się stało, musi przede wszystkim przeżyć. Poza tym prawda niekoniecznie okaże się łatwa do zaakceptowania. Równolegle Tymian Drakow, syn ubeka, musi się mierzyć z konsekwencjami rewolucji, którą przypadkowo wywołał. W towarzystwie piromanki i jej mówiącego kota opuszcza Tybil, żeby odnaleźć skrytobójczynię i przekazać jej wiadomość, w której posiadanie przypadkiem wszedł. Zarówno Sofja, jak i Tymian, chociaż o tym nie wiedzą, równoległe zmierzają do legendarnego miejsca nazywanego Wieżą Swedenborga.

Drugi tom „Agli” przenosi czytelnika do rzeczywistości łagru i eksperymentalnych miast, gdzie panuje system totalitarny, a ludzie robią wszystko, żeby przetrwać. Widzimy walkę Sofji o ocalenje „prawdziwej siebie” przed zlagrowaniem, poznajemy grono nowych postaci i odkrywamy sekrety prowadzonych na dalekiej północy eksperymentów. Myślę, że ciekawym rozwiązaniem ze strony Raka było wprowadzenie podwójnej perspektywy. Zakończenie pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi, dlatego czekam niecierpliwie na tom trzeci.

Sofja Kluk trafia do łagru, gdzie ma nadzieję dowiedzieć się więcej na temat ekspedycji swojego ojca, jednak żeby tak się stało, musi przede wszystkim przeżyć. Poza tym prawda niekoniecznie okaże się łatwa do zaakceptowania. Równolegle Tymian Drakow, syn ubeka, musi się mierzyć z konsekwencjami rewolucji, którą przypadkowo wywołał. W towarzystwie piromanki i jej mówiącego...

„W samotności, ciszy i ciemności wszystko widać jaśniej. Bezsenna noc odziera ze złudzeń i pozwala stanąć wobec prawdy, zwykle twardej, trudnej do przeżucia i zgrzytającej między zębami”.

Drugi tom Agli, czyli „Agla. Aurora” to dla mnie zupełnie inna bajka niż poprzednia część. Tu jest mroczno i straszno, losy Sofji Kluk i Tymiana Dymitrowicza Drakowa plątają się z każdą chwilą coraz bardziej, a świat stworzony przez autora ma wiele tajemnic, których odkrywanie potrafi przysporzyć czytelnikowi sporo wrażeń i emocji. Radek Rak nadal jest w szczytowej formie, jego szalona wyobraźnia, żywy język (momentami ostry!) i poczucie humoru nie pozwalają się nudzić. Choć to bardzo udana kontynuacja, to jednak moje serce bardziej bije dla pierwszego tomu.
Wiosna nadeszła i długi weekend trwa w najlepsze więc słuchajcie Wielkiego Mistrza, który prawi, że nie ma ważniejszych rzeczy od wina i całowania się z dziewczynami. Kiedy, jak nie teraz, najlepiej robić głupstwa i marnować czas?

„Serce jest bowiem czymś, co przypomina duszę, ale rządzą nim namiętności i służy tylko do wprowadzania zamętu; jest zasłoną, utrudniającą dostęp do prawdziwej duszy, drzemiącej w człowieku niczym perła niezwykłej wartości”.

„W samotności, ciszy i ciemności wszystko widać jaśniej. Bezsenna noc odziera ze złudzeń i pozwala stanąć wobec prawdy, zwykle twardej, trudnej do przeżucia i zgrzytającej między zębami”.

Drugi tom Agli, czyli „Agla. Aurora” to dla mnie zupełnie inna bajka niż poprzednia część. Tu jest mroczno i straszno, losy Sofji Kluk i Tymiana Dymitrowicza Drakowa plątają się z każdą...

Miejscami zabawnie, miejscami strasznie, a w całości dobrze napisane! Czekam na trzecią część!
Tylko miejscami mi się dłużyło, ale taka już chyba dola drugich części, że raczej przedstawiają szczegóły niż pchają akcję do przodu.

Miejscami zabawnie, miejscami strasznie, a w całości dobrze napisane! Czekam na trzecią część!
Tylko miejscami mi się dłużyło, ale taka już chyba dola drugich części, że raczej przedstawiają szczegóły niż pchają akcję do przodu.

Pięknie napisana, ciekawa światotwórczo, wyjątkowo miałka fabularnie i wprawiająca w konsternację znaczeniowo.

Taka jest Aurora, kontynuacja Alef, cyklu Agla. Trudna do opisania, trudna nawet do określenia czy czytanie sprawiło więcej przyjemności, czy znużenia.

Na pewno niecodzienna, ale czy polecam? Nie umiem zdecydować, chyba dopiero po zakończeniu cyklu się określę.

Pięknie napisana, ciekawa światotwórczo, wyjątkowo miałka fabularnie i wprawiająca w konsternację znaczeniowo.

Taka jest Aurora, kontynuacja Alef, cyklu Agla. Trudna do opisania, trudna nawet do określenia czy czytanie sprawiło więcej przyjemności, czy znużenia.

Na pewno niecodzienna, ale czy polecam? Nie umiem zdecydować, chyba dopiero po zakończeniu cyklu się określę.

Powrót do świata tak mi bliskiego, że nie potrzebuję tam mapy :-)

Specjalna gwiazdka za cytat o gołębiach i dzielnego Nuriela, który próbuje zbudować sobie ciało...

Powrót do świata tak mi bliskiego, że nie potrzebuję tam mapy :-)

Specjalna gwiazdka za cytat o gołębiach i dzielnego Nuriela, który próbuje zbudować sobie ciało...

Na pewno książka jest sprawniej napisana niż pierwszy tom - więcej akcji, ciekawy podział linii fabularnej, ten sam żywy język. Niestety do wad pierwszego tomu dochodzą nowe - niezbyt spójna historia, z dziurami fabularnymi, pourywane wątki, "baśniowość", która wcale nie jest zaletą. Świat wykreowany przez autora jest intrygujący, ale tylko do czasu, kiedy okazuje się że jest bardzo hermetyczny, niespójny a poszczególne lokacje ożywają tylko na chwilę, kiedy trafia do nich bohater i ma to znaczenie dla fabuły. O samych postaciach też zresztą wiele dobrego powiedzieć nie można, jedyne dwie, które mają jakikolwiek rys psychologiczny (co nie znaczy, że dobry czy ciekawy),to Sofia i porzucony Tymian, poza tym jest marnie a często wątki innych bohaterów urywają się w dość bezsensowny sposób. Agla, to bardziej baśń niż fantastyka, mnóstwo w tej książce niedopowiedzeń, niespójności, niejasności a zdarza się też zwykły cringe, banał i absurdy. Przemyślenia bohaterów raczej śmieszą niż intrygują czy zmuszają do refleksji, podobnie jak i wizja autora, która jest na poziomie mniej więcej licealnych rozkmin nastolatka. Najgorsze jednak, że w gruncie rzeczy, to jest książka o niczym, tak kompletnie o niczym.
Na marginesie samej powieści, nie da się nie zauważyć, że jest to modne obecnie pisarstwo progresywne, tzn. feminatywy, strong female character i cały świat zbudowany wokół kobiet. Oczywiście nie mogło braknąć wątków LGBT, które są jedynymi związanymi z elementami "romantyczności" luźno rozumianej, które pojawiają się w tym kontekście w książce. Zresztą, mam dziwne wrażenie, że to jakiś fetysz autora. Podsumowując Agla mnie ani nie przekonała, ani nie ujęła a na sam koniec nawet lekko rozczarowała. To książka, która może się podobać, jeśli do was przemówi stylem autora i historią i przymkniecie oczy na nonsensy, ale osobiście uważam ją za bardzo przeciętną.

Na pewno książka jest sprawniej napisana niż pierwszy tom - więcej akcji, ciekawy podział linii fabularnej, ten sam żywy język. Niestety do wad pierwszego tomu dochodzą nowe - niezbyt spójna historia, z dziurami fabularnymi, pourywane wątki, "baśniowość", która wcale nie jest zaletą. Świat wykreowany przez autora jest intrygujący, ale tylko do czasu, kiedy okazuje się że...

Pozycja bardzo nietuzinkowa. Trudno znaleźć pisarza, który tworzy tak niesamowite światy jak Radek Rak.

Agla jest czymś z pogranicza high-fantasy i sci-fi. Drugi tom wprowadza elementy przygodowe, a opisy zesłania, semi-sybirowy anturaż, aż się prosi o nawiązanie do "Lodu" Dukaja.
Historia Sofii, Tymiana, poszukiwanie/ucieczka przed ojcem, walka o przetrwanie, motyw zemsty i nie do końca przemyślanej rewolucji. Bogata i bardzo oryginalba fabuła, nieoczywiste zwroty akcji, rozbudowany świat, zmiany perspektyw... Jak do tego dodać niepowtarzalny styl pisania Radka Raka, wyjdzie z tego dzieło, które może nie grzeszy dynamizmem, ale można się nim delektować chłonąc kolejne smaczki powieści.

Pozycja bardzo nietuzinkowa. Trudno znaleźć pisarza, który tworzy tak niesamowite światy jak Radek Rak.

Agla jest czymś z pogranicza high-fantasy i sci-fi. Drugi tom wprowadza elementy przygodowe, a opisy zesłania, semi-sybirowy anturaż, aż się prosi o nawiązanie do "Lodu" Dukaja.
Historia Sofii, Tymiana, poszukiwanie/ucieczka przed ojcem, walka o przetrwanie, motyw zemsty...

Okrutna, mroczna. Polecam.

Okrutna, mroczna. Polecam.

Ocena bardzo wysoka, bo jako audiobook książka sprawdza się znakomicie. W papierze pewnie trochę by mi się dłużyła i naprawdę nie wiem, czy dałabym jej radę.

Starzy bohaterowie, nowi bohaterowie. Stare dylematy, nowe dylematy. Dużo przemieszczania się z miejsca na miejsce, głównie ucieczkowego.

Pewnie będę czekać na trzeci tom, bo zastanawiam się, w którą stronę fabuła podąży, tudzież uciecze.

Ocena bardzo wysoka, bo jako audiobook książka sprawdza się znakomicie. W papierze pewnie trochę by mi się dłużyła i naprawdę nie wiem, czy dałabym jej radę.

Starzy bohaterowie, nowi bohaterowie. Stare dylematy, nowe dylematy. Dużo przemieszczania się z miejsca na miejsce, głównie ucieczkowego.

Pewnie będę czekać na trzeci tom, bo zastanawiam się, w którą stronę fabuła...

Przez całą powieść z bohaterami albo przed czymś uciekamy albo kogoś gonimy :) Zmieniamy światy, lokacje, bohaterów - coś jak literacki kalejdoskop, różne konfiguracje wrogów, przyjaciół, sojuszników. Strasznie dużo wszystkiego. I w sumie mimo tego pędu znowu przez większość książki było nudnawo (a to ponad 700 stron),dopiero końcówka się zrobiła interesująca. Przed nami część trzecia - zwieńczenie, mam nadzieję, wynagrodzi nam sowicie to, że pokornie biegamy po tych bezkresnych krainach za Sofią, Tymianem, Profesorem Klukiem i całą resztą :)

Przez całą powieść z bohaterami albo przed czymś uciekamy albo kogoś gonimy :) Zmieniamy światy, lokacje, bohaterów - coś jak literacki kalejdoskop, różne konfiguracje wrogów, przyjaciół, sojuszników. Strasznie dużo wszystkiego. I w sumie mimo tego pędu znowu przez większość książki było nudnawo (a to ponad 700 stron),dopiero końcówka się zrobiła interesująca. Przed nami...