Gdybym wiedziała. Zbiór esejów

Rzadko sięgam po eseje a tym bardziej po zbiorcze wydania takie jak te. Ale w tym przypadku było inaczej. Książka "Gdybym wiedziała" została napisana przez amerykańską publicystkę Barbarę Ehrenreich, której pracę znam i cenię. "Gdybym wiedziała" stanowi zbiór jej najsłynniejszych esejów i obejmuje blisko 40 lat jej dziennikarskiej działalności.

Barbara podejmuje różne tematy na przestrzeni różnych lat. Nie wszystkie z nich są nadal aktualne ale wciąż mogą być traktowane jako zapis poglądów, spraw, które kiedyś były ważne i o których kiedyś się dyskutowało.

Taki mamy świat - jaki opisuje Barbara i choć skupia się na USA i specyfice, nierównościach tego kraju to wiele problemów może mieć odzwierciedlenie też w innych państwach.

To, co najbardziej podoba mi się w pracy Ehrenreich to doskonała obserwacja współczesnego świata. Autorka porusza tematy takie jak: praca, zdrowie, kultura, rola kobiet, pozycja mężczyzn. Właściwie wszystkie ważne kwestie społeczne zostały przez nią zauważone i trafnie wypunktowane. Jej argumenty są mocne i w jasny sposób potrafi przedstawić swoje racje. Nie brakuje u niej humoru, ironii, niekiedy sarkazmu mimo poważnej tematyki.

Jeśli nie znacie twórczości Barbary Ehrenreich ten zbiór esejów będzie idealny do jej poznania. A jeśli już czytaliście coś od niej to "Gdybym wiedziała" będzie świetnym uzupełnieniem, klamrą łączącą wszystko to, co najistotniejsze w jej wieloletniej pracy dziennikarki.

Rzadko sięgam po eseje a tym bardziej po zbiorcze wydania takie jak te. Ale w tym przypadku było inaczej. Książka "Gdybym wiedziała" została napisana przez amerykańską publicystkę Barbarę Ehrenreich, której pracę znam i cenię. "Gdybym wiedziała" stanowi zbiór jej najsłynniejszych esejów i obejmuje blisko 40 lat jej dziennikarskiej działalności.

Barbara podejmuje różne...

Feministka, działaczka społeczna, a przy tym świetna pisarka. To właśnie Barbara Ehrenreich, słynna amerykańska dziennikarka. „Gdybym wiedziała” jest zbiorem esejów podsumowujących jej karierę.

Jak sama zaznacza we wstępie, chciała pisać o rzeczach ważnych. Może banał, a jednak w obecnej sytuacji dziennikarzy, nie jest to takie oczywiste, na co sama błyskotliwie zwraca uwagę. Mimo wszystko udało się jej zdobyć pozycję autorytetu. A jej teksty o kobietach, ubóstwie czy współczesnej polityce to niezwykle trafny komentarz o kondycji naszego świata.

Ehrenreich była zaangażowaną dziennikarką, taką, która z godną podziwu skrupulatnością bierze się za research, by tekst był jak najbardziej wiarygodny. Mimo że niektóre z esejów zebranych w tym tomie powstały zanim się urodziłam (i to dość sporo przed tym),nie straciły na aktualności. Albo są świetną prognozą tego, co nadeszło.

Jasno, konkretnie i często z odpowiednią dozą cynizmu – w taki sposób Ehrenreich konstruuje swoje teksty. Podziwiam jej ironię i cięty język, i w ogóle nie dziwi mnie, że dziennikarstwo Ehrenreich zdobyło uznanie.

Feministka, działaczka społeczna, a przy tym świetna pisarka. To właśnie Barbara Ehrenreich, słynna amerykańska dziennikarka. „Gdybym wiedziała” jest zbiorem esejów podsumowujących jej karierę.

Jak sama zaznacza we wstępie, chciała pisać o rzeczach ważnych. Może banał, a jednak w obecnej sytuacji dziennikarzy, nie jest to takie oczywiste, na co sama błyskotliwie zwraca...

To moje drugie spotkanie z Barbarą Ehrenreich, po bardzo dobrym tomie "Rytuały krwi" po tym zbiorze esejów spodziewałam się czegoś jeszcze lepszego i niespodzianka - to dostałam. Myślę, że wybór esejów do książki "Gdybym wiedziała" to sama esencja tego co najlepsze wyszło spod pióra Ehrenreich. Niektóre teksty może i trącą upływającym czasem i dezaktualizacją, ale nie zmienia to faktu, że mi się ją bardzo dobrze czyta i uwielbiam Ehrenreich za jej pełen ironii styl. Myślę, że jest niewiele osób, które w tak pięknym stylu wbijają szpilę zwłaszcza establishmentowi. Eseje Ehrenreich to nie tylko ironia i sarkazm, ale również ogromna wiedza i własne doświadczenia.
W tych esejach podobało mi się chłodne patrzenie na świat i logiczność myśli na jego temat. Może i nie z każdym zdaniem zgadzam się z autorką, ale z wieloma rzeczami podzielam jej światopogląd.
Dużo lepiej czytało mi się eseje wydane po 2000 roku, bardziej aktualne i dotyczące mi znanych spraw, choć jedne z moich ulubionych to
dwa te dużo starsze - jeden dotyczący Biblii, drugi tradycyjnych wartości - te teksty nigdy się nie zestarzeją, są wspaniałe!

Wato czytać Ehrenreich, jej styl i światopogląd są bardzo w moim guście. Wciąż, a skończyłam studia miliard lat temu, to tematy powiązane z kulturoznawstwem i socjologią to moja wielka miłość i moje wielkie zainteresowania. Wiele z tych esejów było dla mnie bardzo ciekawych, choć nie odkrywczych. Kocham najbardziej za styl w jakim autorka pisze swoje teksty i za tematy, które porusza. Ten świat potrzebuje więcej Barbar.

To moje drugie spotkanie z Barbarą Ehrenreich, po bardzo dobrym tomie "Rytuały krwi" po tym zbiorze esejów spodziewałam się czegoś jeszcze lepszego i niespodzianka - to dostałam. Myślę, że wybór esejów do książki "Gdybym wiedziała" to sama esencja tego co najlepsze wyszło spod pióra Ehrenreich. Niektóre teksty może i trącą upływającym czasem i dezaktualizacją, ale nie...

Wydaje mi się, że jest to chyba najszerszy zakres tematyki esejów z jakimi miałam do czynienia w jednej książce. Podobnie jest z zakresem czasowym, bowiem obejmuje on blisko 40 lat twórczości Ehrenreich. Czym innym są eseje z 1985 roku, a zupełnie inne w 2018, kiedy to zmiany ekonomiczne i społeczne nadawały całkowicie inne perspektywy. Osobiście bardzo spodobała mi się taka różnorodność, tym bardziej że było to moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Dzięki temu uzyskałam nie tylko wgląd w jej poglądy, ale także w wiele zjawisk, które miały miejsce.

Eseje skupiają się na przeciętnych obywatelach i obywatelkach, obejmują temat ich pracy, życia codziennego, zdrowia, znajdują się tu także tematy przeznaczone kobietom i mężczyznom, religii a także “Burżuazyjne omyłki” (które de facto były dla mnie chyba najbardziej fascynujące)

Cały zbiór rozpoczyna się jednym z najpopularniejszych w twórczości Barbary Ehrenreich “Za grosze pracować i (nie)przeżyć”. Ten esej wydaje mi się być najlepszą wizytówką autorki. Pokazuje jej zaangażowanie, cięty humor, błyskotliwość i zawziętość, które powodują, że tekst uzyskuje on zupełnie inny, szerszy wymiar. Autorka żyje tym, o czym pisze. Stara się wchodzić w temat i żyć nim, choć czasem konkluzja nie jest cudownym rozwiązaniem tematu i czasem można, też się z nią nie zgadzać, to jednak sposób w jaki pisze sprawia, że chce się czytać więcej i więcej.
Do tematów, które podejmuje stara się podchodzić w zabawny sposób, czasem balansując na granicy cynizmu. Szeroki zakres tematów pozwala jej obnażać prawdę m.in na temat własnej choroby, podziałów klasowych, nierówności społecznych. Ehrenreich nie utknęła w zamkniętym świecie bogatych, wręcz przeciwnie wychodzi naprzeciw każdej grupie społecznej i stara się ją zrozumieć. Nie boi się podejmować tematu molestowania, patriarchatu, religijnych zapętleń, kultu zapracowania i innych tematów z wielu dziedzin.

Ogółem jest to bardzo solidny zbiór esejów, który z pewnością zachęca do sięgnięcia po pozostałe książki autorki i dalszego zgłębiania jej przemyśleń. Gdybym tylko wcześniej wiedziała jak dobrze pisze Ehrenreich sięgnęłabym po nią już dawno temu.

Wydaje mi się, że jest to chyba najszerszy zakres tematyki esejów z jakimi miałam do czynienia w jednej książce. Podobnie jest z zakresem czasowym, bowiem obejmuje on blisko 40 lat twórczości Ehrenreich. Czym innym są eseje z 1985 roku, a zupełnie inne w 2018, kiedy to zmiany ekonomiczne i społeczne nadawały całkowicie inne perspektywy. Osobiście bardzo spodobała mi się...

To moje pierwsze zetknięcie z myślą Barbary Ehrenreich. Zetknięcie udane i ciekawe.

Jeżeli nie wiecie to Barbara Ehrenreich była amerykańską dziennikarką, pisarką i aktywistką polityczną. Pisała m.in. dla „Time” czy „The New York Times”. „Gdybym wiedziała” to zbiór jej najsłynniejszych esejów, które poruszają tematy takie jak: Bóg, nauka i radość, zdrowie, mężczyźni, kobiety, burżuazyjne omyłki.

Zaczynamy od słynnego tekstu „Za grosze: pracować i (nie) przeżyć”, kiedy to autorka postanawia nie być pisarką, a spróbować żyć jak niska warstwa społeczna, podejmując pracę kelnerki, mieszkającej w przyczepie. Znajdziecie też nagradzany, bardzo osobisty felieton „Witamy w krainie raka”, opublikowany wkrótce po zdiagnozowaniu u niej raka piersi. Ale są też znacznie krótsze, kilku stronnicowe artykuły na przykład o branży fitness.

Różnorodność tematyki jest spora, trzeba być też świadomym, że duża część treści powstała już kilka, a czasem kilkanaście lat temu. Tego jednak nie czuć, wydaje się, że jej myśli są nadal aktualne, a trzeba przyznać, że Ehrenreich myśli miała ciekawe i potrafiła je przelać na papier.

To interesujący zbiór, który pootwiera w Was nie jedną zapadkę z myślami na tematy społeczne. Jeżeli czytaliście jakieś inne moje opinie, to wiecie, że bardzo lubię wszelkie zbiory. Mając chwilę czasu i tę książkę pod ręką, przeczytacie jeden esej, który zostanie z Wami na dłużej.

Udana lektura, którą mogę Wam polecić.

Instagram: Mateusz o książkach

.

To moje pierwsze zetknięcie z myślą Barbary Ehrenreich. Zetknięcie udane i ciekawe.

Jeżeli nie wiecie to Barbara Ehrenreich była amerykańską dziennikarką, pisarką i aktywistką polityczną. Pisała m.in. dla „Time” czy „The New York Times”. „Gdybym wiedziała” to zbiór jej najsłynniejszych esejów, które poruszają tematy takie jak: Bóg, nauka i radość, zdrowie, mężczyźni,...

Przyznaję bez bicia - nie czytałam wcześniej nic z tego, co napisała Barbara Ehrenreich, więc "Gdybym wiedziała", czyli zbiór najsłynniejszych esejów autorki stał się naturalnym pierwszym spotkaniem z jej twórczością. Teksty pisane na przestrzeni 40 lat, umieszczane w wielu czasopismach, dotykają różnych tematów, bardziej lub mniej mnie interesujących.
Już otwarcie jest świetne, bo stykamy się z dziennikarstwem zaangażowanym, w którym autorka, kobieta z klasy średniej, intelektualistka, postanawia sprawdzić, czy da się przeżyć z pracy bez kwalifikacji. Traci imię, staje się "blondyneczką" lub "słonkiem", sprząta w hotelu "od 9 rano do kiedykolwiek", jako kelnerka znosi zniewagi i stres i utwierdza się w przekonaniu, że w tej misji niemożliwej jedynym jasnym punktem są ludzie, którzy - sami na skraju przetrwania - są w stanie sobie wzajemnie pomóc.
Część dotycząca zdrowia zawiera poruszający, osobisty tekst o raku piersi, ale i refleksje dotyczące stawiania znaku równości między zdrowymi nawykami a moralną doskonałością. Czy ci, których na zdrową żywność nie stać, są mniej moralni? Takie pytanie stawia autorka.
Sporo miejsca w zbiorze zajmują kwestie patriarchatu ("nagiego i durnego"),molestowania i #MeToo (większość ofiar to nie gwiazdy a zwykłe pracownice) i feminizmu. I tu, nie ukrywam, najbardziej wstrząsnął mną tekst o więzieniu Abu Ghraib, gdzie kobiety pastwiące się nad więźniami nadały nowego wymiaru określeniu "równość płci". Według autorki feminizm zakładający moralną wyższość kobiet jest feminizmem naiwnym ("Nie wystarczy dorównać mężczyznom, skoro mężczyźni zachowują się jak bestie. Asymilacja to za mało. Musimy stworzyć świat wart tego, by chcieć się w nim odnajdywać").
Przy całej powadze tematu, autorka potrafi świetnie żonglować humorem i ironią. Analiza Biblii pod kątem ukazanych w niej bezeceństw czy esej "Nieznośna istota białości" - cudo!
Patrząc na tytuł - "Gdybym wiedziała" - myślę sobie: gdybym wiedziała, że znajdę w twórczości Barbary Ehrenreich tyle dobra, zabrałabym się za lekturę jej tekstów już wcześniej. Warto!

Przyznaję bez bicia - nie czytałam wcześniej nic z tego, co napisała Barbara Ehrenreich, więc "Gdybym wiedziała", czyli zbiór najsłynniejszych esejów autorki stał się naturalnym pierwszym spotkaniem z jej twórczością. Teksty pisane na przestrzeni 40 lat, umieszczane w wielu czasopismach, dotykają różnych tematów, bardziej lub mniej mnie interesujących.
Już otwarcie jest...

,,Gdybym wiedziała" to zbiór najbardziej znaczących esejów Barbary Ehrenreich (1941-2022) - dziennikarki, pisarki, feministki i działaczki społecznej. Łączy on w sobie błyskotliwe i wnikliwe, a momentami też ironiczne i profetyczne publikacje z wieloletniej działalności twórczej autorki.

Od napisania zamieszczonych w książce tekstów minęło już sporo czasu i po niektórych faktycznie czuć, że powstały dwadzieścia czy trzydzieści lat temu. Gdy pominie się jednak pewne zmiany, które zaszły na świecie, większość esejów wydaje się być wciąż aktualna, a problemy, które poruszają, dalej stanowią przeszkodę i trudną do rozwiązania zagadkę.
Warto zaznaczyć, że zbiór ten przedstawia głównie obraz społeczeństwa amerykańskiego, a jak wiadomo, są to trochę inne realia niż nasze - polskie.
Niektóre stwierdzenia dziennikarki uważam za dyskusyjne i warte odświeżenia ze względu na upływ czasu, lecz mimo to, jestem też przekonana, że eseje Barbary Ehrenreich dają do myślenia i inspirują do działania. Pozwalają spojrzeć na problemy społeczne z zupełnie innej perspektywy. Zwracają uwagę na osoby zmagające się z trudną sytuacją zawodową bądź zdrowotną - ludzi pracujących, których dalej nie stać na mieszkanie i opiekę medyczną, dotkniętych ciężką chorobą oraz traktowanych okrutnie i nieludzko. Podkreślają ważne kwestie, które zwykle są pomijane, jak np. promowanie farmakologicznego leczenia nowotworów przy jednoczesnym ignorowaniu potencjalnych przyczyn rozwoju choroby, w tym zanieczyszczenia środowiska. Omawiają zmiany, jakie zaszły w postrzeganiu ról kobiet i mężczyzn, a także zagłębiają się w świat zwierząt, mistycyzm i religie.
Autorka zwraca uwagę na wszelkie nierówności, z jakimi mamy do czynienia oraz porusza tematy, na które, z różnych powodów, nie są w stanie wypowiedzieć się osoby, których one dotyczą.

Podsumowując - jest to świetny zbiór, po który naprawdę warto sięgnąć. Szczerze polecam.

,,Gdybym wiedziała" to zbiór najbardziej znaczących esejów Barbary Ehrenreich (1941-2022) - dziennikarki, pisarki, feministki i działaczki społecznej. Łączy on w sobie błyskotliwe i wnikliwe, a momentami też ironiczne i profetyczne publikacje z wieloletniej działalności twórczej autorki.

Od napisania zamieszczonych w książce tekstów minęło już sporo czasu i po niektórych...