cieszy mnie to, że w ostatnich latach przełamuje się temat tabu zdrowia psychicznego, a na rynek wchodzą książki, które mają pomóc ludziom je zrozumieć. "obcy dla samych siebie" idzie jeszcze o krok dalej w stronę tego progresu i odpowiada na pytania, które dręczą osoby borykające się z tymi problemami. pytania ciężkie, jak to, czy mamy prawo złościć się na naszych bliskich, gdy nas nie rozumieją czy to, czy leki kształtują nas jako człowieka, czy tylko wyłaniają to, co smutek czy inne przytłaczające uczucia do tej pory zasłaniały.

autorka zdecydowała się na formę udzielania odpowiedzi poprzez przytaczanie historii prawdziwych ludzi, co daje dodatkowy wgląd w to, że nie da się jednoznacznie zdefiniować, dajmy na to, d3presji u każdej osoby. od lat ludzie obawiają się sięgać po pomoc tylko dlatego, że nie każdy najczęściej wymieniany objaw pokrywa się z nimi, co skazuje ich na lata pozbawione szczęścia. mamy też przekrój różnych lat oraz kultur, co jest niesamowicie wartościowe i pokazuje, jak wiele czynników może stawać na drodze leczeniu. są niestety czasy, w których chorobę określano słabością psychiczną i miejsca z utrudnionym dostępem lub ograniczającymi wierzeniami.

warto zaznaczyć, że jest to książka w dużej mierze opierająca się na faktach, datach, wspomnieniach i profesjonalnej wiedzy. obszerna bibliografia to dla mnie zawsze duży plus w takich pozycjach, jednakże wiem, że zarówno ten aspekt, jak i masa emocji, nie sprzyjają czytaniu "na raz". dzięki wyraźnemu podziałowi na rozdziały i tematy nie stanowi to jednak problemu, by czasem odłożyć ją na chwilę, zająć głowę czymś łatwiejszym i wrócić.

nie jest łatwa, ale jest ważna, a dzięki atrakcyjnemu wydaniu ma szansę dotrzeć do większego grona osób, co zresztą mam nadzieję, że będzie miało miejsce. znalazłam w niej fragmenty, które trafnie opisały to, co samej zdarzało mi się czuć, ale czego nie potrafiłam ująć w słowa, lub bałam się wypowiedzieć głośno. z tego względu uważam, że jest to książka potrzebna nie tylko osobom zmagającym się z problemami, ale także tym, którzy chcą być ich świadomi.

cieszy mnie to, że w ostatnich latach przełamuje się temat tabu zdrowia psychicznego, a na rynek wchodzą książki, które mają pomóc ludziom je zrozumieć. "obcy dla samych siebie" idzie jeszcze o krok dalej w stronę tego progresu i odpowiada na pytania, które dręczą osoby borykające się z tymi problemami. pytania ciężkie, jak to, czy mamy prawo złościć się na naszych...

Nagle lub powoli, tylko tego nie zauważamy, pojawia się choroba psychiczna.
Wpłata się w nasze dni, zagnieżdża w myślach, kieruje czynami. Powoduje,że stajemy się innym człowiekiem. Zmienia nas.
Właśnie tak żyli bohaterowie historii przedstawionych w "Obcy dla samych siebie. Jak choroba psychiczna zmienia to kim jesteś".
Książka była niesamowitą podróżą w głąb umysłów, relacji połączonych z faktami naukowymi. Ta mieszkanka usnuta dostępnym językiem, powodowała,że angażowałam się całą sobą w daną opowieść. Z zaciekawieniem wkraczałam w kolejne światy dowiadując się o danych schorzeniach nieco wiecej, niemal dotykając emocji, byłam świadkiem przekraczania granic, wykluczenia, cierpienia egzystencjalnego.
Zdruzgotała mną niesprawiedliwość. Pacjentki zamykane w więzieniach, zamiat w szpitalach psychiatrycznych, brak pomocy, marginalizacja ze względu na pochodzenie, samotność, obojętność, obskurne warunki, poczucie odosobnienia mieszające się z histeryczną potrzebą akceptacji.
Nie była to lekka lektura, ale pozwala spojrzeć szerzej niż otaczająca nas rzeczywistość. Na świecie jest wiele okrutności, osób nieradzących sobie z życiem. Otwórzmy się na pomoc.

" Walczyłam ze wszystkich sił,żeby nie stać się kolejną ofiarą swojego pochodzenia."

Nagle lub powoli, tylko tego nie zauważamy, pojawia się choroba psychiczna.
Wpłata się w nasze dni, zagnieżdża w myślach, kieruje czynami. Powoduje,że stajemy się innym człowiekiem. Zmienia nas.
Właśnie tak żyli bohaterowie historii przedstawionych w "Obcy dla samych siebie. Jak choroba psychiczna zmienia to kim jesteś".
Książka była niesamowitą podróżą w głąb umysłów,...

„Obcy dla samych siebie” stawia pytania, które dotykają istoty naszego życia:

1. **Tożsamość i choroba psychiczna:** Czy choroba psychiczna definiuje naszą tożsamość? Jak diagnoza wpływa na nasze poczucie siebie i sposób, w jaki patrzymy na siebie?

2. **Skuteczność terapii:** Czy terapia i leki naprawdę przywracają nam prawdziwe „ja”? Jakie są rzeczywiste efekty terapii w leczeniu chorób psychicznych?

3. **Związek z własnymi doświadczeniami:** Jak silnie jesteśmy związani z własnymi doświadczeniami i emocjami? Jakie są konsekwencje chorób psychicznych dla naszej psychiki i sposobu, w jaki funkcjonujemy w społeczeństwie?

4. **Wpływ środowiska społecznego:** Jakie jest znaczenie środowiska społecznego, kulturowego i religijnego dla postrzegania chorób psychicznych? Jakie są różnice w podejściu do diagnozy i leczenia tych chorób w różnych kulturach i społeczeństwach?

5. **Badania naukowe:** Jakie są najnowsze odkrycia naukowe w zakresie psychologii i psychiatrii? Jakie są perspektywy na przyszłość w leczeniu i diagnozowaniu chorób psychicznych?

Te pytania stanowią sedno dyskusji prowadzonej w książce i skłaniają do refleksji nad istotą ludzkiej psychiki i jej złożonymi powiązaniami z naszym życiem i społeczeństwem.

„Obcy dla samych siebie” stawia pytania, które dotykają istoty naszego życia:

1. **Tożsamość i choroba psychiczna:** Czy choroba psychiczna definiuje naszą tożsamość? Jak diagnoza wpływa na nasze poczucie siebie i sposób, w jaki patrzymy na siebie?

2. **Skuteczność terapii:** Czy terapia i leki naprawdę przywracają nam prawdziwe „ja”? Jakie są rzeczywiste efekty terapii w...

Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteśmy

Niewiele się mówi i chorobach psychicznych, choć powoli się to zmienia. W tej książce możemy spojrzeć na ten temat.

Mamy tutaj rozważania na tym, czy emocje i doświadczenia to efekt jedynie zaburzeń, a co za tym idzie, czy można ufać sobie samemu. Czy przyjmowanie leków to oszukiwanie siebie? Czy można czuć żal do tych którzy nie rozumieją? To bardzo trudne filozoficzne pytania na które nie ma jasnej odpowiedzi. Warto się nad nimi zastanowić.

To książka dla osób z zaburzeniami, dla ich bliskich, dla każdego kogo jakoś dotyczy i ciekawy ten temat. Jest to książka pełna wiedzy, ciepła, wyrozumiałe, autentyczna.

Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteśmy

Niewiele się mówi i chorobach psychicznych, choć powoli się to zmienia. W tej książce możemy spojrzeć na ten temat.

Mamy tutaj rozważania na tym, czy emocje i doświadczenia to efekt jedynie zaburzeń, a co za tym idzie, czy można ufać sobie samemu. Czy przyjmowanie leków to oszukiwanie siebie? Czy można czuć żal do tych...

• Książka, która trafia w głąb duszy…dająca wiele odpowiedzi, ale i pytań „Czy choroba mnie zmienia?”
Nie jest to łatwa lektura dla osób, które same się zmagają z chorobą. Sama do końca bałam się jej czytania bo co jeśli się okaże, że choroba rzeczywiście zmienia to kim jestem?
Mimo tego autorka dodawała w swojej książce otuchy, a przynajmniej ja ją odczuwałam z każdą kartką.

• Opowiada ona o ludziach, którzy zostali dotknięci chorobami, zaburzeniami czy kryzysem psychicznym. Autorka dała możliwość poznania każdej z tych osób i są to z pewnością ludzie, którzy prowadzili zwyczaje życie, jak każdy z nas. Historia osób opisanych jest cudowna i pokazująca jak każdy przypadek jest odmienny. Ukazująca została postawa lekarzy, pielęgniarek i samego systemu jak działał i co się w tych czasach działo.
Książka według mnie bardzo potrzebna do zrozumienia bliskich osób dotkniętych kryzysem psychicznym, ale i dla samych właśnie tych osób o których mowa.
Warta czasu 🫶🏼

• Książka, która trafia w głąb duszy…dająca wiele odpowiedzi, ale i pytań „Czy choroba mnie zmienia?”
Nie jest to łatwa lektura dla osób, które same się zmagają z chorobą. Sama do końca bałam się jej czytania bo co jeśli się okaże, że choroba rzeczywiście zmienia to kim jestem?
Mimo tego autorka dodawała w swojej książce otuchy, a przynajmniej ja ją odczuwałam z każdą...

W dzisiejszym świecie, gdzie zdrowie psychiczne coraz częściej staje się przedmiotem otwartej dyskusji, książki takie jak "Obcy dla samych siebie" Rachel Aviv pełnią niezwykle ważną rolę, pomagając rozbijać niesłuszne etykiety i stereotypy. Autorka skupia się tutaj na złożonym aspekcie życia osób z zaburzeniami psychicznymi – walce o zrozumienie i akceptację własnej tożsamości w obliczu medycznych diagnoz. Aviv bada, jak diagnoza wpływa na własne postrzeganie siebie i akceptację, stawiając pytania o wiarygodność własnych doświadczeń, gdy choroba i leczenie wpływają na nasze zachowania.

Książka zmusza do refleksji nad tym, jak choroba psychiczna modyfikuje naszą tożsamość, samopoczucie i codzienne interakcje, przy jednoczesnym podkreśleniu, jak ważne jest zrozumienie reakcji społeczeństwa na te zmiany. Aviv z empatią ukazuje wyzwania, z którymi borykają się osoby doświadczające problemów psychicznych, od stygmatyzacji po trudności w uzyskaniu odpowiedniego wsparcia. Jednym z najbardziej uderzających elementów książki jest sposób, w jaki Aviv łączy osobiste historie z szerokim kontekstem społecznym i medycznym. Ta umiejętność balansowania między teorią a rzeczywistością osób opisanych w książce pozwala na pełniejsze zrozumienie skomplikowanych relacji między chorobą a postrzeganiem samego siebie.

Polecam "Obcych dla samych siebie" każdemu, kto kiedykolwiek zastanawiał się nad swoją tożsamością, albo kto stara się zrozumieć, jak kompleksowa i złożona może być ludzka psychika. Ta książka nie tylko edukuje, ale i inspiruje do głębszego spojrzenia na ludzkie doświadczenia, pokazując, że każdy z nas ma swoją unikalną historię, która zasługuje na zrozumienie i empatię. Jeżeli szukacie książki, która otworzy Wam oczy na nowe perspektywy i skłoni do głębokich przemyśleń, "Obcy dla samych siebie" jest zdecydowanie dla Was. Nie pożałujecie czasu spędzonego z tą fascynującą lekturą!

W dzisiejszym świecie, gdzie zdrowie psychiczne coraz częściej staje się przedmiotem otwartej dyskusji, książki takie jak "Obcy dla samych siebie" Rachel Aviv pełnią niezwykle ważną rolę, pomagając rozbijać niesłuszne etykiety i stereotypy. Autorka skupia się tutaj na złożonym aspekcie życia osób z zaburzeniami psychicznymi – walce o zrozumienie i akceptację własnej...

Jeśli chodzi o literaturę faktu to właśnie po pozycje o tematyce psychologicznej sięgam najczęściej. Nie tylko po to, aby dowiedzieć się więcej na temat tej dziedziny, ale też po to, aby być może lepiej zrozumieć samą siebie, gdyż zaburzenia psychiczne nie są dla mnie obcym tematem.

W książce "Obcy dla samych siebie. Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteś" przedstawionych zostało 6 historii, dotyczących różnych zaburzeń.
Pierwsza z nich odnosi się do samej autorki, będącej najmłodszą pacjentką u której zdiagnozowano anoreksję. Miała wtedy zaledwie 6 lat i to właśnie przez to ta historia zapadła mi najbardziej w pamięć, co nie znaczy, że pozostałe nie wywarły na mnie dużego wrażenia.

Pomimo trudnej tematyki książka jest łatwa w odbiorze i czyta się ją szybko, a to ze względu na prosty język, jakim jest napisana. Autorka próbuje znaleźć odpowiedź na pytania - czy i jak choroba psychiczna wpływa na sposób w jaki dana osoba postrzega samą siebie, czy terapia jest w stanie pomóc i wiele innych.

Książka jest zdecydowanie warta uwagi, ale czegoś mi w niej zabrakło. Całość mogłaby zostać nieco bardziej pogłębiona, gdyż jest ona dość krótka.
Nie zmienia to jednak faktu, że skłania do refleksji. Będzie odpowiednią lekturą nie tylko dla osób, które same borykają się z zaburzeniami, ale także dla ich bliskich.

Nie będę jej oceniać. Polecam przeczytać i samemu się przekonać czy jest to lektura dla Was.

[współpraca reklamowa z wydawnictwem feeria]

Jeśli chodzi o literaturę faktu to właśnie po pozycje o tematyce psychologicznej sięgam najczęściej. Nie tylko po to, aby dowiedzieć się więcej na temat tej dziedziny, ale też po to, aby być może lepiej zrozumieć samą siebie, gdyż zaburzenia psychiczne nie są dla mnie obcym tematem.

W książce "Obcy dla samych siebie. Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteś"...

Podtytuł tej książki brzmi: „Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteś”, ale ja odebrałam przekaz inaczej. To nie sam stan naszego umysłu, ale diagnoza, narracja jaka się wokół niej tworzy i w końcu zastosowane leczenie, zmieniają obraz chorego w oczach otoczenia i jego własnych.

Pięć osób zmagających się z zaburzeniami zdrowia psychicznego, pięć intymnych, indywidualnych historii będących punktem wyjścia do niezwykle interesujących rozważań:

- psychoanaliza czy psychofarmakologia? Czy któraś z nich pełni rolę nadrzędną i czy mogą istnieć niezależnie od siebie?
- czy zachodni model leczenia można bezrefleksyjnie zastosować u pacjentów wywodzących się ze zgoła odmiennych kręgów kulturowych, z głęboko zakorzenionym mistycyzmem i wiarą świat pozazmysłowy?
- jak rasizm i patriarchat wpływają na podejście do chorych i ich leczenie?
- czy diagnoza wrzuca nas w ramy pewnej narracji i zmienia pogląd na samych siebie?

Szczególne wrażenie wywarła na mnie historia Naomi, czarnej kobiety, która pod wpływem urojeń próbowała zabić siebie i dwójkę małych dzieci (jedno z nich nie przeżyło). Bardzo smutne jest to, że przez lata czarnych uważano za niezdolnych do przeżywania głębszych stanów emocjonalnych i tym samym odmawiano prawa do leczenia psychiatrycznego. Nawet dzisiaj za pewne zbrodnie, za które kobiety białe trafiają do zakładów leczniczych, kobiety czarne czy rdzenne zamykane są w więzieniach.

Mocno uderzyło mnie też historyczne podejście psychiatrii do kobiet. Wiedzieliście, że pierwsze leki antydepresyjne były zalecane głównie kobietom, żeby nadać im osobowość odpowiednią dla ich mężów? A dzisiaj wcale nie jest lepiej, cytując Petera Kramera, SSRI są „upiornie dopasowane do kulturowych wymagań od kobiet: mniej kruchości, więcej radzenia sobie z obowiązkami poza domem.”

„Obcy dla samych siebie” to niełatwa lektura, ale równocześnie bardzo ciekawa i otwierająca oczy. Gorąco polecam wszystkim zainteresowanym tematem zdrowia psychicznego.

Współpraca barterowa z wydawnictwem.

Zapraszam na IG @zaczytana_farmaceutka

Podtytuł tej książki brzmi: „Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteś”, ale ja odebrałam przekaz inaczej. To nie sam stan naszego umysłu, ale diagnoza, narracja jaka się wokół niej tworzy i w końcu zastosowane leczenie, zmieniają obraz chorego w oczach otoczenia i jego własnych.

Pięć osób zmagających się z zaburzeniami zdrowia psychicznego, pięć intymnych,...

Książkę otwiera autobiograficzny rozdział o autorce jako sześcioletniej anorektyczce i jej pobycie na oddziale psychiatrii dziecięcej w USA. Doświadczenie, do którego wraca po latach, staje się impulsem do poszukiwań podobnych historii.

Poznajemy życie tylko pięciu innych osób, ale ich przypadki są obszernie opisane. Depresja, schizofrenia, mania... Rachel Aviv przeprowadza nie tylko wywiady, ale też opiera się na dziennikach pacjentów i wspomnieniach ich rodziny.

Różnorodność problemów, z którymi mierzyli się bohaterowie nie działa na korzyść książki. Brakuje tu solidnego rdzenia, który pozwoliłby na porównanie. Jedynym wspólnym wnioskiem jaki można wyciągnąć z tych wszystkich historii jest to, że tak jak każdy człowiek jest indywidualnością, tak i każda choroba jest inna.

Z drugiej strony tłem osobistych dramatów jest bardziej uniwersalne pytanie o to, czy na pewno każde niedopasowanie społeczne jest od razu zaburzeniem psychicznym? Może to jednak społeczeństwo jest zbyt surowe w ocenie?

Kolejno przypomniany jest konflikt współczesnej psychiatrii. Rozłam między humanistycznym Freudowskim podejściem, które zakłada psychoanalizę i rozmowę z pacjentem jako jedyną formą leczenia, a psychiatrią biologiczną, która swoje wszystkie nadzieje pokłada w lekach.

Książka interesująca i to nie tylko dla miłośników tematu. No bo kto przez całe swoje życie, ani razu nie rozmyślał nad tym czy jego uczucia i reakcje są na pewno "normalne"? Poza tym już same historie życia bohaterów tej książki są tak fascynujące, że stanowią wystarczający powód by po nią sięgnąć.

Książkę otwiera autobiograficzny rozdział o autorce jako sześcioletniej anorektyczce i jej pobycie na oddziale psychiatrii dziecięcej w USA. Doświadczenie, do którego wraca po latach, staje się impulsem do poszukiwań podobnych historii.

Poznajemy życie tylko pięciu innych osób, ale ich przypadki są obszernie opisane. Depresja, schizofrenia, mania... Rachel Aviv...

Jak już kilka razy wspominałam, że sama zmagam się z zaburzeniami psychicznymi. Zrecenzowanie książki „Obcy dla samych siebie. Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteś” Rachel Aviv wydawało mi się ciekawym doświadczeniem. Sięgając po nią spodziewałam się historii osób chorych i tego jak ta choroba wpłynęła na nich. Niestety czuje się zawiedziona lekturą. Dlaczego? Przeczytajcie.
Książka jest napisana prostym językiem, łatwym w odbiorze. Czyta się ją szybko. Składa się ona z 6 rożnych historii, a każda jest inna. Problemem dla mnie był fakt, że nie doszukałam się odpowiedzi na pytanie postawione w opisie. Połowę treści, stanowiły cytaty z książek czy artykułów naukowych, nie odpowiadające na pytania, jak choroba psychiczna może zmienić człowieka. Samej historii choroby danej osoby, było mało i nie miała ona puenty, której się spodziewałam. Z jednej strony same historie można uznać za ciekawe, a z drugiej odnoszę nieodparte wrażenie, że nic one nie wnosiły. Dodatkowo autorka często mieszała swoją historię z opowieścią innych osób, co wprowadzało lekki chaos i trudno było rozgraniczyć kiedy czytamy o Rachel, a kiedy o danej postaci. Chciałabym zaznaczyć, że nie skreślam książki całkowicie, gdyż autorka potrafi dobrze pisać i zaciekawić czytelnika, jednak ja oczekiwałam czegoś innego.
Reasumując, polecam aby każdy przeczytał tę książkę i wyrobił sobie swoje zdanie.

Jak już kilka razy wspominałam, że sama zmagam się z zaburzeniami psychicznymi. Zrecenzowanie książki „Obcy dla samych siebie. Jak choroba psychiczna zmienia to, kim jesteś” Rachel Aviv wydawało mi się ciekawym doświadczeniem. Sięgając po nią spodziewałam się historii osób chorych i tego jak ta choroba wpłynęła na nich. Niestety czuje się zawiedziona lekturą. Dlaczego?...