Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię książki, które potrafią oderwać mnie od rzeczywistego świata, pochłonąć w całości, przerzuć i roztrzaskać na kawałki, taka już moja książkowa masochistyczna natura. Właśnie takie emocje wywołała ostatnio we mnie powieść "Chłopak, który okradał domy i dziewczyna, która skradła jego serce", a musicie mi uwierzyć na słowo, że nieczęsto zdarza mi się płakać przy czytanych książkach. Tutaj już od pierwszych stron czułam, że nie będzie ona lekka i łatwa, bo mamy tutaj fabułę, która splata ze sobą wiele trudnych wątków - przemoc, walkę o przetrwanie, porzucenie, ale także współczucie, empatię i pierwszą, tak wyjątkowo kruchą miłość, że to wszystko razem stało się dla mnie emocjonalnym rollercoasterem, który mocno wgniótł mnie w fotel. Czułam każdy ból, każdą radość i każdy moment nadziei razem z bohaterami, co czyni tę powieść absolutnie wyjątkową i niezapomnianą.

Historia piętnastoletniego Sama i jego autystycznego brata Avery’ego przedstawia realia życia na marginesie społecznym. Pomimo braku stabilnego domu i niepewności co do przyszłości, bracia robią wszystko, by spełnić swoje marzenie o własnym, kochającym domu. Ich opowieść to nie tylko obraz przetrwania, ale także świadectwo odwagi i możliwości odnalezienia światła nawet w najciemniejszych okolicznościach.

To, co poruszało mnie w tej książce najbardziej, to postać zupełnie poboczna - tata Moxie, który mimo codziennych przeciwności potrafił okazać bezinteresowną pomoc, troskę i wsparcie dla wszystkich wokół. Jego postawa stanowiła prawdziwy przykład altruizmu w świecie pełnym egoizmu, a jego dobroć i delikatność wywoływała we mnie silne emocje i wzruszenie. Natomiast to, że właśnie ta postać tak bardzo mnie poruszała, może być związane z moimi osobistymi doświadczeniami i moimi "daddy issues". ;) Niemniej, jego postawa pokazuje, że mimo własnych bólów i walk, zawsze można znaleźć siłę, aby być ostoją i pomocą dla innych. Go, go tato Moxie!

Piękna to była książka, naprawdę. Jestem przekonana, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie i jeśli cenicie sobie książki, które potrafią mocno wstrząsnąć - nie możesz przejść obok "Chłopaka, który okradał domy" obojętnie. Ta powieść będzie Waszą ucieczką od rzeczywistości i jednocześnie wyzwaniem, które zmusi Was do refleksji nad własnymi wyborami i nad własną empatią. Gwarantuję, że ta książka zaoferuje Wam nie tylko emocjonalne przeżycia, ale również przestrzeń do zastanowienia się nad tym, co w życiu najważniejsze.

Lubię książki, które potrafią oderwać mnie od rzeczywistego świata, pochłonąć w całości, przerzuć i roztrzaskać na kawałki, taka już moja książkowa masochistyczna natura. Właśnie takie emocje wywołała ostatnio we mnie powieść "Chłopak, który okradał domy i dziewczyna, która skradła je...

Rozwiń

Zwiń

Naprawdę myślę, że żyjemy w trudnych, wymagających czasach, które często potrafią przytłoczyć i sprawić, że ciężko jest znaleźć w sobie siłę do pozytywnego, życzliwego myślenia. W tych chwilach szczególnie cenię sobie możliwość ucieczki w świat starych seriali z telefonami stacjonarnymi w tle, oraz książek, które uczą nas akceptacji naszych niedoskonałości. Jedną z takich książek jest „Dary niedoskonałości” Brené Brown, która zachęca do życia pełnego autentyczności i samoakceptacji, pomagając zrozumieć, że prawdziwe piękno tkwi nie w perfekcji, ale w świadomym akceptowaniu własnych wad. Brown pokazuje, jak ważne jest, byśmy odważyli się być wrażliwi, zamiast nieustannie dążyć do nieosiągalnego ideału - chociażby tego, który wykreowaliśmy sobie w social mediach. Właśnie to przesłanie może być kluczem do zdrowszego, bardziej zrównoważonego podejścia do życia i samych siebie.

Ta książka ma moc zmiany Twojego podejścia do życia, serio. Jest krótka i zwięzła, ale jednocześnie pełna inspirujących opowieści, które momentami mocno mnie poruszały, a do tego wszystkiego jest otulająca jak szczera rozmowa z bliską przyjaciółką. Bez utartych, coachingowych frazesów i zbędnej filozofii, przez co trafia w samo sedno i prowokuje do refleksji. Dary niedoskonałości” Brené Brown to książka, która zaskakuje swoją prostotą, a każdy rozdział to zaproszenie do zatrzymania się na moment i spojrzenia na swoje życie z nowej perspektywy. To książka, która uczy, jak ważna jest odwaga bycia sobą w świecie, który ciągle próbuje nas zmieniać. Uczy akceptacji, miłości do siebie i zrozumienia, że każdy z nas ma swoje ograniczenia, a prawdziwa siła tkwi… w ich zaakceptowaniu. Proste, prawda? ;)

Jeśli szukasz harmonii we własnym życiu - totalnie zachęcam Cię do sięgnięcia po tę książkę. To więcej niż lektura; to przewodnik po podróży w głąb siebie, który pozwala odkryć źródła prawdziwego szczęścia i spełnienia. Niezależnie od tego, gdzie jesteś na swojej życiowej drodze, "Dary niedoskonałości" oferują bezcenne wskazówki, jak żyć bardziej świadomie i realnie. Ta książka z pewnością wyląduje na mojej liście wartościowych pozycji, do których będę wracała w poszukiwaniu inspiracji i wewnętrznego spokoju!

Naprawdę myślę, że żyjemy w trudnych, wymagających czasach, które często potrafią przytłoczyć i sprawić, że ciężko jest znaleźć w sobie siłę do pozytywnego, życzliwego myślenia. W tych chwilach szczególnie cenię sobie możliwość ucieczki w świat starych seriali z telefonami stacjonarnymi w ...

Rozwiń

Zwiń

"Szkice miłości" Sylwii Kocoń to książka skupiająca się na miłości do siebie i poszukiwaniu wewnętrznego szczęścia. Jest swoistym przewodnikiem na niełatwej ścieżce do samopoznania i samoakceptacji, prowadzi czytelniczki przez złożone etapy osobistego rozwoju – od rozplątywania wspomnień z dzieciństwa, poprzez budowanie zaufania, aż po eksplorację głębokich uczuć. Autorka, dzieląc się osobistymi przeżyciami, zaprasza do wspólnej podróży, na której możemy odkryć, jak podobne kroki mogą prowadzić każdą z nas ku pełniejszemu zrozumieniu siebie.

Styl książki jest bardzo poetycki i refleksyjny. Strony są pełne delikatnych słów, które płyną łagodnie, zostawiając w głowie echo długotrwałych przemyśleń. Autorka zachęca również do aktywnego uczestnictwa, proponując miejsca na zapisywanie własnych uczuć i refleksji.

Dlaczego ta książka nie jest dla mnie?
Muszę przyznać, że choć doceniam piękno słów Sylwii, ta forma zupełnie do mnie nie przemawiała. Osobiście wolę bardziej konkretną, bezpośrednią formę przekazu, która daje jasne wskazówki i rozwiązania. Tutaj, mimo głębokiej introspekcji, czułam się trochę zagubiona – wiele pięknych słów, ale mało praktycznych porad, które mogłabym zastosować w swoim życiu.

💭 Polecam, jeśli:
Szukasz książki, która zmusza do przemyśleń.
Interesują Cię tematy samorozwoju skierowane specjalnie do kobiet.
Chcesz na nowo odkryć siebie i swoje emocje.
Lubisz książki z nutą filozoficzną.

Jeśli lubisz poradniki, które zmuszają do głębokiego zastanowienia, a poetycki język jest tym, co Cię inspiruje, "Szkice miłości" mogą okazać się idealne. Dla tych z Was, którzy, podobnie jak ja, potrzebują czegoś bardziej praktycznego, ta książka może nie spełnić oczekiwań.

"Szkice miłości" Sylwii Kocoń to książka skupiająca się na miłości do siebie i poszukiwaniu wewnętrznego szczęścia. Jest swoistym przewodnikiem na niełatwej ścieżce do samopoznania i samoakceptacji, prowadzi czytelniczki przez złożone etapy osobistego rozwoju – od rozplątywania w...

Rozwiń

Zwiń

W dzisiejszym świecie, gdzie zdrowie psychiczne coraz częściej staje się przedmiotem otwartej dyskusji, książki takie jak "Obcy dla samych siebie" Rachel Aviv pełnią niezwykle ważną rolę, pomagając rozbijać niesłuszne etykiety i stereotypy. Autorka skupia się tutaj na złożonym aspekcie życia osób z zaburzeniami psychicznymi – walce o zrozumienie i akceptację własnej tożsamości w obliczu medycznych diagnoz. Aviv bada, jak diagnoza wpływa na własne postrzeganie siebie i akceptację, stawiając pytania o wiarygodność własnych doświadczeń, gdy choroba i leczenie wpływają na nasze zachowania.

Książka zmusza do refleksji nad tym, jak choroba psychiczna modyfikuje naszą tożsamość, samopoczucie i codzienne interakcje, przy jednoczesnym podkreśleniu, jak ważne jest zrozumienie reakcji społeczeństwa na te zmiany. Aviv z empatią ukazuje wyzwania, z którymi borykają się osoby doświadczające problemów psychicznych, od stygmatyzacji po trudności w uzyskaniu odpowiedniego wsparcia. Jednym z najbardziej uderzających elementów książki jest sposób, w jaki Aviv łączy osobiste historie z szerokim kontekstem społecznym i medycznym. Ta umiejętność balansowania między teorią a rzeczywistością osób opisanych w książce pozwala na pełniejsze zrozumienie skomplikowanych relacji między chorobą a postrzeganiem samego siebie.

Polecam "Obcych dla samych siebie" każdemu, kto kiedykolwiek zastanawiał się nad swoją tożsamością, albo kto stara się zrozumieć, jak kompleksowa i złożona może być ludzka psychika. Ta książka nie tylko edukuje, ale i inspiruje do głębszego spojrzenia na ludzkie doświadczenia, pokazując, że każdy z nas ma swoją unikalną historię, która zasługuje na zrozumienie i empatię. Jeżeli szukacie książki, która otworzy Wam oczy na nowe perspektywy i skłoni do głębokich przemyśleń, "Obcy dla samych siebie" jest zdecydowanie dla Was. Nie pożałujecie czasu spędzonego z tą fascynującą lekturą!

W dzisiejszym świecie, gdzie zdrowie psychiczne coraz częściej staje się przedmiotem otwartej dyskusji, książki takie jak "Obcy dla samych siebie" Rachel Aviv pełnią niezwykle ważną rolę, pomagając rozbijać niesłuszne etykiety i stereotypy. Autorka skupia się tutaj na złożonym as...

Rozwiń

Zwiń

Życie daje Ci w kość? Chodź, mam dla Ciebie opowieść, która pozwoli Ci zapomnieć o otaczającej rzeczywistości. Cudowna comfort book - przeniesie Cię swoim malowniczym klimatem do urokliwego pensjonatu nad jeziorem, gdzie czas płynie wolniej, a spokój koi zmysły. Nawet wśród szumu codziennych obowiązków ta książka oferuje schronienie, jakie trudno znaleźć gdziekolwiek indziej. Odnajdziesz tu historie pełne ciepła, które są jak balsam dla zmęczonej duszy. 🌊📖 Ta opowieść zabierze Cię tam, gdzie każdy problem zdaje się być tylko echem, które rozwiewa wiatr nad jeziorem.

Narracja przenosi nas między teraźniejszością a przeszłością, odkrywając warstwy złożonych relacji i osobistych dylematów bohaterów. Fern, powracając do miejsca, które znała z dzieciństwa, musi zmierzyć się z własnymi wspomnieniami i niewyjaśnionymi sprawami, które rzucają cień na jej obecne życie. Ten zabieg dwóch linii czasowych jest fantastycznie wykorzystany, dając czytelnikowi pełniejszy obraz przemian, jakie zaszły w życiu bohaterów.

"Spotkasz mnie nad jeziorem" Carley Fortune to nie tylko historia o powrotach i nowych początkach, ale także o odkrywaniu siebie na nowo w obliczu przeszłych wyborów i przyszłych możliwości. Choć początek wydawał mi się nieco rozwleczony, szybko zatraciłam się w malowniczym domku nad jeziorem. Autorka ma niezwykłą zdolność do tworzenia atmosfery, która niemalże otula czytelnika, a sceny, które mogłyby się wydawać zwykłe, nabierają barw i są pełne życia.

Ta książka jest jak wakacje, na które możesz pojechać bez wychodzenia z domu – pełna spokoju, refleksji i malowniczych pejzaży, które zapierają dech w piersiach. Dla fanów miłosnych historii z odrobiną nostalgii i tych, którzy w literaturze szukają przestrzeni do ucieczki od codzienności, "Spotkasz mnie nad jeziorem" będzie idealnym wyborem. ❤️

Życie daje Ci w kość? Chodź, mam dla Ciebie opowieść, która pozwoli Ci zapomnieć o otaczającej rzeczywistości. Cudowna comfort book - przeniesie Cię swoim malowniczym klimatem do urokliwego pensjonatu nad jeziorem, gdzie czas płynie wolniej, a spokój koi zmysły. Nawet wśród szumu codzienny...

Rozwiń

Zwiń

Z natury jestem introwertykiem i cenię sobie spokój. Często bywa tak, że potrzebuję sporo czasu na nawiązanie głębszych więzi i lubię mieć przestrzeń do tego, aby móc w pełni zaangażować się w relacje z innymi. Myślę, że to właśnie dlatego tak przyciąga mnie literatura, która pozwala mi zagłębić się w najskrytsze zakamarki ludzkich doświadczeń, odkrywając tajemnice i emocje, które są na co dzień ukryte przed światem.

Dzisiaj chciałbym opowiedzieć Wam o książce, która idealnie wpisuje się w te kryteria, ponieważ pozwalała mi wkroczyć w świat różnych par, poznając ich najintymniejsze doświadczenia. Oferowała unikalną możliwość bycia obserwatorem, który może czerpać z perspektyw wielu terapeutów i dawała wgląd w złożoność ludzkich relacji.

"Terapeuci par. Historie z gabinetów" Marty Szarejko to książka, która zmusza do refleksji nad głębią relacji międzypartnerskich. Autorka, korzystając ze swojego doświadczenia dziennikarskiego, prowadzi nas przez labirynt uczuć, problemów i wyzwań, z jakimi mierzą się pary odwiedzające gabinety terapeutyczne.

Książka stawia wiele ważnych pytań. Jak mówić, aby nas słuchano? Dlaczego tak łatwo jest zranić kogoś, kogo kochamy? Co robić, gdy wydaje się, że miłość nie wystarcza? Odpowiedzi, które proponuje Szarejko, nie zawsze są jednoznaczne, ale zawsze skłaniają do głębszego przemyślenia własnych zachowań. Co ważne, książka nie idealizuje terapii. Pokazuje, że nie każda sesja kończy się sukcesem i że rozstanie może być zdrowym rozwiązaniem. To ważna lekcja, że nie każda relacja musi być zachowana za wszelką cenę, a czasem największym sukcesem terapeuty jest pomoc w godnym zakończeniu związku.

Książka zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie ze względu na jej głębokie spojrzenie na dynamikę związków i realia pracy terapeutycznej. Podoba mi się to, jak autorka z szacunkiem i wnikliwością przedstawia historie par, które z różnych przyczyn znalazły się na terapii. Opowieści te, pełne szczerości, ukazują zmagania z problemami, które są uniwersalne i w wielu przypadkach bliskie moim własnym doświadczeniom. Myślę, że ta książka jest nie tylko dla osób w związkach, ale dla każdego, kto chce lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące ludzkimi emocjami. To wartościowa lektura, która pozwala spojrzeć na własne życie z nieco innej perspektywy, a przez to – być może – uczynić je nieco lepszym. Ogromna polecajka! Bardzo przyjemna lektura.

Z natury jestem introwertykiem i cenię sobie spokój. Często bywa tak, że potrzebuję sporo czasu na nawiązanie głębszych więzi i lubię mieć przestrzeń do tego, aby móc w pełni zaangażować się w relacje z innymi. Myślę, że to właśnie dlatego tak przyciąga mnie literatura, która pozwala mi za...

Rozwiń

Zwiń

Rozdzierała moje serce na kawałki. Przeżywałam, cierpiałam razem z bohaterką i prosiłam o to, by życie dało jej odetchnąć. Ze ściśniętym gardłem przerzucałam kolejne kartki, nie mogąc się oderwać. Wstrząsająca, niesamowicie trudna i momentami absurdalna, bo napisana tak pięknym, poetyckim językiem, że czytałam z zachwytem te same zdania kilkukrotnie. Emocjonalny rollercoaster.

„Ślady nocy" to przejmująca historia o siedemnastoletniej Kiarze, która padła ofiarą przemocy z rąk tych, którzy powinni ją chronić. W akcie desperacji, starając się zapewnić byt sobie i swoim bliskim, bohaterka zostaje zmuszona do podjęcia drastycznych kroków, które prowadzą jedynie do cierpienia i strachu... W tle prawdziwe wydarzenia i policyjny skandal z 2015 roku, który zainspirował autorkę do napisania całej historii.

Książka w mistrzowski sposób łączy realia społeczne z głęboko osobistą historią Kiary. Opisuje trudne wybory, przed jakimi stają osoby z marginesu społecznego oraz ich walkę o godność i sprawiedliwość. Mottley z niezwykłą wrażliwością oddaje emocje bohaterki, jej ból, strach, ale i nadzieję na lepsze jutro. Kiara, choć młoda i niewinna, staje się symbolem siły i odwagi, inspirującym świadectwem tego, jak głęboko można sięgnąć, by wydobyć się z ciemności.

Książka napisana jest w wyjątkowy sposób, łączący surowość codzienności z poetyckim pięknem języka. To również on sprawił, że „Ślady nocy" to jedna z tych książek, które pozostają z czytelnikiem na długo po zamknięciu ostatniej strony, bo wywołuje całą gamę emocji — od głębokiego bólu i współczucia, po podziw dla niezłomności ducha głównej bohaterki.

Jeśli szukasz literatury, która porusza, złości, inspiruje i skłania do głębokiej refleksji - nie przechodź obok niej obojętnie. Dla fanów mocnych, trudnych i życiowych opowieści, „Ślady nocy” będzie idealnym wyborem.

Rozdzierała moje serce na kawałki. Przeżywałam, cierpiałam razem z bohaterką i prosiłam o to, by życie dało jej odetchnąć. Ze ściśniętym gardłem przerzucałam kolejne kartki, nie mogąc się oderwać. Wstrząsająca, niesamowicie trudna i momentami absurdalna, bo napisana tak pięknym, poetyckim ...

Rozwiń

Zwiń

Macie ochotę na historię pełną ciepła i humoru, która umili Wam wieczór? "Nie będzie z tego love story" Agnieszki Kareckiej to lekka, urocza opowieść o poszukiwaniu miłości, która zaskakuje, kiedy najmniej się jej spodziewamy.

🌟 Poznajcie Izę, 25-letnią bohaterkę z ustabilizowaną sytuacją zawodową i bogatym życiem towarzyskim, której nie sprzyja jednak szczęście w miłości. Po serii nieudanych związków postanawia dać szansę randkom za pośrednictwem aplikacji randkowej. Tymczasem, tuż za ścianą jej mieszkania, pojawia się nowy sąsiad Mateusz, który początkowo nie wzbudza jej zainteresowania.

W miarę rozwijania się fabuły bohaterowie zdają sobie sprawę, że prawdziwe uczucie może być bliżej, niż się wydaje. Autorka z wprawą przeplata zwroty akcji, niedomówienia i sercowe rozterki, dzięki czemu historia Izy i Mateusza staje się nie tylko zabawna, ale też przyjemna, ciepła i pełna uroku.

Czy ta książka zmieni Wasze życie? Może nie bezpośrednio, ale z pewnością wniesie do niego odrobinę radości i rozrywki. Idealna na długie wieczory, kiedy potrzebujemy przypomnienia, że miłość czasem znajduje się znacznie bliżej, niż myślimy. "Nie będzie z tego love story" to przypomnienie, że najpiękniejsze historie mogą zacząć się od najmniej oczekiwanych spotkań.

Macie ochotę na historię pełną ciepła i humoru, która umili Wam wieczór? "Nie będzie z tego love story" Agnieszki Kareckiej to lekka, urocza opowieść o poszukiwaniu miłości, która zaskakuje, kiedy najmniej się jej spodziewamy.

🌟 Poznajcie Izę, 25-letnią bohaterkę z ustabilizowan...

Rozwiń

Zwiń

"Plan nieidealny" dostarcza rozrywki, ale czy spełnił moje oczekiwania?

Kiedy Emily dowiaduje się o zdradzie swojego chłopaka, jej świat staje na głowie. Choć jej serce zostaje złamane, to spokojna głowa, bo nie na długo! Na imprezie, gdzie musi stawić czoła swojemu byłemu i jego nowej dziewczynie, pojawia się tajemniczy Chase. Po serii niespodziewanych zdarzeń decydują się oni na fałszywy związek…

Początkowo książka kusi ciekawymi opisami i zaskakującymi momentami. Nietypowe spotkanie bohaterów i perypetie, które prowadzą do udawanego romansu przyciągają uwagę, obiecując czytelnikowi dobrą dawkę humoru. Historia z potencjałem, lekko napisana i nie boi się poruszać trudniejszych tematów, co dodaje tutaj nieco powagi i pokazuje, że za fasadą pozornie bezproblemowego życia mogą kryć się poważne problemy.

To teraz o minusach. Postać Emily bywa irytująca – jej ciągłe złości i frustracje w każdym rozdziale dosyć szybko zaczynały mnie męczyć. Negatywne emocje, choć mające na celu ukazanie jej wewnętrznych konfliktów były bardzo monotonne i sprawiały, że nie byłam w stanie się w tę książkę emocjonalnie zaangażować. Dodatkowo książka przedstawia nastoletnie życie w sposób, który może wydawać się zbyt wyidealizowany. Opisy codziennych imprez, uczestniczenie w nich bez wyraźnej zgody czy nawet wiedzy rodziców, tworzą obraz życia nastolatków, który jest daleki od rzeczywistości. Wydaje mi się, że dla młodych osób, które wciąż kształtują swoje rozumienie świata, takie przesłanie może być zwodnicze i potencjalnie szkodliwe.

Dla czytelników szukających lekkiej lektury "Plan nieidealny" może okazać się interesującym wyborem, pod warunkiem, że będą gotowi przymknąć oko na pewne mniej realistyczne aspekty i nieco irytującą bohaterkę. A może na takie historie jestem już po prostu za duża, a 10 lat temu byłabym nią zachwycona? ;)

"Plan nieidealny" dostarcza rozrywki, ale czy spełnił moje oczekiwania?

Kiedy Emily dowiaduje się o zdradzie swojego chłopaka, jej świat staje na głowie. Choć jej serce zostaje złamane, to spokojna głowa, bo nie na długo! Na imprezie, gdzie musi stawić czoła swojemu byłemu i jeg...

Rozwiń

Zwiń

"Wracaj do domu, chyba mam zawał" – to słowa, które rok temu przekazałam przez telefon swojemu partnerowi. Kołatanie serca, niemożność oddychania, kłucie w klatce piersiowej – z tymi objawami, w środku nocy, znalazłam się w Poznańskim SORze. Po serii badań i EKG dostałam diagnozę: wszystko jest dobrze, nic pani nie dolega. Jak się okazało, dolegało: problemy na tle nerwowym i psychicznym, stres, nerwy i wyczerpanie. To był dla mnie spory punkt zwrotny, który rozpoczął moją wędrówkę ku nowej, lepszej mnie.

Z tą osobistą historią w tle, książka Arkadiusza Lorenca „Lękowi. Osobiste historie zaburzeń” stała się dla mnie nie tylko lekturą, ale również kolejnym krokiem w mojej podróży do lepszego zrozumienia siebie. Książka ta, pełna osobistych relacji osób zmagających się z zaburzeniami lękowymi, pokazuje jak wszechobecne i różnorodne mogą być te doświadczenia. Te opowieści skutecznie otwierają oczy przypominając nam, że każdy z nas może potrzebować wsparcia.

Warto podkreślić, że autor wykonał solidny research, rozmawiając z licznymi specjalistami – psychologami, psychiatrami, terapeutami. Dzięki temu, książka nie tylko dostarcza kompleksowej wiedzy, ale także oferuje szerokie, wielowymiarowe spojrzenie na zaburzenia lękowe. Lorenc przedstawia te skomplikowane zagadnienia w języku przyjemnym i przystępnym, co sprawia, że lektura jest zarówno edukacyjna, jak i bardzo, bardzo ciekawa.

Mimo wielu zalet, zakończenie książki pozostawiło mnie z pewnym niedosytem. Brakowało mi bardziej praktycznych rad, wskazówek gdzie i jak szukać pomocy, szczególnie w sytuacjach kryzysowych. Zastanawiam się też, co z osobami, które nie mają środków na terapię – problem, który sam autor przyznaje, jest trudny do rozwiązania, bo terminy na NFZ są niesamowicie długie. Mam jednak sporą nadzieję, że jest to temat na kontynuację książki, bo zdecydowanie warto byłoby poruszyć te problemy.

Podsumowując, "Lękowi" to lektura, która może okazać się nieocenionym zasobem zarówno dla osób borykających się z lękiem, jak i dla tych, którzy pragną głębiej zrozumieć ten stan. Mimo pewnych niedociągnięć, jestem wdzięczna Arkadiuszowi za zainicjowanie tak istotnej dyskusji na temat zdrowia psychicznego w Polsce. Książka ta nie tylko łączy czytelników i edukuje, ale również inspiruje do kontynuowania walki i dalszego poszukiwania wiedzy. To dzieło, które z pewnością zasługuje na uwagę, otwierając drogę do ważnych, potrzebnych rozmów.

"Wracaj do domu, chyba mam zawał" – to słowa, które rok temu przekazałam przez telefon swojemu partnerowi. Kołatanie serca, niemożność oddychania, kłucie w klatce piersiowej – z tymi objawami, w środku nocy, znalazłam się w Poznańskim SORze. Po serii badań i EKG dostałam diagnozę...

Rozwiń

Zwiń